Mission: Angel [18+] [✔]

•Μακάρι να είχα κι εγώ μια μαμά σαν την Elizabeth Henderson Pearce•

Ανοίγω τα μάτια μου και συνειδητοποιώ ότι είχα αποκοιμηθεί στην αγκαλιά του Alex προηγουμένως. Το αυτοκίνητο έχει σταματήσει και έχει ήδη παρκάρει κάπου. Σηκώνω το σώμα μου ενώ καθαρίζω το μάγουλο μου που έχει γεμίσει σάλια και κοιτάω απ' έξω. Είμαστε σε μια απομονωμένη καφετέρια, νομίζω στα προάστια του Beverly Hills, κοντά σε μια λίμνη της οποίας το όνομα δεν γνωρίζω. Το μαγαζάκι είναι απόμακρο και δεν φαίνεται κάπου κοντά να έχει άλλο.

Ανοίγω το φερμουάρ του φορέματος και το βγάζω για να βάλω το σουτιέν μου. Δεν τρελάθηκα να πάω να συναντήσω την πρόεδρο χωρίς να έχω και ένα, να με θεωρήσει τελείως του δρόμου που ποιος ξέρει τι της είχε πει ο Alex για μένα ενώ ήταν ακόμη τσαντισμένος. Ξαναφοράω το φόρεμα και τινάζω πίσω τα μαλλιά μου, η μία μου πλευρά να έχει πιαστεί τελείως από το πόσο άβολα κοιμόμουν, παρόλο που βρίσκω την ζακέτα του Alex διπλωμένη κάτω από το κεφάλι μου.

Τον γλύκα μου.

Αρχίζω να αναρωτιέμαι άμα έχει πάει μέσα, εφόσον στο αυτοκίνητο είμαι μόνο εγώ. Ο οδηγός στέκεται έξω από την πόρτα με τα χέρια πίσω από την πλάτη και μάλλον το φυλάει. Ανοίγω την πόρτα και πρώτο πράγμα τεντώνομαι μήπως και καταφέρω να ξεπιαστώ. Τινάζω τα ρούχα μου και προσπαθώ να με δω καλά να μην έχω λερωθεί ή κάπως καταφέρει να καταστρέψω το φόρεμα μου. Φοράω την ζακέτα και ύστερα το κασκόλ μου, αφού πάρω την τσάντα από το μπροστινό κάθισμα.

Χτενίζω τα μαλλιά με τα δάχτυλα μου να τα ισιώσω κάπως και βγαίνω προς την πλευρά του δρόμου. Πραγματικά περίεργη επιλογή για καφέ η μητέρα του Alex, αλλά εν μέρει την καταλαβαίνω να θέλει την ησυχία της. Ο καιρός παραμένει σκατά και κάνει τέρμα κρύο για το φόρεμα που έχω φορέσει, οπότε φροντίζω να ρίξω πάνω μου και την ζακέτα του Alex.

Μόλις με παρατηρεί ο φρουρός απλά σκύβει το κεφάλι ελαφρώς μπροστά σαν να με χαιρετά. Του χαρίζω ένα ζορισμένο χαμόγελο και περνάω τον δρόμο απέναντι για να φτάσω στην καφετέρια. Κοιτάω μέσα και είναι γεμάτο φρουρούς, τι καθισμένοι στα τραπέζια, τι στον δεύτερο όροφο, τι απ' έξω. Δεν υπάρχει άλλος ζωντανός άνθρωπος, εκτός του Alex που έχει κάτσει στο κέντρο και βαριέται την ζωή του.

Ανοίγω την πόρτα του μαγαζιού και το κουδουνάκι κάνει αισθητή την παρουσία μου αμέσως. Τα μάτια των περισσότερων πέφτουν πάνω μου και απορώ άμα ήμουν μια περαστική άμα θα συνέχιζαν να κάθονται κανονικά στις θέσεις τους ή άμα θα πεταγόντουσαν με τα όπλα έτοιμοι να με βάλουν κάτω και να με κρατήσουν σε κάποιο υπόγειο για ανάκριση εβδομάδες ολόκληρες.