Mission: Angel [18+] [✔]

•Θα το πάρεις απόφαση αν θα με αγαπάς ή όχι;•

Alex's POV

Πέφτω στο κρεβάτι εξουθενωμένος. Αμέσως φέρνω το πίσω μέρος του χεριού μου στο μέτωπο και με το άλλο ακουμπώ το πάπλωμα μαζί με το σεντόνι στην μέση μου. Κλείνω για λίγο τα μάτια να ξεκουραστώ, να φτιάξω τον ρυθμό της αναπνοής μου. Όταν πλέον νιώθω το σώμα μου λιγότερο σε ένταση, ανοίγω τα μάτια να δω την Angel δίπλα μου με ένα χαμόγελο. Εκείνη κάνει το ίδιο, ξαπλωμένη μπρούμυτα με τα χέρια της κάτω από το μαξιλάρι. Χασμουριέται ύστερα και βολεύεται έτσι ώστε να μπορεί να κλείσει τα μάτια της.

«Ξέρεις τι σκεφτόμουν», λέω ξαφνικά και προσπαθώ να πείσω τον εγκέφαλο μου να σηκωθεί να πάει μέχρι την καρέκλα παραδίπλα όπου παράτησα τα ρούχα μου.

«Τι;»

«Ότι δεν μου είπες ποτέ την πρώτη σου φορά», ξεφυσάω με ένα παράπονο και εννοείται πως της το θυμάμαι.

Κάτι τέτοια δεν ξεχνιούνται.

«Την πρώτη μου φορά;» αναρωτιέται και μάλλον ακόμη δεν έχει καταλάβει σε τι ακριβώς αναφέρομαι.

«Εγώ σου είπα πάντως την δική μου. Υποσχέθηκες να κάνεις το ίδιο. Τόσες μέρες περιμένω να μου πεις, αλλά τίποτα. Μήπως δεν θες;»

Γυρνάω το σώμα μου στο πλάι και την κοιτάω με ενδιαφέρον. Ανοίγει το ένα μάτι και ξεφυσάει αργά. Περιττό να σχολιάσω πόσο όμορφο φαίνεται το γυμνό της στήθος στο πλάι έτσι όπως ζουλιέται. Στρώνομαι καλύτερα κάτω από το πάπλωμα και περιμένω πως και πως να ακούσω τι θα πει. Φέρνω το χέρι κάτω από το μαξιλάρι μου και με το άλλο χέρι χαϊδεύω απαλά την γυμνή της πλάτη, τα σημάδια που της έχω κάνει να δείχνουν πάνω της ακατάστατα.

«Ο Nate λέει ότι δεν πρέπει να μοιραζόμαστε τις πρώτες φορές», μουρμουρίζει σαν μικρό παιδί και αποφεύγει να με κοιτάξει.

«Άρα απλά δεν θες», δηλώνω ανέκφραστος με μισόκλειστα μάτια. «Εγώ δηλαδή που σου το μοιράστηκα, έκανα λάθος;»

«Όχι, αντιθέτως καλά έκανες», πετάγεται και παίρνω αμέσως μια βαθιά ανάσα όταν συνειδητοποιεί πόσο εγωιστικό ακούγεται. «Απλά δεν ήταν κάτι γαμάτο. Ήταν... τέρμα βαρετό. Καμία σχέση με το δικό σου».

«Αυτή την πλάκα έχει η πρώτη σου φορά, ότι δεν ταιριάζει με καμιά άλλη. Κακή, καλή, δεν έχει σημασία. Παραμένει πάντα η πρώτη και η μοναδική που θα γίνει έτσι», γελάω ελαφρώς όταν βλέπω τα μάγουλα της να κοκκινίζουν, μάλλον επειδή ζηλεύει που η δική της δεν ήταν τόσο έξαλλη όσο την δική μου. «Δεν θα σε κρίνω, οπότε ξεκίνα».