Mission: Angel [18+] [✔]

•Πως μπορεί και αναπνέει ο Alex γύρω της;•

Ανοίγω τα μάτια με την μια. Συνειδητοποιώ ότι αποκοιμήθηκα και κακώς. Γυρνάω να δω τι κάνει ο Alex και κοιμάται. Πρώτο πράγμα φέρνω το δάχτυλο κάτω από την μύτη του για να σιγουρευτώ ότι αναπνέει. Δεν είναι τόσο σταθερή η ανάσα του. Χασμουριέμαι για όσο σηκώνομαι όρθια να του κάνω έναν καλύτερο έλεγχο. Ξετυλίγομαι από το πάπλωμα και το κρύο είναι αισθητό, όλες οι τρίχες του σώματος μου να σηκώνονται. Το αφήνω στην πολυθρόνα, αφότου αρπάξω το τηλέφωνο να τσεκάρω μήπως έχω κάποιο μήνυμα. Δύο αναπάντητες από τον Lucas, η μία στις τρεις και η άλλη στις τέσσερις. Τώρα είναι έξι παρά είκοσι.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα. Θα τον πάρω σε λίγο, γι' αυτό το βάζω στην τσέπη μου. Παίρνω την πετσέτα από το μέτωπο του Alex και την βρέχω ξανά. Ακουμπώ το χέρι μου και αισθάνομαι ότι δεν του έχει κατέβει καθόλου ο πυρετός. Έχει πάρει φωτιά. Φέρνω το χέρι πάνω από τα χείλη του και οι ανάσες του είναι κοφτές, σίγουρα εξαιτίας του πυρετού. Ο Lucas είπε να μην του δώσουμε τίποτα και να τον κρατήσουμε ζεστά, αλλά φοβάμαι ότι δεν θα αντέξει. Καθαρίζω τον ιδρώτα από το πρόσωπο του μέχρι τον λαιμό του ακουμπώντας απαλά την κρύα πετσέτα. Την ξεπλένω και την βάζω στο μέτωπο του.

Τα μάγουλα του είναι ακόμη τέρμα κόκκινα, όπως και τα χείλη του. Η υγεία του κατέρρευσε τόσο γρήγορα που οι τύψεις με κάνουν να αισθανθώ χάλια που του κράτησα το μπουφάν τόσο πολύ. Αγουροξυπνημένη, καθαρίζω τα βουρκωμένα μάτια μου και κοιτάω την φωτιά. Το ξύλο δεν αρκούσε. Έχει σβήσει ήδη. Δεν άξιζε τον κόπο. Συγκρατώ ένα φτέρνισμα και είμαι σίγουρη ότι δεν το αποφεύγω κι εγώ το κρυολόγημα.

Κάνει πάρα πολύ κρύο τώρα που έσβησε η φωτιά. Χωρίς την κουβέρτα, τα χέρια μου ήδη αρχίζουν να παγώνουν. Είχα βολευτεί κουλουριασμένη στο χαλί και δεν ένιωθα κάτι. Κοιτάω τον καφέ και έχει γίνει παγωμένος. Πάω προς την κουζίνα να βάλω το νερό να ζεσταθεί για να φτιάξω άλλον. Λυπάμαι που πήγε χαμένος, όμως νύσταζα πάρα πολύ για να μπορέσει να με κρατήσει αυτός από μόνος του. Τον χύνω στον νεροχύτη και αφήνω το φλιτζάνι δίπλα στην μηχανή φίλτρου για όσο ζεσταίνει τον καφέ.

Χασμουριέμαι άλλη μια φορά. Με ενοχλεί λίγο ο λαιμός. Ευτυχώς πρόλαβα να αλλάξω ρούχα σύντομα και δεν έμεινα με τα άλλα στο κρύο. Να 'ναι καλά και ο Nate που μου έφερε δεύτερη κουβέρτα, σαν να το ήξερε ότι δεν θα άντεχα να μείνω ξύπνια. Χαμογελώ με τον εαυτό μου όταν ανακαλούμαι το χθεσινό που τσακωνόμασταν για το ποιος θα δώσει το φιλί ζωής στον Alex. Τώρα που έχω ηρεμήσει, καταλαβαίνω γιατί ήμουν η μοναδική επιλογή από τους δυο.