Mission: Angel [18+] [✔]

•Ωχ, όχι, ο Alex είναι γκέι;!•

«Μπορούμε να βάλουμε φωτιά στο σπίτι», προτείνει ο Gavin και βγάζει τον αναπτήρα από την τσέπη του. «Θα το κάνω να φανεί ατύχημα».

«Βλάκας είσαι; Δεν θέλω να μείνω άστεγη», τον μαλώνω και του σφαλιαρίζω το χέρι για να βάλει τον αναπτήρα πίσω από 'κει που τον έβγαλε.

Στριφογυρίζω τα μάτια ανυπόμονα και του δίνω τις τσάντες του Nate και του μπαμπά, ενώ αρχίζω να στοιβάζω τα δώρα πάνω του. Προσπαθεί να κρατήσει την ισορροπία του, πόσο μάλλον τα πράγματα να μην πέσουν κάτω, και κάνει δυο βήματα πίσω να μου κάνει χώρο να κλείσω την πόρτα και να κλειδώσω το αυτοκίνητο.

Με το που φτάνουμε σπίτι, ανοίγω την πόρτα και την αφήνω να κλείνει αργά στα μούτρα του Gavin, ο οποίος προσπαθεί με τα χίλια ζόρια να περπατήσει, πόσο μάλλον να αποφύγει την σύγκρουση με την πόρτα. Αφήνει τα πράγματα εξαντλημένος στο κενό πίσω από την εξώπορτα και την κλείνει, μόνο για όταν γυρίσει χαλαρός, να με βρει κολλημένη πάνω του να τον κοιτάω τέρμα ψυχωτικά.

«Να μεταφέρουμε το πάρτι αλλού», προτείνω και έχει κολλήσει το τρομοκρατημένο βλέμμα του σε μένα.

Με σπρώχνει ελαφρώς από πάνω του και ύστερα ακουμπά τα μπράτσα μου. Με το που παίρνει μια βαθιά ανάσα και ξεφυσάει, μου χαρίζει ένα καθησυχαστικό χαμόγελο, το οποίο κάνει ολόκληρο το σώμα μου να χαλαρώσει αμέσως. Τον κοιτάω στα μάτια σαν απροστάτευτο κουτάβι και αφού το κλίμα έχει αλλάξει σε πιο ήρεμο, γελάει και μου χαϊδεύει τα μπράτσα απαλά.

«Για τώρα ας ηρεμήσουμε. Πάμε έξω να δούμε τι φάση επικρατεί, γιατί παραδόξως είναι πολύ ήρεμα, και σε περίπτωση που ξεφύγει, θα φροντίσω να τους πείσω να πάμε στο μαγαζί του Jim», λέει ο Gavin και έχει ένα δίκιο στα λόγια του ότι δεν έχει συμβεί τίποτα κάτι λεπτά τώρα που λείπουμε για να φέρουμε τα πράγματα μέσα. «Ξέρω ότι ο Alex έχει αυτοσυγκράτηση. Βασικά θέλω να πιστεύω ότι δεν θα κάνει κάτι μπροστά στον Nate τουλάχιστον».

«Μακάρι», μουρμουρίζω λίγο ανήσυχα και ανακαλούμαι ό,τι τραβάει στο σχολείο με τον Christian και πόση υπομονή έχει δείξει. «Πριν πάμε όμως μέσα, θέλω να ξέρεις κάτι».

Ο Gavin σταματάει με αυτό και γυρνάω να τον δω ανήσυχη. Ξέρω πως μπορώ να του εμπιστεύομαι τα πάντα και ότι δεν θα βιαστεί να πει τίποτα μπροστά στους άλλους, και αυτό είναι κάτι το οποίο δεν ξέρω άμα μπορώ να συνεχίσω να κρατάω μέσα μου να με τρώει. Όσο και να είμαι σε φάση που απεχθάνομαι τον Alex, πρέπει κάποιος, του οποίου του μιλάει τουλάχιστον, να ξέρει τι περνάει στο σχολείο.