It's payback time!

Chapter V

Aki

last 2 years ko na nga lang sa college saka pa may nangyaring ganitong klaseng kamalasan sakin!!

kanina, naglalakad ako papasok sa school ng matapilok ako kaya tutuod-tuod akong naglakad papasok. tapos pagkabukas ko ng pinto, may isang lalakeng nagmamadaling lumabas kaya paghila ko ng pinto, nabunggo nya ako kaya natumba ako at lalong sumakit yung paa ko!!

tinapos ko muna ang morning classes ko bago ako pumuntang clinic. at sa kasamaang palad, nakasalubong ko pa ang MORTAL ENEMY NG BUHAY KO!!

"akala ko TANGA ka lang date pero sa nakikita ko ngayon, disabled ka na din?"

"so ano ngayon sayo kung maging disabled ako? at wag mo ngang minamaliit ang mga may kapansanan, dahil mas productive sila kung ikukumpara sayo.", sabi ko sabay lakad papunta sa loob ng clinic.

"ikaw na nga ang may kapansanan dito, ikaw pa ang mayabang? kilala mo ba kung sinong kinakalaban mo?" he said with a smirk.

napatigil ako sa paglalakad at hinarap ko sya. "yeah. nag-search ako ng tungkol sayo at napag-alaman ko na ikaw ang tagapagmana ng isa sa pinaka-famous and successful company in the world, ang Kingdom Highs." sabi ko. iimik pa sana sya pero dinugsungan ko na agad.

"so what? tao ka lang din at wala kang karapatang mang-alipusta ng mga tao kahit pa empleyado mo sila o hindi."

"you know,, i don't get your point and I don't give a damn trying to understand what you're saying."

"di ko naman kailangan ulitin sayo kasi kung di mo naintindihan, it's not my fault anymore."

sana tigilan na ako nitong taong to! mas lalo akong nai-stress dahil sa kanya! I need to be calm. di ako pwedeng ma-distract sa pag-aaral!

"di naman malala yang nangyare sa paa mo. lagyan mo lang yan ng yelo at wag mo munang papagurin para mabilis syang bumalik sa date.", sabi nung doktora.

"salamat po.", sabi ko sabay labas at nagpunta ako sa classroom. bawal daw akong mapagod kaya di muna ako kakain ng lunch kasi malayo masydo ang cafeteria dito.

"gusto mo bang alalayan kita?" tanong ni...... Arnold?? tama, yun nga!

"no, thanks. I can manage."

"bakit ba ayaw mong magpatulong kahit kanino?", he asked while walking beside me.

"sanay na kasi ako at kaya ko ang sarili ko."

"a little help won't hurt you??"

"di na, malapit na rin naman ako sa room ko."

"sige. ihahatid na lang kita.", he said and I frowned at him.

"bakit ganyan ka makatingin sakin?"

"bakit ang bait mo sakin? at bakit mo ba ako laging sinusundan? Aso ka ba?"

he chuckled and it made him more good looking. pero di nya ako madadala sa karisma nya.

"lets just say that, you're really something else."

"in what way? good or pathetic?"

"in good way." he answered.

nakarating na kami sa classroom ko at kasama ko pa rin sya.

"well... your here and safe. see you later." sabi nya sabay wave at lakad palayo.

I don't get him... kamaganak ba talaga nya yung Raymond na yun? he's far from being like his cousin. oh, well.... baka devil in disguise lang yun. maybe, may pinaplano silang prank at ang utuin muna ako ang plano nila. better be aware.