Marvolo Riddle

Final

Harry James Potter... Artık bu isim tarihin tozlu sayfalarına karışmıştı. Tıpkı Lord Voldemort gibi... Karanlık Lord da, Karanlık Lord'u durduran Sağ Kalan Çocuk da geride kalmıştı artık... Harry Potter efsanesi sona etmişti.

Şimdi Alexander Riddle'ın dönemi başlıyordu. Bir efsane değil, bir kahramanlık hikayesi hiç değil... Bir devrimin hikayesi başlıyordu. Ancak her şeyden olduğu gibi büyü dünyası başına geleceklerden de habersizdi.

Gelecek Postası'nda, Lord Voldemort'un gerçek kimliği açığa çıkalı üç hafta oluyordu. Tom Riddle, resmi duruşmayla tüm suçlamalardan aklanalı ise, iki hafta. Tom Marvolo Riddle, tamamen masum ve sıradan bir büyücü vatandaşı olmuştu.

Ah... Sıradan olduğunu söyleyemezdik. Sonuçta Tom Riddle büyük işler başarmıştı. Evet, korkunç ama büyük işler. Şimdi, aklını kaçırmış bir Karanlık Lord olmaktan sıyrıldığında oldukça merak konusuydu.

Tom Riddle, bir Karanlık Lord olduğu bilinçsiz dönemde, sayısız yaratığa ve büyücüye liderlik etmişti. Hiç şüphesiz bir liderin karizmasına sahipti. Karanlık Lord olarak kullandığı sahte görünüşünden sıyrıldığındaysa... Merlin'in sakalı aşkına! Bu ne yakışıklılıktı böyle! Hiç şüphesiz onu gören her cadının başını döndürüyordu.

Hiç şüphesiz her büyücünün kıskançlıkla gıpta ettiği adamdı. Bunun nedeni sadece yakışıklı sıfatı değildi, sahip olduğu büyü gücü... Muazzamdı.

Bakanlığa ziyareti sırasında, Karanlık Lord'un elinde acı çekmiş kurbanlardan biri olan Turner onu kızdırma gafletinde bulunmuştu. Tom bir anlık sinirle sihrini dışarı salmıştı, sadece sahip olduğu aura yakınlarda bulunan büyücü ve cadıların dizlerini titretmiş hatta bazılarının korkuyla yere çökmesine sebep olmuştu.

Evet, Tom Riddle bir Karanlık Lord değildi. Ancak Karanlık Lord iken sahip olduğu güç gerçekti. Binlere, sayısız yaratığa diz çöktüren güç Tom Riddle'a aitti. Büyü dünyası bunu kısa sürede keşfetmişti.

Şimdi, yaşam iksirinden içtiği, sonsuz yaşam ve gençliğe kavuştuğu dedikoduları yapılan bu adamın gelecekte neler yapacağı merakla bekleniyordu. Zira güç sadece Slytherinlere cazip gelmezdi. Büyü dünyasında da, her dünyada olduğu gibi güç her şeydi.

**

Alex, Rita Skeeter'ın babası hakkında yazdığı son haberi okumayı bitirdiğinde memnuniyetle gülümsedi. Gazateyi katlayıp kenara koyduğunda bal kabağı suyunun olduğu bardağı hafifçe çalkalayıp geri kalanı başına dikledi.

Her şey planlarına göre ilerliyordu...

Slytherin masasına göz gezdirdi. Varisi olduğu binanın masası... Hiç şüphesiz aklı en çok karışanlar Slytherinlerdi. Yıllarca efendilerinin ölmediğini ve bir gün geri döneceğini ummuşlardı. Hiç şüphesiz efendileri geri dönmüştü de... ancak onların beklediği gibi değil.

Artık yıkım yoktu. Artık kaos yoktu. Öyleyse onların aileleri, akrabaları neden Azkaban'daydı? Ele başı olan Karanlık Lord elini kolunu sallayarak, özgürce büyü dünyasında dolaşabiliyorken onların sevdikleri neden Azkaban'daydı?

Sebep belliydi; Karanlık Lord imperius laneti altındaydı ama Azkaban'a atılan ölüm yiyenler kendi istekleriyle onu takip etmiş ve karanlığa dalmıştı. Bu nedenle bakanlık Azkaban mahkumlarını affetmemişti. Bu durum ne Alex'in ne de babasının umurundaydı. Yakalanacak kadar aptal olanlar cezalandırılmayı hak ediyordu. Onlara ihtiyaçları yoktu.

"Alex..."

Draco'nun ona seslenmesiyle daldığı derin düşüncelerden sıyrıldı. "Hm?"

"Artık kalkalım mı? Babanı bekletmeyelim."