Var olmak sahip olduğum en büyük acıydı.
Doğmak kaderim, sevgisizilik ise gerçeğimdi.
Bana gerçeğimi anlatan, hüzünlü masalları dinlerken kuvvetli bir rüzgar esti. Rüzgar yeni bir masalı sıcak elleri ve güzel kahverengi gözleri getirdi bana. Karş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yağan yağmurlu bir günde başladı kalemimi elime almam. Bir gezinin iptal edilmesinden sonra ortaokulun altıncı sınıfında dört arkadaş hikaye yazarken kendi kalemimi keşfettim. Yazmak her şeyden kaçıp, sığınıdğım korunaklı bir liman. Uzun bir yol. Kimi zaman tükendiğim anlar oldu. Kalemimi bırakmak hiç geçmedi aklımdan ama hiç yeterli de gelemedim kendime. Bu da beni mükemmeli ararken olanı kaçırdığımı gösterdi. MUHTAÇ'I burada paylaşmak şu yirmi iki yıllık hayatımda yaptığım en iyi şey.
Yol çok uzun ve ister istemez kendinize o yolda destek arıyorsunuz. Bu sekiz yıllık serüvende, teşekkür etmek istediğim çok kişi var.
Öncelikle o yağmurlu günde kalemimi elime almamı sağlayan arkadaşlarıma ilk teşekkürüm. Yazdıklarım hiç bir zaman tam olarak yeterli gelmeyecek ama birileriyle kavuşmayı hak eden karakterlerimden dolayı bana 'Dönmelisin Yasemin!' diyen ve bu wattpad serüveninde de her zaman yanımda olan arkadaşım Kevser Çalık'a
Beni desteklemekten geri kalmayan, aklına Derin ve Ardayı anımsatacak şeyler geldiğinde heyecanla gelip bana bunları söyleyen ve aktif şekilde de hala yanımda olan bir diğer arkadaşım Zeynep Sema Gözeller'e
Belki yazdığımdan bir haber ama o gün o sırada kalemimi elime alıp, kendimi keşfederken yanımda olan arkaşadım İrem'nur Altın'a
Muhtaç'ı kurgularken, beni dikkatle dinelyip bana fikirlerini sunan, yazarken gecenin bir vakti bana kahve yapan sevgili babama
Onları finalin sonunda evlendirmediğim için bana kızsada, ne zaman bir sahne anlatsam 'Şu an hayal ediyorum onları.' Diyerek beni heveslendiren anneme
Her seferinde 'Ben de yazarım kitap.' Diyerek yarıda bırakan, kitaptaki araba sahnelerinde bana yardımcı olan abime
Yazdığım satırları, bölümleri en ince ayrıntısına kadar hiç sıkılmadan dinleyen ve beni her zaman destekleyen kuzenim Hümeyra Özle'ye
Bu uzun yolda bana çok şey katan, her zaman beni dinleyen, fikirlerini dürüstçe söyleyerek beni destekleyen, her düştüğümde yaptığı motive edici konuşmalarıyla ve aynı zamanda bana Wattpad platformunu tanıtan arkadaşım Pelin Çelik'e
Tuğba Öğretmene can veren, bölümleri paylaşırken bana mesaj yazıp, sevdiği kısımları söylerken sesine yansıyan o heyecanından, ayırdığı zamandan dolayı kuzenim Tuğba Öztürk'e
Bu serüvende hayatıma en son dahil olan ama beni her zaman destekleyen, afişimi hazırlayan 'Bölüm nerede? Git bölüm yaz.' diyerek olan heyecanımı daha da arttıran en yakın arkadaşım Elif Şenol'a
Yazdıklarımı okurken, yapıcı eliştirileyile kırmadan, dökmeden ve ona çokta hitap etmeyen ama yine de beni kırmayan lise dostum Ceyda Yumşak'a
Wattpad'de bölüm attığım ilk an okuyan ve yorumlarını eksik etmeyen kuzenim Zeynep Akça'ya
Wattpad de tanıştığım, okuyucum, satır arkadaşım olup, hiç görmediğim, sesini duymadığım ama kendimi anlatabildiğim, Derin ve Arda'da kendinden bir şeyler bulup bana yaptığı yorumlarla, bu yolda beni gururlandıran sevgili okurum, Meriç Yaşar'a
Ve son olarak oy atıp, arada da olsa yorum atan ve hayalet okuyucu olarak kalan herkese desteğinden dolayı teşekkür ederim.
