လြန္ခဲ့ေသာငါးႏွစ္ခန႔္
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ကားျပခန္းအျပင္ဘက္မွာ မလႈပ္မယွက္ၾကၫ့္ေနမိၾကသည္။ ခပ္ေငြ့ေငြ့ေလးခံစားေနမိေသးတဲ့ မည္သူမ်ွမေပးဖူးေသာ လကၤာသံုႏႈတ္ခမ္းထက္ကအနမ္းတစ္ပြင့္ကို ေရ႔ွကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကခိုးသြားခဲ့တာလား။
" ရွင္ကစိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းတယ္ "
မည္သူမည္ဝါမွန္းမသိေသာေကာင္မေလးက လကၤာသံုထက္အေတာ္ေလးငယ္မၫ့္ပံုပင္။ မ်က္မွန္းတန္းမိထားသူေတြထဲကလည္းမဟုတ္ဘဲ သူစိမ္းတရံေကာင္မေလးက မေျပာမဆိုလက္ေကာက္ဝတ္ကလွမ္းဆြဲၿပီး ပထမဆံုးအနမ္းကိုပိုင္ဆိုင္သြားခဲ့သည္။
ရုပ္တည္ေလးျဖင့္ေျပာေနေသာ ထိုေကာင္မေလးရဲ့အၾကၫ့္ေတြက လကၤာသံုမ်က္ဝန္းကိုမမိွတ္မသုန္ၿပံဳးရယ္ၾကၫ့္ေနသည္။ မိုးျပာေရာင္ဂ်င္းရွပ္ကိုလက္ေခါက္တင္ဝတ္ထားတဲ့ အမည္မသိေကာင္မေလးက ေျခတစ္လွမ္းေနာက္ဆုတ္ထားေသာလကၤာသံုဆီကိုတိုးကပ္လာသည္။ ၿပံဳးရယ္ေနေသာအၾကၫ့္ေတြထဲမွာ တစ္ခုခုေလးနက္ေနမွန္းသိလ်က္ ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုထဲ သိပ္ေတာ္လြန္းတဲ့လကၤာသံုခုန္ဆင္းသြားမိသည္။
" ႏြံတို႔တြဲၾကရေအာင္..... ဟန္နီ "
လူျမင္ကြင္းမွာအနမ္းခံရၿပီး တင္စီးစြာဆြဲဖက္လိုက္တဲ့ ထိုေကာင္မေလးအား လကၤာသံုစိတ္မဆိုးႏိုင္ဘဲျဖစ္ေနသည္။ မာနေတြအားလံုးၿပိဳလဲသြားသလိုမ်ိဳး ကိုယ့္ထက္ငယ္တဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေရ႔ွမွာ လကၤာသံုဒုတိယအနမ္းကိုလုယူခံလိုက္ရျပန္ၿပီ။
" မင္းကိုမသိဘူး "
မလႈပ္ခတ္ေတာ့ဘူးလို႔ထင္ရတဲ့ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ရင္ဘတ္ထဲမွႏွလံုးသားက အျပင္မွာတည္ၿငိမ္ျခင္းႏွင့္ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ကာ အစိုးမရေအာင္ခုန္ေပါက္ေနေပသည္။ လကၤာသံုတသက္ မရေတာ့ဘူးလို႔ထင္မွတ္ထားခဲ့တဲ့ ထိုေနြးေထြးမႈေလးကို အသက္ကိုႏုတ္မယ့္ပါးကြက္သားဆီမွာရွာေဖြေတြ့ရိွခဲ့သတဲ့။
" ဟန္နီႏႈတ္ခမ္းေလးက..... "
လက္မႏွင့္အသာထိေတြ့ပြတ္ဆြဲလာၿပီး လူျမင္ကြင္းအလယ္မွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ျပဳမူသမ်ွကို လကၤာသံုမိႈင္းမိေနေလသည္။ ျငင္းဆန္ဖို႔အားေတြရိွလ်က္ သာမန္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို နာက်င္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ေနတာဟာ ျပန္နာက်င္ခံစားရဖို႔အတြက္လမ္းစထင္ပါရဲ့။
" ဘာလို႔အရသာရိွလြန္းေနရတာလဲ..... ခ်ိဳလြန္းတယ္ "
လည္တိုင္ေလးကတစ္ခုခုေျပာမလိုလႈပ္ရွားသြားၿပီး လကၤာသံုလႈပ္ရွားမႈမွန္သမ်ွကိုအကဲခတ္ေနတဲ့ ထိုေကာင္မေလးမ်က္ဝန္းကိုၾကၫ့္မိလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ အတိမ္အနက္မျမင္ႏိုင္တဲ့ စၾကဝဠာဟင္းလင္းျပင္လိုအၾကၫ့္ေတြသာ ျပန္လည္တံု႔ျပန္လာခဲ့သည္။
" ျပန္လိုက္ပါ မင္းကိုမသိသလို လက္လည္းမခံႏိုင္ဘူး..... မိန္းကေလးခ်င္းက လူျမင္ကြင္းမွာမသင့္ေတာ္ဘူး "
ကိုယ့္ဘက္ကစလွၫ့္ထြက္မျွဖစ္မယ့္အေျခအေနမွာ ထိုေကာင္မေလးရဲ့အရယ္အၿပံဳးတစ္ခ်က္ေၾကာင့္ ေျခခ်ဳပ္မိသြားခဲ့ကတည္းက လကၤာသံုသမိုင္းကလြဲမွားခဲ့ေလၿပီ။
" ဆိုရွယ္က်သင့္တယ္ ဟန္နီရယ္..... ကေလးေလးလိုလုပ္မေနပါနဲ႔ ပိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနမယ္ "
" မေတာ္လို႔ စိတ္ေတြမထိန္းႏိုင္ရင္..... ႏြံ အာမခံမေပးႏိုင္ဘူး "
စကားတစ္ခြန္းေျပာလိုက္ ေလွာင္ေျပာင္သလိုအၿပံဳးေတြေပးလိုက္ႏွင့္ လကၤာသံုရဲ့မာနတံတိုင္းကိုလဲၿပိဳေစႏိုင္စြမ္း ထိုေကာင္မေလးမွာရိွေနသလား။ အစကတည္းက လဲၿပိဳေအာင္ျပဳစားဖို႔ႀကံရြယ္လာခဲ့သလား မေတြးတတ္ေတာ့ေခ်။
ေသခ်ာတာကေတာ့ ထိုေန့မွစၿပီး လကၤာသံုႏွလံုးသားထဲကိုေရာ ေအးစက္ေနတဲ့ဘဝထဲကိုပါ ဟန္ေနြႏြံဆိုတဲ့ေကာင္မေလးဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။ မေျပာမဆိုတံခါးလာေခါက္ၿပီး ႏွလံုးသားကိုတစစီကြဲေၾကေစဦးေတာ့ ထိုဝဋ္ေႂကြးေလးကိုခြင့္လႊတ္ရင္းခြင့္လႊတ္ေနမည္။
.............................................................
အိပ္ရာျဖဴလြလြထက္မွာ ေျခေထာက္ကိုခ်ိတ္ရင္းထိုင္ေနေသာသူ။ သို႔မဟုတ္ ရုန္းထြက္ဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေသာ သက္ရိွႏြံငယ္ေလး ဟန္ေနြႏြံကို လကၤာသံုတံု႔ဆိုင္းစြာရပ္ၾကၫ့္ေနသည္။
" ဟန္နီကလည္း..... ႏြံဘက္ကအဆင္ေျပတယ္ဆိုေနမွ ဘုရင္မႀကီးမပီသလိုက္တာ "
တစ္ခါတေလ စကားလံုးေတြနဲ႔ထိုးႏွက္တတ္တဲ့ သိပ္ေတာ္လြန္းတဲ့ေကာင္မေလးက သံုရဲ့အားနည္းခ်က္ႏွင့္ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ျပန္သည္။ အရာရာအေလ်ွာ့ေပးတတ္မွန္း သိသိလ်က္ႏွင့္အႏိုင္ယူေနေသာသူကို ခြင့္လႊတ္ရင္းအရႈံးေပးေနခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အႏိုင္ယူခ်င္ေသာသူကေတာ့ ထိုအရာေတြကိုမျမင္ေနခဲ့ေပ။
" ဟန္နီ !..... "
သံုေက်ာခိုင္းလွၫ့္ထြက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အေနာက္ကေနလွမ္းေခၚတဲ့အသံကို လွၫ့္မၾကၫ့္မိေအာင္ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ လကၤာသံုဟာဆိုးသြမ္းခ်င္ဆိုးသြမ္းေပမဲ့ အသက္မျပၫ့္ေသးတဲ့သူကိုေတာ့ ဘယ္လိုနည္းႏွင့္မ်ွမနာက်င္ေစရက္ေပ။ စကားႏွင့္အႏိုင္ယူတတ္တဲ့သူကို အၿမဲအေလ်ွာ့ေပးခ်င္လြန္းလို႔ နာက်င္ရခဲ့ရင္ေတာင္မွ သံုသာအနစ္နာခံလိုက္မည္။
" ေခါင္းေဆာင္ ! တစ္ဖက္က ပစၥည္းျဖတ္လုျပန္ၿပီ "
ထိုအခန္းေလးကေနထြက္လာေတာ့ အေလာတႀကီးဝင္လာတဲ့လူယံုကို ေအာက္ထပ္သို႔အဆင္းမွာေတြ့ရသည္။ တင္ျပလာတဲ့သတင္းကလည္း အေျခအေနတင္းမာေစတဲ့သတင္းမို႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ အနီးကထိုင္ခံုမွာထိုင္ခ်လိုက္သည္။
" ဒီအဖြဲ႔ျပန္ပဲလား ! "
မေမးလည္းသိေနတာမို႔ ထိပ္တိုက္မေတြ့ခ်င္တဲ့အဖြဲ႔ဆိုတာကို သံုရဲ့လူယံုမ်က္ႏွာကထပ္မံအတည္ျပဳေပးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဒါသစိုးစိမ်ွမထြက္ဘဲ ေသြးေအးေအးျဖင့္သာ အနားမွာရပ္ေနတဲ့လူယံုကို တီးတိုးအမိန႔္ေပးဖို႔လက္ဟန္ျဖင့္ေခၚလိုက္သည္။
အမိန႔္ေပးခိုင္းေစစရာရိွတာကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေလးမွာထားလိုက္ၿပီး အေနာက္ကေနမလိုက္လာဖို႔မ်က္ရိပ္ျပေတာ့ လကၤာသံု၏လူယံုမွာ အလိုက္သိစြာဦးၫြတ္ေလသည္။
" တံတိုင္း အသင့္ျပင္ထားလိုက္ "
လကၤာသံု တစ္ေနရာကိုဖုန္းဆက္ၿပီး အေနာက္ကလူယံုကိုတျပန္လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္သည္။ စိတ္ခ်ပါဆိုေသာအမူအရာႏွင့္ ဦးၫြတ္လိုက္တဲ့လူယံုကို ေသခ်ာပါေစဆိုကာျပန္ၾကၫ့္ရင္း အိမ္အျပင္သို႔ေျခလွမ္းလိုက္ေသာ လကၤာသံု။
.............................................................
စိတ္ပူေနသၫ့္အမူအရာႏွင့္ၾကၫ့္ေနျခင္းကို အၿပံဳးမပ်က္က်ည္ျဖၫ့္ရင္း ေအးေအးလူလူပင္ရိွေနသည္။ မၾကာခင္ စကားစလာေတာ့မည္ျဖစ္မွန္းလည္း အမူအရာကိုၾကၫ့္ရံုႏွင့္သိသည္။
" ေခါင္းေဆာင္ ! ေခါင္းေဆာင္ကိုယ္တိုင္မသြားပါနဲ႔ "
က်ည္ကိုေအးေဆးစြာျပန္စစ္ၿပီး ခါးအေနာက္မွာေသနတ္ကိုထိုးထၫ့္ကာ အက်ႌကိုသပ္ရပ္ေအာင္ျပင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ စိတ္ပူပန္တတ္ေသာလက္ေထာက္အား လကၤာသံုအၿပံဳးစစျဖင့္လွမ္းၾကၫ့္ၿပီး။
" အဖြဲ႔သားေတြပါသြားတယ္ေလ "
ထိုစကားတစ္ခြန္းသာေျပာၿပီး ကားေနာက္ခန္း၌ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ မတ္တပ္ရပ္လ်က္ရိွေနေသာလက္ေထာက္မွာ ေျပာလည္းနားမဝင္မၫ့္ေခါင္းေဆာင္အား စိတ္ပူေသာအၾကၫ့္ျဖင့္သာၾကၫ့္ေနမိဆဲ။
" တံတိုင္း အခ်ိန္ေနာက္က်လိမ့္မယ္..... ျမန္ျမန္သြားၾကရေအာင္ "
ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္ေသာေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူအား တံတိုင္းခပ္ေတြေတြၾကၫ့္ရင္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိုလိုက္နာကာဦးၫြတ္ခဲ့သည္။ ဘယ္လိုပင္နားဝင္ေအာင္ေျပာပါေစ ဆံုးျဖတ္ၿပီးလ်ွင္မေျပာင္းလဲတတ္သူမို႔ ကားေရ႔ွခန္းေမာင္းသူေနရာမွာဝင္ထိုင္ၿပီး ခ်ိန္းဆိုထားေသာေနရာဆီသို႔စထြက္လိုက္သည္။
က်ားရိုင္းေခါင္းေဆာင္က်သြားၿပီးကတည္းက ဖခင္ရဲ့ေခါင္းေဆာင္ေနရာကို အသက္ငယ္ငယ္ႏွင့္ဦးေဆာင္ခဲ့ရသၫ့္ တံတိုင္းရဲ့အသက္သခင္ေက်းဇူးရွင္။ တံတိုင္းရဲ့ဘဝကိုအေမွာင္ထဲကဆြဲေခၚလာသူ မေကာင္းမႈတို႔ရဲ့ဘုရင္မလို႔အမ်ားကေခၚတြင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္လကၤာသံုဟာ ဆိုးသြမ္းေသာ္ျငားေလးစားထိုက္ေပသည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေတာ့ ေမွာင္ခိုေဈးကြက္၌အေရာင္းခံရေတာ့မၫ့္ဆဲဆဲမွာ ထိုေနရာကိုလာစီးနင္းတဲ့ေခါင္းေဆာင္က တံတိုင္းတို႔လိုမိန္းကေလးေတြကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ကယ္ထုတ္ေပးခဲ့လို႔ေပ။ ထိုအခ်ိန္က မွတ္မွတ္ရရရိွတဲ့အတိုင္းဆိုရလ်ွင္ အၿပိဳင္ပစ္ေနတဲ့ၾကားကေန တံတိုင္းကိုဆြဲလိုက္ခဲ့လို႔ ေခါင္းေဆာင္ပခံုးမွာက်ည္မွန္ခဲ့ဖူးသည္။ နာက်င္ဟန္စိုးစိမ်ွမျပဘဲ အခုလိုအတိုင္းပင္ၿပံဳးျပေနခဲ့သည္ေလ။
" ေခါင္းေဆာင္ "
ကားမွန္ကတဆင့္ျမင္ရတဲ့ေခါင္းေဆာင္ရဲ့တည္ၿငိမ္ေနဟန္က တံတိုင္းအတြက္ေတာ့ေလးစားစရာေကာင္းသည္။ မေကာင္းမႈလုပ္တိုင္းလည္းဆိုးရြားမေနဘူးဆိုတာကို တံတိုင္းေလးစားရတဲ့ေခါင္းေဆာင္ကသာဓကပင္။
မည္သို႔ပင္ဆိုးဝါးတဲ့အျပဳအမူ အေမွာင္အလုပ္ေတြလုပ္လုပ္ လက္ေအာက္ကတပၫ့္အတြက္ဆို ဘယ္လိုအႏၲရာယ္မ်ိဳးပဲရိွရိွ မျဖစ္ဘူးဆိုတဲ့အေျဖမၾကားခ်င္ဘဲ ရေအာင္ကယ္ထုတ္ေစသည္။ တစ္ခါတေလယခုကဲ့သို႔ ကိုယ္တိုင္ရုပ္လံုးျပၿပီးသြားကယ္ခ်င္ကယ္တတ္ေသးသည္။
" အေရ႔ွကိုၾကၫ့္ေမာင္း "
သူမကိုၾကၫ့္ေနမွန္းသိသၫ့္လကၤာသံုက လက္ေထာက္ျဖစ္သူတံတိုင္းအား ခပ္ေအးေအးပင္အမိန႔္ေပးလိုက္သည္။ သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္မွာ စစ္တလင္းျပင္ကိုေရာက္ေတာ့မွာေၾကာင့္ အာရံုအျပၫ့္စူးစိုက္ေစဖို႔ သတိေပးလိုက္တာလည္းပါသည္။
သူမတို႔အလုပ္က ေပ်ာ့ညံ့ေတြေဝေနလ်ွင္ ကိုယ့္အသက္ကိုေပးလိုက္ရႏိုင္တဲ့ အတိမ္းအေစာင္းခံလို႔မသင့္တဲ့အလုပ္မို႔ လကၤာသံုမွာ ကားေမာင္းေနတဲ့တံတိုင္းကိုသတိေပးရသည္။ ဒီကေလးမက ဘယ္ေလာက္စိတ္ေပ်ာ့သလဲဆိုတာ သံုးႏွစ္အတြင္းမွာလကၤာသံုသိထားသည္မို႔ တခ်ိဳ႕ေသာအႏၲရာယ္မ်ားတဲ့ေနရာကိုမေခၚခ်င္ေပ။ မျဖစ္မေနအေျခအေနမ်ိဳးႏွင့္ လက်ာ္ရွင္မအားလပ္မွသာလ်ွင္ တံတိုင္းကိုေခၚျဖစ္သည္။
" ေရာက္ပါၿပီ ေခါင္းေဆာင္ "
အနက္ေရာင္ကားေလးတံု႔ကနဲရပ္တာနဲ႔ တံတိုင္းထံမွစကားသံထြက္လာသည္။ လကၤာသံုကေတာ့ ေထြေထြထူးထူးရယ္လို႔မေျပာေနေတာ့ဘဲ ကားေနာက္ခန္းတံခါးကိုဖြင့္ကာဆင္းလိုက္သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုအကဲခတ္ၾကၫ့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးေခ်ာင္က်ၿပီး အျပတ္ရွင္းဖို႔ရည္ရြယ္ထားတဲ့အေငြ့အသက္ကို လကၤာသံုရလိုက္တာေၾကာင့္ၿပံဳးမိသြားသည္။
" တံတိုင္း..... လက်ာ္ရွင္မလာခင္ တစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္ "
တံတိုင္းမ်က္ဝန္းေတြက လကၤာသံုစကားမဆံုးခင္မွာ တစ္ခုခုကိုသေဘာေပါက္မိသလိုဝိုင္းစက္သြားခဲ့သည္။ လကၤာသံုကေတာ့ ဘာမ်ွမထူးျခားသလို ခပ္တည္တည္သာလွၫ့္ၾကၫ့္သည္။
" ထြက္ေပါက္ရွာၿပီးအရင္ေျပးႏွင့္ ဒါအမိန႔္ပဲ "
ေနာက္ဆက္တြဲစကား၌ အမိန႔္ဆိုတာပါလာသျဖင့္ ျငင္းဆန္ဖို႔ခဲယဉ္းသြားသၫ့္တံတိုင္းမွာ လက္ကိုသာတင္းေနေအာင္ဆုပ္လိုက္မိသည္။ ေသကုန္ၿပီလား အသက္ရွင္ေနေသးသလားမေရရာတဲ့အဖြဲ႔သားေတြအတြက္ တစ္ဖက္ကေထာင္ထားတဲ့ေက်ာ့ကြင္းထဲထိအတူလာခဲ့ၿပီးမွ ေခါင္းေဆာင္မပါဘဲဘယ္လိုကိုယ္လြတ္ရုန္းရမည္နည္း။
မေတာ္တဆအႏၲရာယ္ႏွင့္ႀကံဳေတြ့လာလ်ွင္ လြတ္ေအာင္ေျပးဖို႔သာေျပာတတ္တဲ့ တံတိုင္းတို႔ေခါင္းေဆာင္ဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ကလြဲလ်ွင္ လူတိုင္းကိုစိတ္ပူတတ္သူလား။ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မွ ကယ္စရာမလိုဘူးေျပးႏွင့္လို႔ေျပာတတ္တဲ့ တံတိုင္းတို႔ေခါင္းေဆာင္က အမ်ားကေျပာေျပာေနတဲ့ မေကာင္းမႈတို႔ရဲ့ဘုရင္မတစ္ပါးထက္ေတာ့ပိုခဲ့ပါသည္။
" ေနာက္ဆုတ္ေန "
ေသြးေအးေသာမ်က္ႏွာႏွင့္ အမိန႔္စကားသံတစ္ခြန္းဟာ လကၤာသံုထံမွထြက္ေပၚလာသည္။ လက္ေထာက္ျဖစ္ေသာတံတိုင္းက ေခါင္းေဆာင္၏စကားအားနာခံကာ အိမ္ပ်က္ႀကီးရဲ့တံခါးကိုဆြဲဖြင့္ေနသၫ့္ လကၤာသံုအေနာက္မွေနအသင့္ရပ္ေနလိုက္သည္။
အေမွာင္ထဲမွာတံခါးဖြင့္သံဟာ အႏၲရာယ္မ်ားေၾကာင္းတီးတိုးေျပာသလို ေျခာက္ျခားစဖြယ္ထြက္လာၿပီး တျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြင့္လာခဲ့သည္။ ဝါက်င္က်င္မီးအလင္းေရာင္မွအပ အိမ္ႀကီးထဲမွာမည္သၫ့္အလင္းေရာင္ လႈပ္ရွားမႈမ်ိဳးမွမျမင္ရေသးေခ်။ သန္းေခါင္ယံညအခ်ိန္မွာ ဤေနရာကိုမိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္တည္း ေရာက္လာရဲျခင္းက အေတာ္ေလးသတၲိေကာင္းလြန္းေနၿပီ။
" ေထာင္ေခ်ာက္ပဲ "
လကၤာသံုႏႈတ္ဖ်ားကေန ေသြးေအးတဲ့စကားဆိုလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးမွာေကြးၫြတ္ေကာ့တက္သြားသည္။ ေမွာင္ရိပ္ထဲမွာထြက္ေပၚလာတဲ့ ပိန္ပါးပါးလူရိပ္ဟာ ေသြးဆာသေယာင္ၾကၫ့္ေနသလိုရိွေနသည္။
" တကယ္ႀကီး အဖြဲ႔သားေတြကိုလာကယ္တာပဲ..... က်ားရိုင္းအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္က "
ခံစားခ်က္မရိွတဲ့ေလသံဟာ ႏူးညံ့ျခင္းမရိွေသာ္လည္း မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆိုတာသိသာေစသည္။ အလ်ိဳလ်ိဳထြက္လာၾကတဲ့လူတစ္စုကေတာ့ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုသတ္ဖို႔ အေတာ္ေလးနည္းလြန္းတယ္လို႔ လကၤာသံုေတြးမိသည္။
" မင္းက..... ေႁမြေဟာက္ရဲ့ ေမြးစားသမီးပီသတာပဲ "
အဖြဲ႔သားေတြရဲ့ေခါင္းတျခားကိုယ္တျခားမ်ားကို အေမွာင္ထဲကေနမိွန္ပ်ပ်အလင္းေရာင္ဆီပံုက်ေစကာ လကၤာသံုကိုျမင္သာေအာင္ျပသေလသည္။ ေဒါသတို႔ကိုၿမိဳသိပ္ရာမွာ တဖက္ကမ္းခတ္ကြၽမ္းက်င္တဲ့ လကၤာသံုကေတာ့ အၿပံဳးမပ်က္ပင္ေစ့ေစ့ၾကၫ့္ေနလိုက္သည္။
" ဒါေပမဲ့ မင္းေလ်ွာ့တြက္လြန္းတယ္ "
............................................................
YOU ARE READING
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
