[M] LUNA | BL

[47: In Danger]

Eli's POV

Nababagot na ako dito sa kung saan man kami ngayon. Naiinis ako! Sino ba ang may gawa 'neto sa amin? Tsaka, ano ang intensyon niya? May kasalanan ba ang isa sa amin para magbalik siya? At sino 'yung nagbabalik na 'yun?

Dalawa lang kami ni ate Blythen ngayon dito sa kwartong 'to na may malaking salamin tapos may metal na pinutan whatever. Sure ako na may technology na ginamit sa pintuan para mabuksan ng kung sino man sa labas ng madalian. Ang bigat kaya ng pinto na 'yan, paano nila matutulak yan para ipasok kami dito?

Halatang-halata sa mukha ni ate Blythen ang pagka-burdo. Wala talaga kaming magawa dito bukod sa manalamin sa salamin o hindi kaya umupo, tumayo and vice versa.

I wonder if nasaan ang iba naming mga kasamahan lalong lalo na ang tatlong taong tinutukoy kasama ng morse code na nasa libro. Oo, kilala ko sila.

Hindi ako nag-aalala sa kay 08.15. Alam ko namang kaya niyang labanan ang sino 'mang kalaban. Pero sa dalawang natitira lalong-lalo na sa 02.18? Makakapanakit siya pero hindi para sa sarili niya.

Alam ko namang hindi madaling patayin si 02.12.04TH. Marami siyang kasama pero panigurado din akong matinik ang kalaban namin at possibleng mangyari ang pambabanta ng kung sino man.

Masama ang kutob ko sa mangyayari kapag nasaktan man si 02.18. May mangyayaring masama at paniguradong may mabubunyag na namang misteryo. Nakaka-excite!

Kung ako nae-excite sa anong sunod na mangyayari, si ate Blythen naman dito mukhang galit na galit na kung titingnan mo ang pagmumukha niya. "Gutom na ako. Mukhang magugutom pa ako 'neto." napahinga siya ng malalim.

Doon na ako nagtaka. Kumain namam kami ng marami 'dun sa bahay nila kuya Jefferson pero bakit gutom kami? Anong araw na ba 'to? O hindi kaya may ginawa sila sa amin para magutom kami? Kasi sa totoo lang, kahit ako nagugutom rin ngayon.

Talagang may plano ang kung sino man 'to na patayin kami sa gutom 'ah? Nakaka-bwesit! Ano ba kasi ang pakay niya sa Alpha Squad para guluhin ang pagluluksa namin? Kakamatay lang ni kuya Jason tapos may nangyayari pa sa amin.

Hindi kaya ang taong gumagawa 'neto sa amin ang nasa likod rin ng pagkamatay ni kuya Jason? Pero bakit niya ito ginagawa? Possible kayang siya din ang may pakana kung bakit nawawala si tanda?

"Oh my gosh." bigla kong sambit dahil sa mga naiisip ko. Agad na pumunta ang tingin ni ate Blythen sa akin. "Ano yun, Elijane?" umiling ako para sagutin ang tanong niya.

Yung tingin niya sa akin, parang nagdududa siya sa sagot ko. "Pero yung mukha mo iba ang sinasabi." mind reader ba siya o ano? Mukha kasing alam niya ang nasa isipan ko 'eh!

Nagulat kaming dalawa ng biglang may kung anong tunog kaming narinig. I think they installed some speaker dito sa lugar pero bakit naman nila gagawin 'yun? Wala namang impossible sa iniisip ko, 'diba?

Tunog ng isang lalaki na parang nahihirapan siya at nahihingal. Tapos may parang mga pag-ungol ng mga babae. Oo, 'mga' kasi hindi lang iisang boses babae ang narinig namin. Yuck, what the fuck?

But then nabigla kaming dalawa ng makilala ang boses ng lalaki na nagsalita. Nagkatinginan kami ni ate Blythen. Pareho kaming gulat na gulat.

"T-tama na. P-pakiusap"

"Masasarapan ka din bunny, okay?"

"Ganito pala kalaki ang alaga ng isang Jefferson Han. Never knew!"

"T-tumigil na kayo... p-please."

Umiinit ang dugo ko ngayon sa naririnig ko. It was kuya Jefferson! Ano ang ginagawa ng mga babaeng 'to sa kanya? Nang-aasar ba ang operator na 'to para iparinig sa amin o ano?

Nakakainis! Bakit si kuya Jefferson ang pinupunterya nila, ah? Pwede naman ang kahit sino sa amin. Masyadong mabait si kuya Jefferson para maranasan lahat ng 'to. Ginahasa na nga siya ng kuya niya, nawawala ngayon ang papa niya, namatay ang kuya niya at ngayon, ginagahasa nila siya? Pwede 'bang magpahinga muna siya sa lahat ng sakit?

Agad na tumayo si ate Blythen at pinagsisipa ang pintuang bakal. "Palabasin niyo kami dito! Pabayaan niyo na si Jefferson, pakiusap. Ako na lang!" pero wala kaming natatanggap na sagot.

Hindi siya tumigil sa pagsipa sa pinto. Napansin ko 'ring may mga luha na ang mata niya and it reminds me that knowing this girl, hindi siya umiiyak ng basta-basta. "Ako na lang ang saktan niyo sabi! Kahit patayin niyo na lang ako, please. Hayaan niyo na si Vice Pres." sinipa niya ang pintuan for the last time at hindi na mapigilang mapahagulgol.

Nasasaktan ako kapag nakikita ko si ate Blythen na ganito. She's a strong woman at hindi siya kahit kailan umiyak at nagmaka-awa para sa amin but now, iba 'eh. "Marami na 'ngang pinagdadaanan si Jefferson ngayon tapos dadagdagan niyo pa? Fuck you!" sigaw niya.

Agad ko siyang pinuntahan at niyakap siya ng mahigpit. Patuloy pa rin siya sa pag-iyak at napayakap sa akin. "Eli, he never deserved this. Masyadong mabait ang bestfriend ko." I choose not to comment anything. Mas mabuting makinig na lang ako sa kanya.

But she's right. Hindi deserve ni kuya Jefferson ang lahat ng sakit na dinadanas niya ngayon. Masyado siyang mabait para sa lahat ng 'to. Nakakaimbyerna!

Mamamatay ang sino 'mang mga taong gumawa 'neto sa kanya.

___...↭...___

James' POV

Tatlong pintuan na ngayon ang nabuksan namin. Nagkahiwa-hiwalay na kaming lahat para subukan ang lahat ng possible codes. Kailangan naming maubos buksan ang lahat.

Sa gitna ng pagtatakbo namin, napatigil ako ng may maramdamang masakit sa bandang dibdib ko. Agad ko namang nakita si Jefferson sa harap ko na nahihirapang huminga at nasa loob siya ng nasusunog na kwarto.

Nakatingin siya sa akin at nginitian ako na parang sinasabi niya na wag na ako mag-alala. Tsaka siya nawalan ng hininga at agad na nilamon ng apoy.

Hindi pwedeng mangyari 'to sa kanya!

"Jefferson!" hindi ko mapigilang mapasigaw. Natigilan naman ang mga kasama ko sa pagtatakbo at napatingin sa akin. Hinihingal ako ngayon.

Kahit kailan, hindi nagkakamali ang visions ko. Hindi pwedeng masaktan si Jefferson! "Ayos ka lang, Jaja?" tanong sa akin ni Luke. Hindi ko alam ang sasabihin.

Napatingin ako sa mga kasama kong nag-aalalang nakatingin sa akin. "Si Jefferson..." panimula ko. "Dapat nating hanapin muna. N-nakikita ko, may mangyayaring masama sa kanya! Nahihirapan s-siyang huminga tsaka nasa loob siya ng nasusunog na kwarto. N-nilamon siya ng apoy—" agad akong niyakap ni Luke at di niya na ako pinatapos sa pagsasalita.

Hindi ko mapigilang mag-alala ng husto. Bakit ganun ang nakikita ko sa visions ko? Bakit ganun? Alam kong hindi impossible na mangyari ang nakita ko.

Napahinga ng malalim si Whisley. "Sana nga mahanap na natin kaagad si Jefferson. Hope he's okay right now. Wag ka na mag-alala, okay? Poprotektahan natin siya." tama si Whisley. Dapat kong kalmahan ang sarili ko.

Hope hindi mangyari ang nakikita ko.

minthé (@minin_mint):
[] 🌻 hello guys so i updated again. two chaps muna bcs wattys accidentally deleted my 6 chaps na supposed to be ud but then restarting to write them again so pardon me. imy all and stay safe love u