It's payback time!

Chapter XXXII

Aki

"Hoy, Panget. Siguraduhin mong sasama yun." Paninigurado ni Bakulaw.

Nag-aantay lang kami sa parking ng school dahil inaantay namin si Rose. Isasama nga namin sya kina Bakulaw di ba?

"Oo. Sugurado ako. Chillax ka nga lang jan. May usapan kami." Sagot ko.

"Pano kapag nagbago ang isip non?"

"E di bukas. Problema ba yun? Mas maaga pa nga natin sya madadala sa mama mo kung matuloy tayo ngayon. Pero kapag hindi, may 5 days pa naman tayong natitira." - ako

"E gusto ko ngang matapos na to ngayon. Para makaisip na ako ng hihilingin ko." - Bakulaw

"E pano kung di nga sya available ngayon? Mag-intay ka nga. Di mo ba alam yung 'patience is a virtue'?"

"Pakialam ko don?"

"Matuto ka kasing mag-intay! Lahat ng bagay ay may nakatakdang oras na mangyari. At nakaplano yan. Magtiwala ka lang kay Lord." Payo ko sa kanya.

Napakamainipin naman kasi ng taong to! Can't wait? Kala mo naman may date!

"Basta dapat syang tumupad. Kapag hindi sya sumama satin, may parusa ka." - Bakulaw

"At ano naman yun?" Taas kilay kong tanong.

"Magbabayad ka lang naman." He said with a smirk.

"Ang yaman yaman mo na, nagpapabayad ka pa?"

"Bakit hindi? Bawal na ba akong maghanap ng bagong pagkakakitaan?"

"Pangongotong ang tawag jan."

"Kahit ano pang sabihin mo, magbabayad ka pa rin kapag hindi--"

"Andito na ako. Aki, tara na." Singit ni Rose at hinigit na nya ako papasok sa loob ng kotse ni Bakulaw.

"Akala ko di ka na matutuloy. Galit na nga sakin si Bakulaw dahil nag-aantay sya. Pasensya ka na talaga, Rose." I said apologetically.

She smiled sweetly.

"It's okay. Sorry rin kung nag-intay kayo ng matagal. Minsan kasi, naiinis ako jan sa Bakulaw na yun! Akala mo kung sinong importante lagi! Kaya medyo gumaganti lang ako." She explained.

"Parehas pala tayo ng nararamdaman para sa kanya?"

"Yes! Ever since na nakita ko sya!"

"Haha! Parehas tayo!"

"And I like the way you call him. Bakulaw is the right term to describe him." She said smiling devilishly.

"Thanks. At natutuwa ako na hindi lang pala ako ang may ayaw sa kanya sa university na to."

"Hoy! Andito lang ako sa unahan! Kung mag-uusap naman kayo about me, you can go out!" He exclaimed.

"E bakit di ikaw ang lumabas?" Rose and I chorused.

We stare at each other for a few seconds then bursted out laughing.

"We really are the same!!" She said while laughing.

"Yeah, right!" I responded then clap our hands.

"Quit it! Ang ingay nyo!" - Bakulaw

"Pakialam mo ba?" We chorused again.