''Gözlerin, bana çok garip şeyler hissettiriyor.''
''Ne mesela?'' dedim ben de fısıldayarak karşılık verirken. Durduğumuz yakınlıktan, konuşurken dudaklarım onunkilere değiyordu. Karaca gözlerini kapatıp gülümsedi.
''Nasıl anlatılır bilmiyorum ki.''...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arkadaşlar, bir şeyler oluyor. Baya fena bir şeyler...
Satır arası yorumlarda görüşürüz :)
Azer'in beni öpmesiyle, vücudum hafifçe titredi ve benden izin almadan bedenim onunkine yaslanmak ister gibi ayaklarım öne gitti. Karşılık vermemeliydim, bu çok yanlıştı, ama o kadar iyi hissettiriyordu ki bedeli her neyse ödemeye razıydım. Küçük bir hareketle karşılık verince bunu yapmamı bekliyormuş gibi elleri belime sarıldı. İşlevsizce duran ellerim yine benden izinsiz yüzüne giderken midem kasılmıştı. Aklımı başımdan alacak şekilde beni öperken, ne yapacağımı bilmeden acemiyce karşılık veriyordum ama bundan şikayetçi olacağını düşünmüyordum. Ellerinin belimi bu kadar sıkı sarmasına şükrettim, bıraksa düşebilirdim çünkü. Tek elini belimden ayırıp, esen rüzgarla yüzüme gelen saçı alıp geriye attı. Nefes almam gerekiyordu, ama Azer, belimi okşayan eli, saçımda gezinen parmakları ve bana panzehir gibi gelen dudakları buna izin vermedi. En sonunda, o nefeslenmek için dudaklarımdan ayrıldığında, bedenini benimkinden bir santim bile uzaklaştırmamıştı. Başımın dönmesi geçtiğinde ve bedenimi terk etmiş olan aklım geri geldiğinde ne pozisyonda olduğumuzu fark ettim. Sadece bu sokakta değil, Karaca ve Azer olarak nerede olduğumuz aklıma gelince bütün gücümle onu geri ittirdim. Sendeleyerek ve şaşkınlıkla bana baktı.
Derin nefesler alıp nefesimi düzene sokmaya çalışırken ellerimi saçlarımdan geçirdim ve hayretle ona baktım.ü
''Sen...'' tekrar nefes alıp verdim.
''Sen napıyorsun ya?'' dedim şok içerisinde ona bağırarak.
''Karaca-'' dedi ve bana doğru adım attı ama elimi uzatıp onu durdurdum.
''Gelme! Sen napıyorsun Azer?'' dedim bağırarak.
''Karaca bir dinlesen-''
''Dinlemiyorum! Dinlemeyeceğim! Benim kimsenin bahanesini dinleyecek halim kalmadı!'' dedim gözlerimin dolmasına engel olamadan. Sinirlerim bozulmuştu. Azer'i bu kadar çok istediğimin, hayır ona bu kadar ihtiyacım olduğunun, farkında bile değildim. Ve şimdi, bunun bu şartlar altında yaşanmış olması beni delirtiyordu.
''Sana söyledim! Benim kimsenin hayatında ikinci kadın olmaya tahammülüm kalmadı!''
Kendimi tutamayıp ağlarken tekrar bana yaklaşmak istedi ama onu tekrar ittim. Hıçkırarak gözyaşlarımı silerken tekrar ona baktım.
''Ben kimsenin sevgisi, ilgisi için yalvarmak istemiyorum artık! Niye yapıyorsun ya bana bunu?''
Sarhoşluğumun da etkisiyle, iyice kendimi kaybedip ağlarken ara sokakta olduğumuza şükrettim. Azer, yüzünde acı dolu bir ifadeyle, hatta belki kendisi de ağlamaya başlayabilecekmiş gibi bir ifadeyle bana bakıyordu. Gelmek istiyordu, ben ağlarken bana sarılmak istiyordu farkındaydım. Ama izin vermeyecektim. O da bunu bildiği için, ellerini iki yanında sıkmış, karşımda bana bakıyordu.
