အဆံုးအစမဲ့လြင့္ေျမာေနတဲ့တိမ္ေတြကို ညေကာင္းကင္ရဲ့သဘာဝအလင္းေရာင္ေအာက္မွာ ဟိုတစ္စဒီတစ္စျမင္ေနရသည္။ စီးကရက္ျဖတ္ထားေသာသူအဖို႔ ေကာင္းကင္ကိုေငးေမာၾကည့္ျခင္းကသာ မြန္းက်ပ္မႈတို႔ကိုေျဖထုတ္ရာနည္းလမ္းျဖစ္ေနသည္။ မွားခဲ့သည္လို႔ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္တင္ရင္း လက္မလႊတ္ႏိုင္ျခင္းေတြေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးသားနာက်င္ေနရတာကိုေတြးမိေတာ့ လက္လႊတ္လိုက္ရမလားဆိုတဲ့အေတြးကဝင္လာခဲ့သည္။
ရွင္နဲ႔ဒီအေျခအေနအထိေရာက္လာၾကၿပီးမွ လက္လႊတ္ရေတာ့မွာလား ဟန္နီ။ မေရြးခ်ယ္ခ်င္ဘူး မေရြးခ်ယ္ႏိုင္ဘူးလို႔ျငင္းဆန္ရင္းနဲ႔ ဒီအေျခအေနထိေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ လက္လႊတ္ရေတာ့မွာလားလို႔ တစ္ခ်က္ေလးေတြးမိရင္ကို ပင္ပန္းၿပီးမြန္းက်ပ္လိုက္တာဟန္နီရာ။
ေလးပင္ေသာေလေငြ့တစ္ခ်က္က ႏွာဖ်ားကေနထြက္လာၿပီးေတာ့ ပိုၿပီးေလးလံတဲ့ေလေငြ့ေတြကိုရိႈက္သြင္းရင္း ဝဲတက္လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုတားျမစ္ဆန္႔က်င္လိုက္သည္။ ႏွလံုးသားအလိုကိုေရြးမည္ဆိုကာမွ လုပ္ခဲ့မိသမ်ွအျပစ္ေတြနဲ႔ဒဏ္ခတ္ခံရသည့္အျဖစ္က မတရားဘူးလို႔ေျပာဖို႔အခြင့္ပင္မရိွေနေလ။
" ဒီပြဲမွာရွင္တကယ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ "
တစစီစုတ္ျပတ္သတ္သြားတဲ့ခံစားခ်က္ေတြက ထိုက္တန္တဲ့ျပစ္ဒဏ္တစ္ခုသာဆိုလ်ွင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ခံယူသြားမွာပင္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးအေပၚမွာ ဟန္ေနြႏြံေကာင္းေပးႏိုင္ခဲ့တာဘာမွမရိွလို႔ အခုလိုနာက်င္ေနရေတာ့လည္း ခံစားထိုက္သည္လို႔သာယူဆသည္။ သူမမ်က္ရည္ေတြကို ဥေပကၡာျပဳခဲ့မိတာေတြက ကိုယ္တိုင္ခံစားရေတာ့မွ ဒီငမိုက္သားကနားလည္တတ္ခဲ့တာဆိုေတာ့။
နာက်င္လိုက္တာဟန္နီရာ.....
မ်က္ရည္စေတြကိုတင္းခံမထားႏိုင္ေတာ့လို႔ လြတ္လပ္စြာစီးက်ေစရင္း အက်ႌလက္စႏွင့္သုတ္ေနမိသည္။ ညာလက္ဖဝါးထဲမွာခပ္တင္းတင္းကိုင္ထားမိတဲ့ ေငြဟန္းခ်ိန္းေလးကလည္း လက္ေခ်ာင္းေတြၾကားထဲမွာတြဲခိုကာမွီႏြဲ႔လို႔။ စီးက်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုသာ အခ်ိန္တစ္ခုထိၾကာေအာင္ထိုင္သုတ္ရင္း အရူးတစ္ေယာက္လိုရယ္ေမာျဖစ္သည္။
" ဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ ဟန္ေနြႏြံ "
ထိုအခိုက္အတန္႔တခဏမွာ ဟန္ေနြႏြံေနာက္ေက်ာဘက္ကေန ရုတ္တရပ္ထြက္ေပၚလာတဲ့အသံေလးေၾကာင့္ မ်က္ရည္စက္လက္ႏွင့္လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေလေအးေတြတိုးေဝ့သြားေသာေလဟာျပင္ေနရာမွာ လွပသိမ္ေမြ့တဲ့အမ်ိဳးသမီးေလးတစ္ေယာက္က ဟန္ေနြႏြံကိုရပ္ၾကည့္ေနခဲ့ၿပီး တစ္လွမ္းခ်င္းေျခလွမ္းေတြတိုးလာေနခဲ့ေလသည္။
အျဖဴေရာင္ကဲ့သို႔ေသာႏို႔ႏွစ္ေရာင္အက်ႌေလးကို အျဖဴေရာင္ခ်ည္သားေဘာင္းဘီနဲ႔တြဲဖက္ထားတဲ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးက ဟန္ေနြႏြံထံကိုတစ္လွမ္းခ်င္းတိုးလာရင္းက အၿပံဳးအရယ္မရိွစြာၾကည့္ေနေခ်သည္။ ေလွကားလက္တန္းနားမွာမီးလံုးေတြထြန္းထားၿပီး ထိုအလင္းေရာင္ကိုေက်ာေပးကာေလ်ွာက္လာေနေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးအလွေလးေၾကာင့္ မ်က္ရည္မ်ားပင္စီးက်ဖို႔ေမ့ေလ်ာ့သည္။
" ဟန္နီ..... "
ဟန္ေနြႏြံႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကေန လကၤာသံုကိုငိုသံေလးႏွင့္ေခၚလိုက္သည္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ႏႈတ္ဆက္ရမယ့္အေျခအေနက မထင္မွတ္ဘဲဒီလိုအခ်ိန္ျဖစ္ေနခဲ့တာလား။ ဝမ္းနည္းလာတဲ့စိတ္အစဥ္ေၾကာင့္ သိမ္ေမြ့စြာလာရပ္သည့္ေျခေထာက္တစ္စံုကို ဟန္ေနြႏြံဖက္တြယ္လိုက္မိသည္။
ႏြံ.....
ရပ္ေနဖို႔အဆင္မေျပစြာဖက္တြယ္ခံထားရေသာ လကၤာသံုမ်က္ဝန္းလွလွေလးက အံ့အားသင့္ျခင္းေၾကာင့္အနည္းငယ္က်ယ္သြားခဲ့သည္။ ငိုေနမွန္းသိသာေသာေက်ာျပင္တသိမ့္သိမ့္ေလးကို မ်က္ေတာင္ေလးခတ္ကာငံု႔ၾကည့္မိေတာ့ အလိုက္မသိေသာလက္ေလးတစ္ဖက္က ဟန္ေနြႏြံေခါင္းေလးကိုႏူးညံ့စြာထိေတြ့မိသြားသည္။
" လမ္းခြဲမယ္ ! ေဒၚလကၤာသံု ~~ ရွင့္ကို ~ မကပ္တြယ္ေတာ့ဘူး "
ရိႈက္ငိုသံေၾကာင့္တုန္ရီေနတဲ့စကားလံုးေတြက ကေလးတစ္ေယာက္လိုငိုေႂကြးေနတဲ့ ဟန္ေနြႏြံဆီကထြက္လာသတဲ့လား။ လကၤာသံုမ်က္ဝန္းေလးကမ်က္ရည္ၾကည္ေတြေဝ့တက္လာၿပီး ေျခေထာက္တစ္စံုကိုအလြတ္မေပးဘဲ ဖက္တြယ္ရင္းငိုရိႈက္ေနတဲ့ဟန္ေနြႏြံကိုသာ ငံု႔ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။
" လမ္း ~ ခြဲ မယ္ "
ေတြေဝရႈပ္ေထြးေနတဲ့စိတ္ေတြကို ခဏတာျဖစ္ျဖစ္ေျပေပ်ာက္ဖို႔အတြက္ ဤေလဟာျပင္အထပ္ကိုလကၤာသံုတက္လာခဲ့ခ်ိန္က ဒီေကာင္မေလးႏွင့္ေတြ့ရမည္လို႔မထင္ထားေပ။ ရိႈက္ရိႈက္ၿပီးငိုလိုက္ရယ္လိုက္ႏွင့္ တသိမ့္သိမ့္တုန္ေနတဲ့ေနာက္ေက်ာေလးကိုျမင္ေတာ့ လွည့္ထြက္သြားဖို႔ေတြးမိခဲ့ေပမဲ့ သူေျပာလိုက္တဲ့စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ေက်ာခိုင္းထြက္သြားဖို႔ခြန္အားေတြေပ်ာက္သြားသည္။
" လမ္း ~ ခြဲ ! "
" ဒီပြဲမွာမင္းအႏိုင္ရပါတယ္ ႏြံ "
ရိႈက္ေနျခင္းသာရိွၿပီးငိုသံတိတ္သြားေသာ ဟန္ေနြႏြံကို လကၤာသံုငံု႔ၾကည့္လ်က္သားရိွေနသည္။ အံ့ၾသျခင္းေတြႏွင့္ ျဖည္းျဖည္းေလးေမာ့ၾကည့္လာမယ့္မ်က္ႏွာေလးကို မ်က္ေတာင္ေလးတစ္ခ်က္သာခတ္ၿပီး ညင္သာစြာထိေတြ့လိုက္သည္။
" ဟန္နီ ~ "
" ကိုယ့္ဘဝမွာ တစ္ခါမွမရႈံးနိမ့္ဖူးဘူး ဟန္ေနြႏြံ..... မင္းနဲ႔မေတြ့ခင္အထိ ကိုယ့္ဘဝမွာရႈံးနိမ့္တဲ့ခံစားခ်က္မဝင္ဖူးဘူး အရႈံးလည္းမေပးဖူးခဲ့ဘူး "
လကၤာသံုေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကိုဖက္တြယ္ထားသည့္ ဟန္ေနြႏြံကိုငံု႔ၾကည့္ရင္း ျဖည္းျဖည္းေလးဒူးေထာက္ခ်လိုက္ခဲ့သည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေနအထားျဖစ္ေတာ့မွ မ်က္ရည္ေတြစိုစြတ္ေနတဲ့ပါးျပင္ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ညင္သာစြာအုပ္ကိုင္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြဖြဖြသုတ္ေပးသည္။ ကိုယ္တိုင္၌ေတာ့မ်က္ေတာင္ေတြစိုစြတ္ေနေပမဲ့ ဟန္ေနြႏြံမ်က္ရည္ေတြကိုေတာ့ လကၤာသံုမၾကည့္ရက္ႏိုင္ခဲ့ေခ်။
" မင္းတစ္ေယာက္ကိုပဲကိုယ္အရႈံးေပးခဲ့တာ "
ဝန္ခံခ်က္တစ္ခုကိုထပ္မံေလွာင္ရယ္မခံလို၍ ဟန္ေနြႏြံ၏မ်က္ဝန္းေလးကိုေသခ်ာေအာင္ၾကည့္ရင္း လကၤာသံုအားတင္းကာဖြင့္ဟမိသည္။ တသက္စာအရႈံးေပးထားသည္မို႔ ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္လွည့္စားခံရမွာစိုးတာေတာ့အမွန္ပင္။
" ဒါေၾကာင့္မို႔ မ်က္ရည္ေတြတိတ္လိုက္ေတာ့ "
" ေဒၚလကၤာသံု ~ ရွင္မေကာင္းဘူး ႏြံကိုအခ်ိန္တိုင္းႏွင္ထုတ္ေနတာ ရွင္မေကာင္းဘူး "
ေခ်ာ့ပံုကေအးစက္စက္ႏွင့္ေပမဲ့ ဟန္ေနြႏြံႏွလံုးသားေလးကိုေတာ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးလႈပ္ကိုင္ႏိုင္စြမ္းရိွပံုပင္။ စီးက်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုထိန္းမရေအာင္ပင္ သူမပခံုးကိုထုရိုက္ရင္းငိုေနမိေတာ့သည္။ လကၤာသံု ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးက နာမည္ေလးလွၿပီးလူေလးေခ်ာလွသေလာက္ အက်င့္တစ္စက္မွမေကာင္းေပ။
ဟန္ေနြႏြံႏွလံုးသားက ထိုအမ်ိဳးသမီးႏွင့္မွေသေလာက္ေအာင္နာက်င္ရၿပီး ေသေလာက္ေအာင္ခ်စ္တတ္သြားခဲ့ရသည္။ ေအးစက္စက္သာဆက္ဆံတတ္သည့္အမ်ိဳးသမီးကိုမွ ကလဲ့စားေခ်မယ္ေႂကြးေၾကာ္ၿပီး ရူးေလာက္ေအာင္ခ်စ္မိသြားမည္လို႔ဘယ္သူထင္မွာလဲ။ ဒီအမ်ိဳးသမီးေလးက ရုပ္ေလးေခ်ာၿပီးရက္စက္တဲ့သူမွန္းသိလ်က္ ဟန္ေနြႏြံမွာရုန္းထြက္မရေအာင္ခ်စ္ေနမိခဲ့သည္။ လကၤာသံုကေတာ့ ထိုအေျပာေလးေၾကာင့္ မ်က္ရည္ၾကည္ေလးေတြပုတ္ထုတ္ရင္းၿပံဳးမိသြားသည္။
" မေကာင္းမွန္းသိလ်က္ ဘာလို႔တိုးဝင္လာရတာလဲ "
စကားသံခ်ိဳျမျမေလးက ေအးစက္မေနဘဲႏူးညံ့ေနသည္။ ဟန္ေနြႏြံစိတ္ထင္ရံုမဟုတ္ဘဲ အမွန္တကယ္ပင္ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးႏူးညံ့ေနေလသည္။
" ရွင္သိပ္ေခ်ာလို႔ ေထာင္ေခ်ာက္မိေနတာေလ..... "
ထိုစကားေလးတစ္ခြန္းေၾကာင့္ လကၤာသံုရယ္မိသည္။
" ရုန္းထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားတိုင္းနာက်င္ရၿပီး ရွင့္ဆီမွာပဲတဝဲလည္လည္ျဖစ္ေနတဲ့ကြၽန္မက နာနာဘာဝလိုပဲ..... ဘယ္တရားနဲ႔မွခြၽတ္လို႔ရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး "
ထိုေနာက္ လကၤာသံုတိတ္ဆိတ္စြာၾကည့္ၿပီး ဟန္ေနြႏြံရဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ဖယ္ရင္း ညင္သာစြာေပြ့ဖက္လိုက္သည္။ ပခံုးေပၚကိုေခါင္းမွီတင္လာေသာ ဟန္ေနြႏြံမွာေတာ့ ရိႈက္သံမပါေသာငိုေႂကြးျခင္းျဖင့္ မ်က္ရည္ေတြစီးက်ေနေလသည္။ ဒီအမ်ိဳးသမီးကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးမိျခင္းက ဟန္ေနြႏြံဘဝမွာျပင္လို႔မရမယ့္အမွားဆိုလည္း ဘယ္ေသာအခါမျွပင္ဖို႔ႀကိဳးစားေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။
" ရွင့္ကိုလက္မလႊတ္ႏိုင္ဘူး ဟန္နီ "
..............................................................
စာၾကည့္ခန္းကေနထြက္လာခဲ့ၿပီးေတာ့ ေလွကားကေနေအာက္ထပ္ကို လက်ာ္ရွင္ဆင္းလာသည္။ ေနရမည့္အိပ္ခန္းဟာ စံအိမ္ေအာက္ထပ္၏ဘယ္ဘက္အျခမ္းမွာရိွၿပီး စားဖိုေဆာင္၏အေရ႔ွတြင္ေနရာယူအခန္းဖြဲ႔ထားေပသည္။ ေလွကားကေနဆင္းလာၿပီးလ်ွင္ အထဲဘက္သို႔နည္းနည္းေလ်ွာက္ဝင္သည္ႏွင့္ လက်ာ္ရွင္ေနသည့္အခန္းေရ႔ွသို႔ေရာက္မည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခန္းေရ႔ွသို႔လက်ာ္ရွင္မေရာက္ေအာင္ လူတစ္ေယာက္ကရပ္ေစာင့္ေနခဲ့ေလသည္။
" မမေလးဆူးႏွင္း "
လက်ာ္ရွင္ေျခလွမ္းေတြတံု႔ကနဲရပ္သြားေအာင္လုပ္ႏိုင္သူက ပန္းေရာင္ဆံႏြယ္ေကာက္ေကာက္ေလးကိုတဝက္စည္းထားၿပီး အနက္ေရာင္အေနြးထည္ကုတ္ကိုခြၽတ္ေနသည့္ ေရႊဆူးႏွင္းသာျဖစ္ေခ်သည္။
" အေအးမိမယ္ ေရမခ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ "
ခြၽတ္ထားတဲ့အေနြးထည္ကုတ္ကိုကိုင္ၿပီး လက္ပိုက္ကာတစ္လွမ္းခ်င္းေလ်ွာက္လာရင္း လက်ာ္ရွင္ေခါင္းေပၚကို အေနြးထည္ကုတ္ျဖင့္ဖံုးအုပ္လိုက္ေသာ ေရႊဆူးႏွင္း။ ႏႈတ္ကေနလည္းဂရုမစိုက္သလိုေျပာၿပီး လက်ာ္ရွင္ေဘးကေနျဖတ္ေလ်ွာက္သြားသည္။
ေရခ်ိဳးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စာၾကည့္ခန္းထဲေရာက္လာရသည္မွန္း ေရစိုေနတဲ့ဆံပင္ေတြၾကည့္ရံုႏွင့္ ေရႊဆူးႏွင္းသိသည္။ ထိုေၾကာင့္လည္း ေရခ်ိဳးဆပ္ျပာနံ႔မရတဲ့လက်ာ္ရွင္ကို ေရမခ်ိဳးဖို႔အတြက္ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္စိတ္ျဖင့္မွာလိုက္ျခင္းသာ။ အခုလည္း ဆံပင္စိုေနတဲ့အေနအထားႏွင့္ေနလ်ွင္ အေအးမိေနမည္စိုး၍ လွည့္ထြက္လာတဲ့ေျခလွမ္းေတြကိုဦးတည္ရာေျပာင္းၿပီး လက်ာ္ရွင္ေနာက္ေက်ာမွာသြားရပ္လိုက္သည္။
" ဒီလိုပဲအူတူတူရပ္ေနမွာလား ဒီဘက္လွည့္ "
ေက်ာေလးမတ္သြားေသာလက်ာ္ရွင္တစ္ေယာက္ ေနာက္ေက်ာဘက္မွာေရႊဆူးႏွင္းရိွေနတဲ့အသိေၾကာင့္ လက္ဖ်ားေလးေတြလႈပ္ရွားသြားသည္။
" ဆံပင္ေတြကိုေသခ်ာေျခာက္ေအာင္သုတ္ေပးမယ္ "
လက္ဖ်ားေလးေတြလႈပ္ရွားရံုတင္မက လက္သီးေလးပါက်စ္လိုက္မိၿပီး ဆြဲလွည့္တဲ့အတိုင္းပါလာေသာလက်ာ္ရွင္မွာ ေရႊဆူးႏွင္းကိုၾကည့္ၿပီး ျဖဴေကာင္ေလးလိုကိုယ္ကိုႀကံဳ႔ထားမိသည္။ အေနြးထည္ကုတ္ရဲ့ႏူးညံ့တဲ့အထိအေတြ့ေၾကာင့္ တန္ဖိုးႀကီးတဲ့အက်ႌႏွင့္ဆံပင္ေျခာက္ေအာင္လုပ္ေပးေနေသာ ေရႊဆူးႏွင္းကို လက်ာ္ရွင္နားမလည္ႏိုင္ခဲ့ေခ်။
အခန္းထဲမွာမ်က္ႏွာသုတ္ပဝါရိွေၾကာင္းေျပာခ်င္ေပမဲ့ အာရံုစိုက္ကာဆံပင္သုတ္ေပးေနေသာေရႊဆူးႏွင္းကို မဝံ့မရဲသာခိုးၾကည့္ၿပီး လက်ာ္ရွင္မ်က္လႊာခ်လိုက္ရသည္။ ပခံုးကိုတတ္ႏိုင္သမ်ွႀကံဳ႔ရင္း ေရႊဆူးႏွင္းခႏၶာကိုယ္ႏွင့္မထိမိဖို႔ အေနာက္ကိုဆုတ္ဆုတ္သြားသည့္ လက်ာ္ရွင္။ ထိုအျပဳအမူကိုသတိထားမိတဲ့ေရႊဆူးႏွင္းက ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကိုတြန္႔ေကြးၿပီး ခႏၶာကိုယ္ခ်င္းထိလုမတက္ဆြဲကာတိုးကပ္လာသည္။
" မမေလးဆူးႏွင္း "
" အသံမထြက္နဲ႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန "
ေခါင္းေလးကိုဖြဖြေလးသုတ္ေပးရင္းက ေစာကဒတက္လိုေသာအသံကို ေရႊဆူးႏွင္း ျပတ္ျပတ္သားသားဆီးပိတ္ထားလိုက္သည္။ ဆံပင္ေတြေသခ်ာေျခာက္လာတာကိုၾကည့္ၿပီး အေနြးထည္ကုတ္ကိုသူ႔လက္ထဲထည့္ေပးကာ ေပ်ာ့ေပ်ာ့အိအိဆံပင္ေတြကိုကိုင္ၾကည့္ေနသည္။ ေနာက္ေတာ့ လက္ေကာက္ဝတ္ကေခါင္းစီးႀကိဳးကိုျဖဳတ္ယူၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေနအထားႏွင့္ပင္ သူ႔ဆံပင္ေလးေတြကိုစည္းေပးခဲ့သည္။
" ရၿပီ "
မ်က္ႏွာေပၚကပိုကရိုက်ေနတဲ့ဆံပင္ေတြကို လက္ႏွင့္ဖြကာသပ္တင္လိုက္ၿပီး စိတ္ေက်နပ္စြာေရႊဆူးႏွင္းၿပံဳးမိသည္။ အစိမ္းေရာင္မ်က္ဝန္းတစ္စံုကိုမႀကိဳက္ေသာ္ျငား မ်က္လႊာခ်ထားတာကိုလည္းမႀကိဳက္လို႔ မ်က္ႏွာေလးကိုအသာအယာေမာ့ေစလိုက္သည္။
" အခုလိုေလးအၿမဲစည္းထား "
" မမေလးဆူးႏွင္း "
" လက်ာ္ကို ဘာလို႔အခုလိုအၿမဲလုပ္ေနတာလဲ "
မဝံ့မရဲေမးလာခဲ့ေလတဲ့ဒီစကား။
" လက်ာ္ကိုအျမင္မၾကည္တာ တစ္ခုခုရိွေနလား "
ထပ္ၿပီးေမးလာခဲ့ေသာစကားလံုးေတြက အေျဖမရိွေသာေရႊဆူးႏွင္းကို မ်က္ခံုးတစ္ခ်က္ပင့္မိေစရံုမွအပ တံု႔ျပန္စရာမရိျွဖစ္ေစသည္။ လက်ာ္ရွင္ကိုျပဳမူမိသမ်ွက အျမင္မၾကည္တဲ့ေခါင္းစဥ္တပ္ရေအာင္ နည္းနည္းေလးမွအဓိပၸါယ္မရိွေနခဲ့ဘူးမဟုတ္လား။ အျမင္မၾကည္စရာအေၾကာင္းကိစၥလည္းမရိွလို႔ ဒီေမးခြန္းကေတာ့ ျပန္ေျဖစရာအေၾကာင္းမရိွဘူးလို႔ထင္သည္။
" ဘယ္လိုစိတ္ထဲထင္လို႔လဲ လက်ာ္ "
ေရႊဆူးႏွင္းေမးလည္းေမးရင္း လက္ကလည္းမ်က္ႏွာေရ႔ွကဆံစေလးေတြကို နားေအာက္ကိုအသာပို႔ေပးလိုက္သည္။ မေနတတ္ေနေသာပံုစံေလးက ေမးခြန္းကိုလည္းဆီေလ်ာ္ေအာင္မေမးတတ္သည့္ပံုပင္။
" လက်ာ္ကိုအျမင္မၾကည္ဘူးလို႔ ဘယ္အခ်က္ကထင္သြားတာလဲ "
" မေန့က "
ေခါင္းငံု႔ကာမ်က္လႊာခ်ထားေသာသူကို ေရႊဆူးႏွင္းအၿပံဳးႏုႏုျဖင့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ထိုမ်က္ႏွာေလးကိုအသာဆြဲေမာ့ယူလိုက္သည္။
" မေန့ကအေၾကာင္းကို မေန့မွာပဲထားလိုက္ေတာ့ေလ လက်ာ္ "
တစ္လက္မသာပိုျမင့္ေသာလက်ာ္ရွင္အရပ္က ေရႊဆူးႏွင္းအတြက္ေမာ့ၾကည့္စရာမလိုေသာအေနအထားမို႔ မ်က္လႊာခ်ထားတဲ့မ်က္ဝန္းစိမ္းကို ေကာင္းစြာျမင္ေတြ့ေနရသည္။ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္းကိုဖံုးကြယ္ထားတဲ့ထိုမ်က္ဝန္းစိမ္း ထိုအၾကည့္ေတြအားလံုးက ေရႊဆူးႏွင္းအျမင္ကိုထူးထူးျခားျခားေျပာင္းလဲျခင္းမရိွဘဲ သာမာန္ကာလ်ွံအၿပံဳးကိုသာျဖစ္ေစသည္။
" ဒီေန့အေၾကာင္းကိုပဲေတြး "
မ်က္ဝန္းစိမ္းေလးက အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ပိုစိမ္းဖန္႔လာၿပီး ေရႊဆူးႏွင္းစကားကိုနားလည္ရန္ႀကိဳးစားေနသည္။ သို႔ေသာ္ ႀကိဳတင္ကာစကားပိတ္လိုက္ေသာ ေရႊဆူးႏွင္း၏စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ လက်ာ္ရွင္မ်က္ဝန္းေတြမိွန္ေဖ်ာ့သြားသည္။
" အဓိပၸါယ္မ်ားမ်ားမရွာနဲ႔ မလိုအပ္ဘူး "
ေက်ာခိုင္းကာထြက္သြားတဲ့ဆီကို မ်က္ဝန္းစိမ္းေလးႏွင့္လိုက္ၾကည့္ရင္း လက္ညိုးနဲ႔ထိုးခံရတဲ့နဖူးေလးကိုစမ္းမိသည္။ ေနြးေထြးသည္ နာက်င္သည္ လက်ာ္ရွင္သိတဲ့ခံစားခ်က္ႏွင့္ ဒီေန့အတြက္ေတြးမိေသာအေၾကာင္းအရာက ထိုႏွစ္ခ်က္သာရိွသည္။
............................................................
လကၤာသံုကိုဖက္တြယ္ထားတဲ့ေကာင္မေလးရဲ့ေက်ာျပင္ေလးကို ျဖည္းျဖည္းေလးေက်ာပုတ္ေပးရင္း စိုစြတ္ေနတဲ့မ်က္ေတာင္ေလးကိုတစ္ခ်က္ခတ္လိုက္သည္။ အက်င့္ေတြေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီလို႔ထင္ထားေပမဲ့ ရင့္က်က္မႈေတြလိုအပ္ေနေသးတဲ့ဒီေကာင္မေလးက ဇြတ္တရြတ္ႏိုင္ျခင္းကိုမျပင္ႏိုင္ေသးသလိုေပ။
လမ္းခြဲစကားကိုထြက္သြားလို႔မရေအာင္ေျပာၿပီး ထြက္မသြားႏိုင္မွန္းေသခ်ာေနတဲ့လကၤာသံုေျခအစံုကို ဖက္တြယ္ေနရင္းငိုေနတဲ့ဒီေကာင္မေလးမ်က္ရည္က အရႈံးေပးခ်င္စရာအေၾကာင္းျပခ်က္ေလးျဖစ္သည္။ ရုန္းထြက္ဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို မ်က္ရည္ေတြႏွင့္မခ်ည္လ်ွင္ေတာင္ အရႈံးေပးဖို႔ေသခ်ာေနခဲ့ၿပီ။
" တကယ္လက္မလႊတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး ဟန္နီ..... ေတာင္းပန္ပါတယ္ နာက်င္ေစဖို႔ေရြးခ်ယ္မိျပန္ၿပီ "
လက္ေလးကိုက်စ္ေအာင္ဆုပ္ၿပီးေတာ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးပခံုးေပၚေခါင္းေမွးတင္ရင္း ဟန္ေနြႏြံေတာင္းပန္စကားဆိုမိသည္။ လွည့္စားျခင္းေတြမပါေသာေမတၲာအစစ္က ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးကို အတိတ္ကျဖစ္ရပ္ေတြကေနဆြဲေခၚမလာႏိုင္သလို လွပတဲ့အခ်စ္ေတြလည္းျဖစ္လာႏိုင္မွာမဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုအမ်ိဳးသမီးကိုလက္မလႊတ္ႏိုင္ျခင္းက ဆင္ျခင္တံုတရားတို႔ကိုအႏိုင္ယူသြားခဲ့သည္။
" ရွင့္လက္ကိုမလႊတ္ႏိုင္ဘူး..... "
တိုးလ်ေသာစကားသံေတြထဲမွာ ေတာင္းပန္ခယျခင္းေတြေရာယွက္ၿပီး ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေသာမ်က္ဝန္းထဲမွာ ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းေတြပါဝင္သည္။ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုလိုက္သည့္တခဏမွာ ေအးစက္စက္မ်က္ႏွာေလးရဲ့ ေနြးေထြးေသာအၾကည့္ေတြကိုျမင္ရျခင္းက မယံုႏိုင္စရာျဖစ္ရပ္ေလးျဖစ္သည္။
" ေဒၚလကၤာသံု..... ရွင့္မ်က္ဝန္းေလးကၿပံဳးေနတယ္..... သိပ္လွတာပဲ "
ဟန္ေနြႏြံ၏စကားေၾကာင့္ လကၤာသံုမ်က္ႏွာေလးကပန္းေရာင္ေျပးသြားသည္။ ရွက္ရြံ႔ေနေသာအမူအရာေလးက ဖံုးကြယ္ဟန္ေဆာင္ထားေပမဲ့ ခႏၶာကိုယ္ရဲ့တံု႔ျပန္ခ်က္ကိုေတာ့မဖံုးဖိႏိုင္ရာ။ အလင္းေရာင္ကိုေက်ာေပးထားလို႔သာမဟုတ္လ်ွင္ လကၤာသံုမ်က္ႏွာေပၚကခံစားခ်က္ေတြကို ထိုေကာင္မေလးသိသြားႏိုင္ေခ်သည္။
" ရွင့္ကိုယ္ေငြ့ေလးလည္းသိပ္ေနြးတယ္..... ႏြံရဲ့ေၾကာင္ရိုင္းေလးက ႏြံကိုစြဲလမ္းေအာင္သိပ္လုပ္ႏိုင္တယ္ "
" မလုပ္ဘူး "
ပန္းေရာင္ႏႈတ္ခမ္းဖူးေလးက ခ်ိဳျမျမအသံႏွင့္ျငင္းဆန္ခ်က္ေပးေတာ့ မ်က္ႏွာကိုတို႔ထိေနေသာဟန္ေနြႏြံမွာ မ်က္ရည္စေလးေတြရပ္တန္႔ကာ သေဘာတက်ၿပံဳးရယ္လာသည္။
" ရွင့္အနားမွာေနခ်င္တာ..... ဒီလိုေအးစက္စက္ပံုစံေၾကာင့္ထင္တယ္ "
" အင္း မ်က္လံုးေတြအစ္ေနၿပီ မငိုနဲ႔ေတာ့ "
မ်က္ခြံေလးကိုလက္မနဲ႔တို႔ထိရင္း လကၤာသံုေျပာလိုက္သည္။ ထိုေနာက္ ဒူးေထာက္ထိုင္ေနရာမွထရပ္ကာ ေအးစက္ေနေသာညေလေအးကိုကိုယ္နဲ႔ကြယ္ၿပီး ဟန္ေနြႏြံကိုလက္ကမ္းေပးလာသည္။
" ေအာက္ထပ္ဆင္းရေအာင္ "
ႏွလံုးသားတစ္စံုရဲ့ေအာက္မွာ
ခံစားခ်က္ေတြဒူးေထာက္ရၿပီး
နာက်င္ျခင္းဟာခ်ိဳျမလွလို႔
ေကာက္ယူေပြ့ဖက္မိျပန္သည္က
ထိုစြန္႔ပစ္ခံအခ်စ္ကိုသာ။
..........................................................
ВЫ ЧИТАЕТЕ
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Любовные романыလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
