Var olmak sahip olduğum en büyük acıydı.
Doğmak kaderim, sevgisizilik ise gerçeğimdi.
Bana gerçeğimi anlatan, hüzünlü masalları dinlerken kuvvetli bir rüzgar esti. Rüzgar yeni bir masalı sıcak elleri ve güzel kahverengi gözleri getirdi bana. Karş...
LÜTFEN BÖLÜMÜN SONUNA YAZDIKLARIMI OKUMADAN GEÇMEYİN. ^_^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Soğun arkadaşı olan kar taneleri gökyüzünden ayrılıp yere döküldüğünde sessizliği her yere yayardı. Sessizliğin her tarafa yayılmasıyla kar tanelerin beyazlığı karanlığa aydınlık getirir geceyi bile parlatırdı.
Etrafa yayılan bu sessizilk beni dingin hissettiriyordu. Kara basan ayakabılarımın çıkarttığı sesi duyabilmek için bir an önce arabanın önünde hayranlıkla izlediğim kar ile buluşabilmek için can atıyordum.
Arda arabayı evin önüne park ettiğinde hızla aşağı indim. Soğuk rüzgar yüzümü yakarken her yer soğuk kokuyordu adeta. Yere eğilip hızla bir kar topu yaptım. Ellerimi yakan sıcaklık ve aynı zamanda hızla gelen uyuşma hissiyatı beni mutlu ediyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Omuzuma çarpan karla arkamı döndüm. Arda yere eğilmiş bir tane daha kar topu yapıyordu. Elimde yaptığım kar topuna baktım. Daha önce hiç kimseyle kar topu savaşı yapmamıştım. Balkondan mahallede kar topu savaşı yapan çocuklar kışın hüzünlü anılarından biriydi benim için.
Elimdeki topu hızla ona attığımda gövdesine çarptı. Artık bizde bu savaşın içindeydik!
Biz yaşıyorduk.
Sesli bir şekilde güldüğünde ben de gülüp hızla bir kar topu daha yaptım. Tekrar bana kar topunu attığında bu sefer kafama gelmişti. Bir yandan gülüp bir yandan birbirimize kar toplarını atarken evin kapısı açılmıştı. Burak atkısını yüzüne çekerken konuştu.
"Bizsiz kar topu savaşı yaparsınız he! Sizi hayinler." Hemen bir top yapıp banafırlattı. Ben de evden çıkan diğerlerine bakarken yüzüme helen topla gafil avlanmıştım. Bütün ekip buradaydı. Hızla yere eğildim.
"Çok fenasın Burak. Şimdi görürsün sen." Herkes yüzündeki o sıcacık gülümsemesi ile soğuk havada sıcacık hissediyor olmalıydı. Ben öyle hissediyordum ve mutluydum. Onlarda öyleydi. Mutlu görünüyorlardı.
Havada uçuşan kar toplarına bir de kahka seslerimiz karışıyordu. Bir anlık durdum ve baktım onlara. İçinde bulunduğum ana minnet doluydum. Hayal bile edemediğim bir yakınlıktı bu. Hayal bile edemediğim samimiyet.
