Bir adam vardı. Birçok şey yaşamış ama kazandığı tek şey hayata karşı nefreti olan bir adam. Kahve gözlerin sahibi kadınını gördü o zaman. Bütün nefretini unutuverdi bir anda. Herkesin korkarak baktığı adamın içi yumuşadı bir anda.
Bir kadın vardı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kerem bana tecavüz etti."
Gözlerimi açtığımda ilk karşılaştığım beyaz bir tavandı. Bir hastane odası, beyaz önlüklü adamlar, koluma takılı serum... Sağımda kızarmış gözlerle bana bakan Kuzey.
Hızla doğruldum yerimden. "Neler oluyor?" Kuzey omzumu tuttu. "Şşt... sakin ol bebeğim." Dedi ve saçlarımı öptü. "K-Kuzey neler oluyor?" Korkuyordum. Korkuyordum morluklarımı görmüş olmalarından, korkuyordum bir şeyler anlamış olmalarından. "Yanındayım, sakin ol." Dedi Kuzey yatıştırıcı sesiyle. Doktor kağıtlara birkaç not aldı. Sonra bana döndü. "Kendini nasıl hissediyorsun?" Sahiden, kendimi nasıl hissediyordum? Bir fikrim var mıydı? Uzun süre sustum. Mental olarak berbattım, yerlerdeydim. Fiziksel olarak... iyiydim sanırım.
"Bilmiyorum." Dedim. Doktor küçük el feneri gibi olan ışığını açtı. Gözlerime baktı. Stetoskop ile kalp atışlarımı dinledi. İşte o an korkttuğum oldu. Kollarımda ki morlukları daha önceden görmüş olmalılar ki tişörtümün kolunu sıyırdı. Parmaklarını morlukların üstünde gezdirdi. Kalbim son sürat çarpıyordu. Kalbimi kontrol edemiyordum. "Bunları sana biri mi yaptı?" Hızla adamın elini itip kolumu kapattım. "Ben yaptım." Adam, Kuzey'e baktı. Anlamıştı onun yanında konuşamadığımı. "Kuzey Bey, iki dakikalığına dışarı çıkar mısınız? Hastamla tek konuşmak istiyorum." Kuzey hemen çıktı odadan. "Aynı morluklardan vücudunun diğer kısımlarında da vardı. Sırtında bile... Bunu sen yapmış olamazsın." Gözlerim doldu. "B-ben yaptım." Başımı öbür tarafa çevirdim. "Sana kim yaptı bunu? Kuzey Bey mi?" Telaşa kapıldım hemen. "Hayır, hayır, hayır. Kesinlikle Kuzey değil." Dedim. Kuzey böylesi bir iğrençliği yapacak son kişi bile değildi. "Kim yaptı o zaman? Bak Eylül ben bir doktorum. Senin gibi hastalarla karşılaştım. Hepsinin nedeni aynıydı. Hepsinde aynı morluklar vardı. Bana anlatmak istemeyebilirsin. Ama başına geleni biliyorum, tahmin edebiliyorum. Niye saklıyorsun? Niye bu iğrençliğe sessiz kalıyorsun?" Gözlerimden yaşlar döküldü. "Kimse bana inanmaz. Benim abim bile bana inanmamışken dışarıdan bir insan bana hiç inanmaz." Kapı tıklatıldı. Hemen sildim gözyaşlarımı. Kuzey'di gelen. "Gelebilir miyim?" Doktor boğazını temizledi. "Gelebilirsiniz konuşmamız bitti." Kuzey içeri girince doktor çıktı odadan.
Yatağın kenarına oturdu. Saçlarımı okşadı. Gözlerime baktı derin derin. Sanki bakışları yalvarıyordu bana. Bakışları daha çaresizdi. Elini elimin üstüne bıraktı. Okşadı yavaşça üstünü. Alnımın kenarlarını sevdi adam. "Bayıldın güzelim. Biz kavga ediyorduk. Seni biraz kızdırdım." Acizce güldüm. "Sonra seni öptüm. Sen daha çok sinirlendin ve bilincin kendini kapattı. Doktorlar vitamin değerlerinin düşük olduğunu söyledi. Bu sıralar yemek yemediğin belli oluyormuş. Halsiz kalmış. E tabi doğru düzgün uyumuyorsun. Ama serum bittikten sonra gidebileceğiz." Ben susuyordum, o sadece rahatlamak için konuşuyordu. Her şeyin farkında gibiydi. Sinirliydi. Bunu hissedebiliyordum. Kendini rahat göstermeye uğraşıyordu.
"Kuzey." Dedim sessizce. Duydu beni adam. "Söyle ömrüm." Dedi içi gide gide. "Sana bir şey söyleyeceğim, ama çok korkuyorum." Yanağımı okşadı eli. "Korkma. Ne istiyorsan söyle. Benden asla korkma." Gözyaşlarımı daha fazla tutamadım. "Ben çok korkuyorum. Her şeyden." Boğazım düğümlendi. "Bebeğim söyle. Hiçbir şeyden korkma ben yanındayken." Kuzey'inde gözleri doldu. "Ben sana göre değilim. Senin yüzüne bakacak yüzüm yok artık benim. Ama intihar etmeye çalıştım yine sen kurtardın beni. O gün K-Kerem'in kafama silah dayaması kasıtlı yaptığım bir şeydi. Çünkü..." Dahasını getiremedim. Dilim varmadı. Aklıma geldikçe yüzüm kararıyordu ona.
"Çünkü? Bana her şeyi söyle miniğim. Her zaman senin yanındayım. Her koşulda. Sen ne yaparsan yap, doğrunla yanlışınla hep yanındayım. Asla seni yarı yolda bırakmam." Dedim Kuzey elimi okşarken.
"Çünkü... Kerem bana tecavüz etti."
Selamm! Nasılsınız? Heyecanlı olsun diye kısa bıraktım bölümü. Ana sanırım artık eskisi kadar uzun bölüm yazamıyorum. Bu aralar ilham perisi bana pek uğramıyor. Biraz idare edin.
Bölümü okuyup oy verene şeker var. Seviliyorsunuz canımın içleri❤️
