|Hᴀɴᴀᴋᴏ-ᴋᴜɴ x Rᴇᴀᴅᴇʀ| „Między życiem a śmiercią" ✔️

|Bonus| „Wspomnienia" [KONIEC]

Zapomnijmy o fakcie, że Hanako nie było widać na zdjęciach, gdy był duchem

Pov: [T.I.]

„Teraz jesteśmy połączeni więzią, której nie da się złamać... To twoja zapłata za życzenie. Ależ ty jesteś głupia."

„Usiądź na moich kolanach, nie będzie ci zimno - Na jego twarzy zagościł szeroki uśmiech."

„To prawda. Zabiłem kogoś."

„Nie sądzisz, że... byłoby lepiej, gdybyś mnie nie spotkała?"

„Nie waż mi się zginąć."

„Proszę... zaufaj mi."

„A więc zareagowałaś normalnie więc wszystko z tobą w porządku!”

„A co, myślałaś, że to będzie prawdziwy pocałunek?~”

„To takie słodkie, [T.I.]. - Uśmiechnął się i mocno przytulił. Poczułam ogromny wstyd. ”

„Skoro tak, spełnię jeszcze jedno twoje życzenie.”

„Wszystko będzie dobrze [T.I.]. Jestem przy tobie.”

„...Nigdy więcej nie pozwolę cię tak skrzywdzić...”

„Źle mnie zrozumiałaś... Zawsze się o ciebie martwię. Tylko dopiero teraz uświadomiłem sobie, że naprawdę możesz tam umrzeć...”

„Nie złość się już~ Przecież tylko żartowałem głuptasie~ - Uśmiechnął się.”

„Dla mnie jesteś najbardziej atrakcyjna ze wszystkich innych dziewczyn jakie spotkałem~ A spotkałem ich wiele.”

„Jeszcze kilka. Chcę je potem wydrukować i przykleić na ścianie~”

„[T.I.], dziękuję... Za to, że.. jesteś przy mnie. - Uśmiechnął się nie przestając patrzeć na gwiazdy. - Że pojawiłaś się u mojego boku. Gdyby nie ty pewnie nadal bym tylko użalał się nad swoim istnieniem ale dzięki tobie.. wszystko się zmieniło. Jestem ci za to naprawdę wdzięczny. Za wszystko.”

„Kocham cię, [T.Z.I.].”

„[T.I.], ty nic nie rozumiesz. Nic się ze mną nie dzieje, zawsze taki byłem ale ostatnio czułem się po prostu szczęśliwy. Teraz, gdy naprawdę boję się, że mogę cię stracić nic już nie czuję. Nie potrafię.”

„NIE! Nie możesz umrzeć! NIE MOŻESZ, rozumiesz?!”

„Na pewno..? Nie zostawisz mnie już tak jak ostatnio...? Nic ci się nie stanie, mam rację...?”

„Tsukasa wrócił... i... chce ci zrobić krzywdę... Dlatego uważaj..”

„Nie ukrywasz niczego przed nami?”

„Jak mogłaś?! Myślisz, że mówił prawdę?! Jego słowa to nic tylko obrzydliwe kłamstwa i nadal się o tym nie przekonałaś?!”

„[T.I.], on... On nie oddycha!!”

„[T.I.]! Tak bardzo tęskniłem..! Tak bardzo nie potrafiłem się odnaleźć w tym świecie... Tak bardzo mi ciebie brakowało!! Dlaczego musiałaś mnie opuszczać?!”

„Wracamy do domu, kochani...”

„Niech będzie... Myślę, że dwadzieścia lat to odpowiedni wiek, lub trochę więcej. Muszę się jej sprytnie zapytać, jakby chciała, żeby to wyglądało... To musi być wyjątkowa chwila.”