Mission: Angel [18+] [✔]

•Ω, σε παρακαλώ, αγαπώ τον Alex μου περισσότερο απ' ότι δείχνω•

«Και που θα πάτε;» ρωτάει ο Nate και δεν ρίχνει καν τα μάτια του πάνω μου.

«Για ποτό. Δεν έχω καταλάβει που πάντως αν εννοείς αυτό», απαντώ και κοιτάω τα φρεσκοβαμμένα νύχια μου βαριεστημένα, όσο περιμένω την Brittany να εμφανιστεί.

«Μάλιστα. Δεν χρειάζεται να σου πω να προσέχεις υποθέτω», πετάγεται ο Gavin στην συζήτηση.

«Ναι, δεν χρειάζεται», μουρμουρίζω και ξεφυσάω.

Χτυπάω τον ουρανίσκο μου με την γλώσσα βαριεστημένα και ύστερα χασμουριέμαι. Επικρατεί σιωπή στην κουζίνα με τον Nate να χτυπάει το κουτάλι στο μπολ του κάθε φορά που παίρνει μια κουταλιά κορν φλέικς. Ο Gavin από την άλλη κοιτάει το κινητό του και ανταλλάσει μηνύματα με κάποιον· μάλλον κάποια, όπως την Sophia για παράδειγμα. Στριφογυρίζω τα μάτια και ξεφυσάω, με το ζόρι να αντέχω από την βαρεμάρα.

Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ στα πάντα τελευταία, ειδικά όταν έχουν περάσει τέσσερις ημέρες και δεν έχει κανένας κάποιο νέο του Alex. Από τα λίγα που κατάφερα να μάθω από τον Gavin, εκείνος παραμένει κλειδωμένος στο δωμάτιο του και μια φορά που προσπάθησαν να την ανοίξουν, ο Alex δεν αντέδρασε και τόσο καλά. Πλέον μόνο ανησυχώ γι' αυτόν και ελπίζω να σταματήσει να μαλακίζεται, γιατί δεν θα αντέξω να πάθει κάτι.

Ακουμπώ το μέτωπο στον πάγκο της κουζίνας και βυθίζομαι στις σκέψεις μου άλλη μια φορά. Πίστεψα ότι αυτή η φάση του θα διαρκέσει λίγο, η μητέρα του θα τον έβγαζε από την τιμωρία γιατί ξέρει τι καλό παιδί που είναι και ύστερα θα ερχόταν πρώτο πράγμα να με βρει για να τον κρατήσω στην αγκαλιά μου ως παρηγοριά. Αντιθέτως παραμένει κλειδωμένος εκεί, χωρίς να έχει βάλει μπουκιά στο στόμα του κιόλας. Θέλει να μας τρελάνει όλους; Για ποιον γαμημένο λόγο το κάνει αυτό;

Είμαι πεπεισμένη ότι η Nina φταίει. Μόνο αυτή του καταστρέφει την ψυχολογία με αυτόν τον τρόπο. Προσπαθώ να φανώ ήρεμη και να μην πάω στην πόρτα του, να του την σπάσω και ύστερα να σπάσω και τα μούτρα του με αυτά που κάνει. Είναι μάταιο. Είναι μάταιο να πω ή να κάνω κάτι. Δεν έρχεται σε επαφή καθόλου με αυτόν τον κόσμο. Στα μάτια του όλα έχουν καταρρεύσει και δεν θα φτιάξουν σύντομα αν όχι ποτέ.

Δεν ξέρω τι να κάνω. Θέλω να τον βοηθήσω αλλά όλοι με σταματάνε. Δεν θέλω να πάω να τον βρω σε σκατά φάση, να τσακωθούμε, να πληγωθώ, να πληγωθεί κι εκείνος και στο τέλος να μην καταλήξουμε ποτέ σε κάτι. Δεν μπορώ όμως να στολίζομαι, να φτιάχνομαι και να δείχνω κούκλα, ενώ ξέρω ότι εκείνος υποφέρει.