[M] LUNA | BL

[67: Outburst of Feelings]

Steven's POV

Mabilis akong tumakbo papunta sa kung saan ko na-locate si dad. I know that he's planning to get my Jefferson out sa kung saan sila ikinulong ni Hugi ng bruhitang Yeulli Cho.

One of the oldie Alphas put me sa kanilang monitor area something para hanapin ang pinakamamahal kong fiancé. Doon ko nakita kung saan papunta si dad at agad ko na-trace kung saang lugar sila.

I saw how my dad struggles and tries hard just to save my Jefferson.

Nakaka-guilty because after everything, it's not his fault as well na hindi niya alam na anak ni papa Joseph si Jefferson. It is not like they have similarities. Based on the photos, mas kamukha ng baby ko ang mama nila.

Hanggang sa nakikita ko na ang mga kasamahan ko na nakapalibot sa isang tao. I can't help but to smile and be happy to the sight of my beloved Jefferson.

Pero may nakaharang sa daan. Isang tao. Kilalang-kilala ko kung sino ang taong 'to. "Whisley!" tawag ko sa kanya pero hindi man lang siya lumingon. What the motherfucking happened to this bitch?

Nilapitan ko siya at nakita kong may baril sa kanyang mga kamay. The thing is, may tinututukan siya. What the heck, is he trying to kill one of us?

Bago ako manghusga sa kanya, tiningnan ko kung saan siya nakatutok. My eyes widened kung kanino niya tinututok ang baril. "Wait, please no!" sinubukan kong agawin sa kanya ang baril pero nagpumilit siya.

Nag-aagawan kami ngayon ng baril and I admit that he's way strong. Kitang-kita sa mga mata niya ang mga bakas ng mga luha. "Steven, umalis ka na!"

"Fucking no!"

"Please, go away. Mawawalan na ako ng bait—"

"Motherfucking— I won't let you kill my dad either!"

Mukhang natigilan siya sa sinabi ko at pansin ko na lumuwag ang pagkakahawak niya sa baril. It is my chance na agawin sa kanya. That if kung aatake ako.

Wala na akong choice kundi sipain si Whisley pero agad niya itong napigilan at naharangan. "Whisley—" hindi na ako nakapagsalita ng ginamit niya ang isa niyang kamay para itulak ako. And woah, sobrang lakas the fact na natumba ako sa sahig ng malakas.

The fuck. This is so embarrassing but ang sakit ng pwet ko.

Nakita ko na lang si Whisley na kinalas ang baril niya at tinutok kay dad. Ngayon ko lang din napansin na ang baril na hawak niya ngayon is same sa ginamit kay Jason.

No, dad will be surely dead if he got shoot!

Whisley is one of the best gunman in the whole country and is well-known because 'kamukha' niya daw si Yeollim Cho, which is himself as well. And he's known in all Alphas in the world because of his straight-to-head shot. Asintado niya ang lahat ng nababaril niya even without looking. It's not like he trained for 8 years just for nothing.

Talagang mapapatay niya si dad if itutuloy niya ang plano niya. I won't let that happen! I've lost my dad for how many years at ngayong nakabalik na siya, I won't let him go once again.

There's a lots of things pa na hindi nagagawa ni dad. One of that is ang makipag-ayos kay papa Joseph. The two of them hate each other for how many years already all because of Yeulli's stupid teenage self.

Speaking of Yeulli Cho, later if my baby wakes up and kapag nakabalik na kami sa office, then I'll show to her face where this angelic beautiful man named Jefferson Han really belongs to. Such a psychopathic kind of girl she is.

Now, I have to stop Whisley no matter what it takes. Kailangan ko siyang mapigilan. Dad still needs to attend me and my Jefferson's wedding and witness our children we'll going to adopt.

Ng makita kong hinahanda niya ng hilain ang trigger, hindi na ako nagdalawang isip na tumakbo papunta sa harap niya at takpan ng mga palad ko ang harapan ng baril and saktong ipinutok niya ang trigger. Rinig sa buong lugar ang putok na dinulpt 'neto.

I'm somehow proud to myself dahil nakaabot ako sa oras. But I'm not sure if maaabutan pa ako ng iba na buhay. That's why I used my hands instead because I know that you can survive that dangerous bulletshot if you use your hands.

Atleast my dad is now safe.

Dumudugo ang mga palad ko but I barely feel pain unless if it's my butt. It's not like hindi ako nasanay sa bardagulan. Mukhang natigilan si Whisley ng makita ako sa harapan niya. Worst is, umiyak siya ng tiningnan niya ako.

"S-Steven, I'm so sorry!" agad niyang ibinaba ang baril niya at niyakap ako ng mahigpit. Hinayaan ko na lang siyang umiyak sa balikat ko. "Don't worry, I'll be okay." pero mukhang hindi siya nakumbinsi sa sagot ko.

"Steven please, s-saksakin mo na rin lang ako." everyone knows na may tago akong pocket knife sa bulsa ko kaya kukunin na niya sana ng pinigilan ko siya. And congratulations to him because he made me mad right now. "You're so stupid. I said I'm fine then it is! Calm your motherfucking ass and get rest!" natahimik siya sa pagsigaw ko.

I don't understand why he's so desperate to kill my dad. I know Whisley has always reasons. Hindi siya papatay ng tao ng basta-basta just because ganito ganyan. It will always because of huge things.

Tatanungin ko na sana siya about sa intensyon niya ng dumating ang ilan sa mga kasama namin. "Steven! Whisley!" rinig kong sigaw ni David na agad kaming nilapitan. Kasama niya sina Kevin, Frial at Benedict "Ano ang nangyari?" napunta ang tingin nila kay Whisley na hindi pa rin umaalis sa pagkakayakap sa akin.

Napahinga ako ng malalim, not knowing where to start. "Take him somewhere na makapagpahinga. As you can see, he's not in the good state." nagkatinginan ang tatlong lalaki while si Frial naman, inaalis si Whisley sa akin. "Tara na bestie, magpahinga ka muna." napansin kong nanginginig na ang mga kamay ni Whisley. Nagkatinginan kaming dalawa ni Frial.

How I wonder if connected ang nangyayari ngayon sa mga triggers ng mental condition niya. Isn't he fully healed already? But then, bakit nangyayari 'to? Is he okay? Is this because of his demonic twin sister?

Agad namang may kinuha si Benedict sa bag niya at hinawakan ang mga kamay kong dumudugo at tiningnan. As well to Kevin, agad siyang umaksyon. He tied some ribbons sa mga palad ko para lumabas ang dugo. While David is busy assisting Frial sa kay Whisley.

Bigla namang may dumating sa amin. It was Miss Bianca Sy, the biological mom of Kreo, Ashi and Keshia. "Whi? Ikaw na ba 'yan?" agad namang napalingon si Whisley sa kanya at mas umiyak pa lalo. "M-Miss Bianca?" agad na tumakbo si Whisley sa kanya at niyakap siya ng mahigpit.

Miss Bianca smiled and embraced him. Hinaplos niya ang buhok ni Whisley. "It's okay. Kumalma ka na Whi, nandito na ako." umiyak pa lalo si Whisley. "I missed you so much." hindi ko mapigilang mapangiti.

You see, she is the reason why Whisley is still alive. Siya ang nagtago at umampon sa kanya after that little Kreo found his almost-dead body malapit sa kung saan sila nagpi-picnic. Sy family really take good care of him and treat him as their own. In short, she's like Whisley's mom.

Inilabas ni Frial ang isang specialized sleeping injection at sinenyasan si Miss Bianca na tuturukan si Whisley. Napatango na lang siya. Kaya dahan-dahang tinurok ni Frial ang injection kay Whisley at unti-unting pumikit ang mga mata niya.

As for now, he badly needs rest.