Rigor Mortis

BÖLÜM-1

     "Sürekli etrafımda dolanıp duracak mısın Adreanna?"

     "Ne yapmamı bekliyorsun Antonin?"

     "Dedektif Denys'in yanında olman gerekmiyor mu?"

     Kadın karşısındaki trene uzun uzun baktı. Trenin önündeki polis memurlarıyla konuşan dedektifin yüzünde her zamanki gibi en ufak bir mimik yoktu. Ne düşündüğünü anlaması imkânsızdı. Keskin bakışları hızla Adreanna'ya döndüğünde kadın, adamın koyu mavi gözlerinde bir şeyler ararcasına ona bakarak karşılık verdi. Dedektifin kadını yanına çağırma biçimi olan bu bakışmayı Adreanna'nın 2 aydır çözememiş olması Antonin'i delirtti. Düşüncesizce, kadını omzundan öne doğru ittirdi.

     "Yürüsene!"

     Kadının yeşil gözleri, yanındaki uzun boylu, yapılı adamın kahverengi gözlerini buldu öfkeyle.

     "Eğer bana bir daha dokunmaya kalkarsan boynunun üstünde bir kafan olmaz Antonin."

     Kadın, adamın yanından kendinden emin adımlarla geçip giderken bir elini belindeki silaha attı. Adamın bakışları silaha kaydığında esen sert rüzgâra karışan kadının fısıltısını, her şeye rağmen duyabilmişti.

     "Ciddi anlamda."

     Adam cebindeki sigara paketinden bir sigara çıkarıp titreyen elleriyle dudağına götürürken bu kadından ne yapıp edip kurtulması gerektiğini biliyordu. Dudakları arasından sızıp havaya karışan sigara dumanına bakarken düşündü: Bu kadının kendisiyle derdi neydi?

     Adreanna, Antonin'in yüzündeki o dehşeti görüşüyle yüzünde beliren gülümsemeyi dedektifin yanına vardığında zorlukla silmişti.

     "Trene girebileceğimizi söylediler," dedi Dedektif Denys onu kimseler duymasın istermiş gibi sessizce konuşarak. Ve devam ettirdi:

     "Geliyor musun?"

     Kadın 2 aydır bir dedektifin ortağı olma yolunda emin adımlarla ilerliyor, ona rakip olan Antonin'i her davada biraz daha solluyordu. Hedefi her ne kadar ilk başlarda olay yeri inceleme ile çalışmak olsa da bu usta dedektifin ortağı olma fikri, onu 10 yıldır içinde büyüyüp yeşermiş o hayalinden vazgeçirmiş, kendisine başka bir yol çizmesine neden olmuştu. Başaracağını biliyordu. Dedektifin bu iki memuru tabi tuttuğu sınavı kendisinin kazanacağından emindi. Bu davayı Antonin'den önce kendisi çözerse 5 puanı olacak, o'nu 3 puan farkla geçecekti. Daha önce hiçbir konuda kendisine bu kadar güvenmemişti. Dedektifin sorusunu heyecanla cevapladı.

      "Tabii ki efendim."

     İkili beraber trenin açık kapısından içeri adımlarını attığında Adreanna puan meselesinde emin olmak adına, önünde yürüyen dedektife bir soru yöneltti.

     "Diğer davalar gibi bunda da çözen taraf bir puan alacak. Öyle değil mi dedektif?"

     Dedektif aniden durup topukları üstünde dönerek arkasındaki, ona bu hareketi nedeniyle şaşkınca bakan, güzel kadına döndü.

     "Bu dava diğerlerinden farklı. Elimizde en az 40 yıllık, daha önceki hiçbir olaya benzemeyen bir dosya var. Önceki puanlarınızı unutun. Sınavı geçmek için size gereken 20 puanın tamamını bu davadan alacaksınız."

     Adreanna elinde olmadan hafif bir çığlık attığında dedektif güldü. İki memurun da kendisiyle çalışmak için ne kadar çaba gösterdiğinin farkındaydı ve bu sınav meselesi de her dosyada biraz daha eğlenmesini sağlıyordu.