Mission: Angel [18+] [✔]

•Είσαι σαν μικρός μου αδελφός, σε νοιάζομαι όσο την Angel•

Alex's POV

Κρατάω την μάσκα οξυγόνου στην μύτη και στο στόμα μου, ξεφυσώντας αργά. Έχω συνηθίσει να καταρρέω εξαιτίας του αδύναμου πνεύμονα, γι' αυτό δεν με νοιάζει και τόσο. Με όλο αυτό το αέριο που εισέπνευσα το ήξερα ότι δεν το αποφεύγω να λιποθυμήσω. Για μένα είναι τέρμα φυσιολογικό, για τον Gavin ήταν τόσο τραγικό που ακόμη δεν έχει σταματήσει να κλαίει. Του ρίχνω τα μάτια ανέκφραστος και πραγματικά δεν τον αντέχω άλλο. Κάθεται πιο πέρα και τον εξετάζουν οι πρώτες βοήθειες. Παρόλο που δεν ήθελα να χτυπήσει, κάπως κατάφερε να γυρίσει το χέρι του και του το έχουν δέσει. Δεν είπαν ότι του έχει σπάσει, αλλά μπορεί να του πονέσει αυτές τις ημέρες.

Βγάζω την μάσκα οξυγόνου και ξεκινώ να βήχω, στον αέρα να υπάρχει ακόμη καπνός από την έκρηξη. Την ξαναβάζω γιατί δεν έχω άλλη επιλογή και κοιτάω γύρω μου ενώ καθισμένος στο πίσω μέρος ενώ ασθενοφόρου, από το οποίο παίρνω και το οξυγόνο. Δεν επιτρέπεται να με αγγίζει κανείς άλλος πέρα από τον Lucas και αυτό είναι διαταγές του ίδιου και της μαμάς, γι' αυτόν τον περιμένω κάτι λεπτά τώρα να έρθει. Οι φρουροί μου μαζί με την αστυνομία έχουν γεμίσει το παρκινγκ, ευτυχώς οι φλόγες να έχουν σβήσει με την βοήθεια της πυροσβεστικής. Περιττό να σχολιάσω τους δημοσιογράφους που προσπαθούν να καλύψουν το ατύχημα ακριβώς έξω από το κτήριο.

Με το που συνήλθα, οι φρουροί μου να ξέρουν ότι απλά πρέπει να μου δώσουν οξυγόνο, ζήτησα να στείλουν όλους τους εργάτες μου σπίτι. Ανακουφίστηκα τόσο που έμαθα ότι δεν είχαν επηρεαστεί καθόλου, το χημικό να ήταν άθικτο. Σε περίπτωση που οι φλόγες είχαν ξεφύγει, το κτήριο θα μπορούσε να ανατιναχθεί άνετα με όλες αυτές τις χημικές ουσίες που έχουμε επάνω. Εννοείται πως δεν θα τους επέτρεπα να συνεχίσουν δουλειά μετά από κάτι τέτοιο. Τους έδωσα μια εβδομάδα άδεια και τους έδωσα έξτρα χρήματα για να περάσουν καλά με τις οικογένειες τους.

Κατεβάζω το βλέμμα μου θλιμμένος. Δεν μπορώ να σταματήσω να νιώθω ένα βάρος στο στήθος μου. Κόντεψαν να πεθάνουν όλοι αυτοί οι αθώοι άνθρωποι επειδή εγώ βρίσκομαι στο στόχαστρο κάποιου. Πραγματικά αν δεν είχα αδύναμο πνεύμονα, δεν θα καταλάβαινα αμέσως την μυρωδιά και είμαι σίγουρος ότι θα πέθαινα εκεί μέσα. Μόνο στην ιδέα του να σκοτωνόμουν, τα μάτια μου μένουν ορθάνοιχτα. Το ελεύθερο χέρι μου ξεκινά να τρέμει, γι' αυτό το αφήνω δίπλα μου και το σφίγγω στο ασθενοφόρο. Δεν θέλω να ξέρουν ότι στ' αλήθεια φοβάμαι για την ζωή μου. Δεύτερη φορά που κοντεύω να πεθάνω.