Weer stromen de regendruppels over mijn koude gezicht, en weer fiets ik naast het bord van Dusty Willows. Alleen zonder Lynn deze keer en zo'n uur eerder. Ik zucht. Ik heb het koud en warm tegelijkertijd. Op het moment dat ik door een regenplas heenfietst voel ik mijn voeten natter worden. Zelfs mijn sokken zijn helemaal doorweekt. Erg veel aandacht besteedt ik er niet aan, ik was toch al nat.
Als ik het schoolplein op fiets is er nog bijna niemand. Logisch, want alleen sukkels komen al om 7:20 op school. Hallo, ik ben die sukkel..
Mijn ouders waren gisteren niet heel blij dat ik er min of meer twee keer uit was gestuurd. En toen ik ook nog eens mijn gebroken telefoon liet zien was ik helemaal klaar. Op dat punt durfde ik niet eens meer te vragen of ze misschien een briefje wouden schrijven dat ik helaas niet kon melden, omdat ik naar de tandarts moest.
Dus, hier zien we dan.
Snel sluit ik mijn fiets af en ren ik door de regen het lelijke schoolgebouw binnen. Het is er een stuk kouder dan gisteren. Bij mijn kluisje trek ik mijn natte jas uit en dus ik die in mijn kluisje. Ik weet dat er ook proefwerkblokken in liggen, maar op dit moment heb ik geen zin om moeite te doen om ze droog te houden.
Als ik mijn kluisje heb afgesloten gooi ik mijn rugzak over mijn schouder en loop ik naar de receptie van mijn school.
'Hallo, ik moest me melden.' zeg ik droog tegen de vrouw achter het bureau. Ongeïnteresseerd kijkt ze me aan, wat ik haar niet kwalijk neem. Als ik hier zou werken zou ik ook geen zin meer in mijn leven hebben.
"Naam?" zegt ze alleen. 'Evy Denen.' antwoord ik haar. De vrouw zucht diep en klikt iets aan op haar computer. "VWO 5?" vraagt ze. Ik knik alleen maar. Deze vrouw heeft al genoeg dingen aan haar hoofd. "Ga maar ergens zitten." zegt ze.
Ik draai me om en loop de aula in. Ergens achterin de grootte ruimte ga ik alleen aan een tafel zitten. Zo ver mogelijk van de vrouw vandaan. Ik haal maar wat boeken uit mijn tas en lees nog wat stof door. Het liefst zou ik hier nu gaan zitten met oortjes in, maar aangezien mijn telefoon naar de klote is gaat dat niet.
Ik kijk naar het boek wat ik uit mijn tas getrokken heb. Biologie. Het enige vak dat ik nog wel redelijk kan en leuk vind, buiten aardrijkskunde. Gelukkig is dit een redelijk interessant hoofdstuk. Ik begin wat te lezen.
...Hormonen zijn chemische stoffen, welke een zeer specifieke uitwerking op de organen en weefsel van het lichaam uitoefenen, zowel in de zin van aanzetten als afremmen. Het woord hormoon komt van het...
"Dag, Eef."
'Aaaah.'
Ik schrik uit mijn boek en kijk voor me. Jace.
"Ik weet dat ik er goed uitziet, maar je hoeft niet te gaan schreeuwen." zegt hij spottend. 'Jace, het is 7:40 in de ochtend. Kun je misschien niet zo opgewekt doen?'
Jace begint te lachen. 'En zo goed zie je er niet eens uit.' zeg ik bot.Dat is gelogen. Jace heeft prachtige blauwen ogen en enkele sproetjes op zijn neus. Zijn haar is donkerbruin, en zit precies goed. Zijn lippen zijn vol en rood en zien eruit alsof ze gemaakt zijn van aardbeien. Hij heeft een lichaam als een model en..
Oké, stop Eef.
Jace kijkt me ongelovig aan. "Geen enkel meisje kan mijn charmes verslaan." zegt hij zelfverzekerd. Ik begin te lachen en schud mijn hoofd. 'Oh, nee, Jace. Je bent zó knap. Zoen me alsjeblieft.' spot ik. Jace lacht ook. "Als jij dat wil." zegt hij. Hij komt naast me zitten en schuift dichter naar me toe.
'IEUWH, Jace doe normaal!' roep ik iets te hard, terwijl ik snel opsta en aan de andere kant van de tafel ga staan. Vies kijk ik hem aan. Hij is echt opgevoed door wolven, ik weet het zeker.
Jace lacht nog steeds en schuift weer een stuk op, als teken dat ik weer moet gaan zitten. Omdat ik er als eerst zat besluit ik dat ik me niet zomaar laat wegjagen, dus ik ga weer zitten.
'Wat kom je eigelijk doen? Je hoefde niet eens zo vroeg al te melden.' vraag ik. Jace haalt zijn schouders op. "Maar jij wel." zegt hij. Vreemd kijk ik hem aan. 'Ja, en dus?'
"Ik wou je gewoon graag zien." zegt Jace. 'Bah.' zeg ik alleen. Jace begint weer te lachen. "Nee, grapje." hij schud met zijn hoofd. "Ik wou je dit geven." zegt hij. Met zijn hand gaat hij in zijn rugzak. Als die er weer uitkomt heeft hij een iPhone in zijn hand. "Deze is geloof ik voor jou." zegt hij.
Ik moet lachen. 'Hoezo? Heb je nog meer mensen hun telefoon vernield, dat je er 10 in je rugzak hebt?' vraag ik. Jace rolt met zijn ogen. "Als je zo doet, krijg je hem gewoon niet hoor." zegt hij, terwijl hij de iPhone weer terug in zijn tas wil leggen. 'Nee, nee, nee!' roep ik. Jace kijkt me vol verwachting aan. "En wat zeggen we dan?" vraagt hij. Vreemd kijk ik naar zijn gezicht. 'Jace, je stinkt naar hondenpoep?' vraag ik voor de grap. Jace schud van nee. "Nee." Ik zucht. 'Lieve Jace, mag ik alsjeblieft die telefoon?' vraag ik. "Aha, dat lijkt er al meer op." zegt Jace, en hij haalt de telefoon weer uit zijn tas.
Ik pak de gloednieuwe iPhone 11 aan en kijk er aandachtig na. 'Wow, hoe kom je er zo snel aan?' vraag ik. Jace haalt zijn schouders op. "Ik heb zo mijn kennissen." zegt hij. Niet gelovend kijk ik naar hem.
'Je hebt hem toch niet gestolen he?'
"Nee, natuurlijk niet, Eef!" zegt hij hard.
'Het is Evy.' zeg ik nijdig terug.
"Sorry, ik heb wat problemen met de -ie uitspreken." zegt Jace kinderachtig. 'Ach, nee toch. Zal ik even zoeken naar een logopedist? Misschien kan die je verder helpen.'
Jace rolt met zijn ogen.
"Misschien kan jij het me leren." zegt hij. 'Nee, sorry. Ik geef geen les aan dieren.' zeg ik. Jace lacht. "Dus ik ben nu een dier." Heftig knik ik. 'Jep.' zeg ik droog.
"Dan ben ik wel een schattig dier, zoals een baby koala." zegt hij. Ik begin te lachen en schud mijn hoofd. 'Nee, geloof me. Je komt meer in de buurt van een nijlpaard.'
_____________________________
Hoihoi!
Jullie hebben nu een paar hoofdstukken gelezen van mijn nieuwe boek. Vinden jullie het een beetje leuk??
Als jullie tips hebben of ergens spelfouten zien, zeg het me gerust. Uiteindelijk worden we van verbeteringen alleen maar beter!😊
Laat zeker even weten wat jullie er tot nu toe al van vinden en als jullie leuke ideeën hebben!
Groetjes XXX
oh and stay safe guys!💕
JE LEEST
The One Who Loved.
Jugendliteratur"Dus.. Evy." zegt Jace. Ik zucht diep. Jammer. Hij is er nog. "Dus, Jace." zeg ik hard en bot. "Jep, mooie naam he!" zegt hij. "Net zoals die van jou, Eef." Meteen stop ik met lopen en draai ik me naar hem om. 'Ten eerste, je naam is poeplelijk, e...