part.22

320 31 0
                                    

         " ႏြံ..... တျဖည္းျဖည္းစိတ္ကိုနစ္ေစတဲ့ မင္းက "
        
         သက္ရိွႏြံငယ္.....
        
         ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကလႈပ္ရွားသြားတဲ့စကားသံမွာ တိုးရွရွၿပံဳးရယ္သံေနွာလိုက္ခဲ့သည္။ လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ေရေမႊးပုလင္းကို လည္တိုင္ႏွင့္လက္ေကာက္ဝတ္၌စြတ္ျဖန္းလိုက္တဲ့အခါ ေမႊးပ်ံ့သည္မမည္ေသာရနံ႔သင္းသင္းက ႏွာဖ်ားမွာေဝ့သီလာသည္။ အဆံုးသတ္ရန္လိုေသာစကားသံကိုေတာ့ စိတ္ထဲမွာပင္ပဲ့တင္ထပ္ေစလိုက္ကာ ေငြဟန္းခ်ိန္းရိွေသာဘယ္ဘက္လက္ေလးက ေရေမႊးပုလင္းအားေနရာတက်ျပန္ထားေလသည္။
        
         ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ထဲမွာျမင္ေနရတဲ့ရုပ္သြင္မွာ ေအးစက္ေသာႏူးညံ့ျခင္းေတြေရာယွက္ေနသၫ့္ လကၤာသံုဆိုေသာ ေသြးေအးရက္စက္တတ္သူအမ်ိဳးသမီးရဲ့ မၿပံဳးမရယ္ပံုရိပ္ကိုျမင္ေတြ့ေနရသည္။ ေရႊေရာင္မ်က္မွန္ကိုဝတ္ဆင္ထားၿပီး ေရႊေရာင္မ်က္မွန္ကိုင္းမွတြဲလြဲက်လာေသာ ေရႊႀကိဳးမ်ွင္မ်ွင္ေလးကေတာ့လည္တိုင္မွာတြဲလြဲခိုေနသည္။ ဆင္စြယ္ေရာင္စတိုင္ေဘာင္းဘီကိုမွ အျပာႏုႏုေဖာက္တဲ့အျဖဴေရာင္ရွပ္လက္ရွည္အား တံေတာင္ဆစ္နားမွာအနားသတ္ေခါက္တင္ထားဟန္က အဆင့္အတန္းတစ္ခုကိုေဖာ္ျပေစေပသည္။
         ထိတ္ထိတ္ႀကဲေတြၾကားထဲမွာ စီးပြားေရးေလာကရဲ့နတ္ဘုရားမတစ္ပါးလို႔ တင္စားေခၚေဝၚခံရေသာအမ်ိဳးသမီး။ ငယ္ရြယ္ေသာလွပေသာခ်မ္းသာေသာ စသၫ့္ဂုဏ္ပုဒ္ေတြႏွင့္ျပၫ့္စံုေနၿပီးသား အသက္သံုးဆယ္စြန္းကာစထိုအမ်ိဳးသမီးထံမွာ လစ္ဟာေနေသာအရာတစ္ခုရိွေနေလသည္။ အၿမဲတေစျပၫ့္လာမလားလို႔ေတာင့္တရင္း ဘယ္လိုေငြေၾကးအင္အားႏွင့္မ်ျွဖၫ့္ဆည္းရန္မျဖစ္ႏိုင္ေသာ လိုအင္ဆႏၵတစ္ခုရိွေနသည္မွာငါးႏွစ္ျပၫ့္ခဲ့ၿပီပင္။
        
         အခ်စ္ မထူးဆန္းေသာေဝၚဟာရတစ္ခုဆိုေသာ္ျငား ဆႏၵႏွင့္တစ္ထပ္တည္းက်ရန္မျဖစ္ႏိုင္ေသာ အရိွန္အဝါတစ္မ်ိဳးတည္ရိွေနသၫ့္စကားလံုး။ ဓားျဖင့္အခါခါမႊန္းခံရသလိုခံျပင္းနာက်င္ေစႏိုင္စြမ္းရိွသၫ့္ ကိုင္တြယ္ရန္မျဖစ္ႏိုင္ေသာျဒပ္မဲ့နာမ္စားထံမွာ ဒူးေထာက္က်ရႈံးေနရသၫ့္အခ်ိန္အတိုင္းအတာဟာ ငါးႏွစ္တင္းတင္းျပၫ့္ခဲ့ေခ်ၿပီ။
        
         " ေရာက္လာၿပီလား "
        
         အေနာက္သို႔ငဲ့ေစာင္းပင္မၾကၫ့္ဘဲ မွန္ထဲမွပံုရိပ္ကိုသာအေသအခ်ာၾကၫ့္ေနေသာ လကၤာသံု။ ကိုယ္လံုးေပၚမွန္၏ေထာင့္မွာေတာ့ တဝက္သာျမင္ရေသာလူရိပ္တစ္ခုက ေလးဆယ့္ငါးဒီဂရီခါးကိုင္းကာဦးၫြတ္ေနသည္။
        
         " ဒီေန့ပဲတရားရံုးကအမိန႔္ခ်လိုက္ပါၿပီ ေခါင္းေဆာင္ "
        
         " အင္း "
        
         တံေတာင္ဆစ္နားထိေခါက္တင္ထားေသာ အက်ႌလက္စအား အေသအခ်ာျပန္ဆြဲခ်ကာ လက္ၾကယ္သီးအားတပ္ေနသၫ့္ လကၤာသံုထံမွစကားသံဟာ အင္းတစ္လံုးမ်ွသာျဖစ္ၿပီး ထိုထက္မပိုခဲ့ေလ။
        
         " ျငင္းမရတဲ့သက္ေသေတြေၾကာင့္ ေထာင္ဆယ္ႏွစ္က်ခံရၿပီးေတာ့ ဒီေန့ပဲ အဆိုးဆံုးအက်ဉ္းေထာင္ကိုေျပာင္းေရႊ့မယ္လို႔ေျပာတယ္ "
        
         တင္ျပလာတဲ့အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို လကၤာသံုနားေထာင္လ်က္ ဘယ္ဘက္လက္မွလက္ၾကယ္သီးအား အဆံုးသတ္တပ္လိုက္ရင္းကေန နားမလည္ႏိုင္စြာၿပံဳးလိုက္ေလသည္။ မွန္ထဲမွာျမင္ေနရေသာပံုရိပ္ဟာ ၿပီးျပၫ့္စံုေသာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး၏ လွပေသာအသြင္အျပင္ေပျငား အမူအရာဟာေအးစက္ျခင္းေတြၿခံဳလႊမ္းေနသည္။
        
         " ရွင္းလိုက္ "
        
         " ..... "
        
         မေမ်ွာ္လင့္ထားေသာစကားလံုးကိုၾကားလိုက္ရသၫ့္အလား လကၤာသံုအမိန႔္အား ထိတ္လန႔္သေယာင္အံ့ၾသေနေသာေနာက္လိုက္၏မ်က္ႏွာကို မွန္ထဲကေနတဆင့္ၾကၫ့္ေနလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွေအးစက္လွပစြာေကြးတက္လာေသာ ခပ္လြန႔္လြန႔္အၿပံဳးတစ္ပြင့္ျဖစ္တည္လာသည္။ ေရႊေရာင္အနားသတ္ေသာ ၾကည္လင္တဲ့မ်က္မွန္ေအာက္မွမ်က္ဝန္းအိမ္ကေတာ့ ပကတိတည္ၿငိမ္ေနေပသည္။
        
         " အမွန္တရားကို ဆယ္ႏွစ္အတြင္းမေပၚလာေအာင္ အခုကတည္းကစီစဉ္ရတယ္..... ထူးဝင့္ဇာလြင္ကအသက္ျပင္းတယ္ ဘာမဆိုစူးစမ္းလြန္းတာက တစ္ခ်ိန္မွာစိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္လာမယ္ ဒါေၾကာင့္ "
        
         စကားလံုးေတြကိုျဖတ္ေတာက္ကာ ေနာက္လိုက္အားလွၫ့္ၾကၫ့္လာေသာ လကၤာသံု၏မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲမွာ ပံုမွန္မက်ေသာရက္စက္ျခင္းအေငြ့အသက္ေတြထင္ဟပ္ေနသည္။ လိုအပ္သည္မွသာလူသတ္ေစရန္အမိန႔္ေပးတတ္ေသာ တည္ၿငိမ္ေအးေဆးလြန္းသၫ့္ေခါင္းေဆာင္ဟာ ယခင္ႏွင့္မတူေသာအၾကၫ့္ေတျြဖင့္။
        
         " နယ္ရုပ္ကိုရွင္းလိုက္တာက အေကာင္းဆံုးပဲ "
        
         ထူးဆန္းသလိုၾကၫ့္ေနေသာေနာက္လိုက္ကေတာ့ အဝတ္လဲခန္းထဲမွာရိွေနေသာ တန္ဖိုးႀကီးအဝတ္အစားေတြ ဖိနပ္စင္ေတြေနရာမွာသြားရပ္လိုက္တဲ့ လကၤာသံုစကားသံကိုဆက္လက္နားစြင့္ေနေလသည္။ အနက္ႏုေရာင္လယ္သာရႈးဖိနပ္တစ္ရံကို ဖိနပ္စင္တစ္ေနရာကေနယူငင္ကာ ေျခဖဝါးေရ႔ွ၌ညင္သာစြာခ်လိုက္သည္။ တန္ဖိုးျမင့္ေသာမိေက်ာင္းသားေရဖိနပ္တစ္ရံေလာက္ လူ႔အသက္ကိုအာရံုရိွပံုမရသၫ့္ဟန္ကလည္း လကၤာသံုဆိုတဲ့သူမပံုရိပ္ကိုဆြဲေဆာင္မႈရိွေစဆဲပင္။
        
         " မင္းစိတ္ထဲမွာေမးစရာရိွေနမွာပဲ သီဟာကြၽန္း "
         " ဘာလို႔ အမႈစစ္ကိုမရွင္းပစ္ရတာလဲေတြးေနမွာေပါ့ အရာတိုင္းကရိုးရွင္းေနရင္ နယ္ရုပ္ေတြသက္ေသအတုေတြလိုအပ္ခဲ့မွာလား "
        
         ဖိနပ္ကိုဝတ္ဆင္ၿပီးသြားတဲ့လကၤာသံုတစ္ေယာက္ လြန္ခဲ့ေသာေလးလခန႔္ကကိစၥတစ္ခုကို ေျဖရွင္းဖို႔ေစခိုင္းခံရေသာသီဟာကြၽန္းအား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္ကာေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့သိခ်င္ေနေသာအေၾကာင္းအရာကို လူမိသြားရေသာသီဟာကြၽန္းအဖို႔ ဤေမးခြန္းဟာနားလည္ရခက္ေစသည္လို႔ဝန္ခံရမည္။
        
         " ထူးဝင့္ဇာလြင္ေနာက္မွာ ႀကီးမားတဲ့ေနာက္ခံေတြရိွတယ္ အမႈစစ္ကိုထိလိုက္ရင္တျခားျပႆနာေတြတန္းစီပါလာႏိုင္တယ္..... ဟန္မူပိုင္ကုန္သြယ္ေရးရဲ့ ရွယ္ယာဝင္တစ္ေယာက္အဖို႔ သူ႔ေသဆံုးျခင္းကရႈပ္ေထြးနက္နဲတဲ့ျပႆနာေတြကို မေခၚေဆာင္လာႏိုင္ဘူး..... သက္ေသအတုေတြက ဟန္မူပိုင္ကုန္သြယ္ေရးကို ထိခိုက္နစ္နာေစဖို႔ ! လိုအပ္တာဒါေတြပဲ မီးနဲ႔မကစားတာကအသက္ရွည္ေစတယ္ "
        
         " နားလည္ပါၿပီေခါင္းေဆာင္..... ကြၽန္း အခုခ်က္ခ်င္းသြားေဆာင္ရြက္လိုက္ပါမယ္ "
        
         အခန္းထဲကေနထြက္သြားေသာသီဟာကြၽန္းကိုၾကၫ့္လ်က္ ႏႈတ္ခမ္းတင္းတင္းေစ့ထားရင္းမွၿပံဳးလိုက္ေလေသာ လကၤာသံု။ ေသြးေအးၿငိမ္သက္ေနေသာမ်က္ဝန္းအိမ္ထဲမွာ အထူးတလည္နာက်ည္းခ်က္ေတြရိွေနခဲ့ၿပီး မုန္းပစ္ရန္လည္းခက္ေနသၫ့္ မတည္ၿငိမ္တဲ့ခံစားခ်က္တို႔ရိွေနခဲ့ေခ်သည္။
        
         ႏႈတ္ဖ်ားကထြက္လာတဲ့ဟန္နီဆိုတဲ့အသံမွာ လူတစ္ေယာက္နဲ႔အစားထိုးျမင္ခံရတာေတြက ေအာင့္သက္သက္ခံစားရတယ္ ႏြံ။ မင္းအခုျမင္ေနတဲ့သူဟာ မရိုးရွင္းတဲ့လူတစ္ေယာက္ဆိုတာကို ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ရိွေနခဲ့ပံုပဲ။ လိုက္ေလ်ာအေလ်ွာ့ေပးျခင္းေတြနဲ႔ ခ်စ္ေပးခဲ့တာေတြအတြက္က ျပန္ရလာတာက အစားထိုးခံရျခင္းတဲ့။ ရယ္ခ်င္စရာေကာင္းေနေပမဲ့ လူရႊင္ေတာ္ကကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနတာက အမွန္တရားျဖစ္ေနျပန္တယ္။ တစ္ခါတေလ မင္းၾကၫ့္ေနတာကဘယ္သူ႔ကိုလဲ ျမင္ေနတာကေရာဘယ္သူျဖစ္ေနမွာလဲ တကယ္စိတ္ဝင္စားမိတယ္။ ဟန္နီတဲ့ တကယ္ေတာ့ပ်ားရည္လိုမခ်ိဳလွပါဘူး သိပ္ကိုေသြးေအးရက္စက္ပါတယ္ ႏြံ။ မင္းသိေနသမ်ျွမင္ေနသမ်ွေတြက ထင္သေလာက္မနီးစပ္ေသးတဲ့ ရက္စက္မႈေတြပါ။
        
         အနစ္နာခံျခင္းေတြကေတာ့ မင္းအတြက္သီးသန႔္ေပါ့.....
        
         အဆံုးသတ္မွာ နာက်င္လာရရင္လႊတ္ခ်ဖို႔ေတြးရမလားဆိုတဲ့ ပါးပ်ဉ္ေထာင္လာတဲ့မာနေတြကလည္း အခ်ိန္တန္ရင္ျမင္လိုက္ရတဲ့တစ္မ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္ လက္သည္းေတျြပန္လည္ဖြက္ထားမိျပန္သည္။ စိတ္ထဲမွာေနရာရျခင္းမရိွသၫ့္တိုင္ လက္မလႊတ္ရက္ႏိုင္တဲ့ရပ္ဝန္းတစ္ခုဟာ ဟန္ေနြႏြံဆိုတဲ့ မႏူးမနပ္ေကာင္မေလးျဖစ္ေနတာက သိပ္ဆန္းၾကယ္လြန္းေပသည္။
        
         စြန႔္ပစ္ခံရျခင္းေတြဟာ မင္းနဲ႔မွႀကံဳလာရတဲ့
         ခဝါခ်လိုက္ရတဲ့ မာနပါးပါးေတြပါ
         ေက်နပ္စြာၿပံဳးရယ္ေနခ်ိန္ မ်က္ဝန္းေတြကိုမၾကၫ့္ပါနဲ႔
         လက္က်န္မာနေတြနဲ႔ ဟန္ေဆာင္ၿပံဳးခ်င္ေသးတယ္ရယ္။
         ..........................................................
         ကုမၸဏီ၏ဥကၠ႒ရံုးခန္းအတြင္းမွာ လက်ာ္ရွင္မတ္တပ္ရပ္လ်က္ရိွကာ သူ၏ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူအား အေၾကာင္းအရာတခ်ိဳ႕တင္ျပေနသည္။ လက္ေတာ့ပ္မွအၾကၫ့္မခြာေသာ လကၤာသံုမ်က္ႏွာထက္မွာေတာ့ ခံစားခ်က္အရိပ္အေယာင္စိုးစိမ်ွမရိွဘဲ တည္ၿငိမ္လ်က္ရိွေနေခ်သည္။
        
         " ဘယ္လိုဆက္လုပ္ရမလဲ ေခါင္းေဆာင္ "
        
         လက်ာ္ရွင္ထံမွ ရဲဝင့္ဟန္မရိွေသာစကားသံကို ကီးဘုတ္ေပၚလႈပ္ရွားေနေသာလက္ေခ်ာင္းေတြရပ္ကာ ေအးေအးလူလူနားစြင့္လိုက္သည္။ မခို႔တရို႔မဲ့ၿပံဳးတစ္ပြင့္ႏွင့္ ညာလက္ညိုးသြယ္လ်လ်ေလးက လက္ေတာ့ပ္အားတေတာက္ေတာက္ေခါက္ကာ မ်က္လႊာပင့္လ်က္ၾကၫ့္လာသည္။
        
         " ေႁမြေဟာက္ဂိုဏ္းဆိုတာ လက္စားမေခ်ဘဲေနမယ့္သူေတြ စုထားတာမဟုတ္ဘူး "
         " ေသခ်ာေပါက္ တစ္ေန့ေန့လက္စားျပန္လာေခ်မွာပဲ..... ျမားဦးက သူမဟုတ္ေတာ့ရင္ရၿပီ က်န္တာ ေျဖရွင္းႏိုင္တယ္ "
        
         " ဒါေပမဲ့ ! အဲဒါက ေခါင္းေဆာင္ကိုထိခိုက္လာမွာ မေျပာသင့္တာသိေပမဲ့ မမေလးရွာထားတဲ့ျပႆနာကို ေခါင္းခံဖို႔ကေတာ့ "
        
         စကားျပန္မလာေသာေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူအား လက်ာ္ရွင္ရပ္ၾကၫ့္ရင္းသာ သက္ျပင္းဖြဖြခ်မိေတာ့သည္။ လက္ေတာ့ပ္ဆီသာအာရံုေရာက္ေနဟန္ မ်က္ႏွာမပ်က္စြာအလုပ္လုပ္ေနႏိုင္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူကို လက်ာ္ရွင္နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ေပ။
        
         အတန္ၾကာသည္အထိ အလုပ္ထဲအာရံုစိုက္ထားေသာလကၤာသံုကို လက်ာ္ရွင္ရပ္ၾကၫ့္လ်က္ရိွေနဆဲ။ အနီးကပ္ေနရေသာလက္ေထာက္အေနျဖင့္ လက်ာ္ရွင္သည္ သက္ေတာ္ေစာင့္တစ္ဦးျဖစ္သလို အေရးပါေသာအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္လည္းျဖစ္ျပန္သည္။ ထိုေၾကာင့္ လကၤာသံုထံမွအမိန႔္မေပးသ၍ သူဤေနရာမွေျခတစ္လွမ္းေရြ့ရန္စိတ္ကူးမရိွေခ်။ ျပတ္သားတိက်ေသာေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးဆီမွာ ေခါင္းမာတဲ့လက္ေထာက္တစ္ဦးရိွသင့္သည္မွာ မွန္ကန္သည္မဟုတ္လား။
        
         " လက်ာ္ "
        
         ေရႊေရာင္မ်က္မွန္ကိုင္းကိုညာလက္ခလယ္ျဖင့္ပင့္တင္ကာ ေက်ာက္ရုပ္လိုရပ္ေနသၫ့္လက်ာ္ရွင္အား လကၤာသံုနာမည္ေခၚလိုက္သည္။ အသင့္အေနအထားရိွေနေသာအျပဳအမူက ဘယ္အခ်ိန္အမိန႔္ေပးေပးေဆာင္ရြက္ႏိုင္သၫ့္ပံုစံဟာ လကၤာသံု၏လက္ေရြးစင္ေတြထဲမွာ လက်ာ္ရွင္တစ္ေယာက္သာရိွႏိုင္သည္။
        
         " ေျပာပါ ေခါင္းေဆာင္ "
        
         " ဒီညပစၥည္းအသစ္ဂိုေဒါင္ကို ဘယ္သူ႔မွမေစာင့္ေစနဲ႔ "
        
         နာရီအေတာ္ၾကာမွထြက္လာေသာအမိန႔္သံက နားလည္ရခက္ေသာေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူထံမျွဖစ္၍ လက်ာ္ရွင္သက္ျပင္းေမာသာတိတ္တဆိတ္ခ်ရင္း။
        
         " နားလည္ပါၿပီေခါင္းေဆာင္ လမ္းရွင္းထားလိုက္ပါမယ္ "
         ...........................................................
         တစ္ခ်ိန္ကတက္တူးငယ္ေလးကိုဖ်က္ၿပီးမွ အသစ္ျပန္လည္ထိုးထားေသာတက္တူးေလးဟာ ခ်စ္ဦးသူအေငြ့အသက္ေတြကိုျပန္လည္ခံစားမိေစသည္။ ကလဲ့စားေခ်ဖို႔အတြက္ လြန္ခဲ့ေသာငါးႏွစ္ကဖ်က္ထားရေသာတက္တူးေနရာေလးဟာ ယခုေတာ့လည္းအရင္အတိုင္းျပန္ရိွေနခဲ့ေလၿပီ။ အတူရိွေနတာၾကာေညာင္းၿပီျဖစ္ေသာတက္တူးေလးဆီမွာ လြမ္းေမာဖြယ္အေငြ့အသက္ေလးရေနမိသည္။
        
         ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္သည္ဆိုဆို ငါးႏွစ္စာေခတၲဖ်က္ထားေမ့ထားရေသာတက္တူးေလးက အသစ္ျပန္လည္ထိုးလိုက္ေတာ့လည္း အခ်စ္ဦးကိုေတြ့ရသလိုခံစားေနရဆဲ။ အရာအားလံုးကိုဆံုးရႈံးသြားေအာင္ ကလဲ့စားေခ်ခ်င္စိတ္ေတြက စိတ္ထဲမွာျပၫ့္ႏွက္လာကာ တက္တူးကိုၾကၫ့္မိတိုင္းမွာ ထိုအမ်ိဳးသမီးအေပၚမုန္းတီးျခင္းေတြကထိန္းမရခဲ့။ ထိုေၾကာင့္လည္း အမွတ္တရတက္တူးငယ္ေလးကို ေလဆာျဖင့္ေခတၲဖ်က္ပစ္မိရသည္မဟုတ္လား။
        
         " မုန္းလိုက္တာဟန္နီရယ္ ရွင္ေသသြားရင္ေကာင္းမယ္..... ဒါေပမဲ့ ေသသြားလို႔ေတာ့မျဖစ္ဘူး မမဆီကမ်က္ၾကည္လႊာေလးကို အဆံုးအရႈံးမခံႏိုင္ဘူး "
        
         ေလာင္စာဆီနံ႔ေတျြပၫ့္ေနတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္မွာ စီးကရက္ကိုမီးဖြာကာရိႈက္လ်က္ ခပ္ေအးေအးေျပာေနသူဟာ လကၤာသံုကိုမုန္းတီးပါသည္ဆိုေသာ ဟန္ေနြႏြံသာျဖစ္သည္။ လက္တစ္ဖက္မွာကိုင္ထားတဲ့ေလာင္စာဆီပံုးအား ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာလႊတ္ခ်လိုက္ၿပီး ရိႈက္သံပါတဲ့ရယ္ေမာျခင္းျဖင့္ရယ္လိုက္ခဲ့သည္။
        
         " ခ်စ္တယ္ မုန္းလည္းမုန္းတယ္..... ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ မမသုန္ "
        
         စီးကရက္ကိုဖြာရိႈက္ေနတဲ့ ခပ္ရဲရဲႏႈတ္ခမ္းသားေလးက မီးခိုးေငြ့ေတြကိုမႈတ္ထုတ္လိုက္တဲ့အခါ နာက်င္မႈေတြပါေရာပါသြားသည္။ လက္ၾကားထဲကစီးကရက္ကို ခပ္လွမ္းလွမ္းကိုပစ္ခ်လိုက္ေတာ့ အရည္စီးေၾကာင္းတစ္ခုကိုအစျပဳျပီး မီးေတာက္ေလးေတြကလူးလြန႔္ကခုန္လာသည္။
        
         လွပတဲ့မီးေတာက္ငယ္ေလးက အေဖာ္ေတြကိုဖန္တီးၿပီး ရွည္လ်ားတဲ့ခရီးကိုေရ႔ွဆက္သည္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကိုအလိုရိွသေယာင္ ေျပးလႊားေနတဲ့သက္မဲ့မီးေတာက္ငယ္ေလးက အျမင္နဲ႔တင္လွပေအာင္ကခုန္ေနမွန္းသိသာသည္။ ဆက္သြားလိုက္ပါမီးေတာက္ေလးလို႔ ႏႈတ္ခမ္းေလးလႈပ္ရံုေျပာေတာ့ ေလညင္းေလးကေဖးကူကာ မီးေတာက္ေလးကိုပံ့ပိုးေပးျပန္သည္။
        
         ျမင္ကြင္းေလးကလည္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ အသက္ဝင္လွလိုက္သလဲ။ ေအးခ်မ္းသေယာင္ထင္ရတဲ့ မီးေတာက္ငယ္ေလးက အားႀကိဳးမာန္တက္ေတာက္ေလာင္ေနလိုက္တာ စီးကရက္မီးစေလးမွဟုတ္ရဲ့လားလို႔ ျပန္ေတြးယူရသည္အထိပင္။ တဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္သံေတြနဲ႔ အပူတျပင္းေပါက္ကြဲထြက္သံကလည္း မီးေတာက္ငယ္ေလးအစြမ္းလို႔ မယံုၾကည္ရေအာင္ အားနဲ႔မာန္နဲ႔ေတာက္ေလာင္ေနလိုက္တာ။
        
         " အင္း..... မနက္က်ရင္ေတာ့ ေခါင္းစီးပိုင္းလွေတာ့မွာပဲ "
        
         ေသခ်ာက်က်နနရပ္ၾကၫ့္လို႔ေက်နပ္ၿပီဆိုမွ ဟန္ေနြႏြံဟာကားနားဆီလွမ္းသြားေတာ့သည္။ လေရာင္ေအာက္မွာျမင္ရတဲ့ ကားတံခါးကိုဖြင့္ေနေသာလက္က တက္တူးငယ္ေလးမွာ လက္ဖမိုးအျပၫ့္လို႔ဆိုရမည္။ သို႔ေသာ္ တစ္မ်ိဳးေလးဆန္းစြာ အျမင္ရိုင္းျခင္းမရိွဘဲ ဟန္ေနြႏြံပံုစံကိုဆြဲေဆာင္မႈရိွေစသည္။
        
         လေရာင္နဲ႔မီးေတာက္အကူေၾကာင့္ ထင္းလင္းစြာျမင္ေနရတဲ့ တက္တူးငယ္ေလးက ပန္းပြင့္ေလးကိုပံုေဖာ္ထားရဲ့။ သိပ္ကိုရိုးရွင္းၿပီးလွပတဲ့ အနီႏွစ္ပြင့္ အျဖဴတစ္ပြင့္ပါတဲ့ အစိမ္းအရြက္အခက္ေလးနဲ႔ အဓိပၸါယ္ပါတဲ့ပန္းပြင့္ေလးက နာမည္ေလးကလည္းလွရွာသည္။ တက္တူးငယ္ေလးက အေတာ္အတန္သံေယာဇဉ္တြယ္လာရတာ ႏွစ္တို႔ပင္ၾကာေညာင္းခဲ့ေရာေပါ့။
        
         " အလြမ္းေတြကို မီးေတာက္ေတြနဲ႔ထားခဲ့မယ္ေနာ္ "
        
         အၿပီးအပိုင္ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ မမသုန္.....
        
         မီးေတာက္ေလာင္ေနတဲ့တစျပင္အားေက်ာခိုင္းကာ အနက္ေရာင္ကားေလးကေတာ့ တစ္ေနရာဆီကိုဦးတည္ရန္ရည္ရြယ္ကာထြက္ခြာခဲ့ေလၿပီ။ မီးစေတြၾကားထဲမွာျပာစျဖစ္သြားေသာ ေရာင္စံုဓာတ္ပံုေတြရယ္စာအုပ္တစ္အုပ္ရယ္ဟာ ၿပံဳးရႊင္ေနေသာေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ပံုကို မီးျပာစေတြအျဖစ္ဖံုးအုပ္သြားခဲ့ေခ်သည္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ထိုဓာတ္ပံုေလးတစ္ပံုသည္လည္း မီးေလာင္ကြၽမ္းကာေပ်ာက္ကြယ္သြားရင္း မီးျပာစေတြအျဖစ္သို႔။
        
         " တသက္လံုး အခုလိုေလးပဲေနမယ္ေနာ္ မမသုန္..... "
        
         ၿပံဳးရယ္ေနတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ကေလးသာသာအရြယ္ေကာင္မေလးအား သေဘာတက်ေငးၾကၫ့္ေနခဲ့သည္။ သိပ္ကိုလွပတဲ့မ်က္ဝန္းအၾကၫ့္ေတြက ငယ္ရြယ္တဲ့ေကာင္မေလးႏွလံုးသားအား စကားလံုးျဖင့္ထပ္မံခ်ဳပ္ေနွာင္မိေစသည္က။
        
         " ႏြံအနားမွာ မမအၿမဲရိွေနမွာ..... တသက္လံုး..... မမအတြက္ တျခားသူမလိုအပ္ေတာ့ဘူး "
         .......................................................

စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + UTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang