Rigor Mortis

BÖLÜM-18

     "Çok uğraştım ama Ted adındaki adamı bulamadım. Sesi düzenlemeye çalıştıysam da başarılı olamadım. Ted, bu işlerden iyi anlıyor olmalı."

     Antonin ile Adreanna, geçen gece karşılıklı şarap içip konuştukları yemek masasında, aynı sandalyelerde oturuyorlardı. Bu sefer kendilerinden ya da hayatlarından değil ellerindeki dosyadan bahsediyorlardı. Masa baştan sona kâğıtlarla dolmuş, bazı kâğıtlar yere, bazı kâğıtlar sandalyelerin üstüne düşmüştü. Antonin, Mark'tan edindikleri bilgilerle hazırladıkları listeyle ilgili gerekli araştırmayı yapmak için Adreanna'nın ona, ses kayıtlarından elde ettiği verileri anlatmayı bitirmesini bekliyordu. İki memur da birbirleriyle çalışmaktan memnundu, uyumlu bir ikili olduklarının farkındalardı.

     "Alex... Alexander Brown, sokaklarda başıboş gezen bir evsizken 2 ayda, kendi adına bir ev ve araba geçiriyor. Bir şirkette çalışmaya başlıyor, ülke dışına seyahatleri oluyor."

     Adreanna, internetten bulduğu gazete sayfasının çıktısını Antonin'e uzattı. Antonin, fotoğraftaki yan yana durmuş adamlara baktı. Birkaçı televizyondan yüzleri eksik olmayan tiplerdi. İsimleri altlarında yazılı olan bu insanların en sağında durmuş, normal boyda normal kiloda, 40'lı yaşlarında gösteren adamın fotoğrafının altında Alexander Brown yazıyordu. Kendisiyle yanındaki insanlar arasında, diğerlerinden daha düşük bir mevkide olduğunu belli edecek bir mesafe vardı ama adam, bundan rahatsız oluyormuş gibi görünmüyordu. Dişlerini göstererek gülümsemiş, bir elini takım elbisesinin siyah ceketinin yakasına atmıştı.

     "Şirketin ortaklarıyla Dubai'de bir kutlama yemeği," dedi Adreanna, Antonin gazete haberini incelemeye devam ederken.

     "2 ayda buraya kadar nasıl yükselmiş olabilir?" diye soran Antonin, başını haberden kaldırarak Adreanna'nın yeşil gözlerine baktı.

     "Sen de benim düşündüğümü mü düşünüyorsun?"

     Adreanna, Antonin'in bu sorusunu başını yukarı aşağı sallayarak onayladı. Ellerini, önündeki dizüstü bilgisayarın klavyesinin üzerinde birleştirmişti. Aralarındaki bilgisayar ekranı nedeniyle Antonin'in yüzünü tam anlamıyla göremiyor olsa da gözlerine bakması ne düşündüğünü anlamasına yetmişti.

     "Şirketteki insanlar da E.L için çalışıyorlar. Şirketi de araştırdım. Bir teknoloji şirketi... Yakın zamanda dünyanın en küçük takip cihazını tasarladıkları için ödül almışlar. Daha satışa sunulmamış, kasım ayında dünyanın dört bir yanına göndermeye başlayacaklarmış cihazları. Bu da onun kutlama yemeği işte."

     Antonin güldü.

     "Bugün ben o takip cihazlarından birini buldum. Söyledikleri kadar küçükmüş."

     Adreanna şaşırdı, bilgisayar ekranını aralarından çıkarmak için masadaki kâğıt yığınlarından biri üzerine yerleştirdi bilgisayarı.

     "Tam olarak ne oldu bugün?"

     Antonin, Adreanna'ya anlatmadığı diğer detaylardan söz etmeye başladı.

     "Ella Luna'nın ve bir E.L üyesinin daha öldüğünü anlatmıştım zaten. Mark diye bir çocuk, en fazla 20 yaşında gelir. Ella'nın sevgilisiymiş, onun isteğiyle üye olmuş o da. 4. kattaymış, birbirlerine yardım ediyorlarmış ama örgütün temel kurallarından biri kimsenin birbirini tanımaması gerektiğiymiş. Bu kuralı çiğnedikleri için tehdit edilmişler. Kız da bağırıp duruyordu, delirmiş gibi. En genç üye o olacakmış da lider onu kabul edecekmiş... Mark, kız arkadaşının öldüğünü anlayınca E.L kartını kırdı önümüzde. İçindeki cihazı gördüm, ekiple incelemeye yolladık."