The One Who Loved.

"We weten allemaal dat Jace dat niet zou doen."

Zeg nee. Zeg nee. Zeg nee.

De woorden rennen als Usain Bolt door mijn hoofd heen. Inmiddels heb ik wel toestemming gekregen tot mijn kamer en met mijn handen in mijn haar lig ik op mijn bed. Zonder reden heb ik mijn benen in de lucht. Ze balanceren op de zwevende zuurstof.

Mijn telefoon geeft ineens licht en terwijl ik het "pling" geluidje hoor heb ik ineens zin om mijn telefoon naar de andere kant van mijn kamer te gooien, kleren in mijn koffer te leggen, geld te stelen uit Timo's beurs en een spontane wereldreis te maken. Gewoon zomaar, omdat het me een leuk idee lijkt.

Het is trouwens erg belangrijk dat het geld afkomstig is uit Timo's kassa. Hij is tenslotte degene die me in deze situatie heeft gebracht. Mila is nu officieel mijn favoriete familielid.

"Eef! Heeft hij al gereageerd?" hoor ik mijn moeder nieuwsgierig roepen. Ik besluit haar te negeren. Dat lijkt me de beste oplossing.

Maar als ze het nogmaals 3 keer roept roep ik uiteindelijk op een harde toon terug, 'Nee! Hij heeft me overal op geblokkeerd en heeft me volledig geskipt!'

"Doe niet zo vervelend." zegt mijn moeder. "We weten allemaal dat Jace dat niet zou doen."

Ik moet bijna kotsen om die opmerking. Ze heeft hem een keer ontmoet, en denkt meteen dat ze hem kent alsof het haar zoon is? Waarom bemoeit ze zich überhaupt met mijn liefdesleven? Ik heb nooit om haar hulp gevraagd en volgensmij kan ze zich beter met haar eigen man bezighouden.

"EEF! Wat stuurt hij nou?" vraagt ze nog harder dan de vorige keer. Typisch mijn moeder. Nul geduld.

Ik wil en durf simpelweg niet naar mijn beeldscherm te kijken en roep daarom terug, 'Het spijt me voor je mam, maar hij zegt dat hij liever niet date met vrouwen van 49.'

"Je kunt zeggen wat je wil, maar voor een vrouw die bijna 50 is heb ik een enorm goede huid." zegt ze vol zelfvertrouwen.

Ze heeft geen ongelijk. Zelfs ik ben jaloers op haar gladde huid.

"Ik kom nu naar boven!" roept ze enkele seconde later.

"Als jij me het niet wil vertellen, dan kom ik zelf wel kijken wat die goede knul stuurt."

'Prima.' zeg ik suf.

Al bedenk ik me dan pas dat het een enorme afgang is als mijn moeder me moet vertellen dat een jongen me heeft gedumpt zonder dat ik hem zelf wilde uitvragen.

Ofja.

Nou.

Je snapt best wat ik bedoel.

Met angst voor de toekomst klik ik op mijn beeldscherm en glijden mijn ogen over zijn berichtje van inmiddels 3 minuten geleden.

>Gaat dit over die zoen van vanmiddag?

Foute boel.

'Ohhh, mam! Hij.. euhh.. hij stuurt dat hij... godver... hij gaat even.. euhh.. checken of hij kan!' zeg ik uiteindelijk zelfverzekerd. Dit is de beste leugen ooit die ik terplekke moest verzinnen. Hij kwam alleen niet helemaal smooth uit mijn mond.

Mijn moeder mag onder geen enkele voorwaarde dit appje lezen.

Nooit.

"Wat leuk! Ik hoop dat die tijd heeft!" zegt ze alsof ze zojuist tot prom-queen is verkozen.

'Mam! Ik zei toch al, hij valt niet op oudere damens.' hou ik haar voor de gek.

Ineens gaat mijn kamerdeur open, en voor het eerst zie ik mijn moeders gezicht ook daadwerkelijk tijdens dit gesprek.

"Hij mag dan misschien niet op mij vallen, maar ik heb ook nog een dochter." ze knipoogt extra naar me en loopt dan weer mijn kamer uit.

'Is hij niet een beetje te oud voor Mila?' vraag ik vies.

"De andere dochter!" zegt mijn moeder hard. Door mijn kamerdeur vang ik nog een glimp van haar op als ze de trap afloopt. Nogmaals knipoogt ze.

Ik grinnik. En laat me weer achterover op mijn bed zakken.

Wat moet ik in godsnaam terugsturen? De waarheid?

<Ja, nee, mijn moeder en broer willen je graag zien. Beide om een totaal andere reden, maar wat zal dat uitmaken?

Ik lach terwijl ik het appje sarcastisch typ. Uit mijn agressie druk ik alleen op het knopje "versturen", wat er voor zorgt dat mijn agressie alleen maar erger wordt.

'FUCK!' roep ik hard.

"Oh ho oh!" hoor ik Mila zeggen vanuit beneden.

Ik rol met mijn ogen en probeer zo snel mogelijk het berichtje te verwijderen, maar Jace heeft het al gelezen. Waarom? Waarom doet hij dat?

>Klinkt gezellig!

stuurt hij meteen terug.

Ik ben wat verrast en teleurgesteld. Waarom staat niemand ooit aan mijn kant? Waarom spannen mam, Timo en Jace samen tegen mij, wat heb ik ze misdaan?

Ik wacht tot hij nog wat stuurt en dat doet hij.

>Hoe laat moet ik er zijn?

<18:30?

stuur ik terug.

>Dan zie ik je dan, Eef x

"EEF X"?

Aan die "Eef" ben ik inmiddels wel gewend, maar wat heeft die "x" daar te beteken?

Ik besluit niks meer terug te sturen en duw mijn telefoon uit. Ik kan nog altijd kiezen voor de wereldreis optie, al denk ik niet dat Timo meer dan €100,- bezit.

Als ik zijn appjes in mijn hoofd herlees, beginnen mijn wangen te gloeien.

Ik besef me ineens dat ik niet zeker weet of ik Jace wel aan kan kijken na vanmiddag. Na het verhaal, zijn tranen, maar vooral de zoen.

Ik weet dondersgoed dat ik deze gedachte al weken aan het uitstellen ben. Deze gevoelens. Ik heb ze echt weg proberen te duwen.

En door hem hier straks te moeten aankijken en met hem te moeten praten en lachen, word ik gedwongen ook deze gevoelens onder ogen te komen. Een drempel waar ik over heen moet, want de andere wegen zijn afgesloten met muren.

Het klinkt misschien naar, maar zo beleef ik het niet. Het gevoel is zelfs best fijn, en warm.

Ik zucht diep.

Ik weet dit al zo lang en toch bleef ik maar tegen mezelf liegen.

Ik ben verliefd op Jace.