Oy verip yorum yapmayı unutmayın canlar ..
Son bir kaç part kaldı .
'' Güzel günler yakın .. ''
.
Bir haftadır ruh gibi gezen Azer , Karaca'nın halini gördükçe daha kötü olurken elinden bir şey gelmemesi içinde kendini öldürme istediği uyandırıyordu .
Sevdiği günden güne eriyordu ama o hiç bir şey yapamıyordu .
Nasıl bir sınavdı onunkisi ? Geçmeyeninden , en acı vereninden , en yoranından , en ağlatanındandı .. Sevdiği kadını çığlığını her duyduğunda yüreğine en acısından bir bıçak darbesi yiyordu . Yaralarının iyileşmesini dilerken ona her gün , her an yeni bir yara açıyordu kaderi ..
Adalet , onların kaderinin sokağından bile geçmemişti . Geçseydi eğer Karaca doğmamış çocuğu için sevdiği adamı öldürmek zorunda kalır mıydı ? Ya da kızı için yaptıklarının sonunda kızının basit bir iğneyle ondan gidişini ağlaya ağla izlemek zorunda kalır mıydı ?
Kalmazdı .
Onların sevdasında adalet hiç var olmamıştı . Ama belki bir gün onlara da uğrardı adalet .. Belki de adaletin onlara uğradığı gün çekerlerdi mutluluğun fotoğrafını ..
'' Karaca hadi ablam biraz daha ye . Çok az yedin , hadi Karaca . '' dedi Saadet yalvararak . Odasına sadece Saadet , Salih , Duygu ve Azer girebiliyordu . Diğerlerini görünce çığlık çığlığa kriz geçiriyordu Karaca . Fadik'in elinden kızı için dua etmekten başka çare gelmiyordu .
Yılmazlarda , Azer'e destek olmaya çalışıyordu . Ellerinden tek gelen buydu . Kimsenin bir çaresi yoktu . Tek çare Karaca'nın içine gömdüğü o güçlü kadını bulmasıydı . Ama bulabilecek miydi bilmiyordu ..
'' İstemiyorum .. '' dedi Karaca sadece .
İçi hiçbir şey almıyordu . Zaten önceleri de kızı için yemek yiyebiliyordu . Ama artık o yoktu , Karaca'nın annem diye sevdiği içinde hissettiği o küçücük umut tanesini almışlardı ondan . Geri gelemezdi .. Akşın gibi melek olmuştu küçük Seyhan'da ..
'' Tamam ablam . '' dedi Saadet odadan çıkarken .
'' Ne oldu abla , yemedi mi ? '' dedi Azer Saadete bakarken .
'' Yok ablam , bir iki lokma bile zor yedi . '' dedi Saadet üzülerek .
Azer sıkıntıyla yerine otururken , herkesin durumu onun gibiydi . Kimsenin neşesi kalmamıştı . Gülmek haram olmuştu onlara . Kimsenin diyecek bir sözü yoktu . Hoş konuşsalar bile ne diyeceklerdi ki ?
Evlat acısının ilacı var mı şu koca dünyada ?
Yok ki ..
'' Ben gidiyim belki yer bir şeyler .. '' dedi Azer yukarı çıkarken .
Odaya gelip yavaşça kapıyı açtı . İçeri girip yatakta uzanan sevdiğine baktı . Günden güne eriyordu .. Onu her gördüğünde dolan gözlerine engel olamıyordu . Yanına gidip yatağa uzandı .. Işığını kaybetmiş kara gözlerine baktı uzun uzun .
Solgun yüzünü sevdi usulca ..
'' Yine geldin .. '' dedi yorgun sesiyle Karaca .
'' Hiç gitmedim ki .. '' dedi Azer kırgın sesiyle .
'' Gittin .. Benim yüzümden gittin '' dedi Karaca dolu gözlerle ..
'' Karaca , güzelim hiç gitmedim ben .. Hep buradayım inan bana ne olursun .. '' dedi Azer gözyaşlarıyla ..
