[M] LUNA | BL

[27: Day Of The Match II]

Kevin's POV

Natatakot ako at kinakabahan sa nakikita ko ngayon. Handang-handa na talaga ang dalawa na magsalpukan. Mukhang wala lang sa kanila. Ni hindi nila alam ang tensyon na dulot nila.

"What the motherfucking rules are these? Hindi 'to patas!" rinig kong pagmumura ni Steven. Mukhang hindi nagustuhan ni Hugi ang sinabi ni Steven. "Don't you have a trust to my bestie?" natawa naman 'tong si Steven sa sinabi ng isa. "Of course I do!"

"Then why are you speaking like he can't win?"

"Hindi ko maintindihan kung ano ang gusto 'mong ipunto, Hyugnam."

"You said you trust him right? But you're speaking like Jefferson will not gonna make it win."

"I'm just worried, can't you see? Ayoko na masaktan siya and I hate to see clutches, buises, wounds or even scratches into him and it made me feel na wala akong kwentang boyfriend eventhough that I clearly don't deserve him but I cannot let him go because I love him too much so can you please just motherfuckingly shut up?"

Nabigla kami ng halos mag-rap si Steven. Natahimik na rin 'tong si Hugi at ngayo'y nakangisi kay Steven. Pero infairness, hindi siya sumigaw. Talagang siniguro niyang kami lang na nandidito ang makarinig ng sinasabi niya.

Sa bagay, may punto naman si Steven.

Kung para sa kanila patas ang sinet nilang rules para sa laban nila, sa amin, hindi. Masyadong brutal ang pwedeng mangyari kapag hindi sinunod ng matatalo ang usapan.

Pabor ang lahat sa kalaban. Kung pagbabasehan sa experience, talo na si Jefferson kahit na Alpha siya. Kasama namin siya sa lahat ng mga war pero it doesn't mean na lumalaban siya.

Bombmaker ang main role ni Jefferson sa mga laban na sinasabak naming lahat magkakasama. Masyado siyang matalino kaya, ayan.

Siya rin parati ang target ng mga kalaban namin at ginagawang pain sa amin. Parati siya ang naho-hostage. Pero siya din ang nagiging rason para mas tumibay ang samahan naming lahat.

Kung baga, siya ang glue na nagpapatibay sa amin. Siya din ang bahay namin kung saan pwede kaming makapagpahinga sa kanya kapag nawawalan kami ng pag-asa. Siya din ang giant teddy bear namin kasi siya ang pinakapaborito naming yakapin. Ang init parati ng yakap niya.

Kaya hindi na kami nabigla kung siya ang ginawa naming Alpha King.

Balik sa usapan ng magiging labanan. Kung sa palakasan lang, may laban si Jefferson. Malakas siya manuntok at malakas ang pangangatawan niya.

Pero sa magiging consequence? Doon talaga mas naging pabor sa kalaban. Kapag natalo siya, kailangan niya lang na pagsilbihan kami. Pasalamat siya na mabait si Jefferson bumigay ng consequence. Atleast hindi siya masasaktan.

At kapag si Jefferson naman natalo, kailangan niyang isuko si Steven at dapat siyang magpagamit sa lalaking 'yun ng isang buwan which is really unfair.

May trauma na nga si Jefferson sa ginawa sa kanya ni Jason dati. Tapos isusuko pa niya si Steven na nagpapasaya sa kanya.

Pero si Jefferson ang tipong hindi gagawin ang rules. Talagang handa siyang itaya ang buhay niya para hindi mapunta sa iba si Steven.

Kahit na may alinlangan, naniniwala ako na kaya ni Jefferson 'to. Kung ang bingit ng kamatayan nalagpasan niya ng ilang beses, 'yan pa kaya na tao lang?

"Ready!" rinig na rinig ang pagsigaw ni Axel sa microphone. Napatingin ako sa mga kasama ko na sobrang kinakabahan. Damang-dama ko.

Nasa tabi ko sa kaliwa 'tong si Jason at nasa tabi niya si Jenny. Si Justin naman ang katabi ko sa may kanan. Ramdam na ramdam ko ang nerbyos ng tatlo lalong-lalo na ng dalawang nasa kaliwa ko. Talagang nag-aalala na nga ang dalawa, legit!

Naghihintay ang lahat sa tunog ng bell. Mukhang handang-handa na ang dalawang maglalaban. Nanlilisik ang mga mata nila. Well, parati naman kay Jefferson eh.

Halatang kinakabahan ang lahat na nandito ngayon sa kung ano ang mangyayari. Tahimik ang buong paligid na naka-abang sa anumang susunod na mangyayari.

Mukhang alam ko na ang gimmick na 'to. Napatingin sa amin si Axel at ngumisi. "Baliw, hanggang dito ba naman dadalhin mo ang pagiging pa-suspense mo?" panenermon ni Whisley na rinig na rinig sa buong lugar. Makapagsalita— sino nga ulit nagpasimuno ng suspense effect sa buong squad?

Napa-aray naman si Whisley ng bigla siyang hinampas ni Lady Vencer ng dala niyang bag. "Can you just shut up?" heh, nakalimutan 'yata ng Yeollim Cho na 'to na katabi niya ang girlfriend niya.

At ang hinihintay naming pagtunog ng bell ay nangyari din. Agad na sumugod ang dalawa sa isa't isa at unang sumuntok ang kalaban pero hindi ito tumama kay Jefferson dahil agad itong naka-ilag.

Nagkaroon ng magandang space at entrance si Jefferson para makasuntok sa tiyan ng kanyang kalaban. Nasapol ni Jefferson! Napaatras ang kalaban sa suntok ng bunny namin.

Naghiyawan ang mga tao sa lugar dahil sa lakas ng suntok ni Jefferson. Napatayo naman 'sina Ayeen Jee, Myla, Miah at Frial. "Go bunny!" sigaw nilang sabay-sabay. Mga babae ba naman.

May inilabas din ang mga Juniors at kasama na 'dun ang kapatid kong si Eli. Isang ligthstick na disenyo ay kunehong may korona at dilaw ang inilalabas na ilaw. Kasama niya sa kalokohan 'sina Sarah at siyempre, si Chloe my future love of my life.

Ang ipinagtataka ko talaga, papaano nila napaghandaan 'to? Mukhang pinagawa talaga nila ang lightstick na dala nila ngayon. Grabe ang mga batang 'to talagang todo supporta kay Jefferson.

Ibinalik ko ang atensyon ko sa labanan. Suntok ng suntok ang kalaban pero kahit isang suntok, hindi niya natatamaan si Jefferson na mabilisang umiilag sa bawat pagsuntok.

Mukhang naiirita na si Jefferson sa pag-ilag kaya sinipa niya ang kalaban na nagpabagsak dito. "Player number two gained a point." nagsigawan ang mga tao dito sa stage.

"Sige lang Jefferson, kaya mo 'yan!"

"TANGINA KAYONG LAHAT ANAK KO YAN!"

"Go make him realize who he just messed into."

"Nice one, Son."

"YAN NGA, GANYAN SIGE, BALIBAGIN MO NA JEFFERSON!"

"THAT'S MY MOTHERFUCKING PRETTY ASS BOYFRIEND, EVERYONE!" nagulat kami ng si Steven na mismo ang sumigaw. Proud na proud 'ah?

Napalingon sa amin si Jefferson at ngumiti. Nagbigayan pa sila ng flying kiss with matching kindat-mata ni Steven. Grabe, sa kalagitnaan kayong dalawa ng laban. Pati tubig lalanggamin sa inyo 'eh!

Mukhang mas naganahan 'pang lumaban si Jefferson ng makita si Steven. Kahit dito, damang-dama ang pagiging palaban niya. Talagang hindi siya susuko hanggang hindi siya mananalo.

Nakatayo na ngayon ang kalaban at nakangisi kay Jefferson. Parang may sinasabi siya pero hindi namin siya maririnig kasi wala namang mic na naka-attach sa kanilang dalawa.

Mukhang uminit ang ulo ni Jefferson kaya siya sumuntok sa lalaking 'yun pero hindi niya natamaan ang kalaban. Sa halip, nasuntok din siya 'neto sa pisngi. Hindi lang 'yun, sinuntok din siya sa tiyan.

I think hindi man lang effective ang suntok niya kay Jefferson. Maayos pa rin ang balanse ng bunny namin. Mukhang pinaghandaan 'to ng maayos ni Jefferson.

Pero napansin kong hindi man lang nasaktan si Son. Gulat at naguguluhan siyang nakatitig sa kalaban niyang nakangisi sa kanya.

Hindi namin namalayan na natapos na ang tatlong minuto at tumunog na ang bell. Bakit parang naguguluhan ang bunny namin? Ano ang nangyari?

I'm dead curious sa kung ano ang sinabi ng kalaban niya sa kanya. What possibly did he said that made our bunny stunned?