ညအခ်ိန္စည္ကားေလ့ရိွသၫ့္ Neon clubဟူေသာ အေဆာက္အဦေရ႔ွသို႔ အရိွန္ျပင္းျပင္းရပ္လိုက္ေသာကားတစ္စီး။ ထိုအနက္ေရာင္ကားထဲကေန စိတ္ေလာႀကီးေနသူတစ္ေယာက္ဆင္းလာခဲ့သည္။ မ်က္ႏွာမွာတည္တင္းေနေသာ္လည္း မည္မ်ွစိုးရိမ္ေနေၾကာင္း နံေဘးမွလူမွာရိပ္စားမိသည္။
" ေခါင္းေဆာင္ "
ေနာက္မွေရာက္လာေသာအရြယ္ငယ္ငယ္ေကာင္မေလးက ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္လြန္းေသာမိန္းကေလးအား ကားေပၚကဆင္းဆင္းခ်င္းလွမ္းေခၚသည္။ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေသာမိန္းကေလးက နံေဘးမွတစ္ေယာက္အားလွၫ့္ၾကၫ့္ၿပီး ေနာက္မွေရာက္လာေသာေကာင္မေလးႏွင့္အတူ ကလပ္အထဲသို႔ဝင္လိုက္ၾကသည္။
ကလပ္အထဲသို႔ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ မီးေရာင္စံုႏွင့္သီခ်င္းသံမ်ားက သူမတို႔ကိုဆီးႀကိဳေလသည္။ အလင္းေရာင္ၿပိဳးျပက္ေနေသာလမ္းအားျဖတ္ကာ ကလပ္၏သီးသန႔္အခန္းဆီကိုသာ ေရ႔ွဆံုးမွမိန္းကေလးမွာ စိတ္ေလာႀကီးစြာေလ်ွာက္ေနသည္။ သူမတို႔ကိုျမင္လို႔ဦးၫြတ္လာေသာသူေတြကေတာ့ မၾကာခင္မွာအျပစ္ေပးျခင္းခံရမည္ျဖစ္သည္။
" တံတိုင္း ! သူတို႔ကိုအလုပ္ျဖဳတ္ၿပီး ေက်ာက္တြင္းကိုပို႔လိုက္ "
တစ္ခ်က္လႊတ္အမိန႔္သံဟာ မည္သူ႔ဆီမွမဟုတ္ဘဲ လကၤာသံုဆိုေသာသူမဆီကျဖစ္ေလသည္။ နာမည္တပ္ၿပီးအမိန႔္ေပးခိုင္းေစေသာေၾကာင့္ တံတိုင္းအေနျဖင့္ မည္သို႔ေသာေစာကဒမ်ွတက္ရန္မျဖစ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ အမိန႔္နာခံေသာအားျဖင့္ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး ေက်ာင္းသူေလးအရြယ္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ တံတိုင္းေဘးကျဖတ္ေလ်ွာက္ၿပီးခဏ၌ ေျခလွမ္းေတြကိုရပ္ကာဦးတည္ခ်က္ေျပာင္းလိုက္သည္။
လက်ာ္ရွင္ကေတာ့ လမ္းျပေပးဖို႔အတြက္ လကၤာသံုနံေဘးမွာလိုက္ၿမဲလိုက္လာသည္။ ေလ်ွာက္လမ္းအခ်ိဳးအေကြ့တစ္ခုကိုေက်ာ္သည္ႏွင့္ ယခုည၏ျပႆနာရွင္ကို လက်ာ္ရွင္တို႔ေခါင္းေဆာင္မွာေတြ့ရေခ်ေတာ့မည္။ မည္သူမွန္းမသိေသာကေလးမတစ္ေယာက္ကို လက်ာ္ရွင္တို႔ေခါင္းေဆာင္အစိုးရိမ္လြန္ေနတာ ဒါပထမဆံုးပင္။
" ဒီအခန္းလား "
" ဟုတ္ပါတယ္ ေခါင္းေဆာင္ "
စိတ္ေလာေနေသာေခါင္းေဆာင္ကို လက်ာ္ရွင္အလ်င္အျမန္ေျဖလိုက္ၿပီး နံေဘးသို႔ကိုယ္ကိုရို႔ေပးလိုက္သည္။ အလြန္အမင္းစိုးရိမ္ေနပံုရေသာေခါင္းေဆာင္က တံခါးကိုဖြင့္ဖို႔မဝံ့မရဲျဖစ္ေနကာ လက္မွာလည္းတုန္လႈပ္ေနသည္။ ထိုကေလးမ၏သက္ေရာက္မႈက ေသြးေအးတဲ့ေခါင္းေဆာင္အေပၚကို အေတာ္ေလးလႊမ္းမိုးမႈရိွေနၿပီလို႔ လက်ာ္ရွင္ေတြးမိေလသည္။
" မမေလးဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ေခါင္းေဆာင္ "
လက်ာ္ရွင္ထိုသို႔ေျပာမွ အင္းလို႔ျပန္ေျပာလာၿပီး တံခါးလက္ကိုင္ကိုလွၫ့္ကာဖြင့္လိုက္သည္။ တံခါးခ်ပ္ကပြင့္ဟလာသၫ့္အခ်ိန္မွာ အခန္းတြင္းကေန တစံုတစ္ခုကလြင့္ထြက္လာခဲ့သည္။ ဘာလဲဆိုတာကို ေရေရရာရာမျမင္လိုက္ရခင္ လက်ာ္ရွင္ေရ႔ွမွေခါင္းေဆာင္မွာ နဖူးကေနေသြးတို႔စီးက်လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
" ေခါင္းေဆာင္ !! "
..............................................................
တံခါးဖြင့္ကာဝင္လာေသာအရိပ္ကို ႏြံေသခ်ာမျမင္ခင္မွာ လက္ထဲကဖန္ခြက္ကိုပစ္ေပါက္ႏွင့္ခဲ့သည္။ ရင္းႏွီးေနက်လူတစ္ေယာက္အသံက အထိတ္တလန႔္ထြက္လာတဲ့တခဏမွာ ႏြံႏႈတ္ခမ္းကိုေကြးကာေမာ့ၾကၫ့္မိသည္။ သို႔ေသာ္ျမင္လိုက္ရတာက ေသခ်ာစည္းေနွာင္ထားေသာေၾကာင့္ ဆံစအခ်ိဳ႕သာက်ေနတဲ့နဖူးထက္မွ ေသြးစက္တခ်ိဳ႕တို႔ျဖစ္ေနသည္။
" ဟန္နီ !..... အဆင္ေျပရဲ့လား ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ "
စိတ္ပူသည္မဟုတ္ စိတ္မပူတာလည္းမဟုတ္ေသာေျခလွမ္းျဖင့္ သူမေရ႔ွသို႔ေရာက္ေအာင္သြားခဲ့သည္။ သူမလက္ကာျပလို႔က်န္ခဲ့တဲ့ အခန္းျပင္မွလူယံုကေတာ့ ႏြံကိုမေက်မခ်မ္းၾကၫ့္သြားေလရဲ့။
" ဘယ္ေနရာခိုက္မိလဲ "
သီးသန႔္ခန္းတံခါးကိုပိတ္လိုက္ၿပီး ႏြံကိုၾကၫ့္လာတဲ့သူမထံမွ ေအးစက္စက္စကားတခ်ိဳ႕ထြက္လာသည္။ သူမကိုၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ျဖင့္ နဖူးကေသြးစက္စက္က်ေနၿပီး လက္၌လည္းပတ္တီးအျဖဴကေနရာယူထားေသးသည္။ ထိုသို႔တိုင္ ႏြံကိုစိတ္ပူသလိုေမးလာတာက နည္းနည္းေတာ့ရယ္ခ်င္စရာေကာင္းေနသည္။
" ရွင့္ကိုယ္ရွင္သာစိတ္ပူပါ ဟန္နီ..... ရွင္အခု "
" ဘယ္သူေတြနဲ႔ရန္ျဖစ္တာလဲ "
ႏြံေျပာေနတာကိုသူမနားမေထာင္ဘဲ ေအးစက္စက္အေမးသံသာထပ္ထြက္လာသည္။ ကိုယ္တိုင္ကအဆင္မေျပဘဲနဲ႔ တျခားသူကိုေမးျမန္းေနတာက သူမစိတ္မမွန္လို႔ဆိုတာေသခ်ာသည္။
" ရွင္အခု ေသြးထြက္ေနတယ္ ဟန္နီ..... ကိုယ့္ကိုကိုယ္အရင္စိတ္ပူသင့္တယ္ "
မ်က္ရိုးနားမေရာက္တေရာက္မွာ ေသြးစက္ေလးကိုလက္ႏွင့္သုတ္ၿပီး စိုးရိမ္ဟန္ႏွင့္ႏြံေျပာလိုက္သၫ့္တိုင္ သူမကႏြံကိုသာၾကၫ့္ေနခဲ့သည္။ အေတာ္ေလးထိသြားပံုမလို႔ နည္းနည္းေလးသာလြဲေခ်ာ္လ်ွင္ ႏြံကမ႓ာေလးပ်က္စီးသြားႏိုင္သည္။ တသက္လံုးေနာင္တေတြႏွင့္သာ ရွင္သန္ရေတာ့မွာလို႔ေတြးမိေတာ့ ရင္ထဲမွာဗေလာင္ဆူသြားသည္။
" ဟန္နီ ! ရွင္ဘာလို႔မေရွာင္လိုက္တာလဲ..... တစ္ခုခုျဖစ္သြားမွာမေတြးမိဘူးလား "
" ရတယ္ ဟန္ေနြႏြံ "
လက္ကိုဖမ္းဆုပ္လိုက္တဲ့သူမက ႏြံလက္ကိုအသာအယာဖယ္ခ်သည္။ ေသြးေအးလြန္းပါလားလို႔ေတြးရင္း သူမမ်က္ဝန္းထဲကိုေငးၾကၫ့္ေတာ့ အဓိပၸါယ္မသိေသာအၾကၫ့္ကို ႏြံလက္ခံရရိွလိုက္သည္။
" ေနာက္တစ္ခါ ဒီကိုအသက္မျပၫ့္ဘဲမလာပါနဲ႔ "
" ဘာလို႔လဲ ဟန္နီ ? အသက္မျပၫ့္ေသးတာပဲ ေျပာေနေတာ့မွာလား "
ႏြံျပန္ေမးလိုက္ေသာစကားကို ေသြးေအးစြာလ်စ္လ်ူရႈ႔သြားေသာသူမ။ မည္သၫ့္စကားမ်ွမေျပာေသးဘဲ စားပြဲေပၚကလက္က်န္ပုလင္းကိုသာ သူမစူးစူးစိုက္စိုက္ၾကၫ့္ေနသည္။
" ေနာက္တစ္ႀကိမ္ မစိုးရိမ္ခ်င္လို႔ ႏြံ "
ေအးစက္စက္အၾကၫ့္ျဖင့္ၾကၫ့္ရင္း ႏြံနာမည္ကိုပထမဆံုးေခၚလာတဲ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးကို မမိွတ္မသုန္ၾကၫ့္မိလိုက္သည္။ စိုးရိမ္သည္ဆိုေသာစကားကို သူမႏႈတ္ဖ်ားကေနထြက္က်လာမည္လို႔ ႏြံဘယ္ေတာ့မွမထင္ခဲ့မိေပ။
ေသြးေအးေအးၿပံဳးတတ္ၿပီး ေသြးေအးေအးျပဳမူတတ္ေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးက ေသြးေအးေအးစကားကိုသာဆိုခဲ့သၫ့္တိုင္ စိုးရိမ္ေနေၾကာင္းသိသာသည္လို႔ ႏြံေတာ့ထင္ျမင္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းပါးကတည္တင္းေနလ်က္ ႏြံလက္ေကာက္ဝတ္ကိုဆြဲလာတဲ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ့ေက်ာျပင္ငယ္ေလးဟာ ရက္စက္တတ္သူလို႔မထင္ရက္စရာေကာင္းေနသည္။
...........................................................
အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္ကတည္းက အခန္းထဲမွာရိွေနေသာ သံုႏႈတ္ခမ္းဟာ တတိယေျမာက္အနမ္းေၾကာင့္ ေကြးၫြတ္ကာၿပံဳးေနခဲ့သည္။ ကားေပၚကဆင္းလ်ွင္ဆင္းခ်င္းမွာ လက္ေအာက္ကသူေတြေရ႔ွမွာ အနမ္းေပးသြားျခင္းခံလိုက္ရေပမဲ့ ေဒါသတို႔စိုးစဉ္းမ်ွမရိွေနခဲ့ေခ်။
တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေသာအခန္းထဲမွာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လ်က္ရိွေနတဲ့ သံုႏွလံုးသားဟာ ပံုမွန္ထက္အဆမတန္ခုန္ေနေပသည္။ အလြန္ကိုငယ္ရြယ္လြန္းေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို သံုအျပဳအမူေတြေျပာင္းလဲေနမိသည္။ ရက္စက္ေသာ ေသြးေအးေသာ လကၤာသံုႏွင့္မဆိုင္တဲ့ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ့တဲ့ ေနာက္ထပ္လကၤာသံုတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနမိတဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ဆန္းစစ္ရမလိုပင္။
" ဟန္နီ..... အထဲမွာရိွေနလား "
အင္မတန္ရက္စက္တတ္ေသာ က်ားရိုင္းအဖြဲ႔ကိုဦးေဆာင္ေနသၫ့္ သံုအတြက္ ထိုေကာင္မေလးဟာ အႏၲရာယ္ျဖစ္ႏိုင္လ်က္ႏွင့္ လက္ခံမိရျခင္းမွာအေၾကာင္းအရင္းတစ္ခုသာရိွသည္။
မိသားစု အမ်ားသူငါလိုမိသားစုမ်ိဳး သံုလိုခ်င္မိတဲ့အတြက္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ထိုေကာင္မေလးကို လက္ခံမိခဲ့တာျဖစ္သည္။ ငယ္ရြယ္လြန္းတဲ့အခ်ိန္မွစၿပီး က်ားရိုင္းအဖြဲ႔ကိုဦးေဆာင္ရတဲ့ ခုနစ္ႏွစ္တာတေလ်ွာက္လံုးမွာ သံုသံေယာဇဉ္ဆိုတာမသိခဲ့ေပ။ အခန္းျပင္ကထိုေကာင္မေလးေၾကာင့္သာလ်ွင္ တြယ္ၿငိရာသံေယာဇဉ္ကို ပထမဆံုးရွာေတြ့ခဲ့သည္။
အဆိပ္ေပါင္းပင္မွန္းမသိခင္ အခ်ိန္တခဏတာဟာ အလြန္ေတာ္လြန္းတဲ့သံုကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္အမွားေတြခ်မိေစသည္။ လည္ပင္းေပၚလာေထာက္မယ့္ ဓားတစ္လက္ရဲ့လက္ပိုင္ရွင္ကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်လည္စင္းေပးမိျခင္းဟာ ႏြံငယ္ေလးေၾကာင့္ဆိုလ်ွင္။
" အထဲမွာမရိွဘူးလား ဟန္ ! "
မိုက္ရူးရဲဆန္လြန္းတယ္လို႔ လူတိုင္းကသံုကိုေထာက္ျပၾကသည္။ မေကာင္းတဲ့အက်င့္တစ္ခုလို႔လည္း အားလံုးကျပဳျပင္ဖို႔ စိတ္ရင္းအမွန္ႏွင့္တားျမစ္ၾကသည္။ ထိုသို႔တိုင္ သံုရဲ့အက်င့္ေၾကာင့္ တစ္ေန့မွာေသရမွာသိေနလည္း တံခါးဖြင့္မိတဲ့လက္ကို ျပန္ရုပ္သိမ္းမိမည္မဟုတ္ေပ။
" ဟန္နီကအထဲမွာရိွေနတာပဲ..... ဝင္လာမယ္ေနာ္ "
ေလွာင္ရယ္ရိပ္ေတျြမဴးေနတဲ့ ထိုေကာင္မေလးရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးရဲရဲေလးကို သံုခဏတာၾကၫ့္ၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပကာဖယ္ေပးလိုက္သည္။ အခန္းထဲဝင္လာမယ့္ ထိုေကာင္မေလးရဲ့ေျခလွမ္းေတြမွာ မူမမွန္ေနတာကိုႀကိဳသိလ်က္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္းေနခဲ့သည္။
အနားတိုးကပ္လာမယ့္အရိပ္အေယာင္ကို သံုဘက္မွအရင္ေရွာင္ဖယ္ေတာ့ ထိုေကာင္မေလးႏႈတ္ခမ္းက ေလွာင္ၿပံဳးေလးတစ္ပြင့္ျဖစ္သြားသည္။ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းႏွင့္ မျမင္လိုက္ျခင္းက အဓိပၸါယ္ကြဲလြဲေၾကာင္း ထိုေကာင္မေလးအားသိေစခ်င္သည္။
" အခန္းထဲကအဲကြန္းပ်က္ေနတယ္ ဟန္နီ..... ဒီညအတူအိပ္ခ်င္တယ္ အဆင္ေျပတယ္မလား "
" အင္း "
လကၤာသံုထံမွာ ပ်က္ယြင္းျခင္းဆိုတဲ့စကားဟာ တစ္မိနစ္ထက္မပိုဘူးဆိုတာ ထိုေကာင္မေလးမသိေနေခ်။ လက္မွတ္ရမီးျပင္သူေတြ စက္ပစၥည္းျပဳျပင္သူေတြ အနားတဝိုက္မွာအသင့္ရိွေနတာကို သံုခပ္ဆိတ္ဆိတ္သာေနလိုက္သည္။
မာယာလွၫ့္ကြက္ေတြလွပေပမဲ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တိုးဝင္ေပးတာကို သက္ရိွႏြံငယ္ေလးသိလ်ွင္ အခုကဲ့သို႔တိတ္တဆိတ္ေလွာင္ၿပံဳးေနမလား သံုသိခ်င္သည္။ ဟုတ္သည္ ထိုေကာင္မေလးဟာ သံုအတြက္ သက္ရိွႏြံငယ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ႏြံမွန္းသိလ်က္ မစူးစမ္းေတာ့ဘဲ မလႈပ္မယွက္နစ္ျမဳပ္ခံခ်င္သၫ့္ သက္ရိွႏြံငယ္ေလး။
က်ယ္ဝန္းတဲ့အခန္းထဲမွာ ေလထုကပူစပ္ပူေလာင္ျဖစ္ေစသည္ကို ခံစားေနမိလ်က္ပင္ မသိေယာင္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ဟာ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္အတြက္ အလြန္တရာက်ယ္လြန္းေစလ်က္ သံုမွာကုတင္ေထာင့္စြန္းေရာက္သည္ထိ ခပ္က်ံဳ႔က်ံဳ႔ေလးအိပ္ေနရသည္။
" ဟန္နီ ! ရရဲ့လား "
ဘယ္ဘက္လက္ဖ်ံဆီမွ ေအာင့္သက္သက္နာက်င္မႈႏွင့္ အေပၚတစ္ေနရာကေနျပဳတ္က်လာသၫ့္ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ မ်က္လံုးကိုအားယူဖြင့္လိုက္ေတာ့ သံုကိုၾကၫ့္ေနသၫ့္ သက္ရိွႏြံငယ္ေလးရဲ့စကားသံကိုၾကားလိုက္သည္။
လက္ရိွအေျခအေနအား သံုအခ်ိန္ယူၿပီးစဉ္းစားရင္း ေဘးပတ္လည္ကိုၾကၫ့္မိမွ ကုတင္ေထာင့္မျွပဳတ္က်ခဲ့မွန္းသိရသည္။ အေပၚစီးအေနအထားႏွင့္ စိတ္ပူသည္ေလာ စိတ္မပူသည္ေလာမေသခ်ာတဲ့ ႏြံငယ္ေလးရဲ့ မ်က္ဝန္းအၾကၫ့္ကိုေရွာင္ဖယ္ရင္း လဲက်ေနရာမွာပင္ သံုလွဲအိပ္လိုက္ခဲ့သည္။
ေခါင္းေအာက္မွာခုခံအိပ္ထားတဲ့ ဘယ္ဘက္လက္ဖ်ံက အလြန္နာက်င္ေနေသာ္လည္း သံုအိပ္ခ်င္ေနၿပီျဖစ္သည္။ မေတာ္တဆျဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ အိပ္စက္ၿပီးတစ္ေရးႏိုးလာျခင္းကို ခႏၶာကိုယ္ကလက္သင့္မခံသလို ထံုထိုင္းေနျခင္းကဆိုးဝါးလာသည္။ မအိပ္စက္ဘဲေနလ်ွင္ အဆင္ေျပေနေပမဲ့ အိပ္စက္ၿပီးလန႔္ႏိုးလာလ်ွင္ေတာ့ အသိအာရံုေတြေလးကန္ေနေခ်သည္။
" ရွင္ အေပၚ××တက္အိပ္×လား ဟန္×..... ×××ေလ ×× "
သံုကိုကုတင္ေပၚကေန ႏြံငယ္ေလးစကားလွမ္းေျပာေနတာကို ၾကားေနရေပမဲ့ ဘာေတြေျပာေနမွန္းမရွင္းမလင္းျဖစ္ေနသည္။ ဘယ္ဘက္လက္ဖ်ံက ဖိအိပ္ထားရလို႔ နာေနသလား မနာေနဘူးလားဆိုတာလည္း ခံစားမိေနျခင္းမရိွေပ။
အခုခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကလုပ္ႀကံလ်ွင္ေတာင္ မသိလိုက္ဘဲေသသြားမွာပင္။ ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ေအာင္သာ အိပ္ခ်င္စိတ္ႀကီးစိုးေနၿပီး အာရံုေတြဗလာက်င္းကာ ထံုထိုင္းလ်က္ရိွသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း သံုအခန္းကို အၿမဲတေစအတြင္းကေန လံုၿခံဳေအာင္ျပဳလုပ္ထားခဲ့တာျဖစ္သည္။
အခန္းထဲကၾကမ္းျပင္မွာ ေကာင္းစြာအိပ္စက္ေနတဲ့လကၤာသံုကို အိပ္ရာထက္ကေန အံ့အားသင့္စြာၾကၫ့္ေနတဲ့ဟန္ေနြႏြံကေတာ့ တစ္ညလံုးမအိပ္စက္ႏိုင္ေအာင္ရိွေနေပသည္။
............................................................
YOU ARE READING
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
