Rigor Mortis

BÖLÜM-38

     Şehir dışına olan yolculuklarında içinde bulunduğu arabada uyuyakalan Beatrix, yarım saatlik uykusundan aracın ani freniyle yerinden savrularak uyandı. Aracı Carla kullanıyordu ve Beatrix nereye geldiklerini bilmiyordu. Sırtını dikleştirerek yarım açık gözleriyle etrafına bakındı. İki katlı bir evin karşısında durmuşlardı. Görünürde başka bir ev yoktu ve bu durum gerçekten tüyler ürperticiydi. Bu insanların böyle yerleri nasıl bulduğunu merak ediyordu. Baş başa geçen sessiz yolculuklarının ilk konuşma denemesini Carla gerçekleştirdi. İspanyolca bir şeyler söylediğinde ne dediğini anlamış olsa da anlamamış gibi davranmaya çalışan Beatrix, dikiz aynasından kendisine bakan kadına boş bakışlarını yöneltti.

     "Bu gece burada kalacağız."

     Kadın aynı cümleyi tekrar etti bu sefer evi işaret ederek. Beatrix kaşlarını çattı.

     "Burada mı kalacağız?" diye sordu anlamamış gibi davranmayı sürdürerek. Kadının da Beatrix'i anlamadığı açıktı. Arabadan indi.

     Onu takip eden Beatrix, kadının, kapıyı açıp zifiri karanlık eve girişiyle gerildi. Adreanna'dan ayrılmış olmaları hiç hoş değildi. Evden uzaklaşmıştı ve kendini çok yalnız hissediyordu. Ne yapacağını bilmiyordu. Planın işlemesi için daha ne yapması gerekiyordu?

     Holü aydınlatmaya başlayan parlak ışıkla kendisi de eve giren Beatrix, bu gece yaşadıklarını düşünmeye başlamıştı. Her ne kadar düşünmemeye çalışmış olsa da bugün birinin ölümüne neden olmuştu. O şerefsizin kendisini kullanarak yaşlı adamı öldürüşüne o an bir tepki gösterememiş olsa da adamdan ölümüne nefret etmeye başlamıştı. Ve... Ve şu an Adreanna o adamla beraberdi...

     Carla'nın tiz sesi Beatrix'i düşüncelerinden kurtardı. İnatla iletişim kurmaya çalışması Beatrix'in işine geliyordu. Kadını bu şekilde kandırmaya devam ederse önünde birileriyle E.L hakkında konuşmasını sağlayabilirdi. E.L'in gizli bilgilerinin önünde konuşulması planda büyük ilerlemeler kaydetmeleri demekti.

     "Odaya gir."

     Kadın, bu şekilde konuşursa karşısındaki onu anlayabilecekmiş gibi tane tane ve yavaşça konuşuyordu. Beatrix ise bu duruma gülmemek için kendini tutuyordu. Kadının odaya girmesiyle onu takip etti.

     Bunun mantıklı olmadığını bilse de Carla ile karşılıklı oturmuş, dışarıdan sipariş ettikleri yemekleri yemişlerdi. Kadının, ölen adama gülerek bakması Beatrix'in gözlerinin önünden bir saniye bile gitmiyordu. Carla Martina da manyağın tekiydi.

     Evin alt katındaki salonda oturmayı sürdüren ikilinin sessizliğini Carla'nın telefonunun melodisi böldü. Kadın gözlerini kısarak Beatrix'e baktıktan sonra telefonu açıp kulağına yerleştirdi. Beatrix oturduğu tekli koltuğun kolçağı üzerine işaret parmağıyla hayali desenler çiziyormuş gibi yapıyor olsa da tüm dikkatini Carla'ya vermişti. Bir süre karşı tarafı dinleyen Carla Martina, duydukları karşısında kaşlarını çatıp sinirle konuştu.

     "Güvendiğimiz iki uzmanın istediğimiz patlayıcıları temin edememesi mümkün değil. Diğerleri bizimle iş birliği yapmayı kabul etmiyorlarsa işlerini bitirirsiniz, biz de önümüze bakarız."

     Karşı taraf o kadar bağırarak konuşuyordu ki sesini biraz daha yükseltse Beatrix onun söylediklerini de duyabilecekti. E.L hakkında bir şeyler öğrenmenin bu kadar kolay olacağını düşünmemişti ama şu an duydukları kesinlikle E.L'in planları hakkındaydı. Telefonun diğer ucundaki insanın öfkesi Carla'ya da bulaşmış gibi kadın da bağırarak konuşmaya başladı. Gözü Beatrix'i görmüyor gibiydi.