Mission: Angel [18+] [✔]

•Οι περιπέτειες του Nate O'Connell|Part 1•

Nate's POV

Φέρνω τα χέρια πίσω από το κεφάλι μου και ξεφυσάω βαριεστημένα. Πηγαίνω τα μάτια γύρω-γύρω μαζί με τον ανεμιστήρα στο ταβάνι, δεν γνωρίζω ούτε ο ίδιος πόσα λεπτά τώρα. Δεν θέλω να κάνω κάτι άλλο πέρα από αυτό, όσο και μέσα μου να πεθαίνω από την βαρεμάρα. Τόσα χρόνια είχα συνηθίσει να κάνω τα πάντα μόνος μου, μια ρουτίνα που σπάνιες φορές άλλαζε. Θα πήγαινα δουλειά, ύστερα σπίτι, καμιά φορά θα πηδιόμουν με καμιά γκόμενα που έβρισκα μέσα στο σαββατοκύριακο. Άλλες φορές απλά θα καθόμουν σπίτι και θα βαριόμουν μέχρι που τα παιδιά θα κανόνιζαν να βγούμε.

Η ζωή μου από πάντα ήταν μονότονη. Δεν νομίζω να είχα βρει ποτέ κάτι που θα με ενθουσίαζε ή θα με έκανε να ασχοληθώ πέρα από επιφανειακά. Δεν λέω, υπάρχουν πράγματα για τα οποία νοιάζομαι ή έστω θέλω να ασχολούμαι, όμως κι εκείνα παραμένουν επιφανειακά. Μέσα μου είμαι κενός, σαν ένα άδειο κουτί. Δεν βρίσκω νόημα στην ζωή, ακόμη κι αν το παραδέχομαι ότι θέλω και προσπαθώ να το βρω.

Για παράδειγμα, λατρεύω την δουλειά μου και δεν την βαριέμαι εύκολα. Αν και όταν τελείωσα σπουδές, ήμουν σίγουρος ότι ποτέ δεν θα ασχολιόμουν με αυτό, βρέθηκε να είναι η αγαπημένη μου απασχολία όταν έφυγε η μικρή μου αδελφή. Μέρα με την μέρα, αποκτούσα περισσότερη εμπειρία, μέχρι που μπορούσα να την κάνω με κλειστά τα μάτια. Βέβαια, μπορεί να φταίει και ότι ο Gavin με άφηνε-με αφήνει ακόμη η αλήθεια να λέγεται-αρκετά ελεύθερο να έκανα ό,τι ήθελα, όπως ήθελα. Όταν όμως πάω σπίτι για ύπνο, εύχομαι να μην ξυπνήσω το επόμενο πρωινό γιατί δεν αντέχω όλους τους ανθρώπους που περνούν από το γραφείο μου για να μου πουν τα παράπονα τους.

Για κάποιον λόγο, όλοι νομίζουν ότι είμαι μαφιόζος και απλά υπάρχω σε αυτή την δουλειά για να κρύψω την ταυτότητα μου με το να παριστάνω ότι έχω ενταχθεί στην κοινωνία. Στις αρχές θυμάμαι να με αποφεύγουν, πάντα να μπαίνω στο ασανσέρ μόνος, γιατί δεν ήθελαν να έχουν να κάνουν με εμένα. Δεν με ένοιαζε τόσο, εφόσον έχω συνηθίσει να μου συμπεριφέρονται σαν να είμαι κάποιος μαφιόζος που μόλις βγήκε από την φυλακή. Με τον καιρό να περνάει, οι άνθρωποι στις εταιρίες που πήγαινα για να δω από κοντά τι γίνεται, ξεκίνησαν να με συμπαθούν και έτσι μου βγήκε ένα καλό όνομα, το οποίο ακόμη είχε μαφιόζος δίπλα του όμως.

Αυτό θα μείνει μια ζωή στο μέτωπο μου γραμμένο. Δεν μπορώ να το αποφύγω και το έχω αποδεχτεί στον εαυτό μου. Πάντα όλοι θα με φοβούνται εξαιτίας της εμφάνισης μου. Φέρνω τις παλάμες στα μάγουλα μου και ξεφυσάω αργά. Εγώ δεν έχω θέμα με αυτήν όμως. Με εκφράζει. Όλα τα τατουάζ μου έχουν κάποια ανάμνηση σε εκείνα, καλή και κακή. Για κάμποσο καιρό το παραδέχομαι ότι εθίστηκα σε εκείνα, αλλά όντως μου αρέσουν και δεν θεωρώ ότι ξέφυγα. Δεν μετανιώνω κανένα τους. Έχω μάθει να ζω μόνος, οπότε αν απωθώ κάποιον, δεν θα με πάρει από κάτω.