Mission: Angel [18+] [✔]

•Αγαπητό ημερολόγιο•

Alex's POV

Ο καπνός του τσιγάρου μου χάνεται στον αέρα. Τον χαζεύω για λίγο. Με βρίσκω να χαμογελώ. Νομίζω ότι πλέον έχει γίνει ο αμυντικός μηχανισμός μου κάθε φορά που προσπαθώ να μην τσαντιστώ, όπως πριν με την Angel. Μόλις με βρίσκω να θέλω να ξεσπάσω τα νεύρα μου ή να αποβάλλω όλο το μίσος από το σώμα μου, χαμογελώ σαν να μου αρέσει, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι νιώθω κάτι συγκεκριμένο μέσα μου. Μπορεί όντως να το απολαμβάνω, μπορεί να είμαι γεμάτος έχθρα και μίσος, μπορεί απλά να αδιαφορώ.

Μου είχε λείψει να πάρω το αυτοκίνητο και να πάω όπου θέλω πάντως. Κοιτάω τα φώτα της πόλης και με το τσιγάρο στα δάχτυλα μου, σηκώνω το κεφάλι προς τον ουρανό και ύστερα τα χέρια για να σχηματίσουν μια ίσια γραμμή στο πλάι. Απολαμβάνω αυτό το ήρεμο βραδάκι για όλα τα βράδια που θα χάσω μέσα στο σπίτι. Τα αστέρια λάμπουν και εφόσον δεν έχει φώτα τριγύρω, φαίνονται ακόμη περισσότερα, πλέον να έχουν γεμίσει τον ουρανό.

Το αεράκι χαϊδεύει το σώμα μου. Τι ωραία αίσθηση. Γεμίζω τα πνευμόνια μου. Τελευταία φορά που ήρθα εδώ με την Brittany μας έπιασαν οι αλλεργίες. Δεν ξαφνιάζομαι άμα με ξαναπιάσουν αύριο πρωί-πρωί. Ελπίζω όχι πάντως γιατί δεν έχω πολλή όρεξη να τρέχει η μύτη και τα μάτια μου.

Κοιτάω το ρολόι στον καρπό μου. Έχω έρθει νωρίτερα για να μπορέσω να απολαμβάνω την ηρεμία, οπότε το ότι δεν έχει εμφανιστεί δεν με ξαφνιάζει. Κλείνω τα μάτια και τραβάω μια τζούρα, ξεφυσώντας ύστερα τον καπνό πέρα. Έχω πολλά στο μυαλό μου αυτή την στιγμή, γι' αυτό πρέπει να δείξω πολύ συμμαζεμένος. Δεν γίνεται να ξεφύγω πάλι. Κατεβάζω το κεφάλι και κλωτσάω μια πέτρα κάτω από τον βράχο. Χάνεται στο σκοτάδι.

Ακούω ρόδες αυτοκινήτου πίσω μου. Μια πόρτα ανοίγει και κάτι λίγα δεύτερα αργότερα κλείνει, ενώ ακούγονται φωνές. Το αυτοκίνητο απομακρύνεται και μένουμε μόνοι. Το χαμόγελο μου μεγαλώνει άλλο λίγο. Ακουμπώ το τσιγάρο στα χείλη μου και μένω να κοιτάω την πανέμορφη θέα μπροστά μου. Θέλω να μείνει καλά στο μυαλό μου αυτή η στιγμή.

Στέκεται δίπλα μου. Βλέπω δισταγμό, όμως δεν κάνει πιο πέρα ούτε πιο πίσω. Έχει αρχίδια, του το δίνω. Του ρίχνω τα ανέκφραστα μάτια μου, όμως δεν γυρνά να με δει. Παίρνει μια βαθιά ανάσα. Με την γλώσσα μου παίζω με το τσιγάρο. Γέρνω το κεφάλι λίγο στο πλάι και ύστερα χαμογελώ, επιστρέφοντας την προσοχή μου στην θέα και όχι σε εκείνον.