The One Who Loved.

"Zullen we het even gezellig houden?"

'Waarom heb je bloemen meegenomen?' zo zacht mogelijk duw ik de woorden door mijn lippen.

Verward kijkt Jace omlaag naar de tulpen in zijn handen. "Ik vond ze wel mooi." zegt hij nonchalant.

Ik voel mijn wangen rood worden en wil ze uit zijn handen nemen als hij ze terugtrekt. Vreemd kijkt hij me aan, waardoor ik in de war raak.

"Ze zijn voor je ouders." zegt hij, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik zucht diep, rol met mijn ogen en stap weg voor de voordeur zodat hij binnen kan stappen.

Mijn moeder en broer zitten al in de keuken te wachten, tot het verhoor kan beginnen. Mijn vader, daarentegen, moest nog laat voor werk ergens heen, en is helaas niet thuis. Zo jammer vind ik dat.

"Aah, Jace! Daar ben je toch!" roept mijn moeder blij. Ze haalt snel de plaat uit de oven en zet die op tafel neer. Een heerlijke geur vult mijn neus.

Vanuit mijn ooghoek zie ik Timo zitten. Met zijn armen over elkaar geslagen kijkt hij afkeurend naar Jace, die zijn bloemen nu geeft aan mijn moeder. Timo rolt met zijn ogen en zucht. God, hij is nu net mijn vader.

"Ach, dat had toch niet gehoeven!" mijn moeder plaatst de bloemen in een vaas met water en lacht charmant.

Vervolgens rol ik met mijn ogen, deze vrouw heeft al een man, Jace.

"Ga zitten, Jace." zegt Timo serieus. Meteen is de hele sfeer verpest. Er valt een ongemakkelijke stilte en ik sla een hand tegen mijn voorhoofd.

Jace kijkt mij wat grinnikend aan. Daarna trekt hij een stoel naar achteren en neemt hij zelfverzekerd plaats aan de eettafel, recht tegenover Timo. Ze kijken elkaar zowat uitdagend aan.

Mannen..

'Ik ga Mila wel even halen.' zeg ik tegen mijn moeder. Ik rol een keer met mijn ogen en loop snel de keuken uit, waarna ik even adem kan halen.

Mila zit in de woonkamer tv te kijken, dus loop ik heen om haar vervolgens een kus-scheet op haar wang te geven. Ze barst uit in lachen en probeert me met haar kleine armpjes weg te duwen. "Nou!!! Eef!" gilt ze.

Ik wrijf haar blonde haartjes naar achteren en zet daarna de tv uit. 'Kom je eten?' vraag ik. Ik steek mijn hand naar Mila uit. Vragend kijkt ze me aan.

"Is Jace er ook?" vraagt ze lief.

Ik grinnik. 'Ja, hij is op je aan het wachten. Hij heeft je heeeeeel erg gemist.' grap ik maar wat.

Schattig glimlacht ook Mila. Dan vraagt ze ineens: "Vind hij je leuk, Eef?"

Ik laat mijn hand nu pas zakken en kijk haar wat beroerd aan. Gaat mijn kleine zusje nu ook al beginnen?

'Weet ik niet, dat zul je hem zelf moeten vragen.' lach ik sarcastisch. Dat meen ik natuurlijk niet.

Mila lacht. Ze geeft me een korte knuffel en staat dan op, om samen met mij naar de keuken te lopen. Ik til haar in haar stoeltje, die per se naast die van Jace moest staan, en ga daarna aan de tafel zitten.

Mijn moeder heeft al opgeschept en ik kan haast niet wachten om een lekkere hap ciabatta brood in mijn mond te duwen.

"Jace, vertel. Wat moet jij met mijn zusje?" Ik spuug de lekkere hap ciabatta brood weer uit.

Jace begint ook te lachen en kijkt kort naar mij.

Ik zoek naar hulp en kijk naar mijn moeder. Van haar ga ik zeker geen hulp krijgen, ze kijkt als een verliefde tiener naar de jongen naast me, die zeker 30 jaar jonger dan haar is.

'Mam!' roep ik.

"Wat?" antwoord ze beledigt.

Ik rol met mijn ogen.

"Wat is eigenlijk je plan? Ben je serieus of probeer je haar gewoon te verleiden, om maar gewoon weer een naam op je lijst erbij te hebben?" Timo kent geen genade.

'Timo, gast. Zullen we het even gezellig houden?' probeer ik mezelf dan maar te redden.

"Jace kan best zelf praten."

'Je hoeft hem niet zo te ondervragen.' stribbel ik.

"Dat doe ik ook niet. Ik wil gewoon normaal praten."

'Daar lijkt het toch anders niet op. Laten we gewoon eten.'

Ik pak mijn bestek weer op en doe nog een poging op mijn ciabatta brood.

Snel slik ik die door, voordat Timo opnieuw de kans krijgt om iets te zeggen.

"Ga je nog wat zeggen Jace?" valt Timo weer aan.

Ik zie dat Jace al zijn mond opent, maar ik ben hem voor.

'Wat is er mis met jou, Timo!'

"Ik vertrouw hem gewoon niet!"

'Je hebt hem niet eens een kans gegeven.'

"Die heeft die ook nog niet verdient!"

'Letterlijk. Nog geen maand geleden was jij degene die Jace zo vriendelijk uitnodigde om hier te komen eten.'

"Ja. Dat was voordat ik doorhad dat hij mijn zusje probeert te fixen."

'Ik zeg toch ook nooit wat als jij vrienden meeneemt om hier te eten?'

"Jace is niet een vriend, zoals mijn vrienden."

'Oh, wat is hij dan? Een paard?'

"Hij heeft een fucking oogje op je!"

"Schreeuw niet zo!" zegt mijn moeder. Spijtig kijkt ze naar Jace, alsof ze wil zeggen: 'sorry-voor-mijn-kinderen,-ze-zijn-altijd-zo-ongemakkelijk'.

Daarna valt er een stilte.

Ik eet grote happen van mijn brood en denk na.

Het is Mila die uiteindelijk de stilte verbreekt.

Ze heeft haar kleine handje op
Jace zijn grote hand gelegd en vraagt: "Ben je verliefd op Evy?"

Ik sla een hand voor mijn hoofd en zak achterover op mijn stoel. Mijn bestek valt met een hard geluid op mijn bord. Waarom ben ik dan ook zo dom om tegen een kleuter te zeggen dat ze iets moet vragen als dat niet de bedoeling is?

Jace lacht en ik zie dat hij Mila's handje vastpakt. Hij draait zich even naar mij, en lacht. Ik lach onbewust terug, ook al wil ik het niet eens.

"Kun je een geheim bewaren?" vraagt hij dan.

Mila knikt hard en overdreven.

Dan buigt Jace zich voorover, naar Mila's oortje. Ik zie zijn lippen bewegen en Mila luistert aandachtig. Een grote glimlach verschijnt rond haar mond en een lach verlaat haar mond.

Ik zie dat Timo een keer met zijn ogen rolt. Ook hij duwt nu hardhandig zijn brood naar binnen.