The One Who Loved.

"Ik mag je echt."

5 jongens met gespierde bovenarmen zijn hard aan het lachen als we naar ze toe zwemmen. Elke keer als ze kopje onder zijn geweest, gooien ze hun haar naar achter, om het zware water eruit te zwingelen.

"Eyy, Kacey, Lilly en Evy zijn er ook, jongens." roept Quinn om aan te kondigen dat we er zijn. Alledrie glimlachen we ongemakkelijk naar de groep jongens die naar ons kijken.

Om de een of andere reden maak ik oogcontact met Jace, hij lacht zelfs even naar mij. Ik weet niet goed wat ik er mee aan moe en kijk snel een andere kant uit. Vanuit mijn ooghoek zie ik Lilly grinniken.

"Doen jullie mee?" vraagt Joshua, die in het midden van het groepje jongens staat. "We zijn aan't lummelen."

"Prima!" roept Kacey uitdagend. Ze is nogal fanatiek en kan dan ook geen enkele sportactiviteit overslaan. Als je haar zou vragen om "Annemarie-koekoek" te doen, zou ze zelfs nog graag mee doen.

Er verschijnt een flauwe glimlach op Joshua's gezicht, net voordat hij zegt: "Goed, dan ben jij wel de lummel." Hij gaat meteen uit het midden van de cirkel en geeft Kacey een koninklijk gebaar dat ze op zijn voormalige plaats mag gaan staan.

Zoals er van haar verwacht wordt gaat Kacey in het middenpunt van iedereen staan, wat me verrast. Normaal zou ze gaan tegenstribbelen en beginnen over het feit dat het nergens op slaat en niet eerlijk is, maar blijkbaar verspilt ze liever geen tijd, op dit moment.

Lilly en ik gaan naast de andere jongens staan en we beginnen het spel.

De bal wordt als eerst overgegooid van Joshua naar Ryan en daarna naar Quinn. Ze gooien hoog en hard, wat het bijna onmogelijk maakt voor Kacey om hem te grijpen.

"Hier!" Quinn gooit de bal naar mij. Ik vang die maar net en gooi hem dan verder naar Liam. Er wordt een paar keer overgegooid, nog steeds geen kans mogelijk voor Kacey, omdat ze niet veel groter is als mij.

De ongemakkelijke sfeer verdwijnt al snel.

Als de bal uiteindelijk bij Jace beland, kijkt hij veelbetekenend naar mij, met een scheve grijns. Natuurlijk gooit hij de bal vervolgens zo hard als het kan naar mij, waardoor ik hem niet vang.

De bal beland ergens achter me, in het water, en snel zwem ik er heen. Kacey mag de bal niet voor mij in handen krijgen, want dan ben ik de hopeloze sukkel in het midden.

Quinn lijkt ineens met een snelheid van 200 kilometer per uur naar de bal zijn toegezwommen en lacht. Wat verbaasd kijk ik naar hem, omdat hij wel héél snel was.

Voorzichtig gooit hij de bal naar mij, zodat ik hem nu wél kan vangen. 'Dankje, Quinn. Dat is heel aardig van je!' zeg ik, flauw bedoeld naar Jace. Ik draai me weer om naar de rest van de groep en kijk naar hem, om aan te tonen dat het ook zo kan, hoe Quinn het deed. Op zijn gezicht staat enkel een jaloerse kwade blik, waar ik diep van binnen wat om moet lachen.

Ik gooi de bal naar Lilly, die hem weer naar Dylan gooit.

"Kunnen jullie iets minder jullie best doen, misschien? Ik zweet me hier de pleuris! Kan dat überhaupt, in water?" zeurt Kacey, waardoor iedereen moet lachen.

Uiteindelijk beland Jace in het midden, wat me grote lol bezorgd. Hij is nog fanatieker, maar ook groter, dan Kacey en heeft dan ook al vrij snel de bal te pakken.

Die van mij dus.

Pesterig kijkt hij naar me, als ik naar het midden toe zwem. Ik kan er niet op de bodem staan, omdat het er dieper is, en moet dus heel erg mijn best doen om in ieder geval niet kopje onder te gaan.

"Oahh, kan onze kleine Eef niet op de bodem staan?" merkt Jace het op. "Misschien moeten we een zwemband voor haar regelen, dan verdrinkt ze in ieder geval niet."