Mission: Angel [18+] [✔]

•Stalker|Part 2•

Alex's POV

Είναι ίδια η Nina. Θα αναγνώριζα την αδελφή μου όμως με κλειστά τα μάτια. Και αυτή δεν είναι με τίποτα. Η πλάτη της είναι ίσια σαν χάρακας, το ένα χέρι της ακουμπισμένο πίσω την ταφόπλακα την οποία κάθεται, ενώ με το άλλο να κρατάει ένα τσιγάρο, το οποίο είναι μέσα σε μια μακριά πίπα. Φοράει ολόμαυρα ρούχα και μόνο το χλωμό πρόσωπο της κάνει την διαφορά. Τα κοντά μαύρα μαλλιά της πέφτουν κατσαρά μέχρι τους ώμους της, τα σχιστά μάτια της να με κοιτούν γεμάτα ενθουσιασμό. Μου χαμογελά και γυρνά το κεφάλι της να με δει καλύτερα.

«Να με ερωτευτείς;» αναρωτιέται και χαμογελά περισσότερο από πριν. «Δεν το έκανες όταν είχες την ευκαιρία. Επέλεξες την Adriana».

Δεν μπορώ να ξεπεράσω το πόσο έχει προσπαθήσει να μοιάσει στην Nina. Γυρνάει το κεφάλι ξανά στο πλάι και παρατηρώ ένα σημάδι στον λαιμό της. Άρα έχει κάνει του κόσμου τις πλαστικές. Το περίμενα ότι θα ήταν αυτό, εφόσον δεν ήταν η ίδια η Nina. Στέκομαι όρθιος ακριβώς απέναντι από την φωτογραφία της Nina και την γυναίκα που προσπαθεί να την αντιγράψει, αντιμέτωπος μαζί τους. Βάζω τα χέρια στις τσέπες του μπουφάν μου και παραμένω σοβαρός, με το βλέμμα μου να δείχνω πόσο την σιχαίνομαι.

«Τόσα χρόνια δεν βαρέθηκες να ασχολείσαι με έναν άνθρωπο που δεν σε πρόσεξε ποτέ;» ρωτάω πρώτο πράγμα και σηκώνω το κεφάλι να δω τον ουρανό ξανά, ένα αεράκι να φυσάει και να σπρώχνει πίσω τα μαλλιά της.

«Δεν νομίζω να μην με πρόσεξες. Το ήξερες ότι ήμουν πάντα εκεί, έτσι δεν είναι;» αντιλέγει και αισθάνομαι το γατήσιο βλέμμα της επάνω μου, όμως δεν κλονίζομαι.

«Τουλάχιστον τα τελευταία 4 χρόνια, ναι», ξεφυσάω κουρασμένος και τινάζω το χέρι με μια αδιαφορία που δεν της περνάει απαρατήρητη, ενώ φυσάει τον καπνό του τσιγάρου της μακριά. «Με έλεγαν παρανοϊκό. Πρέπει να σε συγχαρώ προσωπικά που ξεφεύγεις από την φρουρά μου απαρατήρητη πάντως».

Ξεκινώ να χειροκροτώ με μια ειρωνεία στον τρόπο μου. Με κοιτάει νεκρικά με την άκρη του ματιού της. Φαίνεται να μην της αρέσει καθόλου να την κοροϊδεύω, γι' αυτό χαμογελώ πλάγια. Παρατηρεί και αυτό. Κοιτάει μπροστά μάλλον για να κρύψει το πόσο ενοχλημένη είναι στ' αλήθεια. Βάζω τα χέρια στις τσέπες του μπουφάν μου ευχαριστημένος και καθαρίζω επίτηδες τον λαιμό μου.

Ξαφνικά αισθάνομαι μια έχθρα, τόσο μεγάλη που ανατριχιάζω. Γυρνάω να δω πίσω μου, αλλά φαίνεται να είμαστε οι δυο μας. Ρίχνω τα μάτια στην φωτογραφία της Nina και μόνο τότε καταλαβαίνω ότι σίγουρα αυτό το κύμα ανεξήγητων συναισθημάτων είναι της αδελφής μου, που σίγουρα σιχαίνεται αυτή την φθηνή γυναίκα που τολμά να την αντιγράφει με αυτόν τον τρόπο. Σφίγγω τα χέρια μου σε γροθιές και προσπαθώ να μείνω σοβαρός, να μην μου επιτρέψω να ξεφύγω.