Mission: Angel [18+] [✔]

•Ένα προφυλακτικό την ημέρα, τα παιδιά τα κάνει πέρα•

Έχει κολλήσει με μία, έχει κολλήσει με μία, έχει κολλήσει με μία-

«Με ακούς;» κουνάει η Brittany το χέρι της μπροστά από το πρόσωπο μου και συνειδητοποιώ ότι έχω φτάσει το μιλκσέικ μου μέχρι το τέλος.

Σε λίγο θα άρχιζα να πίνω το ποτήρι το ίδιο.

«Ναι, ρε μαλακισμένο, εδώ τα έχω τα αυτιά μου ακόμη», παραπονιέμαι που μου διέκοψε τις σκέψεις.

Αράζω καλύτερα στην καρέκλα και κερδίζω κάποια βλέμματα από τα τραπέζια γύρω μου και κάποιους περαστικούς από δίπλα. Βέβαια, το τελευταίο πράγμα που με νοιάζει είναι η άποψη που σχηματίζουν για μένα άτομα τα οποία δεν πρόκειται ποτέ ξανά στην ζωή μου να δω. Αρχίζω να κουνώ το πόδι που έχω φέρει πάνω στο μπράτσο της καρέκλας μπροστά-πίσω και τρώω μια πατάτα από το club sandwich μου, το οποίο σχεδόν τελείωσα.

Είναι Πέμπτη απόγευμα και περνάω τον χρόνο μου με την Brittany, τόσο απελπισμένη που είμαι για να σταματήσω να βαριέμαι. Έπρεπε βέβαια να την παρακαλέσω μία ώρα στο τηλέφωνο για να την πείσω να έρθει, όμως δεν το έχει βουλώσει στιγμή από τότε που κάτσαμε. Είναι που δεν έχει τι να μου πει κιόλας και όλη μέρα μιλάμε στο σχολείο· όχι ότι μιλάει εκείνη μόνο μέχρι τώρα, αλλά τέλος πάντων.

Βαθιά μέσα μου ήλπιζα να φέρει και τον Alex μαζί. Η Sophia μας έλεγε την Κυριακή στην πιτσαρία ότι οι δυο τους-η Brittany με τον Alex-είναι αχώριστοι και τον τελευταίο καιρό κάνουν σχεδόν τα πάντα μαζί· ναι, γιατί την εργασία με την Mia, μια χαρά την κάνει μόνος του. Έτσι μέσα μου ήλπιζα να μου κάνει έκπληξη, όμως ούτε εδώ είχα την ευκαιρία να τον δω.

Βασανίζομαι. Όχι μόνο από την τρίτη μέρα περιόδου, αλλά και από το γεγονός ότι δεν μου μιλάει τόσες ημέρες, από τότε στην βιβλιοθήκη. Με αποφεύγει σαν να του προκαλώ κακοτυχία και συν ότι με τους αγώνες δεν έχουμε κάνει καμία προπόνηση. Ο Adam είναι κάθετος στο να μην με αφήνει να πηγαίνω εκτός άμα οι αγώνες είναι το απόγευμα, όπου δεν μπορεί να με ελέγχει.

Που τον θυμήθηκα και αυτόν και συγχύστηκα;

«Αυτά που λες έγιναν στην τάξη των Καλλιτεχνικών. Η Mia δεν έχει πει λέξη μια εβδομάδα τώρα και φοβάμαι μήπως έχουν ανταλλάξει την ψυχή της με κάνα περιστέρι, γιατί αισθάνομαι ότι με κοιτάνε συνέχεια περίεργα», λέει η Brittany και σουφρώνω τα φρύδια μου.

«Ποια;» ρωτάω μπερδεμένη από τα λόγια της και δαγκώνει λίγο από το vegan κέικ της.