TÖRE -Töre Serisi 1-

Baba

Öncelikle bir konuya açıklık getirmek istiyorum. Töre bitmedi daha bitmesine 15'e yakın bölüm var. Lütfen bana artık sormayın. Ayrıca YGS'ye 12 gün kaldı. Sınava adapte olmam gerek yani hiç bir hikayeme bu süre içinde bölüm gelmeyecek bu yüzden bana yeni bölüm ne zaman mesajı yazmayın. Litfen bu konuda biraz anlayış istiyorum. Sonuçta hayatımı belirleyecek bir sınavdan bahsediyorum.

Hamileydim. Elimi karnıma koyduğumda yine içimde bize dair bir parça vardı. Bu mükemmel bir histi. Yekta'ya öfkem hala kaldığı yerden devam ederken öfkeyle ayağa kalktım. Karşısına dikilip ona baktım.

"Herşey geçti mi? Hamileyim diye yaptıklarını unuttum mu sanıyorsun Yekta? Benim kardeşim yok. Benim yüzümden yok oluyor. Haber alamıyorum. Roz daha küçücük karanlıkta yolunu bulamaz biliyorsun. Çetin ise karanlığın ta kendisi. O da yetmezmiş gibi Roz kurtulsa bile Mert'le bir geleceği olmayacak. Sevdiği adamla evlenemeyecek. Üstelik evleneceği adamda ablasına saplantılı bir şekilde aşık olan amcasının oğlu. Bir de bu yetmezmiş gibi sen eve bir kız getirdin ve o kızla gülüşüyorsun. Ama aklınca beni cezalandırıyordun. Diz çöküp,yalvardığım için bana bunu yaptığını biliyorum. Ben hayatımda ilk kez birine yalvardım Yekta. Kendim için değil benim mutluluğum için kendi mutluluğundan vazgeçen kardeşim için yalvardım babama ama sen bunu bile anlamadın Yekta! Sarsılmaz egona yenildin. Bana nispet olsun diye yüzüme bile bakmadın. İki gündür o kızla gülüşmelerin beni deli ediyor. Bayılmasam daha ne kadar sürecekti?" Yekta'nın bir anda gelip bana sarılmasıyla gözümden bir damla yaş akmıştı.

"Sen benim miladımsın Buke. Sen benim herşeyimsin. Deniz umrumda bile değildi. Kızdım sana evet ama sarsılmaz egondan dolayı değil. Sen tanıdığım en güçlü kadınsın. Sevdiğin adam için tereddüt etmeden her şeyden vazgeçebilirsin işte bu yüzden sana aşığım Deniz için sadece üzülüyorum. Onun dışında umrumda bile değil. Benim gözümde bu dünya'da tek bir kadın var ve o kadında herşeyiyle benim." Gözümden ardı ardına yaşlar akarken sıkıcana sarıldım. Bir daha bırakmak istemiyormuşcasına sarıldım. Kokusunu içime çekerken bütün sinirim uçup gitmişti.

"Senden vazgeçemem. Senden gidemem ben Yekta" dediğimde boğazıma bir yumru oturdu. Roz'u da bu uğurda kaybetmiştim. Ama asla Roz'dan vazgeçmemiştim. Birlikte kaçmıştık ben arkamda kardeşimi bırakıp mutlu olucak biri değildim.

"Yekta,Roz'u bul. Yalvarırım onu bul. Vicdanım susmuyor. Her an aklımda ne yaptığını,nasıl olduğunu bile bilmiyorum."

"Sana söz verdim Buke. Yer yarılsa içine girseler bile onları bulacağım. Demir'i de Roz'u da sana getireceğim ve o Çetin'in kendi ellerimle geberteceğim." Korkuyla Yekta'dan ayrılıp ona baktığımda gözlerindeki intikamı gördüm.

"Ne Buke? Sakın bana ona bir şey yapma zırvalıklarına başlama!"

"Çetin'e bir şey yaparsan ondan ne farkın kalacak. Ben sadece oğlumu ve kardeşimi istiyorum. Onun dışında söz ver Çetin'e bir şey yapmayacaksın." Yekta bana dikkatle bakarken gözyaşlarımı silip alnını alnıma dayadı.

"Çetin sana takıntılı,saplantılı Buke. Seni benden almasından korkuyorum. Sensiz bir güne başlamaktan korkuyorum ve Çetin hayatta olduğu sürece bu devam edecek."

"Nefes aldığım sürece sana aşığım. Ayrıca ben senden vazgeçemem ki. Seni bırakamam. Yolumu kaybederim. Sen olmazsan benliğim yok olur gider." Yekta sıkıca sarılırken sonunda aramızdaki buzlar eridiği için seviniyordum. Elimden tutup bebeklerin beşiğine götürdüğünde ikisine baktık. Yekta ikisini de öptükten sonra elini karnıma koyup "Kardeşiniz oluyor." Diye söylenirken elini karmımda gezdiriyordu.

"İkizlerden sonra aldığım kiloları yeni vermiştim." Dediğimde Yekta dudağıma küçük bir öpücük bıraktıktan sonra bana gülerek baktı.