The One Who Loved.

"Ik weet wie hij is."

Jace duwt nog een snelle kus op mijn lippen, waar mijn wangen een rood kleurtje van krijgen, en draait zich dan weer om, om vervolgens de auto te starten.

Ik sta met mijn huissleutel in de hand voor de achterdeur en wacht tot hij wegrijdt, om hem uit te zwaaien. Jace wacht enkel geduldig en maakt bewegingen met zijn handen, als teken dat ik naar binnen moet gaan en hij zal wachten totdat ik dat doe.

Om dan maar de eerste stap te zetten, doe ik dat ook. Ik open de deur, stap de warme ruimte binnen en doe de deur zo snel mogelijk weer dicht, zodat er niet al te veel warmte verloren gaat. Als ik mijn schoenen begin uit te trekken, zie ik Jace zijn auto van start gaan en uiteindelijk wegrijden. Kort glimlach ik even, bij de gedachte dat hij zo'n softie is en op mij wacht tot ik veilig binnen ben.

Wel een lieve softie. Niet dat daar iets mis mee is.

Ik trek mijn jas uit en hang deze aan de kapstok, waar nog een jas hangt, die er normaal gesproken niet hoort te zijn. Het is immers erg donker in de bijkeuken en ik kan er geen touw aan vast knopen van wie de jas is.

Daar zal ik vanzelf wel snel genoeg achter komen.

Ik loop de woonkamer in en zie mijn moeder alleen op de bank zitten. Ze heeft een glas frisdrank in haar hand en haar haren zitten in een rommelige knot. Ze heeft haar pyjama al aan en kijkt relaxed naar Midsomer Murders, haar favoriete programma, als ze mij opmerkt en haar aandacht op mij richt.

"Hee schatje, was het leuk?" als ze dat zegt haalt ze haar wenkbrauwen een paar keer omhoog. Soms vraag ik me af of ze wel echt mijn moeder is, en niet gewoon een of andere vriendin die je maar hopeloos probeert te koppelen aan een jongen.

"Wie was er allemaal op het feestje?"

Het feestje. Oh, ja.

Aangezien mijn ogen al zowat dichtvallen en ik zelf ook maar de helft van het hele verhaal begrijp, besluit ik haar tijd te besparen en gewoon te doen alsof.

'Ja, was heel leuk. Gewoon wat vrienden van school. Kacey, Lilly en Lynn enzo.' zeg ik dus maar.

Verbaasd kijkt ze me aan. Nog eens trekt ze haar wenkbrauwen omhoog, maar nu op een andere manier.

"Lynn?" vraagt ze wat verbaasd.

'Ja, volgensmij wel.' zeg ik. Ik snap niet waarom ze dat zo vreemd vind, maar word er een beetje zenuwachtig van.

"Is dat zo?" Ze maakt het er niet bepaald beter op.

'Ja, nou. Nu je het zegt. Het was nogal donker daar, dus ik weet het niet heel zeker. Het kan ook best een ander bruinharig meisje zijn geweest, wie weet?' weet ik er uiteindelijk van te maken.

"Ah, zo." zegt ze. Haar focus gaat weer naar het televisiescherm.

Ook ik kijk naar hoe de 2 politieagenten een moord proberen op te letten. Zelf vind ik er niet zo veel aan, maar mijn moeder lijkt het zo geweldig te vinden dat ze sommige afleveringen wel 5 keer kijkt. Ik begin wat weg te doezelen, maar voordat dat gebeurd weet ik mezelf op te pakken.

'Ik ga denk ik maar eens slapen. Ben best moe.' ik sta op en druk een kus op mijn moeders wang. Daarna loop ik langzaam en moeilijk de trap op.

Eenmaal boven zie ik licht onder de deur van Timo's slaapkamer uitkomen. Normaal gesproken, als hij aan het gamen is, zijn alleen zijn ledlamps aan, die me lichtelijke fuckboy vibes geven.

Ik hoor 2 mensen met elkaar praten. Timo's stem klinkt laag en wat zoemend, maar ik hoor ook een hogere, heldere stem, een meisjesstem. Ik kan mezelf niet tegenhouden.

Niet na wat Timo mij vanmiddag heeft aangedaan.

Ik heb wraak nodig.

Met een gemeen lachje loop ik richting zijn slaapkamer. Ik leg mijn hand op de deurklink en open deze meteen, zonder te kloppen. Ik weet zeker dat hij het gezellig vind dat ik ook even kom mengen.

Met grote stappen loop ik zijn kamer in, zonder de deur achter me dicht te maken.

'Lynn?' mijn mond valt open.

"What the fuck, Evy. Waarom denk je dat ik een deur heb?" Boos kijkt Timo me aan terwijl hij verschillende knopjes op zijn controller induwt, waardoor er "pause" in beeld komt.

'Blijkbaar, om dingen te verbergen.' snauw ik terug. Hij hoeft ten eerste niet zo tegen mij uit te vliegen en ten tweede; als hij een leuke avond voor mij kan verpesten, kan ik dat voor hem doen.

Lynn kijkt me in de tussen tijd met grote ogen aan. Het lijkt haast wel alsof ze aan het wachten is. Aan het wachten tot ik reactie geef op wat er zojuist heb ontdekt.

Wat heb ik zojuist eigelijk ontdekt? Wat moet ik me hier bij voor stellen?

'Dus.. euh.. jullie zijn gezellig aan het chillen ofzo?' vraag ik ongemakkelijk. Ik maak er zogenaamde "swag" gebaren bij.

"Ja, zoiets." zegt Lynn.

'Zoiets?' vraag ik.

Timo zucht diep en ik hoor gewoon dat hij met zijn ogen rolt. "Laat ons gewoon met rust, Evy. Het gaat je niks aan, oké?" Timo doet al aanstalten om me de deur uit te duwen, maar ik laat me niet zo makkelijk afwimpelen. Ik ontspring zijn hand, die al richting mijn arm ging, en ga in een andere hoek van de kamer staan.

'Oh, ja. Sorry, man. Ik zal je gezellige avondje niet verpesten, hoor. Zoiets zou je namelijk nooit bij mij doen.' Ik leg de nadruk op het woord nooit en sla mijn armen over elkaar. Met een zelfverzekerde blik kijk ik naar zijn reactie, terwijl Lynn ons niet begrijpend aan staart.

"Stel je niet aan." zegt Timo. Opnieuw waagt hij een poging om mij de deur uit te duwen, maar ik ben nog steeds niet uit gepraat.

'Nee, dat doe ik ook niet. Jij moet je niet aanstellen. Ik dacht dat je Jace aardig vond- je hebt hem zelfs een keer uitgenodigd om hier te komen eten, want hij was een goede gast die je spontaan tegen kwam. Nu ben ik degene die hem meeneemt en dan schiet het je ineens allemaal in het verkeerde keelgat.' mijn woede wordt alleen maar meer, naarmate hij doet alsof er niks is gebeurd en me uitscheld als een aansteller.

"Jace?" Lynn kijkt me wat verward aan.

"Ja, Jace. Mijn lieve zusje hier-", Timo slaat een arm om me heen, "is helemaal hoteldebotel op een of andere gast die ze niet eens echt kent."

'Hoe wil jij dat nou weten. Ik weet wie hij is. Beter dan jij ooit zult begrijpen.' zeg ik.

Timo grinnikt. "Ja, tuurlijk." Hij schud niet gelovend zijn hoofd.

'Ja, inderdaad. Ik ken hem beter als jij. Hij heeft me dingen verteld die hij jou nooit zou toevertrouwen.' snauw ik nog eens.

Timo knikt wat boos. "Ja, zoals dat hij een of andere gestoorde broer heeft. Een of andere gast die hem stalkt sinds dat hij hier is en een strafblad van hier tot Tokio heeft? Hij kwam Jace opzoeken toen we aan het skaten waren. Die gast is niets goed. Heeft hij je dat ook allemaal verteld?"

Mijn adem stokt even. Ik wil wat terug smijten, in Timo z'n vieze gezicht, maar vind de juiste woorden niet. Dus ik sta daar maar.

De helft van het verhaal komt me bekend voor, maar de andere helft is onbekend terrein. Een broer? Hij heeft wel verteld dat hij een broer heeft, maar over het woord stalken heeft hij het nooit gehad.

"Ja, dat dacht ik al." zegt hij. Met een emotieloze, maar toch lichtelijk geïrriteerde blik kijkt hij in mijn ogen. 

Voor de derde keer inmiddels probeert hij me de kamer uit te duwen en deze keer laat ik het toe. Ik loop zelfs langzaam met hem mee. Als ik over de drempel van zijn kamerrand heen ben, laat hij mijn arm los en pakt hij de deurklink vast.

'Ga maar weer door met waar jullie mee bezig waren, hoor.' zeg ik zacht. Maar Timo heeft de deur al dicht gemaakt en ik ben er vrij zeker van dat ze me niet hoorden.

Misschien is dat ook maar beter.