" မေတြ့ရတာၾကာၿပီ..... "
ဦးေဏွာက္ထဲတဒိန္းဒိန္းျမည္ေနသလို ရင္ဘတ္ထဲလည္းတဒိတ္ဒိတ္အခုန္ျမန္ေနသည္။ အိပ္မက္တစ္ခုလား တကယ့္လက္ေတြ့လားဆိုတာသိဖို႔ အေျဖေတြထိုင္ရွာမေနခ်င္ေတာ့ဘဲ သူမရိွရာဆီကိုသာလွမ္းခ်င္သည္။ အစြယ္ေတြလက္သည္းေတြဖြက္ၿပီး အၿမဲတေစအရႈံးေပးခဲ့တာေသခ်ာတဲ့ ဒီအမ်ိဳးသမီးေလးက ဘယ္လိုပင္အပုန္းေတာ္ခဲ့ပါေစ ရင္းႏွီးခဲ့ေသာခႏၶာကိုယ္ကို ႏြံအကုန္အလြတ္ရသည္။
" ႏြံရဲ့ေၾကာင္ရိုင္းေလး "
အနားသို႔အေရာက္လွမ္းေလ်ွာက္ၿပီး လြမ္းေနရေသာကိုယ္ေလးကိုသိုင္းဖက္လိုက္သည္။ ဘယ္ေတာ့မွမေျပာင္းလဲႏိုင္မယ့္ ေအးစက္စက္အေငြ့အသက္က ႏြံကိုအေဝးကိုတြန္းထုတ္ဖို႔ႀကံရြယ္ေနမွန္း အလိုလိုခံစားမိသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဒီအမ်ိဳးသမီးေလးနဲ႔အၿပိဳင္ မာနေတြထားၿပီးထြက္သြားဖို႔ ႏြံမႀကိဳးစားေတာ့ပါဘူး။
" ဘာမွမေျပာနဲ႔ တြန္းထုတ္ဖို႔လည္းမႀကိဳးစားပါနဲ႔..... တစ္ႏွစ္နဲ႔ဆိုလံုေလာက္ပါၿပီ "
ေမးဖ်ားက လကၤာသံုပခံုးထက္မွာခပ္ဖြဖြရိွေနၿပီး တည္ၿငိမ္တဲ့ေလသံႏွင့္ေတာင္းဆိုေနသူ ဟန္ေနြႏြံမ်က္ဝန္းအိမ္ထဲမွာေတာ့ မ်က္ရည္စေတြရစ္ဝဲေနသည္။
" မရိပ္မိတဲ့အကြာအေဝးကေန ရွင္မသိေအာင္မလိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူး..... "
" ဟန္ေနြႏြံ "
" ဟုတ္တယ္ ဒီေခၚသံ ဒီလိုေအးစက္စက္ပံုစံကိုလိုခ်င္တာ "
ေအးစက္စက္အေနအထားႏွင့္ထြက္လာတဲ့စကားသံကိုပင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ၿပံဳးကာေျပာေနသူကို လကၤာသံုလက္ေတြကျပန္ဖက္ဖို႔တြန္႔ဆုတ္ေနသည္။ တင္းက်ပ္စြာသိုင္းဖက္ထားေသာသူရဲ့ မ်က္ရည္စေတြစိုစြတ္ေနေသာ ပခံုးေပၚကအထိအေတြ့ကို မသိသလိုေနဖို႔ခက္လွသည္။
" ဘာလို႔ ငိုေနရတာလဲ "
" ရွင္အထင္မွားေနတာ မငိုဘူး..... "
မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္ခတ္တိုင္းမွာ စီးဆင္းက်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြက ဟန္ေနြႏြံစကားကို အလိမ္အညာေတျြဖစ္ေၾကာင္းဝန္ခံသြားသည္။ အျပာေရာင္ရွပ္အက်ႌေပၚက နက္ျပာေရာင္လက္ျပတ္ဆြယ္တာႏွင့္ စတိုင္ေဘာင္းဘီအနက္ေရာင္က သူ႔ကိုအရင္ကထက္ပိုၾကည့္လို႔ေကာင္းေစသလိုေပ။
အမ်ားႀကီးရင့္က်က္သြားတဲ့ေကာင္မေလးကို လကၤာသံုေခါင္းေလးေစာင္းငဲ့ၾကည့္ေတာ့ မ်က္လံုးေထာင့္ကေနျမင္ရတာက နားဖ်ားႏွင့္လည္တိုင္ေလးျဖစ္ေနသည္။ ကပိုကရိုက်ေနတဲ့ဆံပင္ေတြက လည္ကုပ္ေပၚမွာတဝက္ဝဲက်ေနၿပီး တဝက္ကိုေတာ့သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးစည္းေနွာင္ထားေလသည္။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္..... "
လြန္ခဲ့ေသာေျခာက္ႏွစ္က ဒီေနရာမွာအနမ္းခံခဲ့ရေပမဲ့ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ေတာင္းပန္စကားကိုနားေထာင္ေနရသည္။ အျပင္ပန္းပံုစံတြင္သာ မတုန္မလႈပ္ရိွေနခဲ့ေပမဲ့ စိတ္ထဲတြင္နာက်င္ျခင္းေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတျြဖင့္ ခံစားခ်က္ေတြလိႈင္းထေနသည္ကို ဒီေကာင္မေလးရိပ္စားမိမွာမဟုတ္ဘူး။ လက္ေလ်ွာ့ဖို႔ႀကိဳးစားတိုင္းမေအာင္ျမင္သလို အေလ်ွာ့ေပးလိုက္တိုင္းေလွာင္ရယ္ခံရတာကို ဒီရင္ဘတ္ကမွတ္မိေနလို႔နာက်င္မိသည္။
" ကြၽန္မသာ မဆင္မျခင္မလုပ္လိုက္ခဲ့ရင္ ရွင္ထိခိုက္နာက်င္ရမွာမဟုတ္ဘူး..... ကြၽန္မေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္ "
ရုတ္တရပ္ ထိုစကားေလးတစ္ခြန္းေၾကာင့္ တဝက္မ်က္ႏွာဖံုးေအာက္က မ်က္ဝန္းအိမ္ကေနမ်က္ရည္စီးက်သြားသည္။ စိတ္လႈပ္ရွားရမယ့္စကားအေထြအထူးမဟုတ္ဘဲ ဒီေကာင္မေလးရဲ့ေတာင္းပန္စကားတစ္ခြန္းမွာ လကၤာသံုမ်က္ရည္က်သြားခဲ့သည္လား။
" ကြၽန္မအျပစ္ေတြပါ..... "
........................................................
မီးေရာင္မိွန္မိွန္ေအာက္မွာ ဘယ္ဘက္ၫွပ္ရိုးအထက္မွာေနရာယူထားတဲ့ ဓားဒဏ္ရာအမာရြတ္ကို လက္မျဖင့္ပြတ္ကာၾကည့္မိသည္။ အျဖဴေရာင္ေရခ်ိဳးခန္းသံုးဝတ္စံုက ရင္ၫြန္႔အထိခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ဟေနသျဖင့္ ႏွလံုးႏွင့္ကပ္လြဲခဲ့တဲ့က်ည္ေပါက္ရာကိုလည္း မွန္ထဲမွာျမင္ေတြ့ေနရသည္။
မိုက္မဲေသာႏွလံုးသားတစ္စံုက မဖက္တြယ္သင့္တဲ့နာက်င္မႈကို အမွတ္မရိျွပန္လည္ဖက္တြယ္ၿပီး ဒဏ္ရာမေပၚတဲ့နာက်င္မႈေတြကို ထပ္မံရရိွမွာေၾကာက္ေနခဲ့သည္။ ရက္စက္ျပတ္သားတတ္ေသာ လကၤာသံုသည္လည္း အသက္ကြာဟေနတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ ေလွာင္ရယ္စြန္႔ပစ္ျခင္းကိုမလိုခ်င္ေပ။
အစစ္အမွန္ေတြဟုတ္ရဲ့လား ႏြံ.....
ေမးခြန္းေတြသာျပန္ေမးေနခဲ့ေပမဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ အိပ္ခန္းထဲကအိပ္ရာေပၚမွာ ေကာင္းမြန္စြာအိပ္စက္ေနမယ့္ ထိုေကာင္မေလးကို လကၤာသံုဘဝထဲထပ္ေခၚသြင္းမိခဲ့ၿပီမဟုတ္လား။
ႏႈတ္ခမ္းလွလွေပၚမွာထင္ဟပ္သြားမယ့္ ေလွာင္ရယ္ဟန္အၿပံဳးပြင့္ထဲမွာ အတိတ္ကနာက်င္မႈေတြအထင္းသားေပၚလြင္လ်က္။ တည္ၿငိမ္သြားတဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စံုက အိပ္ရာေပၚမွထိုေကာင္မေလးကို မတုန္မလႈပ္ဟန္ျဖင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ တစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္းလာေသာေျခတံလွလွေလးက ေရခ်ိဳးခန္းဝတ္စံုေအာက္ကေန ေပၚလြင္ကာရိွေနၿပီး အိပ္ရာနံေဘးကိုနီးကပ္လာေနသည္။
သတိေမ့ေအာင္ရိုက္ထားလို႔ မႏိုးလာေသးတာေသခ်ာတဲ့ ထိုေကာင္မေလးမ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ရပ္ၾကည့္ၿပီး အိပ္ရာအစြန္းမွာထိုင္လိုက္ခဲ့သည္။ အိစက္ေနတဲ့ေမြ့ယာက လကၤာသံုထိုင္ခ်လိုက္သည္ဆိုလ်ွင္ တစ္ေနရာစာအိက်သြားၿပီး ေမြ့ယာခင္း၏ပြတ္တိုက္သံသာသာထြက္လာသည္။ အခန္းမီးအလင္းေရာင္ခပ္မိွန္မိွန္ေအာက္မွာ မ်က္ခြံပိတ္ကာအိပ္စက္ေနတဲ့ အျပစ္ကင္းေနေသာမ်က္ႏွာေလးကို မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲၾကည့္မိသည္။
ေရခ်ိဳးၿပီးကာစအေနအထားႏွင့္ ၾကည္လင္ေနတဲ့အသားအရည္က မီးအလင္းေရာင္မိွန္မိွန္ေအာက္မွာေတာင္ လကၤာသံုကိုၾကည့္ရတာလွပေနျပန္သည္။ အကယ္၍မ်ား ဟန္ေနြႏြံသာႏိုးေနခဲ့လ်ွင္ အနီးကပ္ငံု႔မိုးၾကည့္ေနတဲ့ လကၤာသံုရဲ့အလွတရားေအာက္မွာ စိတ္ေတြလြန္ဆန္ႏိုင္လိမ့္မည္လို႔မထင္ေပ။
ႏို႔ႏွစ္ေရာင္လိုျဖဴဝင္းတဲ့အသားအရည္ႏွင့္ လိုက္ဖက္ညီတဲ့မ်က္ႏွာက်ရယ္ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားေတြက လကၤာသံုကိုျမင္သူတိုင္းလည္ျပန္ၾကည့္ရေစတဲ့ ရွားပါးအလွတရားေလးျဖစ္သည္။ သြယ္လ်လ်လက္ေခ်ာင္းေလးက ေစာင္ကိုလွမ္းယူဖို႔ႀကိဳးစားေတာ့ ဟန္ေနြႏြံဘက္ကိုယိမ္းသြားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေလးက ဟန္ေနြႏြံအတြက္ အသက္ရႈမွားစရာျဖစ္ေအာင္နီးကပ္ေနသည္။ ႏွေျမာဖို႔ေကာင္းတာက ထိုနီးကပ္တဲ့အထိအေတြ့ေနြးေနြးကို ေစာင္ၿခံဳေပးလိုက္ၿပီးတဲ့အထိ ဟန္ေနြႏြံမသိရိွရတာပဲ။
" ဥကၠ႒ "
အျပင္ဘက္ကတံခါးေခါက္သံႏွစ္ခ်က္ႏွင့္ ေသြးပန္းနီအသံျပဳလာတာကို လကၤာသံုၾကားသည္ႏွင့္ ေမြ့ယာထက္ကေနသာသာယာယာထလာလိုက္သည္။ အိပ္ခန္းထဲကဗီရိုေရ႔ွကိုေလ်ွာက္လာၿပီး အဆင္ေျပမယ့္အဝတ္အစားကိုေရြးခ်ယ္ကာ ေနရာမွာတင္လဲလွယ္ခဲ့သည္။
အဝတ္အစားလဲျခင္းအမႈၿပီးေတာ့ အခန္းအျပင္ဘက္မွာရပ္ေစာင့္ေနမယ့္ ေသြးပန္းနီႏွင့္စကားေျပာရန္ အိပ္ခန္းတံခါးဆီေလ်ွာက္လာသည္။ တံခါးလက္ကိုင္ကိုလက္အသာလွမ္းၿပီး ညင္သာစြာဖြင့္လိုက္ပံုက လူမသတ္ဖူးေသာအမ်ိဳးသမီးေလးႏွယ္ သိမ္ေမြ့ႏူးညံ့လြန္းေနသည္။ အခန္းအျပင္ကိုေျခလွမ္းလိုက္တာကအစ ကဗ်ာဆန္ကာလွပေနေတာ့သည္။
ခဏအၾကာစကားေျပာဆိုၿပီးေတာ့ အိပ္ခန္းထဲကိုျပန္ဝင္လာတဲ့ လကၤာသံုရဲ့ေျခလွမ္းေတြက သတိမလည္လာေသးသူထံမဟုတ္ဘဲ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွထိုင္ခံုဆီျဖစ္ေနသည္။ မ်က္လံုးေထာင့္ကေနလွမ္းၾကည့္လို႔ျမင္သာမယ့္ ရႈေထာင့္တစ္ခုမွာထိုင္ေနၿပီး လက္ထဲကစာအိတ္အဝါကို လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ႏွင့္ဖြင့္ေဖာက္လိုက္သည္။
" ..... "
လက္ထဲတြင္ရိွေနတာက အေၾကာင္းအရာအခ်က္အလက္ေတြပါသည့္ စာရြက္တခ်ိဳ႕ျဖစ္ေနၿပီး ထိုအရာေတြကို တိတ္ဆိတ္ေအးစက္စြာၾကည့္ျဖစ္သည္။ ထိုင္ခံုေပၚတြင္ေအးေဆးစြာထိုင္ေနေသာ လကၤာသံုဆိုတဲ့သူမကို ေသၿပီလို႔အတည္ျပဳထားတဲ့လ်ိဳ႕ဝွက္စာဟာ သူမလက္ထဲတြင္ရိွေနသည္။ မည္သူကစတင္ဦးေဆာင္ကာ ေနရာလုပြဲကိုစတင္ေတာ့မည္လဲဆိုတာ မ်က္လံုးမိွတ္ကာေတြးလ်ွင္ေတာင္သိသာေစသည္။
ေဗဒလို႔ေခၚတဲ့ ဖခင္ျဖစ္သူ၏အကူအညီျဖင့္ေကာင္းစားလာတဲ့ သက္တမ္းေစ့ေတာ့မည့္လူအိုပင္။ ထိုသူကား လြန္ခဲ့ေသာဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္က ေနရာလႊဲဖို႔ေတာင္းဆိုခဲ့တဲ့သူေတြထဲ ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳခဲ့ဖူးသူေပ။ တစ္ေက်ာ့ျပန္ေနရာလုပြဲကို ေလာဘမၿငိမ္းသက္ႏိုင္တဲ့လူတစ္စုက မေၾကာက္မလန္႔စစ္ေၾကညာခဲ့ၿပီ။
ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့အေငြ့အသက္အျပည့္ႏွင့္ ေအးစက္စက္ၿပံဳးလိုက္ၿပီးေနာက္ စာရြက္ေပၚကအမည္ေတြကို စားပြဲေပၚကေဖာင္တိန္ျဖင့္မင္နီတားလိုက္သည္။ အျဖဴေရာင္စားပြဲေပၚျပန္ခ်လိုက္ေသာ အနက္ေရာင္ေဖာင္တိန္ထိပ္မွာ အနီေရာင္မင္ေတြအနည္းငယ္စြန္းေနသည္။ ေဖာင္တိန္ရဲ့နံေဘးတြင္ေတာ့ အနီေရာင္မင္ပုလင္းက စားပြဲေပၚတြင္နဂိုကပင္ရိွေနခဲ့သည္။ မင္နီတားခံရေသာလူတစ္စု၏အမည္ေတြက ေနဝင္ခ်ိန္သို႔အရင္ေရာက္မည့္သူေတြလို႔ အဓိပၸါယ္ေကာက္လို႔ရသည္။
သြယ္လ်ေသာလက္ေခ်ာင္းေလးေတြက စားပြဲေထာင့္စြန္းမွာတင္ထားေသာ သူမ၏ဖုန္းထံကိုေရာက္သြားသည္။ ညင္သာေသာလႈပ္ရွားဟန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ကိုဖြင့္ကာေခၚဆိုလိုက္ေသာနံပါတ္က မင္နီတားခံရေသာသူေတြကို ေသမင္းဆီသို႔အေရာက္ပို႔ေပးမည့္ဆႏၵေတျြပည့္ေနသည္။ တစ္ဖက္ကခ်က္ခ်င္းကိုင္ေဆာင္သူမွာ လက်ာ္ရွင္ဆိုတာ အထူးေျပာစရာမလိုေပ။
" မနက္ျဖန္ ကိုယ္ပိုင္ေလယာဥ္နဲ႔လာမယ့္သူေတြကို "
မ်က္လံုးေထာင့္ကေနျမင္လိုက္ေသာ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားပံုရိပ္ေၾကာင့္ ဖုန္းေျပာေနတာကိုအသံႏိွမ့္ကာ လိုအပ္သေလာက္သာအမိန္႔ေပးလိုက္သည္။ စားပြဲေပၚကမင္နီတားထားေသာစာရြက္ကို ဖုန္းျဖင့္ပံုရိုက္ယူလိုက္ၿပီး တလက္စတည္း လက်ာ္ရွင္ထံကိုေပးပို႔ကာ ဖုန္းကိုစားပြဲေပၚျပန္ခ်ျဖစ္သည္။
လည္ကုပ္ကိုဖိကာထလာေသာဟန္ေနြႏြံကို ထိုင္ေနရင္းၾကည့္လိုက္ၿပီး တည္ၿငိမ္စြာထရပ္လိုက္ေသာ လကၤာသံု။ ဆင္စြယ္ေရာင္ဆြယ္တာအပါးႏွင့္ အျဖဴေရာင္သန္႔သန္႔ေဘာင္းဘီရွည္က အခန္းမီးအလင္းေရာင္မိွန္မိွန္ေအာက္မွာပင္ သူမကိုထင္းလင္းလို႔ေနေစသည္။ စားပြဲခံုကိုေဝ့ဝိုက္ကာေရွာင္ဖယ္ၿပီး အိပ္ရာဆီကိုေလ်ွာက္လာေသာ လကၤာသံုထံကို ေၾကာင္ေငးေငးေလးၾကည့္ေနေသာဟန္ေနြႏြံက ခဏအၾကာမွာၿပံဳးရယ္ျပလာသည္။
" ဟန္နီ..... "
ဝမ္းသာရႊင္ျမဴးေနတဲ့အသံသာသာကို ေအးစက္တည္ၿငိမ္စြာတံု႔ျပန္ၿပီး ဟန္ေနြႏြံေရ႔ွတြင္ လကၤာသံုရပ္လိုက္သည္။ လက္ကိုက်စ္လိုက္ကာ မထိေတြ့ဖို႔ေရွာင္ဖယ္ရင္း ခပ္သာသာအံႀကိတ္မိသည္။
" တစ္ခုခုစားမလား "
လကၤာသံု ေမးလာေသာေရခဲရိုက္စကားလံုးကို ဟန္ေနြႏြံသေဘာက်စြာနားေထာင္ရင္း အေရ႔ွသို႔တိုးကာဖက္လိုက္သည္။ တစ္ေယာက္ကမတ္တပ္ရပ္ေနၿပီး တစ္ေယာက္ကအိပ္ရာေပၚကေနဖက္ထားေသာ ဤအေနအထားတစ္ခုက လကၤာသံုစိတ္ကိုေတြေဝသြားေစသည္မွာအမွန္။
" ဒီအေငြ့အသက္ကိုလြမ္းေနတာ..... အိပ္မက္လိုပဲ "
တင္းတင္းေစ့ထားေသာႏႈတ္ခမ္းေလးက အၿပံဳးခပ္ယဲ့ယဲ့ေပးလာၿပီး ေလွာင္ရယ္ဟန္ေကြးၫြတ္သြားသည္။ ျပန္လည္ေပြ့ဖက္ဖို႔ရာမႀကိဳးစားဘဲ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးသာရပ္ေနမိေသာ လကၤာသံုအဖို႔ ဟန္ေနြႏြံ၏စကားလံုးေတြက ရယ္ခ်င္စရာမဟုတ္ဘဲရယ္မိျခင္းက မိမိအျဖစ္ကိုေတြးမိသြား၍သာ။
ၿငိမ္သက္စြာအေပြ့ဖက္ခံေနေသာ္လည္း ႏွလံုးသားထဲကိုတိုးဝင္လာတဲ့ခံစားခ်က္ေတြက လကၤာသံုအားလက္သီးက်စ္လိုက္မိေစသည္။ ေခါင္းကိုငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္လိုခါးကိုဖက္ထားေသာ ဟန္ေနြႏြံကိုျမင္ေတြ့ရသည္။ မေတြ့ရေသာတစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ အေတာ္ေလးေျပာင္းလဲသြားပံုရသည့္ ဟန္ေနြႏြံ၏ပံုစံကိုၾကည့္ရင္း ခံစားခ်က္ေတြကေရာ အစစ္အမွန္ေလာဟု လကၤာသံုစိတ္တြင္ေမးခြန္းထုတ္မိသည္။
" မ်က္ၾကည္လႊာကိုလြမ္းတာလား "
ခပ္တိုးတိုးထြက္လာေသာစကားဟာ တည္ၿငိမ္ကာေနၿပီး မယံုႏိုင္ဖြယ္ရာေမာ့ၾကည့္လာေသာ ဟန္ေနြႏြံမ်က္ႏွာထက္မွာေတာ့ လကၤာသံုကိုထူးဆန္းစြာခံစားရေၾကာင္းေဖာ္ျပေနသည္။
" ရွင့္ကိုလြမ္းတာပါ ဟန္နီ..... "
လကၤာသံုႏႈတ္ခမ္းေထာင့္က ေအးစက္စက္အၾကည့္ႏွင့္အတူ လြန္႔ကနဲျဖစ္သြားသည္။ ဟုတ္လားဟူေသာအၾကည့္က ေလွာင္ရိပ္ေတြပါေနတယ္လို႔ ဟန္ေနြႏြံဘာလို႔ခံစားေနမိတာလဲ။
" အင္း "
ထိုမ်ွသာတံု႔ျပန္လာၿပီး ေမာ့ၾကည့္ေနေသာဟန္ေနြႏြံမ်က္ႏွာကို အေပၚစီးကေနငံု႔မိုးၾကည့္ေနသူက လကၤာသံုျဖစ္ေလသည္။ သို႔ေပသိ ထူးဆန္းတဲ့အေျခအေနေအာက္မွာ ဆြဲေဆာင္မႈရိွေနေသာလကၤာသံုအလွက ဟန္ေနြႏြံကိုထိေတြ့ခ်င္စိတ္ေတျြဖစ္ေစတာေတာ့ဝန္ခံရမည္။
" ကြၽန္မလြမ္းေနတာ ရွင့္ရဲ့ပံုစံကိုပဲ..... စကားလံုးေတြႀကီးက်ယ္ေအာင္ေျပာရရင္ ရွင့္ရဲ့ျဖစ္တည္မႈကိုလြမ္းတာ "
ေမြ့ယာေပၚမွာဒူးတစ္ဖက္ေထာက္ကာရပ္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းနီးကပ္ရန္ ဟန္ေနြႏြံႀကိဳးစားလိုက္သည္။ အကဲခတ္သလိုၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းလွလွေလးက ဟန္ေနြႏြံကိုေအးစက္စြာၾကည့္ရင္း ေက်ာေနာက္ကအထိအေတြ့ေၾကာင့္ အၾကည့္ေတြလႈပ္ရွားသြားေလသည္။
ထို႔အတူ ထိကပ္သြားေသာႏႈတ္ခမ္းႏွစ္စံုေၾကာင့္ လကၤာသံု၏ ေအးစက္ေနေသာမ်က္ဝန္းေတြမွာ မိွန္ေဖ်ာ့သြားေသာအရိပ္အေယာင္တို႔ျဖစ္လ်က္။ ဟန္ေနြႏြံအျပဳအမူေတြကို စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းတံု႔ျပန္လိုက္သည္က ခပ္သာသာတြန္းဖယ္ျခင္းျဖစ္ေနသည္။
" ဟန္နီ..... "
အံ့အားသင့္စြာေခၚလိုက္ေတာ့ ဟန္ေနြႏြံကို အရယ္အၿပံဳးမရိွစြာၾကည့္ေနခဲ့ၿပီး ခ်က္ခ်င္းပင္အၾကည့္လႊဲသြားသည္။
" ဗိုက္ဆာတယ္ "
သို႔ေသာ္ မ်က္ႏွာအေရထူသြားေသာ ဟန္ေနြႏြံကေတာ့ လကၤာသံုမထင္ထားေသာစကားလံုးကိုေျပာလာသည္။ အရင္တစ္ခ်ိန္ကဆိုလ်ွင္ မာနခ်င္းတုၿပိဳင္ၿပီးထြက္သြားမွာျဖစ္ေသာ္လည္း ဟန္ေနြႏြံထိုသို႔မလုပ္ခဲ့ေပ။
အံ့ၾသသြားေသာအၾကည့္ေတြႏွင့္လွည့္ၾကည့္လာသည့္ လကၤာသံု၏ဆြယ္တာလက္ေမာင္းစကို ႏူးညံ့စြာလက္ဖ်ားႏွင့္ဆြဲထားၿပီး ခြၽဲႏြဲ႔စြာဟန္ေနြႏြံေျပာလိုက္သည္။ ထိုအျပဳအမူကထူးဆန္းၿပီးေနရခက္ေစေပမဲ့ လကၤာသံု၏အာရံုကို ဟန္ေနြႏြံအျပည့္အဝရခဲ့သည္။
............................................................
အျဖဴထည္ေခါက္ဆြဲျပဳတ္တစ္ခြက္ကို ေခါင္းမေဖာ္ဘဲငံု႔စားေနေသာ ဟန္ေနြႏြံတစ္ေယာက္ လကၤာသံု၏လက္ရာကိုတိတ္တဆိတ္ခ်ီးက်ူးလိုက္သည္။ ေပါ့သည္ အလြန္ေပါ့ေသာဟင္းရည္အရသာက အရြက္ျပဳတ္အရသာႏွင့္ ဝက္သားအရသာအနည္းငယ္သာပါေလသည္။ အရြက္စိမ္းစိမ္းေတြကိုပံုထားေပးတာကလည္း ႏြားစာေကြၽးသလိုအပံုလိုက္ျဖစ္ေနေသးသည္။
ေခါက္ဆြဲကိုတူႏွင့္ဆြဲစားရင္း လည္ေခ်ာင္းထဲတြင္နင္တင္တင္ခံစားခ်က္ျဖစ္သြားသည္။ တကယ့္တကယ္ကို ႏြားတစ္ေကာင္လိုခံစားလိုက္ရလို႔ ႏြားေအာ္သံကိုပင္ နားထဲၾကားလိုက္ရသလိုပင္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ဟင္းခ်က္အရသာေကာင္းေသာ တံတိုင္းကိုရထားသည့္ ေငြ့ရည္မိုကို မနာလိုနည္းနည္းျဖစ္မိသည္။
" စားရတာအဆင္ေျပလား "
လည္မ်ိဳထဲတြင္တစ္ေနေသာမုန္ညင္းရြက္ကို ခပ္ျမန္ျမန္မ်ိဳခ်လိုက္ၿပီး လကၤာသံုကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေသာ ဟန္ေနြႏြံ၏ေခါင္းေလးက ပုတ္သင္ညိုတစ္ေကာင္လိုတဆတ္ဆတ္ညိတ္ျပေနသည္။ ရုပ္ေလးေခ်ာၿပီးၿပီးျပည့္စံုသေလာက္ ဟင္းခ်က္အရသာဆိုးလွေသာ လကၤာသံု၏မ်က္ႏွာကို မုန္ညင္းရြက္သံေယာဇဥ္ေတျြပည့္ေနေသာလည္မ်ိဳကိုအမႈမထားဘဲ ဟန္ေနြႏြံၿပံဳးျပလိုက္သည္။
" အင္း ထပ္ယူဦးမလား "
လည္မ်ိဳထဲကမုန္ညင္းသံေယာဇဥ္ေတြရွင္းရင္း ေခါင္းကိုျပန္ငံု႔ကာတူကိုကိုင္လိုက္ခ်ိန္ လကၤာသံုဆီကစကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ဟန္ေနြႏြံေခါင္းကိုဆတ္ကနဲေမာ့လိုက္မိသည္။ အမူအရာမေျပာင္းေသာေအးစက္စက္မ်က္ႏွာက ေအးစက္စက္အၾကည့္တို႔ႏွင့္အတူ ဟန္ေနြႏြံကိုပံုမွန္အတိုင္းၾကည့္ေနေလသည္။
" ေနာက္တစ္ပန္းကန္..... "
စိတ္ထဲတြင္ ေျဖာင္းဆိုေသာအသံႏွင့္ ကိုယ့္ပါးကိုယ္ျပန္ရိုက္လိုက္မိသည္။ အမွန္တကယ္ ကိုယ့္ပါးကိုယ္ျပန္ရိုက္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ စိတ္ထဲတြင္သာျဖစ္သည္မို႔ အျပင္တြင္ေတာ့ ဟန္ေနြႏြံမ်က္ႏွာသည္ မခ်ိၿပံဳးျဖင့္ၿပံဳးျပေနသည္။ လကၤာသံု၏အကဲခတ္ၾကည့္ေနေသာ အၾကည့္တခဏၾကာၿပီးေနာက္ ေခါင္းဆတ္ျပကာ ထမင္းစားပြဲဝိုင္းကေနထလို႔ ေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲထပ္ျပင္ေပးျပန္သည္။
" ဟန္ ဟန္နီ..... ဒီပန္းကန္ကိုငန္ေပး ႏြံအငန္ႀကိဳက္တယ္ "
ေက်ာေပးကာေခါက္ဆြဲျပင္ေနေသာ လကၤာသံုတစ္ေယာက္ ေခါင္းကိုမသိမသာငဲ့ၾကည့္မိၿပီး အင္းဟုအသံျပန္ေပးလာသည္။ အရြက္နည္းနည္းလွီးျဖတ္ေပးပါဆိုေသာ ေနာက္ဆက္တြဲေစာကဒတက္ေသာအသံေၾကာင့္ လကၤာသံုႏႈတ္ခမ္းေထာင့္က မသိမသာေကြးတက္သြားသည္။ ပန္းေရာင္သန္းေသာဆားခဲကို ဟင္းရည္အိုးထဲကေန အရြက္ေတြအသားေတြႏွင့္ျပင္ထားေသာ ေခါက္ဆြဲပန္းကန္ထဲကိုေလာင္းထည့္ရင္း ဆားႏွစ္ခဲပါတင္ေပးလိုက္သည္။
စားပြဲေပၚေရာက္လာေသာ စားခ်င္စဖြယ္ေခါက္ဆြဲပန္းကန္ထဲတြင္ ေတာ္ရံုေပ်ာ္ဝင္ခဲေသာပန္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ဆားႏွစ္ခဲက ပန္းကန္ထဲကေနဟန္ေနြႏြံကိုၿပံဳးျပေနသေယာင္။ တံေတြးကိုအသာမ်ိဳခ်လို႔ လကၤာသံုကိုေမာ္ၾကည့္ေတာ့ စားပြဲဝိုင္းမွာဝင္ထိုင္ရင္း စားေလလို႔တစ္ခြန္းတည္းေျပာလာသည္။ အရိွန္အဝါအျပည့္ႏွင့္စကားသံထဲမွာ အမိန္႔ေပးသံလိုပင္ ဟန္ေနြႏြံကိုနာခံမိေစၿပီး တူကိုစတင္ကိုင္ရေတာ့သည္။ ပါးစပ္ထဲဝင္ေရာက္လာတဲ့ဟင္းရည္အရသာက ေခါက္ဆြဲဖတ္ႏွင့္အတူ လ်ွာေပၚတြင္စြဲထင္ထံုေဝသြားေစသည္။
ငန္လိုက္တာ !.....
............................................................
YOU ARE READING
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
