ညကအခန္းထဲမွာေနြးေထြးေနတဲ့ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ ဟန္ေနြႏြံမ်က္ႏွာေလးကိုလွည့္ၾကည့္ရင္း ေကာင္းစြာႏိႈးထလာေသာမနက္ခင္းေလးကို လကၤာသံုသေဘာက်ေနသည္။ လူသားမဆန္တတ္ျခင္းေတြအားလံုးက ဟန္ေနြႏြံေရ႔ွေရာက္လ်ွင္ေပ်ာက္ကြယ္ၿပီး လကၤာသံုကိုႏူးညံ့တဲ့အမ်ိဳးသမီးအသြင္ျဖစ္ေစကာ ေအးစက္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြကိုေနြးေထြးေစခဲ့သည္။
ေဘးေစာင္းေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာမ်က္ႏွာေလးက အႀကိမ္တိုင္းက်ရႈံးေစခဲ့ေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေလးျဖစ္ေနလို႔ မရုန္းထြက္ခ်င္ေတာ့သလို ႏွင္လႊတ္ဖို႔လည္းမႀကိဳးစားခ်င္ေတာ့ေပ။ လကၤာသံုဘဝမွာၿပီးျပည့္စံုျခင္းေတြရိွေပမဲ့ လိုအပ္ေနတဲ့ကြက္လပ္ေလးတစ္ခုရိွၿပီး ထိုကြက္လပ္ေလးကလည္း ထိုေကာင္မေလးသာျဖည့္ေပးႏိုင္သည္။ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝတဲ့သူတိုင္းက အျမင့္ကိုအေရာက္တက္ေလ စစ္မွန္တဲ့အရာေတြကေပ်ာက္ဆံုးေလျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာအထီးက်န္ျခင္းေတြသာက်န္ရိွသည္။ လကၤာသံုလည္း ထိုသူေတြထဲကတစ္ဦးျဖစ္လို႔ သတ္ျဖတ္ျခင္းေတြႏွင့္အတူ အထီးက်န္ဆန္ျခင္းေတြႏွင့္သာေနသားက်ခဲ့ရသည္။
ကာကြယ္ရမယ့္မိသားစုဆိုတာမက်န္ရိွေပမဲ့ ကာကြယ္ရမယ့္အရာက မိဘေတြရဲ့ေသြးေခြၽးနဲ႔တည္ေထာင္ထားတဲ့အလုပ္ျဖစ္လို႔ လူမွန္းသိတက္စကတည္းက လက္ထဲမွာေရာက္လာခဲ့တဲ့အရာကဓားတစ္လက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဖခင္ျဖစ္သူထံကရတဲ့လက္ေဆာင္ဆိုတာ သာမန္ကေလးေတြလိုအရုပ္တစ္ရုပ္မဟုတ္ခဲ့ဘဲ ဓားေျမႇာင္တစ္လက္ႏွင့္ အေသသတ္ရမည့္သံု႔ပန္းတစ္ေယာက္သာျဖစ္လို႔လည္း ေစာကဒတက္ခြင့္မရိွခဲ့ေပ။ မ်က္ႏွာကိုလာစင္တဲ့လည္ေခ်ာင္းေသြးေတြႏွင့္အတူ ေတာ္တယ္ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းသာရရိွၿပီး ဖခင္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ လကၤာသံုေျပာင္းလဲခဲ့ရေလသည္။
အခုေတာ့ ကာကြယ္ရမယ့္သူရိွခဲ့ၿပီ.....
ရန္ေႂကြးရန္စေတြအဆံုးမသတ္ေသာ ေျမေအာက္ေလာကမွာ လကၤာသံုရပ္တည္ေနေသးသ၍ေတာ့ တိုက္ခိုက္ရေပဦးမည္။ ေျမေအာက္ေလာက၏ကလဲ့စားက အလြန္တရာျပင္းထန္လွသည္မို႔ လကၤာသံုအသက္ရွင္ေနေသာသတင္းေၾကာင့္ ရန္သူတစ္ေယာက္ျပန္ေရာက္လာမွာကိုလည္းေတြးမိခဲ့သည္။ ထိုကိစၥေၾကာင့္ စိတ္ေတြေလးလံေနခဲ့ေပမဲ့ လက္ရိွအခ်ိန္တခဏေတာ့ ဘာကိုမွမေတြးေတာေနဘဲ လြတ္လပ္စြာရွင္သန္ခ်င္သည္။
" ဟန္နီ..... "
လြင့္ေျမာေနတဲ့အေတြးေတြကို တမုဟုတ္ခ်င္းဆြဲေခၚလိုက္သည့္အသံရွင္ေလးထံ လကၤာသံုအၾကည့္တို႔ေရာက္လာကာ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေလးကခပ္ေယာင္ေယာင္ေလးၿပံဳးသြားသည္။
" အိပ္ေရးဝရဲ့လား ႏြံ "
ႏူးညံ့ေသာ သိမ္ေမြ့ေသာ စကားသံခ်ိဳျမျမေလးက လကၤာသံုႏႈတ္ဖ်ားကေနမထင္မွတ္ဘဲထြက္လာလို႔ ဟန္ေနြႏြံရင္ခုန္ကာေငးေမာမိသည္။ ပက္လက္အေနအထားအိပ္ေနရာက လက္ေလးေထာက္ကာထလိုက္ေသာ လကၤာသံုကိုလိုက္ၾကည့္ရင္း ဟန္ေနြႏြံပါအိပ္ရာကထလိုက္သည္။ ကိုယ္သင္းနံ႔ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးႏွင့္ မိန္းမသားဆန္ေသာအလွေလးက ဘယ္လိုအခ်ိန္ပင္ၾကည့္ၾကည့္ သိမ္ေမြ့စြာဆြဲေဆာင္ႏိုင္မႈရိွေလသည္။
" ရွင့္ရဲ့ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးနဲ႔တင္ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္ေစပါတယ္ ေဒၚလကၤာသံု..... အိပ္ေရးမဝဘဲရိွမလား "
ညာဘက္ပခံုးေပၚေမးေလးတင္ၿပီး လည္တိုင္ေလးကိုထိကပ္ရံုနမ္းရင္း ဟန္ေနြႏြံျပန္ေျဖလိုက္သည္။ လကၤာသံုဆိုတဲ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးသာအနားမွာရိွလ်ွင္ ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးကအစ စိတ္ကိုလံုၿခံဳေအးခ်မ္းမႈေပးႏိုင္တာကိုသိေစခ်င္သည္။
" စကားတတ္လာတယ္ ႏြံ "
ႏူးညံ့ေသာစကားသံေလးက ဟန္ေနြႏြံကိုအၿပံဳးလွလွႏွင့္တံု႔ျပန္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းမထိတထိအေနအထားအထိ လကၤာသံုလွည့္ၾကည့္လာသည္။
" စကားတတ္လာတာမဟုတ္ပါဘူး..... "
ပခံုးေပၚေမးတင္ထားေသာ ဟန္ေနြႏြံကေတာ့ စကားလံုးလွလွႏွင့္ျငင္းခ်က္ထုတ္ၿပီး လကၤာသံုႏႈတ္ခမ္းေလးကိုထိရံုနမ္းလိုက္သည္။
" ရွင့္ကိုခ်စ္တတ္လာတာ ဟန္နီ "
" မေကာင္းမွန္းသိၿပီးမွားေနေတာ့တာပဲ "
" ေပ်ာ္စရာလည္းမရိွတဲ့ေနရာကို ဘာလို႔ေရြးခ်ယ္ေနတာလဲ "
" ေဒၚလကၤာသံုရိွတဲ့အရပ္မို႔ ႏြံရွင္သန္ဖို႔ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာေလ "
" မမွန္ဘူးဆိုတာသိေပမဲ့..... မွားေနတာရယ္ေတာ့မဟုတ္ဘူးဟန္နီ ႏြံလက္ခံတဲ့အရာေတျြဖစ္လို႔မမွားဘူး "
ပခံုးေပၚကအထိအေတြ့ေလးကိုဖယ္ရင္း ထိုစကားလံုးေလးေတြေၾကာင့္ လကၤာသံုမ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး သေဘာက်သလိုရိွတာမို႔ၿပံဳးခဲ့သည္။ တိုးဝင္မိၿပီးရင္ျပန္ထြက္ဖို႔ခဲယဥ္းတဲ့ေလာကမွာ အတူမိုက္မဲမယ့္သူရဲ့လက္ကိုတြဲၿပီး အရာအားလံုးကိုရင္ဆိုင္ရတာက ေကာင္းေတာ့ေကာင္းပါသည္ေလ။
" ဘယ္သြားမလို႔လဲ ဟန္နီ..... "
အိပ္ရာေပၚကေနဆင္းလာခဲ့ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေက်ာကေမးျမန္းသံေလးကို လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္ကာ ဘာစကားမွမဆိုဘဲ လကၤာသံုၿပံဳးျပလိုက္သည္။ ေအးစက္စက္အၿပံဳးေအာက္မွာ ေနြးေထြးတဲ့ခံစားခ်က္ေတြတည္ရိွေနတာကို ဟန္ေနြႏြံခံစားမိလိမ့္မည္လို႔ယံုၾကည္သည္။ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးပိတ္သံေနာက္မွာ မြန္းက်ပ္မႈေတြမရိွေသာစိတ္ေလးကၾကည္လင္ေနၿပီး ေရပန္းေအာက္မွာရပ္လိုက္သည့္ လကၤာသံုရဲ့လက္သြယ္သြယ္ေလးက ေရပန္းခလုတ္တစ္ခုကိုႏိွပ္ဖြင့္ခဲ့သည္။
............................................................
လကၤာသံုေရခ်ိဳးျပင္ဆင္ၿပီးေတာ့ သီးသန္႔အဝတ္အစားလဲခန္းထဲမွာ YSLအမွတ္တံဆိပ္ သမင္ေမြးေရာင္စတိုင္ေဘာင္းဘီႏွင့္ ဆင္စြယ္ေရာင္သိုးေမြးဆြယ္တာကို အေပၚကေနလည္ပင္းအဝိုင္းဂ်က္ကတ္အနက္ေရာင္ႏွင့္ေရြးခ်ယ္ဝတ္ဆင္ၿပီး Bossရဲ့ALIVEကို လက္ေကာက္ဝတ္ႏွင့္လည္တိုင္မွာႏွစ္ခ်က္စီစြတ္လိုက္သည္။ ထိုေနာက္ Cartierသီးသန္႔တင္ထားေသာမွန္ေကာင္တာဘက္သြားၿပီး ေဒၚလာေလးေသာင္းေက်ာ္တန္သည့္ Ballon bleu deေရႊေရာင္နာရီအဝိုင္းကိုလက္မွာပတ္ကာ အျဖဴေရာင္ေျခလွမ္းေလးႏွင့္အခန္းအျပင္ကိုထြက္လာခဲ့သည္။
" ဥကၠ႒ ကားအသင့္ျပင္ထားၿပီးပါၿပီ "
အခန္းအျပင္ကိုေရာက္လာေတာ့ အသင့္ေစာင့္ေနေသာလက်ာ္ရွင္က တရိုတေသျဖင့္ဦးၫြတ္လိုက္ၿပီး လကၤာသံုကိုေျပာလာေလသည္။
" ဟန္ေနြႏြံေရာ "
" မမေလးက ဥကၠ႒အတြက္မနက္စာျပင္ေနတယ္ "
ထိုသို႔ေမးလိုက္ေတာ့ ျပန္ရလာတဲ့အေျဖကစိတ္ေက်နပ္စရာျဖစ္ေနလို႔ လကၤာသံုႏႈတ္ခမ္းေလးကမသိလိုက္မသိဘာသာေကြးၫြတ္သြားသည္။ ထိုေၾကာင့္ လက်ာ္ရွင္ကိုေနာက္ထပ္ဆက္မေမးေတာ့ဘဲ ေလွကားထစ္ေလးေတြကေနဆင္းလာရင္း စားဖိုေဆာင္ဘက္ျခမ္းကိုတစ္ခါတည္းေလ်ွာက္လာလိုက္သည္။
စားဖိုေဆာင္ဘက္ကိုေရာက္ေတာ့ အလုပ္ခန္႔ထားတဲ့စားဖိုမွဴးေတြကိုဖယ္ေနခိုင္းၿပီး ကိုယ္တိုင္မနက္စာျပင္ေပးေနတဲ့ေနာက္ေက်ာေလးက လကၤာသံုအျမင္အာရံုထဲကိုအရင္ဝင္လာသည္။ ေကာ္ဖီေရာင္ခပ္ရင့္ရင့္ရွပ္အက်ႌကို လက္ေခါက္တင္ကာဝတ္ထားၿပီး မနက္စာျပင္ေပးေနတဲ့ဟန္ေနြႏြံပံုစံေလးက လွည့္စားျခင္းမပါေသာပံုစံေလးျဖစ္ေနလို႔ထင္ရဲ့ အလြန္ၾကည့္ေကာင္းေနေလသည္။
" ဟန္နီ "
စားပြဲရွည္ေပၚပန္းကန္ေတျြပင္ဆင္ေနရာခ်ရင္း လကၤာသံုကိုလွမ္းျမင္သြားတဲ့အတြက္ ဟန္ေနြႏြံႏူးညံ့စြာလွမ္းေခၚၿပီး အနားကိုတစ္လွမ္းခ်င္းေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။
" ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ "
မနက္စာျပင္ဆင္ေနမွန္းသိေသာ္လည္း ေမႊးပ်ံ့တဲ့ရနံ႔တစ္မ်ိဳးေၾကာင့္ ဘယ္လိုမနက္စာမ်ိဳးျပင္ဆင္ေနလဲဆိုတာ လကၤာသံုသိခ်င္လို႔ေမးလိုက္ေတာ့ ဟန္ေနြႏြံမ်က္ႏွာေလးက တစ္ခုခုကိုေတြးေနဟန္ျဖင့္ၿပံဳးရယ္ေလသည္။
" ႏြံရဲ့အမ်ိဳးသမီးေလး တစ္ခါမွမစားဖူးဘူးလား..... ဒီအနံ႔ကလူတိုင္းရင္းႏွီးပါတယ္ "
" မသိဘူး "
စားပြဲရွည္ေပၚကပူေနြးေနတဲ့စားစရာကို လကၤာသံုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီး ဟန္ေနြႏြံမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ကာျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ေဘးနားကလက်ာ္ရွင္လည္း ထိုအနံ႔မ်ိဳးကိုရင္းႏွီးသလိုႏွင့္ၾကည့္ေနၿပီး ဘယ္လိုစားစရာလည္းဆိုတာေတာ့စဥ္းစားရခက္ေနသည္။ ဟန္ေနြႏြံကေတာ့ သေဘာတက်ေလးၿပံဳးေနမိၿပီး လကၤာသံုရဲ့လက္ေလးကိုကိုင္ကာ ထမင္းစားပြဲရွည္ဆီကိုေခၚလာခဲ့သည္။
" ဟန္နီမသိတဲ့အရာလည္းရိွေသးတာပဲလား..... "
" အဲဒါ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲဟင္းရည္အနံ႔ေလ ဟန္နီ..... တကယ္မသိတာလား "
" အင္း ၾကားဖူးတယ္ မသိတာ "
" ဒီလိုဆိုေတာ့ ႏြံအံ့ၾသရမွာပဲ..... အရသာရိွတဲ့စားစရာကိုဟန္နီကမသိဘူးဆိုေတာ့ "
" အိမ္မွာဆိုရင္ ႏြံအၿမဲတမ္းေမေမကိုခ်က္ခိုင္းေနက် "
" ကိုယ္တကယ္မသိဘူး "
ဟန္ေနြႏြံ ထိုင္ခံုတစ္လံုးကိုဆြဲထုတ္ေပးၿပီး လကၤာသံုကိုထိုင္ေစကာ ပန္းကန္တစ္လံုးထဲကိုေခါက္ဆြဲဖတ္ေတြထည့္ေပးလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုယ္တကယ္မသိဘူးဆိုတဲ့ စကားသံေလးေၾကာင့္ ဟင္းရည္ခပ္ဖို႔လွမ္းေနတဲ့ဟန္ေနြႏြံရဲ့လက္က လကၤာသံုကိုငံု႔ၾကည့္ရင္းရပ္တန္႔မိသည္။ သူမကေတာ့ စားပြဲေပၚမွစားစရာေတြကိုသာ စိတ္ဝင္တစားၾကည့္ေနခဲ့သည္။
" ကေလးေလးက်ေနတာပဲ "
တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္ေသာစကားကို လကၤာသံုေမာ့ၾကည့္ကာမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ေတာ့ ထိုစကားသံပိုင္ရွင္ကမသိသလိုေလးၿပံဳးကာ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲတစ္ပြဲကိုျပင္ဆင္ၿပီးကမ္းေပးလာေလသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းကလူသတ္တတ္ဖို႔သာသင္ၾကားခံရလို႔ လကၤာသံုမသိခဲ့တဲ့လူေနမႈဘဝေနထိုင္ပံုေတြရိွတာကို စိတ္ထဲကဝန္ခံမိေပမဲ့ ဟန္ေနြႏြံေျပာသလိုေတာ့ ကေလးေလးတစ္ေယာက္မဟုတ္ေပ။
" လက်ာ္လည္းစားလို႔ရတယ္မဟုတ္လား "
အရိွန္အဝါအျပည့္ႏွင့္အၾကည့္တစ္စံုက ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းေနသည္ႏွင့္မတူဘဲ အလိုလိုေခါင္းညိတ္ရမည္ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ေတြသက္ေရာက္ေနသည္။
" မရဘူးလို႔ေရာေျပာလို႔ရမွာလား..... အၾကည့္ကိုက "
တတြတ္တြတ္ေရရြတ္လိုက္သံကို လကၤာသံုသေဘာက်စြာၿပံဳးမိသြားသည္။ တစ္ခါမွမျမည္းစမ္းဖူးေသာ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲအရသာကိုလည္း လကၤာသံုႏွစ္ၿခိဳက္ေနမိေလသည္။
" လက်ာ္ "
" မလက်ာ္ကိုလိုက္ရွာေနတာ ဘာလို႔ဖုန္းမကိုင္တာလဲ "
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရပ္ေနေသာလက်ာ္ရွင္ကို လကၤာသံုလွမ္းေခၚလိုက္ခ်ိန္ ေယာင္လည္လည္ႏွင့္ထမင္းစားခန္းဘက္ေရာက္လာၿပီး ကားရီမုကိုလွည့္ကစားေနတဲ့ေသြးပန္းနီတစ္ေယာက္ ကိုယ္ရိွန္သတ္ကာရပ္သြားမိသည္။
" ဥကၠ႒ "
အလုပ္ကိစၥႏွင့္အျပင္ထြက္သြားၿပီးေတာ့ မနက္စာစားဖို႔ဖုန္းဆက္တာကိုမကိုင္လို႔ လက်ာ္ရွင္ကိုေသြးပန္းနီေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မနက္စာမစားေသာသူတို႔အႀကီးအကဲက မနက္စာထိုင္စားေနတာျမင္ေတာ့ ေသြးပန္းနီမျမင္ဖူးမၾကားဖူးတာကို ျမင္ေတြ့ရသလိုရပ္ၾကည့္ေနမိသည္။ ပံုမွန္ဆိုလ်ွင္ မနက္စာမစားဘဲေကာ္ဖီတစ္ခြက္သာေသာက္တတ္ၿပီး ေန့လယ္စာကိုလည္းစားသည္ဆိုရံုစားတတ္တာမဟုတ္လား။
" ႏွစ္ေယာက္လံုး တစ္ခါတည္းမနက္စာလာစားလိုက္ "
" ဟုတ္ကဲ့ ဥကၠ႒ "
လက်ာ္ရွင္ေခါင္းညိတ္ၿပီး ေတြေဝစဥ္းစားေနတဲ့ေသြးပန္းနီလက္ကိုဆြဲကာ မနီးမေဝးေနရာမွာႏွစ္ေယာက္သားထိုင္လိုက္ၾကသည္။ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲကိုရင္းႏွီးပံုရေသာ ေသြးပန္းနီက လက်ာ္ရွင္အတြက္တစ္ပန္းကန္စာအရင္ျပင္ေပးၿပီး ကိုယ္တိုင္အတြက္လည္းတစ္ပန္းကန္ထည့္ယူလိုက္သည္။
ဟန္ေနြႏြံကေတာ့ အေရ႔ွကအုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲကိုစားရင္း အထက္တန္းစားအေငြ့အသက္ေတြအျပည့္ႏွင့္ သိမ္ေမြ့လွပေသာထိုအမ်ိဳးသမီးေလးကိုေငးေမာၾကည့္မိေနသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ သိမ္ေမြ့ကာေအးစက္ေနသည့္မ်က္ႏွာေလးက တကယ္ကိုရက္စက္တတ္သည့္အမ်ိဳးသမီးရယ္လို႔ ထင္ရက္စရာပင္မရိွေအာင္လွပေပသည္။
" စားလို႔ေကာင္းလား ဟန္နီ..... "
ပန္းကန္လံုးထဲမွာေခါက္ဆြဲတစ္ဖတ္ပင္မက်န္ေအာင္ သိမ္သိမ္ေမြ့ေမြ့ေလးစားသြားသည့္ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးကို ဟန္ေနြႏြံေမးေလးေထာက္ကာၾကည့္ရင္းေမးလိုက္သည္။ ေခါင္းေလးအသာေစာင္းၾကည့္လာေသာ မ်က္ဝန္းလွလွေလးတစ္စံုက ေအးတိေအးစက္ပံုစံေလးႏွင့္ၾကည့္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးကိုပဝါအျဖဴေလးျဖင့္သုတ္ရင္း။
" မဆိုးပါဘူး "
ထိုသို႔ပင္ ေအးစက္စက္ေလးေျပာလာသည္။
" အေျဖက အားမရိွလိုက္တာ "
အလိုမက်စြာအတြန္႔တက္လိုက္ေပမဲ့ တစ္ခ်က္ေလးသာလွည့္ၾကည့္ခံရတဲ့အတြက္ ဟန္ေနြႏြံႏွလံုးသားေလးနာက်င္သြားသည္။ ေသြးေအးတဲ့အမ်ိဳးသမီးက အရသာရိွတဲ့မနက္စာေလးကိုေတာင္ ေကာင္းေကာင္းေလးမခ်ီးက်ူးႏိုင္တာက ဟန္ေနြႏြံရဲ့ႏူးညံ့တဲ့စိတ္ေလးကို အေတာ္ေလးနာက်င္ေစသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ့လက္ေထာက္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ သူမမျမင္ေအာင္လက္မကိုယ္စီေထာင္ျပေနသေလာက္ သူမကေတာ့ႏွလံုးသားမရိွတဲ့ေသြးေအးသူလိုေနႏိုင္သည္။
" ရွင္ကေလ ရွင္ကေလ ရုပ္ေလးေခ်ာတာပဲရိွတယ္..... အက်င့္ကေတာ့ တစ္စက္ကေလးမွမေကာင္းဘူး "
စားပြဲစြန္းကိုလက္ဖေနာင့္နဲ႔ေထာက္ကာထရပ္ၿပီး ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးကို ဟန္ေနြႏြံအေပၚစီးကေနငံု႔မိုးၾကည့္ကာ မေက်နပ္ခ်က္ေတြကိုဖြင့္ဟလိုက္သည္။ ျပန္လည္ေစာင္းငဲ့ေမာ့ၾကည့္ေသာ မ်က္ဝန္းလွလွေလးတစ္စံုကေတာ့ သူမကိုေျပာေနသည္လို႔မထင္သည့္အလား အေရးမစိုက္စြာခပ္ေရးေရးၿပံဳးေနေလသည္။
အေတာ္ေလးနားလည္ရခက္ေသာအမ်ိဳးသမီးကို ဟန္ေနြႏြံအလြန္တရာအသည္းယားလာၿပီး ပန္းေရာင္ႏႈတ္ခမ္းစိုစိုေလးကိုမငံု႔နမ္းမိရန္စိတ္ထိန္းေနရသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုေကြးလိုက္ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကိုလႈပ္ရွားလိုက္ႏွင့္ ထိုအမ်ိဳးသမီးက ဟန္ေနြႏြံရဲ့ခ်ဳပ္တည္းႏိုင္စြမ္းကို မထိတထိလာရန္စေနသည္။ Boss ALIVE Intenseရဲ့ ဘယ္ရီရနံ႔ေလးကလည္း ႏွာဝမွာေဝ့သီကာဆြဲေဆာင္ေနပံုက ေအးတိေအးစက္ရိွေနေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးလိုပင္ သိမ္ေမြ့ကာခ်ိဳျမေခ်သည္။
" သိပ္လွတယ္ ေဒၚလကၤာသံု..... ဘယ္လိုနတ္ဘုရားကဖန္ဆင္းထားတာလဲ "
" ဦးစက္ေသြး "
" ဟင္ "
လကၤာသံုႏႈတ္ဖ်ားကေန သူမဖခင္အမည္ကိုထုတ္ေျပာလာလို႔ ဟန္ေနြႏြံေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္သြားသည္။ စားပြဲကိုဘယ္လက္တစ္ဖက္ေထာက္ထားေသာ ဟန္ေနြႏြံကိုလည္း ရင္ဘတ္ကအက်ႌစေလးကေနဆြဲခ်ၿပီး လည္တိုင္ကိုထိန္းကိုင္ထားေသးသည္။
" ကိုယ့္ကို ဦးစက္ေသြးနဲ႔ေဒၚႏွင္းသံုကဖန္ဆင္းထားတာ ဘယ္နတ္ဘုရားကမွမဟုတ္ဘူး "
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းထိလုမတက္အေနအထားႏွင့္ ထိုကဲ့သို႔ေျပာေနေသာလကၤာသံုကိုၾကည့္ကာ ဟန္ေနြႏြံတံေတြးမ်ိဳခ်မိသည္။ နမ္းေတာ့မလိုအေျခအေနမွာ ႏႈတ္ခမ္းသားကိုမထိတထိေလးက်ီစယ္ၿပီး ေအးတိေအးစက္မ်က္ဝန္းေတြက ႏူးညံ့စြာအၿပံဳးပြင့္တို႔ေဖာ္ေဆာင္လာခဲ့သည္။ ပူထူသြားေသာခံစားခ်က္ေၾကာင့္ ခပ္သာသာေလးကိုက္ကာ အနမ္းေပးေနေသာလကၤာသံုကိုၾကည့္ၿပီး ဟန္ေနြႏြံမ်က္ႏွာေလးနီရဲသြားသည္။
ထို႔အတူ လကၤာသံု၏နားရြက္ေလးေတြလည္း လည္တိုင္တေလ်ွာက္အထိနီရဲကာရိွေနသည္။ လည္တိုင္ကိုထိေတြ့ပြတ္သပ္ေနတဲ့လက္ေလးက ႏူးညံ့ညင္သာစြာရိွေနၿပီး လူမသတ္ဖူးေသာအမ်ိဳးသမီးေလးအလား လကၤာသံုအျပဳအမူေတြရွက္ရြံ႔ကာသိမ္ေမြ့ေနေလသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ေအးစက္စက္သာေျပာတတ္ေသာ အမ်ိဳးသမီးေလးက ဟန္ေနြႏြံကိုမထင္မွတ္ေအာင္ပင္ ဦးေဆာင္ကာနမ္းသြားခဲ့သည္။
" ေဒၚလကၤာသံု ရွင္..... ရွင္ "
ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုကိုင္ၿပီး ဟန္ေနြႏြံစိတ္လႈပ္ရွားကာရွက္ေနသည္။ လကၤာသံုလည္း ထိုနည္းတူလည္းေကာင္းသာ မ်က္ႏွာမွာရွက္ရြံ႔ျခင္းကိုဖံုးဖိရင္း ဟန္ေနြႏြံမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ေနမိသည္။
" လူကို အေသသတ္ေနေတာ့တာပဲ..... တကယ္ပဲဟာ "
ခပ္တိုးတိုးေလးညည္းတြားရင္း စိတ္လႈပ္ရွားစြာၾကည့္ေနမိသည္က သိမ္ေမြ့ေသာအမ်ိဳးသမီးေလးကိုျဖစ္သည္။ တစ္ေယာက္ကငံု႔မိုးၾကည့္ၿပီး တစ္ေယာက္ကေမာ့ၾကည့္ေနေသာအေနအထား၌ ဟန္ေနြႏြံ၏ႏွလံုးသားေလးက က်ယ္ေလာင္စြာခုန္ေပါက္လ်က္သာ။ လကၤာသံုကေတာ့ နားရြက္ေလးေတြနီရဲလ်က္အတိုင္း မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္ခတ္ရင္းၾကည့္ေနသည္။
" ဟန္နီ..... ရွင့္ပံုစံေလးကိုၾကာေလပိုခ်စ္လာၿပီ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဟင္..... လူကိုရူးေအာင္လုပ္ၿပီး မသိသလိုေနလို႔ရလား "
ေမးဖ်ားေလးကိုလက္သြယ္သြယ္ႏွင့္ထိကိုင္ၿပီး ဥေပကၡာတရားကိုလက္ကိုင္ျပဳထားသည့္ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးအား ဟန္ေနြႏြံငံု႔ၾကည့္ကာေမးလိုက္သည္။ ဘယ္ဘက္လက္ေလးတစ္ဖက္ကေတာ့ စားပြဲခံုကိုေထာက္ထားလ်က္အတိုင္းရိွၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကိုကိုင္းၫြတ္ကာ လွပတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုအနီးကပ္ၾကည့္မိသည္။
" ကိုယ့္မွာရူးေအာင္လုပ္ႏိုင္စြမ္းရိွတာ ကိုယ္မသိလိုက္ဘူး "
ပန္းေရာင္ႏႈတ္ခမ္းဖူးေလးက မသိသလိုလုပ္ကာေျပာေနျပန္ၿပီ။ တတ္လည္းတတ္ႏိုင္တဲ့အမ်ိဳးသမီးေလးပဲလို႔ ဟန္ေနြႏြံစိတ္၌ေတြးမိခဲ့သည္။
" ဟုတ္တယ္ ရွင္ကလူကိုရူးေအာင္လုပ္ႏိုင္တာ..... ၿပီးရင္ မသိသလိုလည္းေနတတ္ေသးတယ္ တာဝန္ယူစိတ္မရိွတဲ့အမ်ိဳးသမီးပဲ "
" ကိုယ္လုပ္လိုက္မိတာလား "
" ဟုတ္တယ္..... ဒါေပမဲ့ ရွင့္ရဲ့အဲဒီပံုစံေလးကိုခ်စ္တယ္ ရွင့္ကိုအရူးအမူးခ်စ္မိမွာႀကိဳသိရင္ ကလဲ့စားေခ်ဖို႔မေတြးဘဲ ရွင့္မေဟသီျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့မွာ "
" အခုခ်ိန္ဆို ရွင္ကႏြံရဲ့ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္လို ရင္ခြင္ထဲကေနထရမွာမဟုတ္ဘူး..... သိရဲ့လား ေဒၚလကၤာသံု..... ကြၽန္မကရွင့္ကို အဲဒီေလာက္အထိစြဲလမ္းရူးသြပ္ေနတာ "
လကၤာသံုႏႈတ္ခမ္းေလးကလွပစြာေကြးၫြတ္သြားသည္။
" စြဲလမ္းေအာင္လုပ္တာမဟုတ္ဘဲ လစ္ဟာေနတဲ့ကြက္လပ္ကိုျဖည့္မိတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ ႏြံ "
ထမင္းစားခန္းထဲမွာသူမတို႔ႏွစ္ေယာက္သာရိွေနၿပီး လက္ေထာက္ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ စားဖိုေဆာင္မွဝန္ထမ္းေတြဟာ အက်င့္မေကာင္းဘူးဆိုေသာ စကားတစ္ခြန္းကိုမေျပာခင္ကတည္းက ထိုေနရာကေနအေဝးကိုေရွာင္သြားခဲ့တာျဖစ္သည္။ လကၤာသံုလက္ကနာရီေလးမွာ ရွစ္နာရီခြဲေသာအခ်ိန္ကိုလက္တံေတြၫြန္ျပေနကာ စံအိမ္အျပင္ဘက္မွာလည္း လက်ာ္ရွင္ႏွင့္ေသြးပန္းနီမွာရပ္ေစာင့္ေနၾကရသည္။
" မလက်ာ္ "
ဆံပင္ကိုခပ္ျမင့္ျမင့္စည္းေနွာင္ထားသည့္ လက်ာ္ရွင္ကိုလွမ္းၾကည့္ၿပီး ေသြးပန္းနီေခၚလိုက္သည္။ ထိုအခါ ေကာင္းကင္ကိုေငးၾကည့္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းစိမ္းေတြက ေျပာေလဆိုေသာအမူအရာျဖင့္ ေသြးပန္းနီဆီလွည့္ၾကည့္လာေလသည္။
" ဥကၠ႒ အထဲမွာၾကာဦးမွာလား "
" မသိဘူး "
လက္ေကာက္ဝတ္ကႀကိဳးေလးကို လက္ႏွင့္ခပ္သာသာကုတ္ရင္း လက်ာ္ရွင္ဖုန္းကိုၾကည့္ကာေျဖလိုက္သည္။
" ဒီေန့ ကုမၸဏီမွာအစည္းအေဝးရိွတယ္ "
လက်ာ္ရွင္ဆက္ေျပာလိုက္ၿပီး စံအိမ္ထဲကိုလွမ္းၾကည့္ကာ ဝင္သြားဖို႔ရာတြန္႔ဆုတ္ေနမိသည္။ လက္ရဲဇက္ရဲဟန္ေနြႏြံအေၾကာင္းကိုသိလို႔ အခုအခ်ိန္ဝင္သြားရင္ ဘယ္လိုျမင္ကြင္းမ်ိဳးျမင္ရမလဲဆိုတာ ေသခ်ာတပ္အပ္မသိႏိုင္ေပ။
" ဥကၠ႒ ထြက္လာမွာပါ "
...........................................................
BẠN ĐANG ĐỌC
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Lãng mạnလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
