စီးကရက္ကိုဖြာရိႈက္ေနတဲ့ ခပ္ရဲရဲႏႈတ္ခမ္းသားေလးက မီးခိုးေငြ့ေတြကိုမႈတ္ထုတ္လိုက္တဲ့အခါ နာက်င္မႈေတြပါေရာပါသြားသည္။ လက္ၾကားထဲကစီးကရက္ကို ခပ္လွမ္းလွမ္းကိုပစ္ခ်လိုက္ေတာ့ အရည္စီးေၾကာင္းတစ္ခုကိုအစျပဳျပီး မီးေတာက္ေလးေတြကလူးလြန႔္ကခုန္လာသည္။
လွပတဲ့မီးေတာက္ငယ္ေလးက အေဖာ္ေတြကိုဖန္တီးၿပီး ရွည္လ်ားတဲ့ခရီးကိုေရ႔ွဆက္သည္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကိုအလိုရိွသေယာင္ ေျပးလႊားေနတဲ့သက္မဲ့မီးေတာက္ငယ္ေလးက အျမင္နဲ႔တင္လွပေအာင္ကခုန္ေနမွန္းသိသာသည္။ ဆက္သြားလိုက္ပါမီးေတာက္ေလးလို႔ ႏႈတ္ခမ္းေလးလႈပ္ရံုေျပာေတာ့ ေလညင္းေလးကေဖးကူကာ မီးေတာက္ေလးကိုပံ့ပိုးေပးျပန္သည္။
ျမင္ကြင္းေလးကလည္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ အသက္ဝင္လွလိုက္သလဲ။ ေအးခ်မ္းသေယာင္ထင္ရတဲ့ မီးေတာက္ငယ္ေလးက အားႀကိဳးမာန္တက္ေတာက္ေလာင္ေနလိုက္တာ စီးကရက္မီးစေလးမွဟုတ္ရဲ့လားလို႔ ျပန္ေတြးယူရသည္အထိပင္။ တဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္သံေတြနဲ႔ အပူတျပင္းေပါက္ကြဲထြက္သံကလည္း မီးေတာက္ငယ္ေလးအစြမ္းလို႔ မယံုၾကည္ရေအာင္ အားနဲ႔မာန္နဲ႔ေတာက္ေလာင္ေနလိုက္တာ။
" အင္း..... မနက္က်ရင္ေတာ့ ေခါင္းစီးပိုင္းလွေတာ့မွာပဲ "
ေသခ်ာက်က်နနရပ္ၾကၫ့္လို႔ေက်နပ္ၿပီဆိုမွ ၾကည္လင္တဲ့အသံပိုင္ရွင္က ကားနားဆီလွမ္းသြားေတာ့သည္။ လေရာင္ေအာက္မွာျမင္ရတဲ့ ကားတံခါးကိုဖြင့္ေနေသာလက္က တက္တူးငယ္ေလးမွာ လက္ဖမိုးအျပၫ့္လို႔ဆိုရမည္။ သို႔ေသာ္ တစ္မ်ိဳးေလးဆန္းစြာ အျမင္ရိုင္းျခင္းမရိွဘဲ ထိုလက္ပိုင္ရွင္ကိုဆြဲေဆာင္မႈရိွေစသည္။
လေရာင္နဲ႔မီးေတာက္အကူေၾကာင့္ ထင္းလင္းစြာျမင္ေနရတဲ့ တက္တူးငယ္ေလးက ပန္းပြင့္ေလးကိုပံုေဖာ္ထားရဲ့။ သိပ္ကိုရိုးရွင္းၿပီးလွပတဲ့ အနီႏွစ္ပြင့္ အျဖဴတစ္ပြင့္ပါတဲ့ အစိမ္းအရြက္အခက္ေလးနဲ႔ အဓိပၸါယ္ပါတဲ့ပန္းပြင့္ေလးက နာမည္ေလးကလည္းလွရွာသည္။ တက္တူးငယ္ေလးက အေတာ္အတန္သံေယာဇဉ္တြယ္လာရတာ ႏွစ္တို႔ပင္ၾကာေညာင္းခဲ့ေရာေပါ့။
" အလြမ္းေတြကို မီးေတာက္ေတြနဲ႔ထားခဲ့မယ္ေနာ္ "
........................................................
အိပ္ရာကႏိုးလာသည္ႏွင့္ ဆူညံပြတ္ေလာရိုက္သံဟာ ေလွကားအဆင္းတေလ်ွာက္မွာ နားထဲကိုတိုးဝင္လာသည္။ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲခါးႀကိဳးေလးကို ေသခ်ာျပန္စည္းေနွာင္လိုက္ေတာ့ အၾကၫ့္တစ္ခ်က္က ႏြံထံကိုဝင့္ေလသည္။ ေယာက်ာ္းသားသံုးေလးေယာက္ကလည္း ႏြံဆီကိုမသိမသာအၾကၫ့္ေရာက္လာၾကရဲ့။
ခက္တာပဲ ဒီတဏွာရူးေတြနဲ႔ေတာ့.....
အနက္ေရာင္ေက်ာျပင္နားကို တိုးေလ်ွာက္လာရင္းက ႏြံခပ္ညစ္ညစ္ေလးေတြးလိုက္သည္။ မဆိုရင္ျမင္တာနဲ႔ ရမၼက္ထခ်င္ၾကတဲ့ ႏွာေခါင္းမီးေတာက္ေနတဲ့ထိုလူေတြက ေခါင္းအပိုပါလာၾကပံုပင္။ သူတို႔အေရ႔ွမွာထိုင္ေနတာက သူတို႔စိတ္ထဲမွာ ေၾကာင္တစ္ေကာင္လို႔မ်ား ေတြးေနၾကသလားပဲ။
ေၾကာင္ေလး ဟုတ္သားပဲ ႏြံအတြက္ေတာ့ သူဟာေၾကာင္ေပါက္ေလးတစ္ေကာင္လို။ အရာရာျဖၫ့္ဆည္းေပးတဲ့ မကုန္ဆံုးႏိုင္ေသာေငြတြင္းႀကီးလို ၿပီးျပၫ့္စံုတဲ့လူသား။ တစ္ခါတေလ အမိန႔္ဆန္ဆန္ေတြေပးတတ္ေပမဲ့ ႏြံလက္ထဲမွာေတာ့ ၿပီးျပၫ့္စံုတဲ့လူသားက ေၾကာင္ေပါက္စေလးတစ္ေကာင္ပင္။ သိပ္ကိုခ်စ္စရာေကာင္းၿပီး ငံုထားခ်င္စရာေကာင္းတဲ့ ေၾကာင္မိုက္ေၾကာင္ကန္းေလးေပါ့။
" ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ဟန္နီ "
ထိုၿပီးျပၫ့္စံုတဲ့လူသားအေနာက္ကေန ပခံုးေပၚေမးတင္ကာ နားရြက္ဖ်ားေလးကိုက္ရင္းေမးေတာ့ မေနတတ္သလိုျဖစ္သြားဟန္က သိပ္ကိုရယ္ခ်င္ဖြယ္ေကာင္းသည္။ ေနရာတကာမွာ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ သိပ္ကိုေသြးေအးရက္စက္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ၿပီးျပၫ့္စံုတဲ့လူသားက လက္ေတြေတာင္ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ေနရွာသည္။
" ေခါင္းေဆာင္ ကြၽန္ ~ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သြားဖံုးဖိလိုက္ပါဦးမယ္ "
ကမန္းကတန္းပ်ာတီးပ်ာယာထြက္သြားၾကတဲ့ ေယာက်ာ္းသားတစ္ဖြဲ႔ကေတာ့ အသံေတြေတာင္တုန္ေနၾကသည္။ ေခါင္းထဲမွာအခ်ိန္ျပၫ့္ ႏွာမီးေတာက္ေရးသာေတြးေနမွေတာ့ အဖိုးတန္ဂိုေဒါင္ေလးျပာက်သြားတာမဆန္းေပ။
" အရႈပ္ေလးေတြရွင္းသြားၿပီ ဟန္နီ..... ညကကိစၥေလး ထပ္ဆက္ၾကမလား "
နားဖ်ားေလးကိုက်ီစယ္လိုက္ ေလတိုးသံႏွင့္ေျပာကာ လည္တိုင္ကိုက်ူးေက်ာ္လိုက္ႏွင့္ ေနသားမက်ေနေသာလူသားကိုၾကၫ့္ၿပီး ႏြံႏႈတ္ခမ္းမွာအၿပံဳးေတြေဝဆာေနသည္။ ညည္းသံမထြက္မိေအာင္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္ထားပံုေလးက ရာဇဝင္မွာစာတြင္ေလာက္ေအာင္ လွရက္ႏိုင္လြန္းသည္။
" ႏြံ..... ဟင္း..... အလုပ္ရိွေသးတယ္ ေနာက္ မွ "
ထိုစကားလံုးေတြေလာက္ႏွင့္ ႏြံလက္ထဲကလူသားက ေျပးလြတ္မည္ထင္ေနလ်ွင္မွားသည္။ ေမးဖ်ားကိုဆြဲေမာ့ၿပီး အေနာက္ကေနငံု႔နမ္းလိုက္ေတာ့ စကားသံေတြကနားေအးသြားေစသည္။ မရုန္းကန္ႏိုင္ေအာင္စိတ္ပါေနတာကို ဟန္လုပ္ကာသရုပ္ေဆာင္ေနတယ္လို႔ ႏြံခပ္ေလွာင္ေလွာင္ေတြးမိသည္။
သိပ္မၾကာေသာအခ်ိန္မွာေတာ့ ႏြံဆင္းလာတဲ့အေပၚထပ္ဆီမွာ ဆူညံသံေလးေတြထြက္လာသည္။ ျငင္းဆန္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တဲ့ ၿပီးျပၫ့္စံုေသာလူသားမ်က္ဝန္းေတြက လိုက္ကာစေနာက္ကတိုးဝင္လာတဲ့ ေန့အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ အေရာင္စိုလက္ေတာက္ပေနသည္။ အိပ္ရာခင္းကိုတင္းေနေအာင္ ဆုပ္ထားတဲ့လက္ေလးေတြကလည္း သိပ္ကိုလွပလြန္းျပန္သည္။
" တစ္ရက္ေလး နားသင့္တယ္ေနာ္..... ဟန္နီ "
ၿငိမ္သက္စြာလွဲေနတဲ့ ၿပီးျပၫ့္စံုတဲ့လူသားႏႈတ္ခမ္းနားမွာ စီးကရက္ကိုေတ့ေပးလိုက္ေတာ့ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းၫွပ္ယူကာ တိတ္တိတ္ေလးဖြာရိႈက္ေနသည္။ ႏြံစကားကို ဘာမျွပန္မေခ်ပေသးဘဲ တံခါးခ်ပ္ဆီကိုအၾကၫ့္ပို႔ထားတဲ့ ထိုလူသားႏႈတ္ခမ္းေလးက ရုတ္တရပ္ဆိုသလိုၿပံဳးလာသည္။ သိပ္ကိုရူးေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးရယ္လို႔ ႏြံေတာ့စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ေတြးလိုက္သည္။
" ဒီစကားက ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္လဲ..... ဂရုစိုက္ခံရတာက ဒီလိုမ်ိဳးလားဟင္..... ႏြံ "
တစ္ေယာက္တည္းေျပာေနၿပီးမွ ႏြံဘက္ကိုမ်က္ႏွာမူကာ နာမည္ေခၚလိုက္ေသာ သူမႏႈတ္ခမ္းေလးမွာ ေသြးေတြစို႔ေနခဲ့သည္။ တစ္ဖက္ကိုမ်က္ႏွာျပန္လႊဲသြားေသာ ေဘးတိုက္ေလးရဲ့အလွက ေအးတိေအးစက္မ်က္ႏွာက်ဆိုေပမဲ့ ခ်ီးက်ူးရေလာက္ေအာင္လွရက္ပါသည္။
အိပ္ရာထက္မွာ ႏွစ္ကိုယ္တစ္ေစာင္တည္းၿခံဳရင္း သူမမ်က္ႏွာကိုေငးၾကၫ့္ရခ်ိန္က ႏြံအတြက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းေစသည္။ ေက်ာျပင္ငယ္ေလးက တစ္ဖက္ကိုလွၫ့္သြားလ်ွင္ ပခံုးသားေလးကို ခပ္ဖြဖြအနမ္းေပးရတာလည္း ေက်နပ္စရာတစ္မ်ိဳးေတာ့ေကာင္းသည္။ လွၫ့္ၾကၫ့္လာတဲ့မ်က္ဝန္းမွာ အံ့ၾသရိပ္ေလးပါလာရင္ အိပ္ရာေပၚဖိကပ္နမ္းရိႈက္ရျခင္းကလည္း ႏြံကိုစိတ္ေပ်ာ္ေစျပန္သည္။
" ဟန္နီ ရွင္ကေလ..... စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းတဲ့အမ်ိဳးသမီးပဲ "
အသက္သံုးဆယ္ေက်ာ္ရဲ့ ပ်ိဳမ်စ္ႏုနယ္လွေသာအလွတရားေတြက ရင့္က်က္ျခင္းႏွင့္ေအးစက္ျခင္းတို႔ေပါင္းစပ္တဲ့အခါ ႏြံကိုယ္ေအာက္ကအမ်ိဳးသမီးက ၿပီးျပၫ့္စံုျခင္းတို႔ျဖင့္အတိၿပီးေစသည္။ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြရဲ့ေနာက္ကြယ္က ရက္စက္တတ္ျခင္းတို႔ကလည္း ရုပ္ကေလးနဲ႔မွမလိုက္ဖက္ေအာင္ ကမ္းကုန္ေအာင္ဆိုးသြမ္းေလသည္။
ဘယ္သို႔ပဲဆိုဆို ႏြံလက္ထဲမွာေတာ့ ၿပီးျပၫ့္စံုတဲ့သူမက သိပ္ကိုခ်စ္ဖြယ္ေကာင္းလြန္းတဲ့ သနားစရာေၾကာင္ေလးသာသာ။ အစြယ္မထုတ္ျပတတ္ေတာ့တဲ့ လက္သည္းေတြသိမ္းဆည္းထားေသာ ဆပ္ကပ္ပြဲကအလျွပက်ားသာျဖစ္ရသည္။ အနီးကပ္ၾကၫ့္တိုင္း တလက္လက္ေတာက္ပေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြက ႏြံႏႈတ္ခမ္းေတြကို နာနာက်င္က်င္ၿပံဳးသြားေစတဲ့လက္နက္။
" ေမြးေန့မွာေပ်ာ္ပါေစ ႏြံ "
...........................................................
တစ္ေနကုန္ေအာင္ အလုပ္ေတြရႈပ္ေနရင္း နာရီေလးတၾကၫ့္ၾကၫ့္ျဖစ္ေနတဲ့ လကၤာသံုဆိုေသာသံုကို ငယ္သားေတြကအထူးအဆန္းသဖြယ္ အၾကၫ့္ခံရတဲ့အထိမူပ်က္ေနမိသည္။ အလုပ္ေတြအားလံုးၿပီးေတာ့ တကူးတကမွာထားေသာ လက္ေဆာင္ဘူးငယ္ေလးကို အၿပံဳးေတြအေတာမသတ္ေအာင္ တၿပံဳးၿပံဳးျဖင့္ၾကၫ့္ရင္း အိမ္ျပန္လမ္းေလးမွာေပ်ာ္ေနခဲ့သည္။
ႀကိဳဆိုမယ့္သူမရိွတဲ့အိမ္မွာ ေစာင့္ဆိုင္းခံရတဲ့ခံစားခ်က္က ဘာနဲ႔မွမလဲႏိုင္ေအာင္ သံုအတြက္ၾကည္ႏူးစရာျဖစ္ေစသည္။ အၿမဲတေစ အႏိုင္ယူတတ္ေပမဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ကြာတဲ့သူ႔ကို သံုတကယ္ခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္တဲ့အထိ ရူးမိုက္မိတယ္ဆိုရမလား။ တစ္ခါတေလ သူ႔မ်က္ဝန္းေတြက ကိုယ့္ကိုၾကၫ့္ေနတာမဟုတ္သၫ့္တိုင္ သံုဝမ္းနည္းခံစားေနရမယ့္အစား သူ႔မ်က္ဝန္းေတြကိုျပန္ေငးမိတဲ့အထိ သံုရူးမိုက္ေနခဲ့မိပါသည္။
ရုန္းမရေစေသာႏြံ နစ္သထက္နစ္ေစေသာႏြံဟာ ရုန္းေလျမဳပ္ေလတဲ့။ မရုန္းကန္ဘဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးနစ္ျမဳပ္ခံခ်င္တဲ့သံုကေတာ့ ဟန္ေနြႏြံဆိုတဲ့ေကာင္မေလးဆီမွာ တသီးတသန႔္အရႈံးေပးခဲ့ၿပီ။ ႏြံဆိုတာ မရုန္းကန္ဘဲလည္း တျဖည္းျဖည္းနစ္ျမဳပ္ေစတတ္ျပန္သည္။
" ႏြံ..... "
တစ္လံုးတည္းသာေခၚလိုက္ေသာ သိပ္ကိုလွပတဲ့အမည္နာမေလးက ျပန္ေျဖသံမရိွစြာတိတ္ဆိတ္ေနသည္။ သံုကိုဆီးႀကိဳလိုက္တဲ့ ခမ္းနားလြန္းေသာအိမ္ႀကီးက အထီးက်န္ဆန္ျခင္းကိုခံစားရေစသည္။ ႀကိဳးစားၿပံဳးလိုက္တဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးက ဘာလို႔ၿပံဳးရယ္ေအာင္ ေကြးၫြတ္ဖို႔ခက္ခဲေနရသလဲ။
ႏွစ္ေယာက္အတူေနဖို႔ သံုဝယ္ထားတဲ့အိမ္မွာ သူရယ္သံုရယ္သာအတူေနခဲ့သည္။ မည္သူ႔ကိုမွမထားရိွဘဲ သူ႔အလိုက်အတိုင္းျပင္ဆင္ထားတဲ့အိမ္ဟာ တစ္ခါတေလေတာ့ ေျခာက္ကပ္ကပ္ႏိုင္လွသည္။ လက္ထဲကလက္ေဆာင္ဘူးေလးကို အိပ္ခန္းထဲကအိပ္ရာေပၚအသာတင္ထားခဲ့ၿပီး သံုေငးေငးငိုင္ငိုင္ရပ္ေနမိသည္။
" ဒီေန့ေစာေရာက္တာပဲ..... ဟန္နီ..... ပင္လယ္စာဝယ္လာတာ အေတာ္ျဖစ္သြားတယ္ "
အသံလာရာကိုလွၫ့္လိုက္ေတာ့ ရုတ္တရပ္တိုးဝင္လာတဲ့ ေပြ့ဖက္မႈေလးက သံုကိုတင္းက်ပ္စြာေပြ့ဖက္လာသည္။ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ကြာေသာ ဆက္ဆံေရးတစ္ခုမွာ သံုဆိုတာ အၿမဲတမ္းအရႈံးသမားလို႔ေခၚတြင္သည္။
" အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေလးမွာ ႏြံကိုအရင္ေတြ့ခ်င္တယ္..... "
ေအးစက္သေယာင္လုပ္ယူေနေပမဲ့ သံုမ်က္ရည္လည္ခ်င္ေနတာကို အေတာ္ေလးခ်ဳပ္တည္းထားရသည္။ သံုထက္ငယ္တဲ့ေကာင္မေလးေရ႔ွမွာ ေပ်ာ့ညံ့ညံ့ပံုစံေတြမျပခ်င္တာ သံုရဲ့အတၲလို႔ဆိုဆို တကယ္မ်က္ရည္မက်ခ်င္ေပ။ ခါးမွာတင္းက်ပ္စြာဖက္ထားတဲ့လက္ေလး ေျပေလ်ာ့လို႔မသြားခင္မွာ သံုအတင္းဖက္ထားမိတာက မ်က္ရည္ကိုထိန္းခ်ဳပ္တဲ့နည္းလို႔ဆိုရမည္။
" အခုေတြ့ေနရတာပဲေလ ဟန္နီရယ္..... ဖက္ထားတာေလး လႊတ္ေပးပါဦး..... အနမ္းေလးေပးခ်င္လို႔ "
သံုႏႈတ္ခမ္းေတြက စကားနဲ႔အတူပူေနြးသြားတဲ့အခါ တစ္ဆင့္တက္တဲ့အေနနဲ႔ ပခံုးသားမွာနာက်င္သြားခဲ့သည္။ သူ႔မ်က္ဝန္းကိုလွမ္းၾကၫ့္ေတာ့ သံုကိုျပန္ၾကၫ့္လာတဲ့မ်က္ဝန္းေၾကာင့္ တျခားသို႔အၾကၫ့္လႊဲရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုကိုက္မိေလသည္။
" ဖယ္ေပးပါ ႏြံ..... တကယ္ ေနလို႔မေကာင္းေနဘူး ညစာလည္းမစားျဖစ္ေလာက္ "
ျငင္းဆန္ျခင္းေတြကို အၿမဲတေစပိတ္ပင္တတ္တဲ့ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းရဲ့အထိအေတြ့ကို သံုရူးရူးမိုက္မိုက္စြဲလမ္းသည္။ သူသာလ်ွင္အရာရာျဖစ္တဲ့ သံုအတြက္ကေတာ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ယံုၾကည္ခ်င္တာတစ္ခုရိွေနသည္။ မျဖစ္ႏိုင္မွန္းေသခ်ာတဲ့အေျဖကို သံုဖက္တြယ္ရင္းႏြံနစ္ခ်ိန္တိုင္း သူ႔မ်က္ဝန္းေတြထဲအေျဖရွာမိတာအခါခါ။
ဗလာက်င္းေနတဲ့စာမ်က္ႏွာေတြသာ သံုကိုက်ီစယ္ကစားေနသေလာက္ ထိုက်ီစားခံရျခင္းကိုပဲ ခြင့္လႊတ္ေပးေနမိသည္။ ေငးငိုင္စြာၾကၫ့္ရင္း သံုလက္ကသူ႔ကိုျငင္းလႊတ္လိုက္ေပမဲ့ တဖန္ျပန္ဖက္တြယ္မိျခင္းက နာက်င္မႈထဲကိုတိုးဝင္ခ်င္လို႔။ အေလွာင္အေျပာင္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးကို ျမတ္ႏိုးစြာထိကပ္မိခ်င္လို႔ ထပ္ကာထပ္ကာနာက်င္ခံခဲ့သည္။
" ေမြးေန့လက္ေဆာင္လား "
သံုကိုနာက်င္မႈေပးေနတဲ့သူက ေစာေစာကတင္ထားခဲ့တဲ့ အိပ္ရာေပၚကလက္ေဆာင္ဘူးကို သတိထားမိသြားသည္ထင္ရဲ့။ အံ့ၾသစြာျပန္ငံု႔မိုးၾကၫ့္လာတဲ့ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးက သံုကိုႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလး အနမ္းေပးလာသည္။ ဘာကိုမျွပန္မေျဖခ်င္ေသာသံုကေတာ့ တခဏလ်စ္လ်ူရႈ႔ျခင္းျဖင့္ မ်က္ဝန္းကိုပိတ္ခ်လိုက္သည္။
" ဘာျဖစ္တာလဲ ဟန္နီ ? တကယ္ေနမေကာင္းဘူးလား မွန္း "
နားထဲမွာအသံေတြၾကားေနရၿပီး နဖူးေပၚလာထိေတြ့တဲ့လက္တစ္ဖက္ကို သံုဖမ္းဆုပ္ကာကိုင္လိုက္ေတာ့ မ်က္ဝန္းဖြင့္အၾကၫ့္မွာ ထူးဆန္းတဲ့သူ႔အၾကၫ့္ေတြကိုျမင္လိုက္ရသည္။
" တကယ္ ဂရုစိုက္ခံရတာ ခံစားလို႔ေကာင္းလိုက္တာ "
မ်က္ဝန္းေတြကိုတဖန္ျပန္ပိတ္ၿပီး မ်က္ဝန္းေထာင့္ကအလိုက္မသိစီးသြားတဲ့ မ်က္ရည္စကိုသုတ္ဖယ္ျခင္းမျပဳဘဲ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုေကြးသြားေအာင္ သံုၿပံဳးရယ္လိုက္ေတာ့သည္။
........................................................
ESTÁS LEYENDO
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
