အသက္ႏွစ္ဆယ္သာရိွေသးေသာေကာင္ေလးဟာ ေဆးအေရာင္းအဝယ္လုပ္ၿပီးသၫ့္အတြက္ ရသင့္ေသာလုပ္အားခကိုယူကာ အိမ္ျပန္လမ္းကိုတက္ႂကြစြာျပန္လာေနေလသည္။ ဖုန္းထဲမွာဝင္ထားေသာစာတိုတစ္ေစာင္ကလည္း ထိုေကာင္ေလးစိတ္ကိုပိုမိုေပ်ာ္ရႊင္ေစဟန္တူစြာ အျပန္လမ္းတေလ်ွာက္၌ ဖုန္းတၾကၫ့္ၾကၫ့္ႏွင့္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
* ညီေလး ကိုကိုဒီေန့ျပန္ေရာက္မယ္ *
သူ႔ရဲ့ေမြးေန့ေလးမွာ အစ္ကိုျဖစ္သူျပန္လာမည္ဆိုျခင္းက ထိုလူငယ္ေလးကိုအေပ်ာ္ဆံုးလူသားျဖစ္ေစသည္။ ကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္အၾကည္ထဲမွာ ဘီယာငါးဘူးႏွင့္အျမည္းတခ်ိဳ႕သာပါေပမဲ့ ေမြးေန့ညကိုျဖတ္သန္းဖို႔လံုေလာက္သည္ဟု သူထင္ေပသည္။ ေမြးေန့ကိတ္ေတြမလို ပူေပါင္းေတျြဖင့္အလွမဆင္ထားေသာ ႏံုခ်ာခ်ာတိုက္ခန္းတစ္ခန္းကလည္း သူ႔အတြက္ျပၫ့္စံုသည္ထက္ပိုေခ်သည္။
ရႈးဖိနပ္တစ္ရံကိုခပ္ေပါ့ေပါ့ပင္ခြၽတ္ကာ တိုက္ခန္းအတြင္းသို႔ဝင္လာခဲ့ေတာ့ ေမွာင္မိုက္ျခင္းေတြကဆီးႀကိဳေနသည္။ တံခါးကိုအလ်င္စလိုပိတ္ နံရံကမီးခလုတ္ကိုဖြင့္ကာ ဘီယာႏွင့္အျမည္းပါေသာကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္ကို တစ္ခုတည္းေသာေလးေထာင့္စပ္စပ္စားပြဲပုေပၚကို ျဖစ္သလိုေနရာခ်လိုက္သည္။ အလင္းေရာင္ခပ္မိွန္မိွန္သာျမင္ရေစတဲ့ တိုက္ခန္းထဲကမီးေရာင္တစ္ပြင့္ဟာ သူတို႔ညီအစ္ကိုအနာဂတ္လိုပင္ ေရးေတးေတးမိွန္ပ်ပ်ရိွလွသည္။
* ညီေရ ကိုကိုအလုပ္တစ္ခုေပၚလာလို႔ ေနာက္က်လိမ့္မယ္ *
ဖုန္းဆီမွစာဝင္လာသံေၾကာင့္ အလ်င္အျမန္ယူၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ အစ္ကိုျဖစ္သူထံမွစာျဖစ္ေနသည္။ မလာႏိုင္ေၾကာင္းဘယ္ေသာအခါမွမဆိုဘဲ ေနာက္က်လိမ့္မည္လို႔သာဆိုတတ္တဲ့ သူ႔အစ္ကိုရဲ့စာေလးတစ္ေစာင္ဟာ အရင္ႏွစ္ေတြမွေမြးေန့ေတြလိုမထူးျခားေနခဲ့။
" ကြၽန္ေတာ္ေစာင့္ေနမွာေပါ့ ကိုကို "
အႏၲရာယ္မ်ားေနမည္ေလာမသိႏိုင္၍ သူ႔ဘက္ကျပန္စာကိုျပန္မပို႔ျဖစ္ခဲ့ေခ်။ အိပ္ရာခင္းထားတဲ့နံေဘးက နံရံေထာင့္မွာေထာင္ထားတဲ့တစ္လက္တည္းေသာဂစ္တာအား သူလွမ္းဆြဲကာယူလိုက္ၿပီး ဂစ္တာႀကိဳးကိုသာစၫွိေနမိသည္။ ခဏၾကာေတာ့ နားရြက္ေနာက္မွာၫွပ္ထားတဲ့ စီးကရက္ခပ္တိုတိုကိုယူကာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအိတ္ထဲကမီးျခစ္ကိုယူၿပီး ေတာက္ကနဲမီးၫွိလိုက္သည္။
တစ္ဖြာႏွစ္ဖြာရိႈက္လ်က္ လက္ၾကားထဲကစီးကရက္တိုကို ေလးေထာင့္စားပြဲပုအစြန္းမွာတင္ရင္း ဂစ္တာကိုႀကိဳးျပန္ၫွိေနသည္။ တဒင္ဒင္တေဒါင္ေဒါင္ထြက္ေပၚလာေသာ ဂစ္တာသံေတြကေတာ့ တကိုယ္တည္းတိတ္ဆိတ္ေနရာတိုက္ခန္းထဲမွာ အခ်စ္ေတးသြားအျဖစ္ထြက္ေပၚလာေတာ့သည္။ ျပာက်ကာၿငိမ္းေတာ့မၫ့္စီးကရက္တိုကို ခဏလွမ္းယူကာဖြာရိႈက္ၿပီးသၫ့္ေနာက္ စီးကရက္အားခ်ိဳးေခ်ကာမီးၿငႇိမ္းသတ္လ်က္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္အားစသီဆိုခဲ့သည္။
" အၿပံဳးနဲ႔ေမွးစက္ေတာ့ ခ်စ္သူေရ..... ထပ္ၿပီးေတာ့ မေဝးေတာ့ဘူး ၿငိမ္းခ်မ္းလွပတဲ့ ကိုယ့္အခ်စ္ မ်ားစြာယူ..... အလြမ္းမ်ားေၾကာင့္ က်ခဲ့တဲ့မ်က္ရည္ေတြ..... ဒီအခ်ိန္မွာ တိတ္လိုက္ေတာ့..... ေမ်ွာ္လင့္ခဲ့ရတဲ့ အခ်စ္ညေလး အတူတူေရာက္ရိွခဲ့ေပါ့ ေရာက္ရိွခဲ့ေပါ့..... အျပာေရာင္အခ်စ္ည..... မင္းလွမ္းၾကၫ့္လိုက္စမ္း မိုးေကာင္းကင္ထက္..... မ်ားတဲ့တို႔အခ်စ္မ်ား..... ၾကယ္စင္အားလံုးထက္ လင္းတဲ့တို႔အခ်စ္မ်ား အျပာေရာင္အခ်စ္ည ကမ္ "
ေဒါင္ကနဲအသံထြက္ကာျပတ္ေတာက္သြားေသာ ဂစ္တာႀကိဳးေလးေၾကာင့္ ဆိုလက္စသီခ်င္းသံတိတ္သြားကာ ႀကိဳးရွသြားေသာလက္အားၾကၫ့္လိုက္မိသည္။ ဟက္ကနဲၿပံဳးရယ္လိုက္ရင္း အနားမွာရိွတဲ့တီရွပ္အေဟာင္းတစ္ထည္ႏွင့္ လက္ေခ်ာင္းမွေသြးအားတိတ္ေစလိုက္သည္။ ႀကိဳးျပတ္သြားေသာဂစ္တာေလးကိုေတာ့ မူလရိွရာနံရံေထာင့္မွာျပန္ေထာင္ထားလိုက္ၿပီး စားပြဲပုေပၚကကြၽတ္ကြၽတ္အိတ္ထဲကေန ဘီယာတစ္ဘူးအားလွမ္းႏိႈက္ယူေလသည္။ ဖုန္းဖြင့္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ အေစာပိုင္းမွစာတစ္ေစာင္ကလြဲလ်ွင္ မည္သၫ့္စာတစ္ေစာင္မ်ွထပ္မဝင္ထားခဲ့ေခ်။
...........................................................
ကမ႓ာပ်က္တာကိုမသိေသာသူ႔အတြက္ ဤမနက္ခင္းဟာယုတ္ညံ့စြာ ကမ႓ာပ်က္သၫ့္သတင္းစကားကိုေဆာင္ယူလာခဲ့သည္။ အစ္ကိုျဖစ္သူသေဘာတက်ခ်ီးက်ူးေလ့ရိွေသာ ဆံပင္ခပ္အုပ္အုပ္ဟာမေသမသပ္ျဖစ္လ်က္။ သပ္ရပ္ေအာင္ေနဖို႔မွာေနက်အစ္ကိုျဖစ္သူစကားႏွင့္ေသြဖယ္ကာ ကပိုကရိုေျပးလႊားလာေသာသူ႔ပံုစံက ကမ႓ာပ်က္ကပ္ေဘးကိုႀကံဳေတြ့ရသူႏွယ္။
ကတၲရာလမ္းမေပၚေျပးလႊားေနတဲ့သူ႔ေျခေထာက္တစ္စံုက ေျမျပင္ႏွင့္မထိႏိုင္သကဲ့သို႔ အသက္လုၿပီးေျပးလႊားရင္း လူေလးငါးေယာက္စုေနေသာေနရာဆီအေရာက္ ေျခလွမ္းတို႔ဟာရပ္တန႔္သြားရသည္။ မေျခာက္တေျခာက္ေသြးကြက္က အစ္ကိုျဖစ္သူရဲ့အျဖဴေရာင္ရွပ္အက်ႌေကာ္လံႏွင့္ ဘယ္ဘက္လည္ပင္းနားမွာခ်င္းခ်င္းနီေနခဲ့သည္။
" ညီေလး "
မၾကၫ့္ဖို႔တားျမစ္ေနေသာ အလုပ္အတူတြဲလုပ္ေနက်အစ္ကိုအား သူတြန္းတိုက္ကာၾကၫ့္မိသည္က သူခ်စ္ရေသာအစ္ကိုျဖစ္သူထံ။
" ဘယ္သူလုပ္တာလဲ ကြၽန္ေတာ့္အစ္ကိုကို ဘယ္သူသတ္တာလဲ !!! ညကအေကာင္းႀကီးပါဗ် ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတာင္စာပို႔လိုက္ေသးတာ ဘယ္သူလဲ ဘယ္သူလုပ္သြားတာလဲ "
" ငါရွင္းျပလိုက္မယ္ မင္းဖယ္ေန "
" ညီေလး ငါတို႔တာဝန္တစ္ခုနဲ႔ မေန့ညကပစ္မွတ္တစ္ခုကိုသြားရွင္းတာ ေဝလင္းစာပို႔ထားတာသိမွာေပါ့ "
ေစာေစာကအစ္ကိုထက္ ဝါေရာအသက္ေရာပိုႀကီးတဲ့အစ္ကိုတစ္ေယာက္က သူ႔ကိုရွင္းျပေနသည္ကို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင့္နားေထာင္ေနမိသည္။ အေရးေပၚတာဝန္က်တာသိေပမဲ့ အဘယ္ကိစၥဆိုတာ သူမွမသိခဲ့တာမဟုတ္လား။
" ငါတို႔ရွင္းရမွာက ပစ္မွတ္အႀကီးစားဆိုတာမသိခဲ့ဘူး ေနာက္ထပ္အေကာင္ႀကီးႀကီးရိွေနတာလည္းမသိလိုက္ဘူး "
" လိုရင္း "
ခပ္အက္အက္ထြက္လာတဲ့သူ႔စကားသံေၾကာင့္ ရွင္းျပေနေသာစီနီယာအစ္ကိုႏွင့္ က်န္ေသာသူေတြအားလံုးကို ခဏတာေၾကာင္အမ္းသြားေစသည္။ ငိုရမလား မငိုသင့္သလား ဒြိဟျဖစ္ေနေသာသူ႔မ်က္ဝန္းေတြဟာနီရဲလ်က္ အစ္ကိုျဖစ္သူရုပ္အေလာင္းကိုသာ ငိုက္စိုက္ၾကၫ့္ေနမိေလသည္။
" လိုရင္းကိုသာေျပာျပပါ ဘယ္သူက ကိုကို႔ကိုသတ္ခဲ့တာလဲ "
လက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ရင္း ငိုသံစြက္ေသာအသံအက္အက္ျဖင့္ သူစကားဆိုလိုက္သည္။
" Royalရဲ့ ဒါရိုက္တာခ်ဳပ္ေဝသာကီက သတ္ခိုင္းတာထင္တယ္ သူ႔ေဘးကတပၫ့္ကိုေတြ့လိုက္တယ္ "
" အစ္ကိုတို႔ အဲဒီအခ်ိန္ဘာလုပ္ေနတာလဲ ? "
မထင္မွတ္ေသာစကားတစ္ခြန္းဟာ သူ႔နားထဲကိုျဖတ္သန္းဝင္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ မာထန္ေသာအသံျဖင့္ေမးလိုက္ခဲ့သည္။ အေမးခံလိုက္ရေသာသူတို႔စီနီယာကေတာ့ ရုတ္တရပ္မို႔ ဘာျပန္ေျပာရမည္မသိျဖစ္ေနသည္။ သာမန္ေၾကးစားအဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔မွအဖြဲ႔သားအဖို႔ လက္ယဉ္ေနသၫ့္ဂိုဏ္းသားေတြႏွင့္ ယွဉ္ႏိုင္မည္တဲ့လား။
" အရာအားလံုးက ရုတ္တရပ္ျဖစ္ပ်က္သြားတာေလ ညီေလး အစ္ကိုတို႔အားလံုးက သာမန္လူသတ္ ျပန္ေပးဆြဲ ေဆးေရာင္းတာပဲကြၽမ္းက်င္တာ ညီေလးလည္းအသိပဲ "
" ဒါဆို ဘာလို႔မ်ား မႏိုင္ဝန္ထမ္းၾကၿပီး လူသြားသတ္တာလဲဗ်ာ "
ေၾကကြဲအက္ရွေနသၫ့္စကားသံ မငိုဘဲတင္းခံထားသၫ့္မ်က္ႏွာေပၚက ဆံုးရႈံးလိုက္ရေသာခံစားခ်က္ေတြဟာ တျခားသူေတြကိုကူးစက္ကာႏႈတ္ဆိတ္ေစခဲ့သည္။ ဟန္မူပိုင္ကုန္သြယ္ေရး၏ ရွယ္ယာဝင္တစ္ေယာက္လို႔သာသိထားသၫ့္ ေငြေပးခိုင္းေစသူအလုပ္ရွင္တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္၏အသက္ဟာေနဝင္သြားခဲ့ေခ်ၿပီ။
ကြၽန္ေတာ္ ကိုကို႔အတြက္ လက္စားျပန္ေခ်ေပးမယ္.....
.........................................................
ကားပါကင္ရဲ့အေမွာင္က်က်တစ္ေနရာမွာ စိတ္ရွည္စြာသူေစာင့္ဆိုင္းေနသည္။ အခြင့္အေရးေကာင္းဆိုတာ ႏွစ္ခါရရန္ခဲယဉ္းသည္မို႔ လူသူရွင္းေနသၫ့္ဤအခ်ိန္မွာ ေသြးေႂကြးကိုကလဲ့စားေခ်ျပန္ရယူရမည္။ သူ႔ဘဝရဲ့တြယ္တာရာကို ဘယ္ေတာ့မျွပန္မျမင္ေတြ့ရေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့အမ်ိဳးသမီးကို သူရန္ေႂကြးေၾကေအာင္လက္စားေခ်သင့္သည္။
" ကိုကို႔ဝိညာဉ္ေအးခ်မ္းေအာင္ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေပးမယ္ ကိုကို "
ခပ္တိုးတိုးစကားတစ္ခြန္းေရရြတ္ၿပီး ကားပါကင္ဓာတ္ေလွကားထြက္ေပါက္ကေန သူပုန္းခိုေနတဲ့ေနရာဆီကို တန္းတန္းမတ္မတ္လာေနတဲ့အမ်ိဳးသမီးအား အကြယ္ကေနေခ်ာင္းၾကၫ့္လိုက္သည္။ လက္ထဲမွာေတာ့ အသြားထက္ျမေနတဲ့ဓားတစ္လက္က အလင္းခပ္မိွန္မိွန္ေအာက္မွာ လက္ကနဲျဖစ္သြားေလသည္။
ေဆးဝယ္ပို႔လဲလွယ္ေနက်လူတစ္ေယာက္မို႔ သူ႔ေျခလွမ္းလႈပ္ရွားမႈေတြက လ်င္ျမန္သြက္လက္လြန္းပါသည္။ လက္ဦးမႈရေအာင္ က်က်နနထိုးစိုက္ခြင့္ရတဲ့ဓားခ်က္က ေဝသာကီဆိုတဲ့အမ်ိဳးသမီးဝမ္းဗိုက္မွာ ခပ္မိုက္မိုက္ေနရာယူသြားသည္မဟုတ္လား။ သို႔ေပမဲ့ ေလ်ွာ့တြက္လို႔မရတဲ့ပစ္မွတ္အမ်ိဳးသမီးက ဓားဒဏ္ရာကိုမမႈဘဲ သူ႔လက္ေတြကိုဖမ္းဆြဲလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ေၾကာက္လန႔္တုန္လႈပ္စိတ္ေတြဝင္လာခဲ့သည္။
" မမေလး !!! "
ေၾကာက္စိတ္ေတြႏွင့္ဓားခ်က္ကိုထပ္ထိုးသြင္းရင္း ထြက္ေျပးဖို႔ရုန္းကန္ႀကိဳးစားေပမဲ့ လူမဟုတ္သၫ့္အလား ထိုအမ်ိဳးသမီးဟာ ဓားဒဏ္ရာျဖင့္ပင္အားသန္လြန္းလွသည္။ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာသူ႔လက္ေတြဟာ ေယာက်ာ္းသားတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ မိန္းမတစ္ေယာက္အားကိုမလြန္ဆန္ႏိုင္ေအာင္ ေပ်ာ့ညံ့ေနခဲ့သည္ကစိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေခ်သည္။
" မင္းေရာက္လာသားပဲ "
" ငါဒီေန့လူမသတ္ခ်င္ဘူး "
အနားေရာက္လာတဲ့အမ်ိဳးသမီးေနာက္တစ္ေယာက္က သူ႔နားထင္ကိုေသနတ္ႏွင့္ခ်ိန္ရြယ္လိုက္ခ်ိန္မွာ ေၾကာက္စိတ္တို႔ပိုမိုႀကီးစိုးသြားခဲ့သည္။ ထို႔အတူ နားထဲမွာၾကားလိုက္ေသာစကားတစ္ခြန္းကလည္း သူ႔ေၾကာက္စိတ္ကိုလႊမ္းမိုးကာ ခံျပင္းေဒါသတို႔ျဖစ္သြားေစသည္။
" မမေလး..... "
" မင္း ငါ့အစ္ကိုကို ဘာလို႔သတ္လိုက္တာလဲ ! မင္းနဲ႔မပတ္သက္ဘဲနဲ႔ "
မိစၧာတစ္ေကာင္လိုထိတ္လန႔္ဖို႔ေကာင္းသၫ့္ သူ႔အသက္ေသႏိုင္မၫ့္ေနရာမွာ ထိုေမးခြန္းအားထုတ္ေမးမိသည္။ ေသြးတစက္စက္က်ေနသေလာက္ နာက်င္ဟန္မျပတဲ့ေဝသာကီဆိုေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးကေတာ့ နားမလည္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာၾကၫ့္လာသည္။
" ဘာကိုလဲ ! ဒီေလာကမွာ ေသသင့္တဲ့သူကေသရမွာပဲ ဒါေပမဲ့ ငါ့နဲ႔မပတ္သက္ဘဲလည္းမသတ္တတ္ဘူး "
" ရယ္စရာေတြမေျပာနဲ႔..... လြန္ခဲ့တဲ့တစ္လက မင္းအဖြဲ႔ရဲ့လက္ခ်က္နဲ႔ေသသြားတဲ့ ငါ့အစ္ကို ! တာဝန္တစ္ခုကိုမၿပီးဆံုးဘဲေသသြားရတယ္..... "
အစ္ကိုျဖစ္သူေသဆံုးပံုကိုေတြးမိတိုင္း ေဒါသစိတ္တို႔ႏွင့္အတူ ရင္ထဲ၌နာက်င္ခံစားရသည္။ က်ယ္ေလာင္စြာထြက္လာေသာသူ႔အသံဟာ ကားပါကင္အႏွံ႔ဟိန္းသြားေပမဲ့ ေဝသာကီဆိုေသာအမ်ိဳးသမီးကေတာ့ ေလွာင္ေသာအၿပံဳးျဖင့္ၾကၫ့္ေနေလသည္။
" ေသသင့္လို႔ေသတာေလ..... လူတစ္ေယာက္အသက္အတြက္ လူတစ္ေယာက္အသက္ကိုအစားျပန္ယူတာပဲ "
" ငါ့နဲ႔မပတ္သက္ဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာလဲ..... သူမေသရင္ သူသတ္ခ်င္ေနတဲ့ငါ့လူရဲ့ေသေန့ျဖစ္သြားမွာကို ဒီတိုင္းလက္ပိုက္ၾကၫ့္ေနရေအာင္..... ငါ့ကိုအရူးမ်ားထင္ေနလား "
တျဖည္းျဖည္းတိုးလာေသာမ်က္ႏွာ လူမဆန္ေသာစကားလံုးေတြၾကား သူ႔အမ်က္ေဒါသတို႔ဟာ နားထင္နားမွေသနတ္တစ္လက္ေအာက္မွာ အလံုးစံုၿမိဳသိပ္ခဲ့ရသည္။ ေသရမွာသိပ္ေၾကာက္ေသာလူညံ့တစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ေရ႔ွကေန ထိုအမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ထြက္သြားတဲ့အထိ ဘာမ်ျွပန္လည္ခုခံမတံု႔ျပန္ႏိုင္ခဲ့ေပ။ လက္ထဲမွာပါလာတဲ့ဓားကိုသာ စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကၫ့္ရင္း ေဒါသမ်က္ရည္တို႔လိမ့္က်ေစမိခဲ့သည္။
ကိုကို ကြၽန္ေတာ္ကသိပ္ေပ်ာ့ညံ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ပါလား။ ရေနတဲ့အခြင့္အေရးကိုေတာင္ ေကာင္းေကာင္းအသံုးမခ်ႏိုင္ခဲ့တဲ့လူညံ့တစ္ေယာက္ပါ။ လ်ွံၿဖိဳးဆိုတဲ့ေကာင္က တကယ္အသံုးမက်တဲ့လူသတၲဝါတစ္ေကာင္ပါ ကိုကို။ မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ အျဖစ္ရိွေအာင္လက္စားမေခ်ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္လူညံ့တစ္ေယာက္ပါ လူညံ့တစ္ေယာက္ပါပဲ ကိုကို။
ထိုေန့ရက္တစ္ရက္မတိုင္ခင္ထိ ကြၽန္ေတာ္ဟာလူညံ့တစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ ခင္ဗ်ားမရိွေတာ့တဲ့တိုက္ခန္းစုတ္မွာ ဘီယာေတြနဲ႔အေဖာ္ျပဳေနခဲ့မိတယ္။ ေလာကႀကီးကေန ကြၽန္ေတာ့္ဆီကိုအခြင့္အေရးတစ္ခုေရာက္လာမယ့္ ေန့တစ္ေန့မေရာက္ခင္ထိေပါ့။ ဘယ္သူဘယ္ဝါမွန္းမသိတဲ့အလုပ္ရွင္တစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ဖုန္းကိုဆက္သြယ္လာခဲ့တယ္။ ဓားထက္ပိုျမန္တဲ့အခြင့္အေရးရမယ္ဆို လက္စားေခ်ခ်င္သလားဆိုတဲ့ ေငြထက္မက္ေလာက္ေစတဲ့အခြင့္အေရးတစ္ခု ကြၽန္ေတာ့္ဆီေရာက္လာတယ္။ ဒီအခြင့္အေရးအတြက္ ေသရမွာအလြန္ေၾကာက္တဲ့ကြၽန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားေနာက္ကိုလိုက္ဖို႔ရဲရင့္တယ္ဆို ယံုမယ္မလား။
" ဟယ္လို "
ေနာက္ဆံုးေန့ ေသခ်ာအကြက္ခ်ထားတဲ့ေနာက္ဆံုးေန့မို႔ ေနာက္ကြယ္မွေစခိုင္းသူအစစ္ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ဖုန္းကိုေခၚဆိုလာခဲ့တယ္။ ကားစတီယာတိုင္ေပၚက ကြၽန္ေတာ့္လက္တစ္ဖက္က ဘယ္ေလာက္ေခြၽးျပန္ၿပီး ေအးစက္ေနသလဲသိလား။
" အလြဲအေခ်ာ္မရိွေစနဲ႔ အခြင့္အေရးဆိုတာႏွစ္ခါမရဘူး "
" စိတ္ခ်ပါ သူတို႔ေသမွ ကြၽန္ေတာ္ေသေစရမယ္ "
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လို႔သာသိထားရသၫ့္ အလုပ္အပ္လာေသာသူကို လ်ွံၿဖိဳးဆိုတဲ့လူငယ္ေလး ဖုန္းျပန္ေျဖကာစက္ပိတ္လိုက္ေတာ့သည္။ မည္သူ႔ကိုမ်ွဖုန္းေျဖဆိုရန္မလိုေတာ့ၿပီမို႔ ေဘးခံုေပၚ၌ဖုန္းအားခ်ထားလိုက္ၿပီး မဂၤလာပြဲအခမ္းအနားျပင္ပ၌ ကားစက္အသင့္ႏိႈးကာေစာင့္ဆိုင္းေနေလသည္။ လူသူရွင္းကာေသခ်ာၿပီဆိုေတာ့မွ သူရဲ့ရန္ေႂကြးကိုကလဲ့စားေခ်ရမည္ျဖစ္၍ သူစိတ္ရွည္ရန္လိုအပ္ေပသည္။
တစ္ေန့တာကုန္ဆံုးလာတဲ့ေကာင္းကင္ကို သူကားထဲကေနလွမ္းေမ်ွာ္ၾကၫ့္မိသည္။ မၾကာခင္အခ်ိန္မွာ သူစိတ္ရွည္သည္းခံေနမႈကိုအဆံုးသတ္ၿပီး လူႏွစ္ေယာက္ရဲ့ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို အဆံုးသတ္ပစ္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ညသန္းေခါင္ယံအခ်ိန္ဆိုတာ ကူကယ္ရာမဲ့လူႏွစ္ေယာက္ကို အေကာင္းဆံုးလက္စားေခ်ဇာတ္သိမ္းရမၫ့္ အခ်ိန္ေကာင္းတစ္ခုပင္။
မည္သၫ့္လမ္းကိုပင္ေရြးကာျပန္ေစကာမူ ထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္ေနမၫ့္ေသမင္းဟာ ထိုလူႏွစ္ေယာက္အနားမွာဆိုတာ ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကတာသနားစရာေကာင္းလြန္းသည္။ သူ႔ရဲ့တြယ္တာရာကို သူ႔ဘဝထဲကဆြဲထုတ္သြားတဲ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ့ေသဆံုးျခင္းက ထိုအမ်ိဳးသမီးခ်စ္ရတဲ့သူႏွင့္အတူျဖစ္ေစတာကပင္ သူသက္ၫွာလြန္းရာက်ေနၿပီမဟုတ္လား။
ေဝလင္းကိုဆိုတဲ့ခင္ဗ်ားနဲ႔ လ်ွံၿဖိဳးညီဆိုတဲ့ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က ညီအစ္ကိုအရင္းေတြထက္ပိုတဲ့ ေမတၲာေတြရိွခဲ့ၾကတယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ားရဲ့ႏႈတ္ခမ္းေမြးေတြပါးသိုင္းေမြးေတြရွည္တိုင္း ကြၽန္ေတာ္သန႔္ရွင္းခြင့္ရသလို ကြၽန္ေတာ့္ကိုဆို အၿမဲကာကြယ္ေပးတဲ့ခင္ဗ်ား။ လူေတြအားလံုးရဲ့အသိမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကညီအစ္ကိုအရင္းလို႔ထင္ေလာက္ေပမဲ့ တကယ္ဆို ဘာမွေသြးမေတာ္ၾကတဲ့လူႏွစ္ေယာက္ရယ္။ အရိုးရွင္းဆံုးေမတၲာတြယ္ရင္း ခ်စ္တယ္လို႔မေျပာျဖစ္တဲ့ကြၽန္ေတာ္တို႔ၾကားမွာ ညီအစ္ကိုမကခ်စ္သူမက်တဲ့သံေယာဇဉ္ေတြခ်ည္ခဲ့မိၾကတယ္။ အၾကၫ့္ခ်င္းဆံုမိတိုင္း ကြၽန္ေတာ္ဝန္ခံခ်င္တဲ့စကားတစ္ခြန္းအၿမဲရိွတာ ခင္ဗ်ားသိလားကိုကို အဲဒါက။
" ခင္ဗ်ားကို ကြၽန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာပဲ "
လီဗာအဆံုးထိနင္းထားေသာေျခေထာက္က စတီယာတိုင္ကိုလႊတ္လိုက္ၿပီျဖစ္တဲ့လက္တို႔ႏွင့္ ဆန႔္က်င္ဘက္ျဖစ္လို႔ေနေပသည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိပ္တိုက္ျဖစ္ေအာင္ တျခားလမ္းကေနကားကိုေမာင္းလာရသည္မို႔ သူအလြန္ပင္ပန္းေနၿပီမဟုတ္လား။ အခုေတာ့ စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာ နင္းထားတဲ့လီဗာကလြဲလ်ွင္ အရာအားလံုးကိုလႊတ္ခ်လိုက္သင့္ၿပီေလ။
ကိုကို႔ကိုကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တယ္ဗ် မႏွင္ထုတ္ဘဲေပြ့ဖက္ထားႏိုင္မလား.....
မီးေရာင္စူးစူးက ကြၽန္ေတာ့္အျမင္အာရံုမွာေနာက္ဆံုးျမင္လိုက္ရတဲ့ စိတ္ေက်နပ္မႈတစ္ခုပါပဲ။ နာက်င္စူးေအာင့္ကာလြင့္ေျမာက္သြားတဲ့ခံစားခ်က္ ရွင္ျခင္းေသျခင္းၾကားကနာက်င္မႈကို ေလာင္ၿမိဳက္ျခင္းနဲ႔အဆံုးသတ္သြားမွာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာ ဟုတ္တယ္မလား ကိုကို႔ဆီေရာက္လာဖို႔ ဒါကအရင္းအႏွီးတစ္ခုပဲေလ။ ေနာက္ဆံုးမွာ ကြၽန္ေတာ္သူရဲေဘာမေၾကာင္ခဲ့ဘူး ကိုကို႔အတြက္လက္စားေခ်ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ ကိုကိုနဲ႔ျပန္ဆံုဖို႔ကေတာ့ ေနာင္တမလြန္လမ္းမွာ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္ဘဝေတြမွာရွာဖို႔က ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ထားလိုက္။
.........................................................
ŞİMDİ OKUDUĞUN
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romantizmလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
