ကုမၸဏီကိုသြားရာလမ္းတေလ်ွာက္မွာ အၿငိမ္မေနေလေသာဟန္ေနြႏြံကို လကၤာသံုမ်က္ခံုးတြန္႔ခ်ိဳးကာၾကည့္ၿပီး ေပါင္ေပၚေရာက္လာေသာလက္ကိုဖမ္းဆုပ္လိုက္သည္။ ကားအေရ႔ွခန္းမွာထိုင္ေနသည့္လက်ာ္ရွင္ႏွင့္ ကားေမာင္းေနေသာေသြးပန္းနီမွာ ျမင္တဲ့အရာကိုမျမင္သလိုမွတ္ကာေနရသည္။ ညာလက္ေလးကိုကိုင္ၫွစ္ခံထားရသည့္တိုင္ လကၤာသံုအနားကိုကပ္လာရဲေသာ ဟန္ေနြႏြံကေတာ့ နားရြက္ဖ်ားေလးကိုက်ီစယ္ကာလွမ္းကိုက္ေနသည္။
" ႏြံ ! ၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္ေနလို႔ရမလား "
နားဖ်ားေလးကိုတတိတိကိုက္ကစားေနသည့္ ဟန္ေနြႏြံကို လကၤာသံုအံေလးတင္းကာေျပာလိုက္ၿပီး ရယ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးကိုညာလက္ႏွင့္တြန္းဖယ္လိုက္သည္။ မွန္ထဲကေနအေနာက္ကိုၾကည့္ေနေသာ လက္ေထာက္ႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း အၾကည့္စူးစူးႏွင့္သတိေပးကာၾကည့္လိုက္ရေသးသည္။
" ဒါဆို ဟန္နီက ႏြံလက္ကိုလႊတ္ေပးေလ..... "
လကၤာသံုရဲ့ဘယ္ဘက္ျခမ္းမွာထိုင္ေနၿပီး ကုမၸဏီကိုသြားေနတဲ့လမ္းတေလ်ွာက္လံုး ဟန္ေနြႏြံညာလက္ကၿငိမ္သက္သည္မရိွေပ။ ထိုေၾကာင့္ အၿငိမ္မေနသည့္လက္တစ္ဖက္ကို လကၤာသံုဖမ္းဆုပ္ထားရတာျဖစ္သည္။
" Maseratiေပၚကအနမ္းကိုလိုခ်င္တာလား "
ဟန္ေနြႏြံ ထိုစကားတစ္ခြန္းေလးႏွင့္တင္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကအၿပံဳးေတြမရပ္သလိုရယ္မိသည္။ ေျပာင္လက္ေနတဲ့အနက္ေရာင္ကားေပၚကအနမ္းထက္ လြတ္လပ္မႈရိွမယ့္အိပ္ရာေပၚကအနမ္းကိုပိုလိုခ်င္သည္လို႔ ထိုအမ်ိဳးသမီးၾကားရံုအနားကပ္ေျပာလ်ွင္ ဘယ္လိုတံု႔ျပန္မည္လဲသိခ်င္သည္။ ေၾကာင္ရိုင္းေလးလို႔ထင္ထားေသာ္လည္း က်ားရိုင္းေလးတစ္ေကာင္လို ဟန္ေနြႏြံကိုခုန္အုပ္ႏိုင္စြမ္းရိွလ်က္ ထိုအမ်ိဳးသမီးကလက္သည္းေတြဝွက္ထားခဲ့သည္။
ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကလည္း ကားလမ္းမေပၚေျပးေနသည့္ Ghibliတစ္စီးတန္ဖိုးတင္ ေဒၚလာခုနစ္ေသာင္းေက်ာ္ေနခဲ့ၿပီ။ သူမခႏၶာကိုယ္ေပၚကဇိမ္ခံအသံုးအေဆာင္ေတြကို ဟန္ေနြႏြံထည့္မတြက္ေသးတာေတာင္ လက္ကနာရီတစ္လံုးႏွင့္တင္ ကားတစ္စီးေကာင္းေကာင္းဝယ္လို႔ရႏိုင္သည္။ ထိုမ်ွေလာက္ခ်မ္းသာတဲ့သူမအတြက္ ဟန္ေနြႏြံလိုလူတစ္ေယာက္ကို အလြယ္တကူအစေဖ်ာက္လို႔ရလ်က္ႏွင့္ အရႈံးေပးၿမဲအရႈံးေပးခဲ့သည္။ သူမဆီကေန ခ်စ္တယ္လို႔မၾကားရေပမဲ့ စကားလံုးထက္ေလးနက္တဲ့အျပဳအမူႏွင့္ ဟန္ေနြႏြံကိုခ်စ္ေပးသည့္အတြက္ အားနာစိတ္ႏွင့္အတူၾကည္ႏူးမိေလသည္။
" ႏြံရဲ့ေၾကာင္ရိုင္းေလးက ဆြဲေဆာင္ေနျပန္ၿပီ "
ေတာ္ေတာ္ၾကာအသံတိတ္ေနၿပီးေတာ့မွ အခုလိုအဆီအေလ်ာ္မတည့္ေျပာလာေတာ့ ဟန္ေနြႏြံလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လကၤာသံုမွာ နားမလည္သလိုလွည့္ၾကည့္ရသည္။ မီးစိမ္းျပေတာ့မည့္မီးပြိုင့္တစ္ခုကိုလြန္ၿပီးလ်ွင္ ကုမၸဏီဝင္းအေရ႔ွကိုေရာက္ေတာ့မွာျဖစ္လို႔ လကၤာသံု၏အာရံုေတြက လမ္းမကိုတခဏေရာက္ရင္း ဟန္ေနြႏြံစကားသံေၾကာင့္ နံေဘးကိုအာရံုျပန္ေရာက္လာသည္။
" ဘာကိုလဲ ႏြံ "
" ဒီအတိုင္းေျပာလိုက္တာ..... ဟန္နီကၾကည့္ေကာင္းေနလို႔ "
" ကိုယ့္ကိုဒီလိုေျပာေနတာ မေမာေသးဘူးလား "
လကၤာသံု ကားလမ္းမတည့္တည့္ကိုအၾကည့္လႊဲလိုက္ၿပီး ဟန္ေနြႏြံလက္သန္းေလးအားဖြဖြေလးပြတ္သပ္ရင္း ၿပံဳးေယာင္သန္းကာေျပာလိုက္သည္။ အနက္ေရာင္ေျပာင္လက္ေနေသာ Maseratiတစ္စီးကေတာ့ ကုမၸဏီဝင္းအေရ႔ွကိုအရိွန္ေလ်ွာ့ကာေကြ့ဝင္သြားေလၿပီ။ ကားေပၚကအရင္ဆင္းႏွင့္သြားေသာ ေသြးပန္းနီကို ဝန္ထမ္းေတြအားလံုးျမင္သည္ႏွင့္ ဥကၠ႒ေရာက္လာၿပီဆိုတာသိလိုက္ၾကသျဖင့္ တညီတညာတည္းတန္းစီကာေနရာယူၾကေတာ့သည္။
" ဥကၠ႒ ကုမၸဏီေရ႔ွေရာက္ပါၿပီ "
လက်ာ္ရွင္လွမ္းေျပာတာကို လကၤာသံုေခါင္းဆတ္ျပလိုက္သည္။ ထိုေနာက္ ဟန္ေနြႏြံဘက္ကိုလွည့္ကာ ဟန္ေနြႏြံထိုင္ေနတဲ့ဘက္မွကားတံခါးကိုတြန္းဖြင့္လိုက္ေသာ လကၤာသံု။ လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားျခင္းအားမလႊတ္ဘဲ ဟန္ေနြႏြံကိုကားေပၚကဦးေဆာင္ကာဆင္းေစခ်င္ခဲ့သည္။
" ကိုယ့္အမ်ိဳးသမီးေလးျဖစ္ခ်င္ရင္ ကိုယ့္လက္ကိုတြဲၿပီး ကုမၸဏီထဲဦးေဆာင္ဝင္ရဲရမယ္ "
သူမသေဘာထားေၾကာင့္ ဟန္ေနြႏြံမ်က္ဝန္းေလးက အံ့ၾသျခင္းေၾကာင့္ဝိုင္းစက္သြားသည္။
" မင္းလုပ္ႏိုင္မလား ႏြံ "
" ရွင့္ကိုသာအပိုင္ရမယ္ဆိုရင္ ဒီထက္ခက္ခဲတာေတာင္လုပ္ႏိုင္တယ္..... ယံုလား ႏြံရဲ့အမ်ိဳးသမီးေလး "
လကၤာသံုသေဘာက်လို႔ၿပံဳးရံုေလးၿပံဳးမိသည္။ ကားထဲမွာရိွေနေသးေသာ တကိုယ္တည္းသမားေလးလက်ာ္ရွင္ခမ်ာ ဘယ္ေနရာကိုၾကည့္ရမယ္မသိဘဲျဖစ္ေနသည္။ ေသြးပန္းနီက ကားေပၚကေနအရင္ဆင္းသြားလို႔သက္သာသြားေပမဲ့ လက်ာ္ရွင္မွာေတာ့ ခ်ိဳၿမိန္လြန္းတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ မ်က္ႏွာပူကာအေနခက္ရေလသည္။
" သြားၾကမယ္ "
ကားထဲကေနလက္ဆြဲကာဆင္းသြားေသာ အႀကီးအကဲတို႔အတြဲကိုၾကည့္ၿပီး ကားေပၚကေနစာရြက္စာတမ္းယူကာ လက်ာ္ရွင္လိုက္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ပခံုးေပၚကအနက္ေရာင္ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာ အႀကီးအကဲလိုအပ္ေသာအခ်က္အလက္ေတြအတြက္ လက္ေတာ့ပ္တစ္လံုးထည့္ထားေခ်သည္။ စာရြက္စာတမ္းေတြကို ရပ္ေစာင့္ေနသည့္ေသြးပန္းနီကိုကမ္းေပးၿပီးသည္ႏွင့္ အႀကီးအကဲေျခလွမ္းကိုမီေအာင္ အေနာက္ကေနလက်ာ္ရွင္တို႔ေလ်ွာက္လာၾကသည္။
...........................................................
ကုမၸဏီအတြင္းသို႔လက္တြဲကာဝင္လာေသာ ေရႊခက္စိမ္းဥကၠ႒၏နံေဘးကမိန္းကေလးအား ရံုးခ်ဳပ္ရိွလူအမ်ားကစိတ္ဝင္စားကာရိွေနၾကသည္။ အစည္းအေဝးခန္းမအတြင္းထိဝင္ခြင့္ရိွထားၿပီး ကုမၸဏီအေရးကိစၥေတြကိုနားေထာင္ခြင့္ရေသာ ထိုမိန္းကေလး။ ေအးစက္စက္ပံုစံႏွင့္ရိွေသာဥကၠ႒လက္ကိုဆြဲကိုင္ခြင့္ရိွၿပီး ဥကၠ႒ရံုးခန္းအတြင္းကို အျပင္သူစိမ္းတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ဝင္ခြင့္ရေသာ ထိုမိန္းကေလးကို စိတ္ဝင္တစားရိွၾကတာလြန္မည္မထင္ေခ်။
အၿပံဳးအရယ္ရိွခဲလွေသာလကၤာသံုက ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းၿပီး အလုပ္ကိုျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္တတ္လည္းဆိုတာ ကုမၸဏီအတြင္းကရွယ္ယာဝင္မွအစ သန္႔ရွင္းေရးဝန္ထမ္းအထိ နားလည္ထားၾကသည္။ လုပ္ငန္းစုႀကီးကိုဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေက်ာ္လြန္လာသည္အထိ တိုးတက္ေကာင္းမြန္တဲ့ရလဒ္ေတြႏွင့္ထိန္းထားၿပီး နံေဘးမွာအတူယွဥ္တြဲေလ်ွာက္ခြင့္ေပးခဲ့သည့္သူမရိွခဲ့တာလည္း သူတို႔အားလံုးအသိပင္။ အခုေတာ့ အလြန္တရာငယ္ရြယ္ပံုရသည့္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က သူတို႔ဥကၠ႒ေဘးမွာရိွခြင့္ရသည့္အတြက္ အားလံုးဟာနားမလည္ႏိုင္ၾကသလို မနာလိုလည္းျဖစ္ေနၾကေလသည္။
ၿပီးျပည့္စံုေသာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို လိုခ်င္သူေတြမရိွဘူးလို႔ဆိုလ်ွင္ ဒါဟာမုသားသံုးၿပီးေျပာတာပဲျဖစ္ႏိုင္လိမ့္မည္။ စီးပြားေရးမွာဦးေဆာင္ႏိုင္ၿပီး အလွတရားေကာင္းကိုပိုင္ဆိုင္ထားေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို မမီလို႔သာမလွမ္းၾကတာ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတာ့ လူတိုင္းမက္ၾကသည္သာ။ ထိုသို႔ေသာအလွတရားေတြကို လိုခ်င္တပ္မက္ၾကသူေတြအထဲမွာ အမ်ိဳးသားထုႀကီးတင္မက အမ်ိဳးသမီးထုႀကီးကပါရိွေနၿပီး ထိုသူေတြအထဲမွာသင္မပါဝင္ဘူးလို႔လည္းမေျပာႏိုင္ေပ။
" ဥကၠ႒ "
ရံုးခန္းထဲကအလုပ္စားပြဲေပၚမွာရိွေနေသာ အမ်ိဳးသမီးေလးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ေမးေထာက္ကာ ဟန္ေနြႏြံေငးၾကည့္ေနမိသည္။
" ျပတိုက္တည္ေဆာက္ဖို႔အတြက္ စီမံကိန္းတာဝန္ခံက ေငြစာရင္းတင္ျပထားတာပါ "
အနက္ေရာင္ဖိုင္ကိုလွမ္းယူလိုက္သည့္ သြယ္လ်ၿပီးျဖဴႏုေနေသာလက္ေလးက ရာဇဝတ္မႈေတြႏွင့္မကင္းေသာသူရယ္လို႔ ထင္ရက္စရာေတာင္မရိွေနေခ်။ ေသြးပန္းနီလက္ထဲကအစီအရင္ခံစာကိုလွမ္းယူၿပီး လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္ေသာ လကၤာသံုပံုစံေလးက အေတာ္ေလးေတာက္ပေနသည္။ ဟန္ေနြႏြံမွာေမးေထာက္ကာေငးေမာေနရင္း ပတ္ဝန္းက်င္ကိုသတိမထားမိဘဲ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးျဖစ္ေနေတာ့သည္။
လကၤာသံုခြင့္ျပဳလက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္ေသာ အနက္ေရာင္ဖိုင္အားလွမ္းယူရင္း ေသြးပန္းနီတစ္ေယာက္ ဟန္ေနြႏြံကိုတအံ့တၾသၾကည့္မိသည္။ ေမွာင္ခိုအေရာင္းအဝယ္ကိစၥႏွင့္ အျပင္ခဏထြက္သြားေသာလက်ာ္ရွင္လည္း ရံုးခန္းထဲဝင္လ်ွင္ဝင္ခ်င္းမွာပင္ သူတို႔အႀကီးအကဲကိုၿပံဳးၿပံဳးႀကီးၾကည့္ေနေသာ ဟန္ေနြႏြံအား မွင္သက္ကာၾကည့္ေနခဲ့သည္။
မမေလး ေဆးစားမွားသြားတာလား.....
လက်ာ္ရွင္စိတ္ထဲ၌သာေျပာလိုက္ၿပီး သူ႔အႀကီးအကဲေရ႔ွသို႔သြားကာ ဂိုေဒါင္အတြင္းမွပစၥည္းစာရင္းႏွင့္ စာရြက္ေပၚကစာရင္းဇယားတို႔ကိုက္ညီေၾကာင္း အနားကပ္ကာတိုးတိုးေျပာျပလိုက္သည္။ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ကာ အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ေသာလကၤာသံုကို လက်ာ္ရွင္ဦးၫြတ္အရိုအေသေပးၿပီး ေသြးပန္းနီႏွင့္အတူရံုးခန္းထဲမွထြက္သြားၾကသည္။
" ဟန္နီ..... "
" ႏြံပ်င္းေနၿပီလား "
ဟန္ေနြႏြံတစ္ခ်က္ေလးပဲေခၚရေသးသည္။ ႏူးညံ့စြာေမးလာေသာစကားသံေလးက သိမ္ေမြ့စြာထြက္ေပၚလာသည္။
" မပ်င္းပါဘူး သေဘာက်ေနတာ..... ရွင့္ရဲ့ဒီပံုစံေလးကလည္း သိပ္ကိုမိမိုက္ပါလားလို႔မထင္ခဲ့မိဘူး "
ထိုစကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ လကၤာသံုရယ္မိသြားသည္။ ထိုေနာက္ အလုပ္စားပြဲေပၚကလက္ေတာ့ပ္ဆီကေန USB stickကိုဆြဲထုတ္ရင္း ဟန္ေနြႏြံကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
" ဘာလို႔လဲ "
" အင္း..... သဘာဝက်တယ္ထင္လို႔ သတ္မယ္ျဖတ္မယ္မရိွဘဲ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာရပ္ေနတဲ့ပံုစံကို ႏြံသေဘာက်လို႔ "
" ႏြံအၿမဲျမင္ေနရတဲ့ပံုစံကက် မရိုးရွင္းဘူး..... အၿမဲသိုဝွက္တယ္ အေမွာင္ထုမ်ားတဲ့အခန္းထဲမွာပဲ အၿမဲရိွေနတတ္တယ္ အခုပံုစံေလးလိုမ်ိဳးမျမင္ခဲ့ရဘူး "
စားပြဲေပၚကပစၥည္းေတြကိုသိမ္းဆည္းၿပီး လက္ေတာ့ပ္ကိုပိတ္လိုက္ေသာလက္ေလးက ေလထဲမွာသံုးစကၠန္႔မ်ွရပ္တန္႔သြားခဲ့သည္။ သူ႔မ်က္ႏွာေလးကိုလွမ္းၾကည့္ေသာ မ်က္ဝန္းတစ္စံု၏အၾကည့္ထဲတြင္ နက္နဲသိမ္ေမြ့ေသာအဓိပၸါယ္ေတြေရာယွက္ေနၿပီး တခဏအၾကာမွသာ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ၿပံဳးျပျဖစ္ေလသည္။
" ဘာမ်ားကြာျခားလို႔လဲ ႏြံ "
ထိုေနာက္ USB stickကိုအနက္ေရာင္ဂ်က္ကတ္အတြင္းအိတ္ကပ္ထဲထည့္ၿပီး လက္တစ္ဖက္မွာဖုန္းကိုကိုင္ကာ ဟန္ေနြႏြံထိုင္ေနေသာေနရာဆီကို လကၤာသံုေမးခြန္းထုတ္ရင္းေလ်ွာက္လာသည္။ ေအးစက္ေသာမ်က္ႏွာထက္မွာ ေနြးေထြးေသာအေငြ့အသက္ေလးရိွေနၿပီး တစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္းလာေသာေျခလွမ္းေလးက သိမ္ေမြ့ႏူးညံ့လ်က္ရိွသည္။
" လူတစ္ေယာက္တည္းပဲမဟုတ္ဘူးလား "
" လူတစ္ေယာက္တည္းဆိုတာ သိပါတယ္..... အဲဒီလူတစ္ေယာက္တည္းဆိုတဲ့ တျခားပံုစံတစ္မ်ိဳးကိုပဲ ႏြံမျမင္ဖူးခဲ့တာေလ "
မ်က္ႏွာေလးေမာ့ကာေျပာလာသည့္ စကားသံေလးထဲမွာ လကၤာသံုေတြေဝစြာစဥ္းစားသြားသည္။ ဟန္ေနြႏြံကေတာ့ လကၤာသံုမ်က္ႏွာေလးကိုသာၾကည့္ေနၿပီး ဆက္ေျပာမည့္စကားလံုးေလးေတြအတြက္ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေလးရိွေနသည္။
" ဒါေပမဲ့ ရွင္ဘယ္လိုပံုစံေနေန ႏြံခ်စ္တယ္ "
" အခုပံုစံေလးကိုလည္းခ်စ္တယ္ ေသြးေအးတဲ့ပံုစံလည္းခ်စ္တယ္..... "
ထိုစကားေၾကာင့္ ေတြေဝစြာစဥ္းစားေနေသာ လကၤာသံုႏွလံုးသားေလးက ေနြးေထြးသြားသလိုခံစားရသည္။ ဟန္ေနြႏြံမ်က္ဝန္းထဲကေနလည္း တစံုတစ္ခုကိုရွာေဖြေတြ့ရိွခဲ့ၿပီထင္သည္။
" ရွင္က ႏြံစိတ္ထဲကိုအၿမဲစိုးမိုးႏိုင္တဲ့သူမို႔လို႔ ရွင့္ျဖစ္တည္မႈေလးတိုင္းကိုခ်စ္တယ္ "
အခ်စ္တဲ့ ရိုးရွင္းတဲ့ျဒပ္မဲ့နာမ္စားေလးက စြန္႔ပစ္ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တဖန္ျပန္လည္ရွင္သန္လိမ့္မည္လို႔မထင္ခဲ့ေပ။ အခုေတာ့ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက စြန္႔ပစ္ခံရေသာႏွလံုးသားတစ္စံုဟာ ႏူးညံ့ေနြးေထြးေသာစကားလံုးေအာက္၌ ျပန္လည္ေထြးေပြ့ခံခဲ့ရေလၿပီ။
...........................................................
ေသြးပန္းနီ အႀကီးအကဲကိုစံအိမ္သို႔ကားႏွင့္လိုက္ပို႔ၿပီးေတာ့ လက်ာ္ရွင္ရိွေနမည့္ဆိပ္ကမ္းဆီကို ကိုယ္ပိုင္ကားႏွင့္ေရာက္လာသည္။ ေရလမ္းကေနဝင္လာသည့္ပစၥည္းေတြအား ဂိုေဒါင္ထဲစာရင္းစစ္ၿပီးသိမ္းဆည္းရမည္ျဖစ္လို႔ ကုမၸဏီကေနျပန္လာေသာလမ္းမွာ လက်ာ္ရွင္ဆိပ္ကမ္းကိုဝင္ခဲ့တာျဖစ္သည္။ စာအုပ္ကိုဖြင့္ထားၿပီး ယေန့ရက္စြဲႏွင့္မွတ္သားထားေသာ ေမွာင္ခိုပစၥည္းေတြကိုတိုက္စစ္ရင္း တပည့္ေတြကိုေနရာေသခ်ာေရႊ့ေျပာင္းဖို႔ကြပ္ကဲေနသည္။
နက္ျပာေရာင္audiၿပိဳင္ကားတစ္စီးက မနီးမေဝးမွာအရိွန္ႏွင့္ရပ္တန္႔သြားၿပီး နက္ျပာေရာင္ဆံႏြယ္ႏွင့္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ကားေပၚကေနလက္လွမ္းျပကာဆင္းလာသည္။ ထိုေကာင္မေလးကေသြးပန္းနီသာျဖစ္လို႔ စာအုပ္ထဲကစာရင္းႏွင့္ ဆိပ္ကမ္းကပ္လာေသာပစၥည္းေတြကိုတိုက္စစ္ၿပီးေတာ့ စာအုပ္ပိတ္ကာလက္ျပန္ျပလိုက္သည့္ လက်ာ္ရွင္။ တပည့္ေတြကိုေသခ်ာဂရုစိုက္ၿပီးလုပ္ဖို႔မွာလိုက္ရင္း နက္ျပာေရာင္ၿပိဳင္ကားေရ႔ွက သူလိုဝတ္စံုႏွင့္ေသြးပန္းနီဆီေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။
" မလက်ာ္ "
သူမအေရ႔ွကိုေလ်ွာက္လာေသာ လက်ာ္ရွင္အား ေသြးပန္းနီနာမည္လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ သေဘာက်ရေသာမ်က္ဝန္းစိမ္းေတြကို အၿပံဳးရိပ္ေလးထင္ရံုေမွးစင္းကာၿပံဳးလာၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းအကြာအေဝးမွာရပ္တန္႔သည္။
" အလုပ္ေတြၿပီးၿပီလား မလက်ာ္ "
" ဒီတစ္ကား ပစၥည္းတင္ၿပီးရင္ၿပီးၿပီ ခဏေစာင့္လိုက္မလို႔ "
" ဒီအေခါက္ေရာက္တဲ့ပစၥည္းေတြက လမ္းေၾကာင္းက်ပ္လာလို႔ သိပ္စိတ္မခ်ဘူး "
" ဟုတ္တယ္မလက်ာ္ တစ္ေန့ကပစၥည္းပို႔တာေတာင္ လမ္းေၾကာင္းနဲ႔တိုးလို႔ ေတာလမ္းကပို႔ရေသးတယ္ "
ကားကိုမွီရပ္ေနၿပီးလက္ပိုက္ထားရင္း ေသြးပန္းနီေျပာလိုက္သည္ကို လက်ာ္ရွင္ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္မိသည္။ ပံုမွန္မဟုတ္ေသာလူေတြရယ္မို႔ ေထာင္ႏႈတ္ခမ္းဝႏွင့္ေသမင္းတံခါးဝကိုျဖတ္သန္းရသည္က ပံုမွန္လိုလိုေတာင္ျဖစ္ေနသည္။
" သြားၾကရေအာင္ "
လက်ာ္ရွင္ရပ္ၾကည့္ေနေသာ ေနာက္ဆံုးကုန္ကားတစ္စီးသည္လည္း ဆိပ္ကမ္းကေနထြက္ခြာသြားေလၿပီမို႔ ေမွာင္ရိပ္သန္းစျပဳေသာေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေသြးပန္းနီကိုလွည့္ၾကည့္ကာေျပာၿပီး ကားထဲကိုဝင္ကာထိုေနရာကေနထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ တရိပ္ရိပ္ျဖတ္သန္းသြားေသာျမင္ကြင္းေတြကို လက်ာ္ရွင္လိုက္လို႔ၾကည့္ရင္း မရွင္းလင္းေသာခံစားခ်က္ေတြေၾကာင့္ သက္ျပင္းတိုးလ်လ်ခ်မိသည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကလက္က်န္ေနေရာင္ခပ္မိွန္မိွန္ကေတာ့ တျဖည္းျဖည္းအေမွာင္ထုထဲကိုတိုးဝင္သြားခဲ့ၿပီ။
လမ္းမီးေရာင္ေတြလင္းေနေသာလမ္းမထက္မွာ ကားေတြကအရိွန္ျဖင့္ေမာင္းႏွင္ေနၾကေပမဲ့ ထိုကားေတြအားလံုးက ၿပိဳင္ကားတစ္စီး၏ေမာင္းႏွင္ႏိုင္စြမ္းေၾကာင့္ အေနာက္မွာသာက်န္ရစ္ခဲ့ၾကသည္။ ေဘးဘီအေဆာက္အအံုေတြဆီက အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာမီးေရာင္ေတြဟာ ကားမွန္ျပတင္းမွာအလင္းျပန္ေနၿပီး ေတြေဝေနေသာမ်က္ဝန္းစိမ္းေလးကိုလာရိုက္ခတ္ေနေလသည္။ ျမားတစ္စင္းလိုလ်င္ျမန္ေသာ ၿပိဳင္ကားတစ္စီး၏အရိွန္ေၾကာင့္ အလင္းေရာင္ေတြတိုင္းက ကားမွန္မွာအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲေနေတာ့သည္။ ၿမိဳ႔ျပႏွင့္ေဝးလာေသာ နက္ျပာေရာင္ၿပိဳင္ကားေလးဟာ အေမွာင္ထဲကိုလ်င္ျမန္စြာတိုးဝင္ကာ စံအိမ္သို႔သြားရာလမ္းေပၚကိုေရာက္လာသည္။
" မလက်ာ္ "
ေသြးပန္းနီထံမွေခၚသံေၾကာင့္ ကားမွန္တစ္ဖက္ကိုေငးေနေသာလက်ာ္ရွင္မ်က္ဝန္းစိမ္းက မိႈင္းညို႔စြာလွည့္ၾကည့္လာေလသည္။ ဘယ္ဘက္ပါးေပၚမွာ ဓားဒဏ္ရာေၾကာင့္အမာရြတ္က်န္ခဲ့ေသာ ေသြးပန္းနီက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေအာင္လွည့္ၾကည့္လာၿပီး သေဘာေကာင္းစြာၿပံဳးျပေနသည္။
" စိတ္ညစ္စရာရိွရင္ ေသြးကိုေျပာလို႔ရတယ္ေနာ္ "
စံအိမ္အေရ႔ွမေရာက္ခင္၌ ေသြးပန္းနီေျပာလာသည့္စကားေၾကာင့္ လက်ာ္ရွင္သက္ျပင္းတိုးတိုးခ်ကာ မ်က္လႊာခ်လိုက္သည္။
" မရိွပါဘူး "
လံုၿခံဳေရးအထပ္ထပ္ခ်ထားေသာၿခံဝင္းေရ႔ွမွာ နက္ျပာေရာင္ၿပိဳင္ကားေလးထိုးစိုက္သြားၿပီး ကားေပၚကေနလက်ာ္ရွင္ဆင္းသြားႏွင့္သည္။ ကားေပၚကေနမ်က္ဝန္းစိမ္းေလးကိုလိုက္ၾကည့္ေနေသာ ေသြးပန္းနီရဲ့လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးေတြက ကားစတီယာရင္ကိုဆုပ္ကိုင္လ်က္ရိွၿပီး ခဏအၾကာမွသာကားကိုေမာင္းထြက္ခဲ့ေလသည္။
" ေခါင္းေဆာင္မမ ျပန္လာၿပီလား "
" ျပန္လာၿပီ လံုၿခံဳေရးေသခ်ာဂရုစိုက္ေနာ္ "
" ဟုတ္ကဲ့ပါ ေခါင္းေဆာင္မမ "
ၿခံဝင္းထဲကိုလမ္းေလ်ွာက္ဝင္လာေသာ လက်ာ္ရွင္ေျခလွမ္းေတြတိုင္းက ျဖည္းေလးလို႔ေနၿပီး လံုၿခံဳေရးယူေနေသာေသြးရဲနီႏွင့္စကားေျပာကာ စံအိမ္အေရ႔ွကိုအသက္မပါတဲ့သူအလား သူေလ်ွာက္လာေနမိသည္။ ေအးစိမ့္လာတဲ့ရာသီဥတုေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ကိုတစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ေလပူေတြကိုႏွာဖ်ားကေနမႈတ္ထုတ္လိုက္သည္။
" ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ "
ထိုအခ်ိန္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကလာေသာအသံေလးေၾကာင့္ တျခားကိုအၾကည့္ပို႔ထားမိသည့္မ်က္ဝန္းစိမ္းတို႔က ထိုအသံရွင္ရိွရာဆီကိုၾကည့္မိသြားသည္။ ေခ်ာကလက္ေရာင္ရွပ္အက်ႌကိုဝတ္ထားတဲ့ ထိုတစံုတစ္ေယာက္ကိုျမင္သည့္တခဏ မိႈင္းညို႔ေနေသာမ်က္ဝန္းစိမ္းဟာ တလက္လက္ေတာက္ပလာသည္။ သူရပ္ေနေသာေနရာအနားထိ တစ္လွမ္းခ်င္းေလ်ွာက္လာတဲ့ ထိုတစံုတစ္ေယာက္က မ်က္ႏွာထက္မွာနားမလည္ႏိုင္ေသာအၿပံဳးကို ခပ္ပါးပါးအလွဆင္ထားခဲ့သည္။
" မမေလးဆူးႏွင္း "
" အျပင္မွာေလေတြေအးတယ္ အထဲျမန္ျမန္ဝင္ေတာ့ေလ လက်ာ္ "
လက်ာ္ရွင္ ဘာမ်ွမေျပာမိဘဲ ထိုမ်က္ႏွာေလးကိုသာၾကည့္ေနမိသည္။ ေခါင္းကိုဖြဖြေလးလာထိသည့္လက္တစ္ဖက္က အလြန္တရာႏူးညံ့လြန္းေနခဲ့ၿပီး အၿပံဳးေတြလည္းခ်ိဳျမလြန္းခဲ့သည္။
" အက်ႌထူထူေလးဝတ္ထားဦး "
ထိုတစံုတစ္ေယာက္ႏွင့္ေတြ့လိုက္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း ကေလးတစ္ေယာက္လိုဆက္ဆံခံရေပမဲ့ ထိုအထိအေတြ့ေတြကိုသေဘာက်သည္။ ခႏၶာကိုယ္ေပၚကဒဏ္ရာတိုင္းက သူမလက္ႏွင့္ထိေတြ့မွသာ သက္သာရာရခဲ့တာျဖစ္လို႔ ထိုလက္ဖဝါးေလးရဲ့အထိအေတြ့ကို သေဘာတက်ရိွမိသည္။ အၿပံဳးခပ္ေရးေရးႏွင့္ၾကည့္တတ္ေသာ ထိုတစံုတစ္ေယာက္ေရ႔ွမွာဆို လက်ာ္ရွင္ကမလႈပ္သာတဲ့ျဖဴတစ္ေကာင္လိုပင္။
ဆူးေတြဘယ္ေလာက္ပင္ရိွရိွ ထိုတစံုတစ္ေယာက္ေရ႔ွေရာက္ခဲ့လ်ွင္ ထက္ျမတဲ့ဆူးေတြကတံုးသြားသလားပဲ။ ထိုတစံုတစ္ေယာက္က ေနာက္ပိုင္းေန့ရက္ေတြမွာ အႏိုင္က်င့္ျပဳမူလာတတ္လ်ွင္ေတာင္ အသာတၾကည္ရိွေနတတ္လာခဲ့သည္။ ထိုတစံုတစ္ေယာက္လက္ေလးက မိခင္ႏွင့္တူေသာအထိအေတြ့ေတြရိွလို႔ နာက်င္ရေအာင္လုပ္တတ္လာေပမဲ့ မျငင္းမဆန္လက္ခံမိသည္။ အၿမဲလိုလိုျမင္ေတြ့ေနက်ျဖစ္လို႔ အၿမဲလိုလိုေငးၾကည့္မိတတ္ေပမဲ့ ထိုမ်က္ဝန္းတစ္စံုကိုသေဘာမက်ေနမွန္း လက်ာ္ရွင္မွာမသိရိွခဲ့ေလ။
" ဘာမျွပန္မေျပာဘူးလား အစ္မကမင္းကိုစကားေတြေျပာေနတာေလ တစ္ခုခုျပန္ေျဖမွေပါ့ "
" လက်ာ္ ဘာေျပာရမွာလဲမသိလို႔ "
ေရႊဆူးႏွင္းရယ္လိုက္မိၿပီး ဆက္ေျပာလိုက္ေသာစကားလံုးေလးေၾကာင့္ လက်ာ္ရွင္မ်က္ဝန္းေလးက အံ့အားသင့္စြာၾကည့္လာသည္။
" ဒီပံုစံကိုသတိရေနမိေတာ့မယ္ "
" ဟင္ "
ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးေကြးရံု ေရႊဆူးႏွင္းၿပံဳးလိုက္ခဲ့ၿပီး တျခားတစ္ဖက္ကိုအၾကည့္လႊဲလိုက္ခဲ့သည္။
" အစ္မ ဒီႏိုင္ငံကေနခဏထြက္သြားမလို႔ တူေလးနဲ႔ေယာင္းမကိုေစာင့္ေရွာက္မယ့္သူလိုတယ္ေလ "
ထိုသို႔ေျပာလာသည္ကိုနားေထာင္ၿပီး လက်ာ္ရွင္မ်က္ဝန္းေတြက တျဖည္းျဖည္းအေရာင္ေမွးမိွန္သြားသည္။ ေခါင္းညိတ္မိလိုက္သလားမသိဘဲ ဆံပင္ကိုထိုးဖြသပ္တင္သြားတာကိုသာ ခံစားသိရိွလိုက္မိသည္။
" ပရဝဏ္ပဋိညာဥ္မစခင္ျပန္လာခဲ့မယ္ "
.............................................................
YOU ARE READING
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
