The One Who Loved.

"Niet dat je dalijk in je pyjama naar onder komt."

Ik trek de achterdeur achter me dicht en duw mijn schoenen uit. Mijn natte jas hang ik uit over de verwarming en snel loop ik naar de keuken.

'Hoi, mam en Mila.' Samen zitten ze aan de keukentafel een spelletje te doen. Ik open de koelkast en pak het pak melk eruit om vervolgens een mok melk in de magnetron te zetten.

"Dag schatje. Hoe was het op school?" mijn moeder kijkt me lief aan. Ik loop snel naar haar toe en druk een kus op haar wang. 'Prima.' zeg ik.

Ik wacht tot mijn melk opgewarmd is en doe er dan wat chocomelkpoeder in. Daarna ga ik naast Mila aan de eettafel zitten. Kort wrijf ik even over haar kleine hoofdje, waardoor ze moet lachen.

"Ooh, voordat ik het vergeet, schat." begint mijn moeder. 'Timo heeft vanavond een vriend hier, hij eet ook mee.' zegt ze. Ik haal mijn schouders op. 'Oké, is goed.' zeg ik. "Ik dacht ik vertel het maar even, niet dat je dalijk in je pyjama naar onder komt." Mijn moeder begint te grinniken. 'Ha ha, heel grappig.'

Een paar jaar terug kwam er ook eens een vriend van Timo bij ons eten. Heel toevallig had ik stiekem een crush op die jongen. Niemand had me verteld dat hij zou komen, dus ik had me al gedoucht en kwam vervolgens in mijn, oh zo bekenden, paarden pyjama naar beneden om te eten. Toen was mijn kans natuurlijk al helemaal verkeken.

Niet dat het me nu iets kan boeien, ik ken geen enkele vriend van Timo echt heel goed.

Als ik mijn chocomelk opheb ga ik naar boven om wat huiswerk te maken. Morgen heb ik ook een frans proefwerk waar ik echt nog goed voor moet leren. Ik schuif snel aan aan mijn bureau en begin.

Als het half 6 is hoor ik al een aantal stemmen beneden. Na een tijd hoor ik dat ze zich verplaatsen naar Timo's kamer en aan het geschreeuw om de 2 minuten weet ik dat ze aan het gamen zijn. Bah, jongens.

Ik probeer me nog wat te focussen op mijn huiswerk, wat niet helemaal lukt. Timo's kamer ligt naast de mijne, dus het geluid dringt ook mijn kamer binnen.

Gelukkig wordt ik snel genoeg verlost en roept mijn moeder dat het eten klaar is. Ik klik mijn bureaulamp uit en loop de trap langzaam af. Mila zit al aan de tafel en kijkt me blij aan. "Dag, kleine Miltje." zeg ik met ene hoog stemmetje, als ik naast haar plaats neem aan de tafel.

Ik duw een blond plukke haar achter haar oor en kijk toe hoe ze met een barbiepop aan het spelen is. Soms zou ik willen dat ik nog zo klein was. Dan hoefde ik tenminste geen wiskunde te doen en werd ik ook nog eens elke dag met de auto naar school gebracht. Jammergenoeg dringt de realiteit weer tot me door als mijn moeder hard een ketel op de tafel zet.

'Jezus, mam.' zeg ik als reflex. Mijn moeder begint enkel te lachen. "Dat deed ik met opzet." zegt ze pesterig. Ik rol met mijn ogen en Mila doet me na. 'Hey!' zeg ik grappig. 'Dat is niet aardig. Mila begint weer te lachen.

Mijn vader komt nu ook de keuken binnenlopen. Hij gaat naast Mila zitten en knijpt kort even in haar dikke wangetjes. Mila probeert met haar kleine handjes mijn vaders hand vest te pakken en geeft die een kusje. "Ah, dankjewel." zegt mijn vader lief.

Dan hoor ik voetstappen van de trap afkomen. Luid gepraat galmt ineens door het huis heen. Ik ben benieuwd wat voor typetje Timo nu weer mee naar huis heeft genomen. Soms wordt hij echt vrienden met de gekste figuren.

'Wat eten we?' vraag ik mijn moeder. "Jou." zegt mijn vader lomp. Vreemd kijk ik hem aan. 'Liever niet.' Ik schud heftig met mijn hoofd. Mila knijpt met haar handjes in mijn buik. "Hap, hap, hap." zegt ze grinnikend.

Mijn moeder antwoord verder niet op mijn vraag. "Eef, hoe gaat het met dat scheikunde verslag?" vraagt mijn vader geïnteresseerd. Ik ga wat rechter op zitten. 'Nou, niet heel goed.' zeg ik.

Natuurlijk heb ik er thuis al over liggen te klagen. Dat ik het liever met Lynn wilde maken en dat ik geen zin heb om weer een hele presentatie in elkaar te zetten. En natuurlijk zeiden mijn ouders toen: "Als je het er niet mee eens bent moet je op school voor je mening opkomen, niet hier thuis. Wij kunnen er ook niks aan veranderen." Alsof ik dat niet snap, ik moet toch ergens mijn frustratie kwijt kunnen.

"Heb je er wel al aan gewerkt?" met een strenge blik kijkt mijn vader me aan. Snel knik ik. 'Ja.' Wel maar zo'n 30 minuten, in de les, maar hé. Beter als niks. Ik kan er toch ook niets aan doen dat barbiefilms gewoon echt fantastisch zijn. Ik werd gewoon afgeleid.

"En met wie moest je dat ook alweer samen doen? Niet met Lynn toch?" vraagt mijn vader weer geïnteresseerd. 'Nee.' zeg ik vervelend. Ik schud mijn hoofd. "Ik moest met..."

Ik wordt onderbroken door mijn broer en zijn vriend die de keuken binnen komen lopen. "Hoi." zegt mijn broer. Hij gaat naast me aan de tafel zitten en gaat weer met zijn hand door mijn haar, waardoor het alweer in de war zit. "Hoi." zegt de andere jongen ook. Mijn ouders begroeten hem netjes terug. Hij neemt recht tegenover me plaats aan de tafel. Vreemd kijk ik hem aan.

'Jace?'