ႏွစ္ပတ္ၾကာၿပီးေနာက္
က်ားရဲဂိုဏ္းႏွင့္က်ားရိုင္းဂိုဏ္းတို႔ပူေပါင္းကာ ဌာေနတစ္ခုတည္းျဖစ္ေအာင္ဖြဲ႔စည္းလိုက္သည္။ အသစ္စက္စက္တက္လာေသာ က်ားရဲဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ေရႊဆူးႏွင္းအား ေဝဖန္သံေတြထြက္မလာေစရန္ က်ားရိုင္းဂိုဏ္းဟာအေနာက္ကေနအေထာက္အပံ့အျဖစ္ရပ္တည္ေပးခဲ့သည္။ က်ားရဲဂိုဏ္းမွေဒသခြဲေခါင္းေဆာင္ငယ္ေတြဟာ လကၤာသံုအရိွန္အဝါေၾကာင့္ ေရႊဆူးႏွင္းအားယံုၾကည္ေပးၾကရန္ ေနာက္ဆံုးမွာသေဘာတူဆံုးျဖတ္လိုက္ခဲ့ၾကသည္။
လူနာတစ္ေယာက္ကိုမကယ္ခဲ့မိေသာ ေန့တစ္ေန့မွအျဖစ္အပ်က္မွလြဲလ်ွင္ လူတစ္ေယာက္အသက္ကိုေတာင္မသတ္ဖူးေသးသၫ့္ ေရႊဆူးႏွင္းတစ္ေယာက္ ယခုအခ်ိန္မွာလက္တို႔ေသြးစြန္းစျပဳေနၿပီျဖစ္သည္။ လကၤာသံုအကူအညီျဖင့္ တခ်ိဳ႕ေသာထိပ္တိုက္ေတြ့ဆံုျခင္းေတြမွာ အစ္ကိုျဖစ္သူသင္ေပးခဲ့ေသာေသနတ္ပစ္နည္းႏွင့္ လူငါးေယာက္ေတာ့သတ္ဖူးခဲ့ေလၿပီ။ စြန္းေပသြားေသာေသြးေတြဟာ မျမင္ႏိုင္တဲ့စိတ္အစဉ္ထဲမွာေတာ့ လက္ဖဝါးေပၚမွာေသြးကြက္တို႔ျမင္ေယာင္ေနခဲ့ရင္း အေမွာင္လမ္းထဲသို႔ေရႊဆူးႏွင္းေျခခ်ခဲ့သည္။
" မအခ်စ္ငယ္တို႔ေရာ လံုၿခံဳတဲ့ေနရာမွာရိွေနလား "
ေကာ္ဖီခြက္ကိုကိုင္ရင္းအေတြးလြန္ေနေသာ ေရႊဆူးႏွင္းအနားသို႔ လကၤာသံုေရာက္လာသည္။ အေဝးသို႔ပို႔ထားေသာေယာင္းမႏွင့္တူေလးကို ေမးလာေနေသာေၾကာင့္ ေခါင္းကိုျဖည္းေလးစြာညိတ္လာသၫ့္ ေရႊဆူးႏွင္းမ်က္ဝန္းေတြဟာ အၿပံဳးတို႔အသက္မဲ့ေနတာၾကာခဲ့ေလၿပီျဖစ္သည္။
" ဆူးခက္ဟန္ ငါသူ႔ကိုလက္စားေခ်ခ်င္တယ္ လကၤာ "
" အင္း "
" သူတန္ဖိုးထားရတဲ့အရာကို ဆံုးရႈံးေစခ်င္တယ္..... ကိုကို႔ကိုဆံုးရႈံးရသလိုမ်ိဳး သူ႔ကိုျပန္ခံစားေစခ်င္တယ္ "
လက္ထပ္ပြဲရိွေနေသာဆူးခက္ဟန္ဆိုသူအား ေရႊဆူးႏွင္းနည္းတူ လကၤာသံုလည္းလက္စားေခ်လိုသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုမိန္းကေလးကိုတိုက္ရိုက္နာက်င္ေစမၫ့္ နည္းလမ္းမဟုတ္ေသာနည္းလမ္းဟာ မသက္ဆိုင္ေသာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္အား ထိခိုက္နာက်င္ေစလိမ့္မည္ျဖစ္၍လုပ္ရန္ေတြေဝေနသည္။ ကလဲ့စားခ်င္းထပ္တာဟာ ပူေလာင္ေစရေသာကိစၥျဖစ္သည္ဆိုတာသိေသာ္လည္း အတင့္ရဲစြာက်ားရဲဌာေနအထိ အလစ္တိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာလုပ္ရပ္ကိုလည္းမေမ့ႏိုင္ခဲ့ေပ။
" သူကေတာ့ ဘဝတစ္ခုနဲ႔ေပ်ာ္ရႊင္ေနမယ့္အခ်ိန္မွာ သူသတ္ခဲ့တဲ့သူေတြဘဝကိုေတြးမိခဲ့လား ? ကိုကိုသာမလြဲမေရွာင္သာေသရရင္ ငါေက်နပ္တယ္သိလား "
ဆို႔နင့္စြာေျပာေနေသာေရႊဆူးႏွင္းကို လကၤာသံုအသံတိတ္ေလးသာ ရင္ဖြင့္သမ်ွနားေထာင္ေပးမိသည္။
" ဘယ္အဖြဲ႔ကမွ ေႁမြေဟာက္ေလာက္ယုတ္မာမွာမဟုတ္ဘူး ! တမင္ရွင္းလင္းခ်င္လို႔လုပ္ရေအာင္ ျပႆနာတိုင္းမွာ ကိုကိုတစ္ခါမွမစခဲ့ဖူးဘူး..... အလစ္တိုက္ခံရေလာက္ေအာင္ ငါတို႔ဘက္က သူတို႔ကိုအင္အားမျပခဲ့ဖူးဘူးဟာ "
ေကာင္တာေပၚလက္တင္ထားကာ လက္ဖေနာင့္ေလးျဖင့္နားထင္အားဖိကာ ေျပာရင္းငိုေနေလတဲ့ေရႊဆူးႏွင္းမ်က္ရည္တို႔ဟာ ေကာ္ဖီခြက္ထဲသို႔ခုန္ဆင္းၾကေလသည္။ လကၤာသံုေလာက္စိတ္မမာခဲ့တာမဟုတ္ဘဲ လကၤာသံုလိုတစ္ဦးတည္းေသာေမြးခ်င္းမရိွသၫ့္သူလိုမဟုတ္တဲ့ ေရႊဆူးႏွင္းဆံုးရႈံးစရာသံေယာဇဉ္ကမ်ားျပားလြန္းခဲ့တာျဖစ္သည္။
မိခင္ဟာလူမွန္းမသိခင္ကတည္းကဆံုးပါးခဲ့ၿပီး အသက္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္မွာဖခင္ေသဆံုးခဲ့သၫ့္လကၤာသံုမွာ ေရႊဆူးႏွင္းလိုေနာက္ထပ္ဆံုးရႈံးစရာ မိသားစုသံေယာဇဉ္ေနွာင္ႀကိဳးမရိွခဲ့ေပ။ ငယ္စဉ္ကတည္းက ဖခင္ရဲ့သင္ၾကားေပးမႈေအာက္မွာ ရင့္က်က္စြာႀကီးျပင္းလာရျခင္းကလည္း လကၤာသံုကို ေလာကဓံအားခံႏိုင္ရည္ရိွေစခဲ့တာျဖစ္သည္။
ထိုသို႔ရႈပ္ေထြးနက္နဲလွေသာဘဝတစ္ခုမွာ သံေယာဇဉ္ေတြမေနွာင္တြယ္ခ်င္ခဲ့ေပမဲ့ ၿငိတြယ္မိေလတဲ့သူစိမ္းတရံေနွာင္ႀကိဳးေလးေၾကာင့္ လကၤာသံုစိတ္ေတြ ညစဉ္ညတိုင္းအိပ္မရေအာင္ပူေလာင္ေနရသည္။ ကလဲ့စားေၾကာင့္ေရာက္လာေသာပင္ျဖစ္ပါေစ သိပ္ခ်စ္မိခဲ့သၫ့္အတြက္ ထိုလူသားေလးကိုဆံုးရႈံးရမွာကို တစ္ေယာက္တည္းေတြးပူတတ္လာသည္။ ကာကြယ္ေပးႏိုင္သမ်ွကာကြယ္ေပးေနေပမဲ့ တစ္ေန့ေန့တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ မျမင္ရတဲ့ကံၾကမၼာဝင္ေနွာင့္လာမည္ကိုေတြးရင္း စိတ္ေတြမြန္းက်ပ္ရပါသည္ဆိုလ်ွင္ ထိုလူသားေလးမ်ား လကၤာသံုကိုေလွာင္ရယ္ေနေလမလား။
" တစ္ေန့က် သူ႔ကိုလက္စားေခ်မွာပါ "
မရည္ရြယ္ဘဲထြက္လာေသာစကားတစ္ခြန္းအား ေရႊဆူးႏွင္းေခါင္းေမာ့ကာၾကၫ့္လာခဲ့သည္။ အေကာင္းဆံုးႏွစ္သိမ့္ေဖာ္ျဖစ္ေပးေသာ လကၤာသံုထံကေန ကတိစကားတစ္ခြန္းၾကားလိုက္ရသၫ့္အတြက္ ေရႊဆူးႏွင္းမ်က္ရည္က်ရင္းၾကၫ့္ေနမိသည္။
...........................................................
လက္ထပ္ပြဲက်င္းပရာေနရာျပင္ပ၏မနီးမေဝး၌ ခဲေရာင္ကားေလးတစ္စီးရပ္ထားေလသည္။ ထိုကားေလးအတြင္းထဲမွာေတာ့ ငယ္ရြယ္ေသာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရိွေနကာ တစံုတစ္ေယာက္အားဖုန္းျဖင့္စကားေျပာေနသည္။ တစ္ခုခုကိုႀကံစည္မၫ့္အရိပ္အေယာင္မ်ိဳး ထိုမိန္းကေလးမ်က္ဝန္းထဲထင္ရွားေနကာ မဲ့ၿပံဳးတစ္ပြင့္ကိုလည္းၿပံဳးလိုက္ခဲ့ျပန္သည္။
" မဆူးခက္ဟန္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေနာက္ဆံုးေန့ေလးျဖစ္ပါေစ "
ဖုန္းစကားေျပာျခင္းၿပီးဆံုးသြားသည္ႏွင့္ အျပာေရာင္ဂါဝန္ႏွင့္သတို႔သမီးႏွစ္ေယာက္ထံ ကားထဲမွေနလွမ္းၾကၫ့္ရင္းႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ရန္သူမ်ားေသာလူတစ္ေယာက္ကို လက္စားျပန္ေခ်ရတာလည္း ထင္သေလာက္ေတာင္မခက္ေၾကာင္းသိရေတာ့ ေက်နပ္စြာၿပံဳးရယ္မိသည္။ လြယ္ကူေသာမစ္ရွင္တစ္ခုၿပီးေတာ့မၫ့္သူလို စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာၿပံဳးရယ္ရင္း လက္ထဲမွေလလံေအာင္ထားေသာ နံပါတ္အလွဆင္းကတ္ပါဖုန္းအား ေဘးခံုေပၚပစ္ခ်လိုက္ခဲ့သည္။
သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္ သို႔မဟုတ္ အခ်ိန္နာရီအပိုင္းအျခားတစ္ခုမွာ ထိုေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အရာေတြပ်က္စီးေတာ့မည္မို႔ ကားကိုစက္ႏိႈးကာခဲေရာင္ကားေလးဟာဘီးစလိွမ့္ခဲ့သည္။ ညာလက္ဖမိုးေပၚေလာေလာလတ္လတ္ထိုးထားေသာ ပန္းသံုးပြင့္ပံုပါတက္တူးဟာ အသားေပၚနီရဲကာေဖာင္းႂကြေနေသးေသာ္လည္း သိပ္လွလြန္းေနခဲ့ပါသည္။
တိုက္ရိုက္ခိုင္းေစတာမဟုတ္ဘဲ တဆင့္လူတစ္ေယာက္အားခိုင္းေစကာ အၿငိဳးတႀကီးျဖစ္ေနေသာလူငယ္တစ္ေယာက္ထံကို ကလဲ့စားေခ်ခြင့္ရေအာင္အခြင့္အေရးေပးလိုက္သည္။ အေတာ္ေလးမနီးစပ္ေသာဂိုဏ္းငယ္တစ္ခုမွာ အစ္ကိုျဖစ္သူေသဆံုးခဲ့ရေသာညီငယ္တစ္ေယာက္က အသက္ပင္ေသရေသရကလဲ့စားေခ်လိုေနမွေတာ့ ရလာတဲ့အခြင့္အေရးကိုေကာင္းေကာင္းအသံုးခ်မိတာမမွားဘူးထင္သည္။
ကားလမ္းေပၚတရိပ္ရိပ္ေျပးေနေသာခဲေရာင္ကားေလးထဲမွာ သီခ်င္းသံျမဴးျမဴးေလးပ်ံ့လြင့္ေနေလကာ ရာသီဥတုကလည္းလိုက္ဖက္ေအာင္သာယာေပးေနသည္။ ကားေမာင္းေနေသာမိန္းကေလးကေတာ့ စိတ္လိုလက္ရၿပံဳးေနလ်က္ရိွၿပီး တက္တူးရိွရာညာလက္ေခ်ာင္းေလးအား ႏႈတ္ခမ္းနားေတ့ကာ သြားျဖင့္တဖြဖြကိုက္ေနမိေလသည္။
ရွင္စိတ္ေက်နပ္မွာပါ ဟန္နီ.....
" ဟုတ္တယ္ စိတ္ေက်နပ္မွာပါ..... ရွင္မလုပ္ျဖစ္ေသးတဲ့ကိစၥကို ကိုယ္စားတာဝန္ေက်ခဲ့ၿပီ "
စိတ္ထဲကေနေရာႏႈတ္ဖ်ားကေနပါ တစ္ေယာက္တည္းေျပာေနေသာမိန္းကေလးဟာ သူမသိမိေသာမီးစကိုပ်ိဳးမိခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ဒဏ္ရာေတြရခဲ့ေသာသူမကို မသိစိတ္ကေတြးေတာမိၿပီးလုပ္ခဲ့တဲ့ ကလဲ့စားတစ္ခုဆီမွသည္ အဆံုးသတ္ဆိုးဝါးျခင္းကိုဦးတည္ေလမလား။
အျဖဴေရာင္အဆင့္သတင္းစံုစမ္းေရးအဖြဲ႔မွ ေခါင္းေဆာင္၏မိသားစုဝင္ေသာထိုမိန္းကေလးအတြက္ ရန္ၿငိဳးျခင္းတိုက္ေပးရန္သိပ္ခက္လွသည္မဟုတ္ေသာ္လည္း ရန္ၿငိဳးကိုေျဖေဖ်ာက္ဖို႔အစီအစဉ္ကိုေတာ့ေမ့ေလ်ာ့ေနေပသည္။ ထိုမိန္းကေလးကိုင္ေဆာင္ေသာဖုန္းနံပါတ္ ဆက္သြယ္ထားေသာအဆက္အသြယ္ေတြဟာ ထိုမိန္းကေလးလုပ္ပါသည္လို႔သက္ေသမရိွသလို မလုပ္မိခဲ့ေသာနံပါတ္ပိုင္ရွင္သူမကိုလည္း ကာကြယ္ေပးရန္မျဖစ္ႏိုင္တာကိုသိခဲ့မည္ဆိုလ်ွင္။
အျဖဴေရာင္အဆင့္ရိွသတင္းစံုစမ္းေရးအဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔ျဖစ္ေသာ ဦးေဇထိုက္သတင္းအဖြဲ႔၏ဆက္ခံသူျဖစ္လာမၫ့္ ဟန္ေနြႏြံအတြက္ဒီကိစၥဟာ လြယ္ကူသည္ထက္လြယ္ကူလြန္းခဲ့သည္။ ေႁမြေဟာက္အဖြဲ႔၏အေတာ္ဆံုးဆိုသူသည္လည္း အခ်စ္ဆိုေသာအရာႏွင့္ေတြ့လာလ်ွင္ သတိမမူဂူမျမင္ႏိုင္ေတာ့တာထံုးစံမို႔ ဤထိမ္းျမားလက္ထပ္ပြဲဟာ ေနာက္ဆံုးေပ်ာ္ရႊင္ရျခင္းျဖစ္ေစမည္သာ။
" ဟန္နီေရ ရွင္ျမင္လား..... ရွင့္လူအတြက္ ကလဲ့စားေခ်ေပးလာတဲ့ ႏြံကို ရွင္ျမင္မိရဲ့လား "
ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ရယ္ေမာျခင္းျဖင့္ စကားသံေတြရပ္တန႔္လိုက္တဲ့ ဟန္ေနြႏြံရဲ့လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေတြဟာ ကားစတီယာတိုင္ကို ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားရင္း။
..........................................................
တတီတီျမည္လာေသာဖုန္းအား လကၤာသံုကိုင္ေဆာင္ေျဖဆိုရန္ ျဖဴသြယ္ေသာလက္ျဖင့္အသာအယာပင္ အိပ္ရာစြန္းမွဖုန္းကိုယူလိုက္သည္။ ေခၚဆိုလာသၫ့္နံပါတ္တစ္ခုဟာ +959ႏွင့္စတင္လာေသာဖုန္းနံပါတ္မို႔ တစ္ခ်က္သာၾကၫ့္လ်က္ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္မွ အစိမ္းေရာင္တန္းအားေရြးလိုက္သၫ့္အခါ။
" ဟယ္လို ေခါင္းေဆာင္ "
တစ္ဖက္ကေန မိန္းကေလးအသံထြက္လာၿပီး ေလးစားျခင္းျဖင့္သံုးႏႈန္းေခၚဆိုေသာ အစပ်ိဳးစကားလံုးအား အင္းဆိုသၫ့္စကားျဖင့္ခပ္တိုတိုေျဖေလသည္။ စိတ္ပူပန္ျခင္းေတြခပ္ရိပ္ရိပ္သန္းေနမၫ့္ လွပတဲ့မ်က္ႏွာႏွင့္ဆန႔္က်င္စြာေတာ့ စကားသံဟာမာန္မာနရိပ္ေတြဖံုးကြယ္ထားသည္။
မွန္ေတျြဖင့္သာအဓိကဖန္တီးတည္ေဆာက္ထားတဲ့ ေဒၚလာသန္းသံုးဆယ္တန္စံအိမ္ထဲမွာ မလင္းမမိွန္အျပာေရာင္မီးေရာင္ေတြက ေဖ်ာ့သြားလိုက္လင္းလာလိုက္သာ။ ဘယ္ဘက္လက္ဖေနာင့္ျဖင့္ခါးေထာက္ထားေသာ ဆင္စြယ္ေရာင္ဆြယ္တာႏွင့္ လကၤာသံုေနာက္ေက်ာဟာ အိပ္ခန္းက်ယ္အတြင္းဖန္တီးထားတဲ့ ေရကန္ထဲမွေရရဲ့အရိပ္ေတြလာေရာက္ကာထင္ေနသည္။
" ေနာက္တစ္ခါ မေပါ့ဆေစနဲ႔ "
မည္သၫ့္အေၾကာင္းအရင္းေၾကာင့္ရယ္မသိ ခပ္တိုးတိုးဖြင့္ထားေသာအခန္းအတြင္းမွ တီးလံုးသံၿငိမ့္ၿငိမ့္အားေက်ာ္လြန္ကာ လကၤာသံုရဲ့စကားသံကမာထန္စြာထြက္လာခဲ့သည္။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ေခါင္းေဆာင္ ကြၽန္း..... ေနာက္တစ္ခါ အမွားမလုပ္ေစရပါဘူး "
" အင္း သူ႔ကို ေသခ်ာကာကြယ္ေပး ဒါအမိန႔္ပဲ "
ခက္ထန္ျခင္းမရိွဘူးဟုထင္ရသၫ့္ လကၤာသံု၏ေအးစက္စက္အျပဳအမူဟာ တကယ့္တကယ္တမ္းတြင္ေတာ့ အိပ္စက္ေနေသာက်ားတစ္ေကာင္လို ၿငိမ္သက္ေနရံုသာရိွေလသည္။ ထိုေအးစက္ေသာအျပဳအမူျဖင့္ မေရမတြက္ႏိုင္ေသာအသက္တို႔ကို မည္မ်ွစီရင္ခဲ့ၿပီးၿပီသလဲဆိုတာ မျမင္ရေသာေသြးကြက္ေတြကသက္ေသပင္။
အနက္ေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့သိုးေမြးစတိုင္ေဘာင္းဘီရွည္ထဲမွ သိမ္းထားမိေသာဟန္းခ်ိန္းေလးအား အိပ္ရာေပၚဖုန္းခ်လိုက္ေသာညာလက္ျဖင့္ပင္ တယုတယကိုင္တြယ္ႏိႈက္ယူလိုက္သည္။ လက္ထဲပါလာေသာေငြဟန္းခ်ိန္းေလးရဲ့တန္ဖိုးဟာ လကၤာသံုအတြက္ေတာ့ေသးငယ္လွေပမဲ့ ျမတ္ႏိုးစြာတန္ဖိုးထားရတဲ့လူသားေလးထံမွ ေမတၲာမပါေသာလက္ေဆာင္ျဖစ္ေန၍ ေပ်ာက္ရွမွာစိုးမိသည္။
" ႏြံ အကယ္၍သာ ကိုယ္ေသဆံုးသြားခဲ့မယ္ဆိုရင္ မင္းဆီကေန..... မ်က္ရည္တစ္စက္ျဖစ္ျဖစ္က်ဖို႔ ကိုယ္ေမ်ွာ္လင့္လို႔ရႏိုင္မလား သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ႏြံငယ္ မင္းဆီကေနေလ "
ဘာကိစၥေတြေၾကာင့္မ်ား ဆူးခက္ဟန္ရဲ့လက္ထပ္ပြဲက်င္းပေနတဲ့ေနရာကို ႏြံငယ္သြားရသလဲလို႔ေတြးမိလိုက္ခ်ိန္ စိတ္ေတြကေနာက္က်ိေထျြပားရသည္။ ညာလက္ဖဝါးထဲမွာအေရာင္ျပန္ကာလက္ေနတဲ့ ေငြဟန္းခ်ိန္းေလးကိုသာေငးၾကၫ့္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကေနသက္ျပင္းေငြ့ေငြ့ရိႈက္ထုတ္မိသည္။ အေၾကာစိမ္းေလးေတြယွက္ေနတဲ့ ျဖဴႏုေသာညာလက္ေခ်ာင္းေလးေတြကေတာ့ ျဖည္းညင္စြာေကြးၫြတ္သြားသည္။
" ကိုယ္ မင္းကိုမကာကြယ္လိုက္ႏိုင္မယ့္ ေနာင္တရစရာကိစၥေတြကိုမဖန္တီးလိုက္ပါနဲ႔..... ႏြံငယ္ ေဝးေနတဲ့ရက္ပိုင္းေလးမွာ ကိုယ္မကာကြယ္ႏိုင္မယ့္အျဖစ္ကို မင္းမလုပ္လိုက္ပါနဲ႔ "
တစ္ေယာက္တည္းေျပာေနမိေသာစကားေတြ၌ စိုးရိမ္သံကိုဖံုးဖိရန္ခက္ေနသည္။ တစ္ဖက္၌ေန့ျဖစ္ေနမၫ့္အခ်ိန္မွာ ညကာလကိုေရာက္ေနသၫ့္ ေရေျမျခားအကြာအေဝးတစ္ေနရာမွာ ႏြံငယ္ကိုစိတ္မပူသၫ့္ေန့ေတြမရိွခဲ့ဟုဆိုလ်ွင္ ရယ္ခ်င္စရာေကာင္းေနမလား။ အမွန္တကယ္ စိတ္ပူပါသည္ဆိုေသာခံစားခ်က္ကို သိေအာင္ေျပာျပလိုက္ခဲ့လ်ွင္ ျပန္ရလိုက္မၫ့္ေလွာင္ရယ္ျခင္းက ပိုနာက်င္စရာေကာင္းမည္မို႔။ ကိုယ့္ကိုမျမင္ေသာလူတစ္ေယာက္ကို သိသာစြာမာန္မခ်ေပးလိုေသာအတၲေၾကာင့္ ဤငါးရက္မွာႏြံငယ္ကိုဖုန္းမဆက္ျဖစ္ခဲ့ေခ်။
မွန္သက္သက္ကာရံထားတဲ့အိပ္ခန္းကေန အျပင္ကိုလွမ္းေမ်ွာ္ၾကၫ့္လိုက္တဲ့အခါ ေရာင္နီေတြတက္လာတဲ့မိႈင္းျပာေသာေကာင္းကင္ကို ရီေဝစြာျမင္ေတြ့လိုက္ရသည္။ ကမ႓ာ့အေရ႔ျွခမ္းမွာညအခ်ိန္အခါေရာက္ေနမည္ဆိုလ်ွင္ ႏြံငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ဒီအခ်ိန္ဆိုအိပ္စက္ဖို႔ထက္ တစံုတစ္ေယာက္ကိုလြမ္းေမာေနမည္ထင္ရဲ့။
ဘယ္ဘက္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြဆတ္ကနဲျဖစ္သြားသည္ကို တင္းေနေအာင္လက္ကိုဆုပ္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကယဲ့ယဲ့ေလးၿပံဳးမိသည္။ သူမဒီလိုျဖစ္ေနတာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။ ဆိုးရြားတဲ့ေနာက္ဆက္တြဲရလဒ္ေတြက ဘယ္အခ်ိန္မွာသူမအသက္ကိုေသဖို႔ဖန္လာမည္လဲ လကၤာသံုမေတြးခ်င္မိေတာ့ေပ။ လူျမင္ကြင္းမွာဟန္ေဆာင္သန္မာျပေနတဲ့ေနာက္မွာ တုန္ရီေနတတ္တဲ့လက္တစ္စံုရိွေနခဲ့သည္။
" လကၤာ ေဆးေသာက္ရေအာင္..... "
ေနထြက္ခ်ိန္ျမင္ကြင္းကိုမ်က္ႏွာမူထားတဲ့လကၤာသံုထံကို အသံေပးကာဝင္လာတဲ့ေရႊဆူးႏွင္းဟာ လကၤာသံုရဲ့ဘယ္ဘက္ျခမ္း၌လာရပ္ေလသည္။ အခ်ိန္မွန္ေသာက္ရတဲ့အာရံုေၾကာေဆးေတြကို စိတ္ကုန္ေနရၿပီျဖစ္လို႔ မေသာက္ဘဲေနေနခဲ့တာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။
" မေသာက္ခ်င္ဘူး "
စိတ္ပ်က္သေလာက္ရိွေနၿပီျဖစ္ေသာ ေလသံတိုးလ်လ်ဟာ လကၤာသံုႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကေနထြက္လာသည္။ ေခါင္းမာလြန္းေသာျမတ္ႏိုးရသူကိုၾကၫ့္ၿပီး ေရႊဆူးႏွင္းတိတ္တဆိတ္သက္ျပင္းခ်မိသည္။
" ေဆးမေသာက္ဘဲေနလို႔မရဘူး လကၤာ..... နင္ေဆးမေသာက္ဘဲေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ "
" ေသႏိုင္မယ့္ေရာဂါမဟုတ္ပါဘူး နင္စိတ္မပူပါနဲ႔ "
ေရႊဆူးႏွင္းဘက္ကိုလွၫ့္မလာေသာ လကၤာသံုအၾကၫ့္ေတြက ၾကည္လင္တဲ့မွန္ခ်ပ္ေတြရဲ့အလြန္မွ ေမွာင္ရီပ်ရာမွလင္းလာေသာေကာင္းကင္ဆီမွာတည္ရိွေနသည္။ ၾကယ္ပြင့္လိုတလက္လက္ေတာက္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းအိမ္ေလးကိုၾကၫ့္ေနေသာ ေရႊဆူးႏွင္းႏႈတ္ခမ္းေလးကေတာ့ မသိမသာပြင့္ဟသြားမိေခ်သည္။
" လကၤာ..... "
နာမည္ေခၚသံေၾကာင့္လွၫ့္ၾကၫ့္လာေသာမ်က္ဝန္း၌ တစံုတစ္ခုကိုခံစားေနရေၾကာင္းေပၚလြင္ေနသည္။ တျခားသူအဖို႔အကဲခတ္ရန္မလြယ္ေသာ မ်က္ႏွာအေနအထားကို ေရႊဆူးႏွင္းၾကၫ့္ရံုႏွင့္ အရိပ္အႁမြက္ရိပ္စားမိႏိုင္သည္ဆိုတာ လကၤာသံုလည္းအသိေပ။
" နင့္ကိုလိမ္လို႔မရဘူးပဲ "
ခပ္ဟဟေလးရယ္ေမာကာေျပာလိုက္ေပမဲ့ လကၤာသံုစိတ္တစ္ေနရာမွာ နာက်င္ေနၿပီျဖစ္တာကို ေရႊဆူးႏွင္းေကာင္းေကာင္းႀကီးရိပ္စားမိလိုက္သည္။ လကၤာသံုကိုနာက်င္ေစဖို႔ တျခားေသာအေၾကာင္းတရားေတြမရိွတဲ့အတြက္ ေသခ်ာခိုင္လံုေသာနာက်င္ေစသူဟာတစ္ေယာက္သာရိွေတာ့သည္။ ထိုသူဟာ လကၤာသံုစိတ္နက္နက္ထဲမွာေရာ ႏွလံုးအိမ္ထဲမွာပါေနရာရထားတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပင္။
" မေသႏိုင္တဲ့ေရာဂါေသးေသးကို နင္မကုခ်င္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနတာ..... ဒီေရာဂါေသးေသးက နင့္အလုပ္ နင့္အသက္ကိုထိခိုက္မွာသိလ်က္ မကုဘဲေပေတေနတာ ဘာကိစၥေတြရိွလို႔လဲ "
" သူေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လို႔ "
ဘယ္ဘက္မ်က္ဝန္းေထာင့္ကေန မ်က္ရည္တစ္စက္တည္းလိမ့္က်လာခဲ့သည္။ ႏႈတ္ခမ္းေလးလႈပ္သာရံုထြက္လာတဲ့ ခ်ိဳျမျမစကားသံေလးထဲမွာေတာ့ ဟန္လုပ္ၿပံဳးရယ္ျခင္းေတြႏွောထားေလသည္။
လကၤာသံုထံကေန ထိုစကားလံုးငါးလံုးစာကိုနားလည္ဖို႔ ေရႊဆူးႏွင္းဆြံ႔အတိတ္ဆိတ္စြာၾကၫ့္ေနမိသည္။ မာေၾကာပါတယ္လို႔တပ္ထားတဲ့ေခါင္းစဉ္ႏွင့္မလိုက္ဖက္စြာ နာက်င္ရိပ္သန္းေနတဲ့မ်က္ဝန္းအိမ္ကို ေရႊဆူးႏွင္းအခ်ိန္ၾကာၾကာရပ္ၾကၫ့္ရင္း မခ်ိၿပံဳးေလးၿပံဳးလိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ လကၤာသံုကိုနာက်င္ေစတဲ့သူအား မုန္းတီးျခင္းမ်ားစြာႏွင့္။
..........................................................
YOU ARE READING
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
