The One Who Loved.

'Heb je er spijt van?'

'Ga je me nog vertellen wat je daar hebt gedaan?' Mijn blik is gefocust op Jace, enkel en alleen op Jace.

Hij spant zijn kaak aan terwijl hij, deze keer wel, goed op de weg let. Een arm leunt op de binnenkant van de autodeur, terwijl hij met de andere het stuur vasthoudt. Hij ziet er tegelijkertijd bezorgd en relaxed uit, en dat maakt me wat bang.

'Ik kan best ergens tegen, hoor. Je hoeft niet zo geheimzinnig te-'

"Het is voor iedereen beter als je er niks over weet. Het is niks waar jij je druk om hoeft te maken." Hij kapte me af.

Waarom blijft hij dat maar zeggen?

"Het is niks waar jij je druk om hoeft te maken."

Wat betekent dat uberhaupt?

Laat het echte werk maar aan de mannen over? Wij kunnen beter omgaan met zulke shit.

God, ik zat fout om te denken dat hij een feminist was.

'Maar dat doe ik wel. Ik maak me wel zorgen. Je bent ineens heel.. stil.'

Jace zucht. Niet hard, maar hard genoeg om het te horen.

"Eef, je wilt hier echt niet tussenin zitten oké? Geloof me nu maar. Ik heb je al veel te veel verteld." Hij wil nog wat zeggen maar sluit zijn mond weer.

'Waar slaat dat op? Ik ben geen 6 jarig kind.' snauw ik.

"Dat weet ik ook wel, maar het is gewoon beter als jij je hier buiten houdt."

'Want ik ben te slap en niet sterk genoeg om mezelf onder controle te houden? Ik kan je toch helpen,- laat me je helpen.'

"Je kan me niet helpen."

'Hoe weet je dat? Je hebt het nog niet eens geprobeerd!'

Naar mate we verdergaan wordt de toon van dit gesprek steeds feller.

"Dit zijn gewoon zaken waar jij niet mee te maken hoeft te hebben oke!" zegt Jace.

Ik val even stil.

'Heb je er spijt van?' vraag ik dan.

Hij kijkt me niet begrijpend aan.

'Dat je me het hebt verteld. Over je familie.'

"Wat, Eef. Nee, hoe kom je daarb-"

'-Je denkt dat ik niet goed genoeg ben om je te kunnen helpen. Je had gewoon een uitlaatklep nodig waar je even je gevoelens bij kwijt kon.'

Mijn kamergenoot neemt de touwtjes weer in handen en ik realiseer me op dat moment dat deze ontdekking me pijn doet. Mijn hart doet pijn.

"Eef, je weet dat dat niet waar is."

'Waarom sluit je me er nu dan van buiten? Als je me niet alleen gebruikt om je er beter door te voelen, dan had je me nu wel verteld wat er aan de hand is. Omdat het nu iets is wat ik graag wil.'

"Oh, kom op, we weten beide dat ik het niet voor die reden doe. Het is gewoon een zaak waar ik jou niet bij wil hebben." zegt hij.

'Omdat je me maar een stom, nutteloos meisje vind?' zeg ik hard.

"Omdat ik te veel om je geef om je hier in te betrekken, Eef!" roept hij hard. Hij kijkt me streng aan.

"Je moet me geloven als ik je vertel dat jij het niet waard bent om dit alles te weten. Niet omdat je niet goed genoeg bent, maar omdat je beter bent dan dit allemaal bij elkaar. Beter dan mij. Je betekent te veel voor me om je kwijt te raken, Eef. Ik kan het niet riskeren om je hierin te betrekken, want ik kan je simpelweg niet kwijtraken. Ik hou je hier buiten, voor je eigen veiligheid. Het is linke soep, wat er allemaal gebeurt daar, waar ik jou niet bij wil hebben. Ik hou je liever veilig en erbuiten, dan dat ik het op mijn geweten heb dat ik voor de rest van mijn leven zonder je moet leven. Dus, sorry. Maar ik kies ervoor om je in leven te houden, omdat ik om je geef, hoe egoïstisch dat dan ook mag zijn."

Met grote ogen kijkt hij me aan. Zijn toon wordt zachter en vertrouwd.

'Je geeft om me?' zijn de enige stomme woorden die mijn mond kunnen spreken.

"Ja, fuck, Eef. Ik geef reteveel om je. Hoe hard ik het ook heb geprobeerd te ontkennen." Hij glimlacht een beetje.

Ik grinnik ook even kort.

"Ik geef meer om jou dan dat ook ooit om iemand heb gedaan. Het is niet te verklaren."

Mijn wangen gloeien en ik kijk naar mijn handen, waar ik mijn ring wat beweeg.

Jace geeft om me.

Heb je dat gehoord, kamergenootje?

Jace legt zijn hand op de achterkant van mijn hoofd en woelt kort even door mijn haren heen.

"Sorry, Eef. Het was niet mijn bedoeling om je het gevoel te geven dat je niet goed genoeg bent."

En ook al weet ik dat hij terugverwijst naar de hele gebeurtenis van zojuist, neem ik het ook aan als excuus dat hij me gemixte signalen gaf, en me heeft opgezadeld met mijn vervelende kamergenoot.

'Het is al goed.' zeg ik. Ik glimlach kort even.

"Heb je nog steeds zin om naar dat feestje te gaan?" Jace lacht.

Ik schud hevig mijn hoofd. De reden waardoor dit allemaal is gebeurd was ik al lang vergeten. Er is vanavond een of ander stom feestje bij iemand thuis. We dachten dat het wel grappig zou zijn, maar de behoefte aan harde muziek en mensen die veel te dichtbij komen, is me even ontgaan.

"Laten we dan wat anders doen." zegt Jace. Hij duwt een pluk haar achter mijn oor, en trekt daarna zijn hand terug om weer in dezelfde relaxte houding zijn stuur vast te houden als hij 5 minuten geleden deed.

Hij draait een aantal straten in, een andere route dan naar het feestje, en zet de auto uiteindelijk tot stilstand recht voor het grote gebouw met de enorm grote letters 'bioscoop' erop afgedrukt.

"Er draait vast wel een leuke kerstfim." zegt Jace. Hij haalt de sleutel uit het contactslot en pakt mijn hand vast. "Misschien zelfs een romantische kerstfilm."

Ik begin te lachen, en voel dat hij dan ook begint te glimlachen.

'Klinkt goed.' zeg ik. Ik kijk hem kort even aan. Dan bedenk ik ineens dat ik ooit heb gezworen dit nooit te doen. Hoe ik recht in zijn gezicht heb gezegd dag ik niet zo'n meisje ben die als een blok voor hem zal vallen, nou, kijk eens waar ik nu ben beland. Recht in de roos van cupido's pijltje.

En dat vind ik helemaal prima.

Zolang hij mijn hart niet zal breken.

Jace stapt voorzichtig uit en opent mijn deur niet veel later. Hij knipoogt overdreven naar mij en een korte glimlach kan ik niet onderdrukken. Ik stap uit en Jace pakt mijn hand vast.

Wat een gentleman, denk ik in mezelf.