နံရံတေလ်ွာက္မွမီးအလင္းေရာင္သာရိွတဲ့ ေမွာင္ရိပ္သန္းေနေသာအိမ္ႀကီးဟာ ခမ္းနားျခင္းေတျြဖင့္အသက္ဝင္ေနသည္။ လက္ထဲမွာတလႈပ္လႈပ္ကစားလာေသာ ကားေသာ့ကိုကိုင္ေဆာင္ထားသၫ့္ညာလက္ဖမိုးမွာ တက္တူးငယ္ဟာထင္ထင္ရွားရွား။ တစ္လွမ္းခ်င္း တစ္လွမ္းခ်င္းေလ်ွာက္လာေသာေျခလွမ္းေတြဟာ အေပၚထပ္သို႔တက္ရာေလွကားထစ္၏ လမ္းခုလတ္ေနရာသို႔ေရာက္ေနေလသည္။
ဆြဲေဆာင္မႈရိွေသာကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္က အရြယ္ေရာက္လာတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ အလွတရားတို႔အားေဖာ္ၾကဴးလ်က္။ အနက္ေရာင္ဂ်င္းေဘာင္းဘီအက်ပ္ေလးက သြယ္လ်ေသာေျခလွမ္းတစ္စံုကိုႂကြရြေစကာ အျဖဴေရာင္အက်ႌအက်ပ္ေလးကလည္း ခါးတို႔အားလွစ္ဟကာၫွို႔ငင္ႏိုင္ေနျပန္သည္။ အႀကိမ္တိုင္းၾကားေနက် မင္းငယ္ေသးတယ္ဆိုတဲ့စကားသံ၏မူပိုင္ရွင္ကို အရြယ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းသိေစခ်င္ေပသည္။
ဆယ့္သံုးႏွစ္အရြယ္မွာတက္တူးထိုးတတ္ေအာင္ လမ္းၫြန္ျပသတဲ့ခ်စ္ဦးသူေလာက္ ေခတ္မမီသၫ့္ထိုအမ်ိဳးသမီးကိုေမးခ်င္မိတာရိွသည္။ မေကာင္းတာေတြမွန္သမ်ွဦးေဆာင္ေနၿပီး လူငယ္ေတြကိုဖ်က္ဆီးေနတဲ့အရာေတြကို ေနာက္ကြယ္ကေရာင္းဝယ္ေနက် စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးေရ။ ဘယ္ေခတ္မွာမ်ားေနထိုင္ေနလို႔ ဟန္ေနြႏြံဆိုတဲ့ခပ္ဆိုးဆိုးေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ငယ္ေသးတယ္လို႔သံုးႏႈန္းရသလဲ။
" ရွင္ဟာေလ တစ္ခါတေလထူးဆန္းတာပဲ "
မူးယစ္ေသာက္စားလာျခင္းမရိွဘဲ အေတြးလြန္ေနေသာဟန္ေနြႏြံတစ္ေယာက္ ေခါင္းငိုက္စိုက္ဟန္ျဖင့္အေပၚထပ္သို႔ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။ တစ္ေယာက္တည္းၾကားသာရံု တိုးတိုးေလးေရရြတ္လိုက္တဲ့စကားသံဟာ ရယ္သံေလးပါထပ္ျဖၫ့္လ်က္ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကေပါ့ပါးစြာရယ္မိသည္။ သူျပန္လာကတည္းက ရပ္ေစာင့္ေနေသာလူတစ္ေယာက္ကို မျမင္မိခဲ့ျခင္းကေတာ့ မရည္ရြယ္တဲ့နားလည္မႈလြဲျခင္းျဖစ္ေစခဲ့သည္ဆိုလ်ွင္။
" ဟင္ ! ဟန္နီ..... "
ခ်ာကနဲလွၫ့္ထြက္သြားေသာေက်ာျပင္ေလးကိုျမင္မွ စိတ္ကူးႏွင့္ၿပံဳးရယ္မိတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးက လူမိသလိုရွက္ရြံ႔ဟန္ျဖစ္သြားသည္။ တစ္ခ်က္ကေလးသာငဲ့ၾကၫ့္လာတဲ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ့ကိုယ္ဟန္ေလးက ညသန္းေခါင္ယံ၏အလွတရားကိုၫြန္းဆိုေနသေယာင္။
ရိုးရိုးေလးသာဝတ္ထားေသာ အက်ႌလက္ရွည္အသားေရာင္ႏုႏုရယ္ အျဖဴေရာင္ခ်ည္သားေဘာင္းဘီရွည္ႏွင့္ ထိုအမ်ိဳးသမီးပံုရိပ္ဟာ အဆင့္အတန္းတစ္ခုကိုေဖာ္ေဆာင္ေနေပသည္။ မက်ယ္လြန္းမက်ဉ္းလြန္းေသာပခံုးေလး အေနာက္ကေနဖက္လိုက္တိုင္းေနြးေထြးလြန္းတဲ့ေက်ာျပင္ေလးက မရက္စက္ခ်င္ေတာ့ေအာင္ ဟန္ေနြႏြံစိတ္ကိုလွၫ့္စားေနၾကသည္။
" အင္း ျပန္လာၿပီလား "
" ရွင္ ႏြံကိုေစာင့္ေနတာလား ဟန္နီ..... "
မလွၫ့္လာေသာေက်ာျပင္ေလးကို ဟန္ေနြႏြံခပ္ေငးေငးေလးၾကၫ့္ရင္း ထိုအမ်ိဳးသမီးကိုေမးလိုက္သည္။ ျပန္ရလာမယ့္အေျဖစကားသံဟာ ဟုတ္တယ္လို႔သာေမ်ွာ္လင့္မိရင္း ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလးလွၫ့္လာေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးလႈပ္ရွားဟန္အားေငးၾကၫ့္ေနမိသည္။
" လက်ာ္ရွင္ကိုေစာင့္ေနတာ "
အာ ဘယ္လိုႀကီးျဖစ္သြားပါလိမ့္.....
ထိုအမ်ိဳးသမီးဆီကျပန္ရလာတဲ့စကားတစ္ခြန္းက ဟန္ေနြႏြံစိတ္ထဲေနလို႔အဆင္မေျပသလိုျဖစ္သြားေစၿပီး ရင္ဘတ္ထဲဆစ္ကနဲျဖစ္သြားတဲ့ခံစားခ်က္က ပိုထူးျခားနက္နဲေနခဲ့သည္။ မခ်ိၿပံဳးတစ္ပြင့္သာျပန္ၿပံဳးျပရင္း တေစာင္းအေနအထားႏွင့္ရပ္ေနတဲ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးမ်က္ႏွာေလးအား ခပ္ေတြေတြၿပံဳးလ်က္ေငးၾကၫ့္ၿပီး ေခါင္းငံု႔ခ်လိုက္ေလသည္။
" ျပန္လာတာေနာက္က်တယ္ အနားယူေတာ့ "
ခပ္ေအးေအးလူလူစကားသံအားနားစြင့္ရင္း ငံု႔ထားေသာေခါင္းကိုျပန္တၫ့္မတ္လ်က္ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးကိုထပ္ေငးၾကၫ့္မိသည္။ မ်က္ဝန္းခ်င္းဆံုေအာင္ၾကၫ့္ဖို႔ရာ မ်က္ႏွာခပ္လႊဲလႊဲေနေနေသာထိုအမ်ိဳးသမီးေလးက အၾကၫ့္ကိုပါထပ္လႊဲဖယ္ခ်င္ေနသျဖင့္ ဟန္ေနြႏြံႏႈတ္ခမ္းေလးကိုအသာေကြးလိုက္သည္။
" ေမြးေန့အႀကိဳပါတီလုပ္ေနလို႔ နည္းနည္းေလး..... ေနာက္က်သြားတယ္ ဟန္နီ "
" အင္း "
" ဒါေပမဲ့ ရွင့္ကိုသတိရလို႔အျမန္ျပန္လာတာ..... ရွင္ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးကို သိပ္သတိရေနလို႔ "
ဟန္ေနြႏြံေရ႔ွက ကိုယ္တေစာင္းေလးရပ္ေနေသာအမ်ိဳးသမီးေလးဆီ ေျခလွမ္းေတြနီးကပ္ေစရင္း တိုးလ်စြာစကားဆိုမိသည္။ မညင္သာေသာ္လည္းမၾကမ္းတမ္းေသာအထိအေတြ့ျဖင့္ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးကိုယ္အားေပြ့ဖက္ကာ သတိရေၾကာင္းကိုခပ္တိုးတိုးေလးဝန္ခံခဲ့သည္။
အလင္းေရာင္ေအာက္မွာေတာက္ပေနေသာ မ်က္ဝန္းေလးတစ္စံုရယ္ ေနြးေထြးေသာႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြက ဟန္ေနြႏြံစိတ္အတြင္းထဲရိွ အမုန္းတရားေတြကိုခဝါခ်ေစေအာင္ အသံတိတ္ခိုင္းေစေနသေယာင္။ တျဖည္းျဖည္းအဆင့္တက္လာေသာအထိအေတြ့ေတြက အသိစိတ္မွန္သမ်ွကိုဗလာက်င္းသြားေစကာ ေလ်ွာက္လမ္းတစ္ဖက္ရိွနံရံတစ္ဖက္မွာ ထိုအမ်ိဳးသမီးကိုယ္အားေက်ာကပ္ေစရင္း လည္တိုင္ကိုနမ္းရိႈက္ေနမိသည္။
" အလုပ္ ! ရိွေသး တယ္ "
သို႔ေသာ္ တခဏေလးအတြင္းမွာရိုက္ခ်လိုက္တဲ့ သူမစကားသံေအးေအးေၾကာင့္ အနမ္းေတြဟာရပ္တန႔္သြားသလို ခ်ိဳၿမိန္တဲ့အနမ္းေတြဖန္တီးေနေသာ ဟန္ေနြႏြံစိတ္ဟာလည္း မွင္သက္ေငးေမာတိတ္ဆိတ္သြားသည္။ နံရံကပ္မီးေရာင္ပ်ပ်အလင္းေအာက္မွ ပကတိတည္ၿငိမ္ေနေသာမ်က္ဝန္းတစ္စံုက ဟန္ေနြႏြံကိုေစ့ေစ့ၾကၫ့္လ်က္ရိွေနသည္။
" ဟန္နီ..... "
ျဖတ္ရိုက္ခံလိုက္ရသလိုစကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ရွက္ရြံ႔ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ထိုအမ်ိဳးသမီးအားတအံ့တၾသၾကၫ့္ရင္း ေခၚေနက်နာမ္စားအားေခၚမိသည္။ တကယ္ကိုေအးေဆးအထာက်လြန္းစြာ ျပန္လည္ၿပံဳးျပလာေသာအၿပံဳးတစ္ပြင့္က ဟန္ေနြႏြံစိတ္ကိုတစ္နည္းနည္းျဖင့္ ျပန္ႏွစ္သိမ့္လိုက္သလိုပင္။
" အလုပ္မအားလို႔ ႏြံ..... ေနာက္က်ေနၿပီ အိပ္ႏွင့္ဦး "
...........................................................
သာမန္ဘဝမဟုတ္တဲ့ေနထိုင္မႈေလာကထဲ ေရွာင္လႊဲျငင္းဆန္ေနလ်က္ဝင္ေရာက္လာတဲ့ အဆိုးအေတေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို မခ်စ္မႏွစ္သက္မိေအာင္ႀကိဳးစားရင္းက ခ်စ္ေမတၲာေတြထားမိခဲ့ရသည္။ သိပ္ခ်စ္ခဲ့ေသာအမ်ိဳးသမီးေလးရိွခဲ့သၫ့္ ရန္ၿငိဳးရန္စေတျြဖင့္ေရာက္လာသူ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ အစားထိုးအသံုးခ်သမ်ွကိုလည္း လွၫ့္စားေနမွန္းသိလ်က္ခြင့္လႊတ္ေနခဲ့မိျပန္သည္။
ဇစ္ပိုမီးျခစ္ဆီမွမီးေတာက္ေလးႏွင့္ထိေတြ့သြားတဲ့ စီးကရက္တစ္လိပ္ရဲ့အေငြ့ျဖဴျဖဴေတြလို လကၤာသံုရဲ့နာက်င္ေနတဲ့စိတ္ေတြကိုေျမာလြင့္လိုက္ခ်င္သည္။ စီးကရက္မီးစေလးတစ္ပြင့္သာရွင္းလင္းစြာျမင္ရတဲ့ အေမွာင္ထုမနက္မေမွာင္ထဲမွာ အဆိပ္အေတာက္ေတြကိုဖြာရိႈက္ရင္း ေလွကားထစ္ေအာက္ဆံုးမွာထိုင္ေနမိေလသည္။
ဒုတိယလူအျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခံရၿပီး ပထမလူေနရာရဲ့အစားထိုးခံျဖစ္ရျခင္းဟာ နာမလိုလိုႏွင့္မနာတတ္ျခင္းေတြပင္။ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမ်ွ မထိေတြ့ဖူးေသာစီးကရက္ကို မက္မက္ေမာေမာရိႈက္ဖြာရင္း ဆံပင္ေတြကိုလက္ျဖင့္သပ္တင္လိုက္သည္။ လက္ေခ်ာင္းျဖဴသြယ္သြယ္ၾကားထဲက အနီေရာင္မီးပြင့္စေလးကို ေငးေမာေတြေဝရင္း ညတို႔သည္တျဖည္းျဖည္းကုန္ဆံုးလာသည္။
" မင္းေပ်ာ္ဖို႔ ဟန္ေဆာင္ရတာနာက်င္လွၿပီ "
မက်လာေတာ့ေသာမ်က္ရည္ဟာ မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲမွာသာရစ္တြယ္ရင္း အဖ်ားခတ္သြားေသာစကားသံဟာ အေမွာင္ထဲမွာတီးတိုးထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ စီးကရက္ကိုတစ္ခ်က္ဖြာရိႈက္လိုက္ၿပီး မက်လာတဲ့မ်က္ရည္စေတြကို ဘယ္ဘက္လက္ဖေနာင့္ျဖင့္သုတ္မိသည္။
" လႊတ္လည္းမလႊတ္ခ်ႏိုင္ဘူး မင္းတကယ္ခ်စ္လာမလားလို႔လည္း ေမ်ွာ္လင့္ေနတယ္..... တကယ္ကို အရူးတစ္ေယာက္လို "
စီးကရက္ကိုင္ထားတဲ့ညာလက္ေလးက ေျမာက္ထားရာမွတျဖည္းျဖည္းအားေလ်ာ့က်လာကာ လက္ေခ်ာင္းၾကားထဲမွစီးကရက္သည္လည္း လြတ္က်မလိုျဖစ္ေနခဲ့ေပသည္။ ဘယ္ဘက္လက္ေလးကေတာ့ ဒူးႏွစ္ဖက္အားပိုက္ကာ မ်က္ႏွာအပ္လ်က္ငိုင္ေတြေနခဲ့သည္။ မ်က္ရည္သည္စီးလည္းမက်လာ ငိုခ်င္တဲ့စိတ္လည္းမရိွေနခဲ့ဘဲ မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲတဝဲလည္လည္ရစ္တြယ္ေနေတာ့သည္။
" စီးကရက္ေတြကိုစြဲလမ္းတယ္ စီးကရက္ေသာက္တတ္ေအာင္သင္ၾကားေပးတဲ့မင္းကို ပိုစြဲလမ္းမက္ေမာတယ္..... အထိအေတြ့ နာက်င္ေစတဲ့ခံစားခ်က္ အရာအားလံုးကမင္းဆီကျမစ္ဖ်ားခံလို႔ နာနာက်င္က်င္လိုခ်င္မိတယ္ "
မ်က္ႏွာကိုအသာအယာေမာ့လို႔ စီးက်မလာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကို မ်က္ေတာင္ပုတ္ခတ္ရင္း စီးကရက္ေငြ့ေတြကိုအဆုတ္ထဲထိရႈရိႈက္သြင္းလိုက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကသက္ျပင္းေငြ့အျဖစ္ျပန္လည္ရိႈက္ထုတ္ခ်ိန္ အျဖဴေရာင္အဆိပ္အေငြ့ေတြက မနာလိုခ်င္စရာေကာင္းေအာင္လို႔ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာေလထုထဲတက္သြားသည္။
အစီခံသာက်န္ရိွေတာ့တဲ့စီးကရက္တိုကို လက္ၾကားထဲၫွပ္ထားဆဲမွာပင္ ေနာက္ထပ္စီးကရက္တစ္လိပ္ကိုဘူးထဲမွယူငင္ကာ ပန္းေရာင္ေျပျပေႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာ မထိတထိငံုခဲကိုက္ထားလိုက္သည္။ လက္ေခ်ာင္းၾကားထဲမွအစီခံကိုေတာ့ လက္မျဖင့္ဖိေခ်ကာ လက္ဖဝါးထဲဆုပ္ကိုင္ထားၿပီးကာမွ လက္သီးဆုပ္အားေမွာက္ခံုျဖန႔္ကာလႊတ္ခ်ခဲ့သည္။ ထိုင္ေနရာေလွကားထစ္မွာတင္ထားတဲ့ ဇစ္ပိုမီးျခစ္အားဘယ္လက္ျဖင့္ယူငင္လို႔ စီးကရက္အားမီးၫွိလိုက္ခ်ိန္မွာ ခံစားခ်က္တခ်ိဳ႕အားမ်က္ရည္အျဖစ္စီးက်ေစေလသည္။
" မင္းကိုခ်စ္တာမို႔ "
............................................................
တန္းစီေခါင္းငံု႔ေနတဲ့လူႏွစ္ေယာက္ တစ္နည္းဆိုရလ်ွင္ မေန့ကဂိုေဒါင္ေစာင့္ၾကပ္ရမၫ့္ တာဝန္ခံႏွစ္ေယာက္ဟာ သူမေရ႔ွမွာေခါင္းကိုငံု႔လ်က္ရပ္ေနၾကသည္။ ထိုင္ခံုလက္တင္ေပၚတင္ထားတဲ့ညာလက္ဟာ လက္သီးကိုခပ္ဖြဖြဆုပ္လ်က္ မ်က္ႏွာထားတည္တင္းစြာထိုင္ေနေသာ သူမမ်က္ႏွာအေနအထားအား ထိုတာဝန္ခံႏွစ္ေယာက္တုန္လႈပ္ေနေပသည္။
လုပ္ရက္လိုက္ေလျခင္းလို႔အျပစ္မဆိုေတာ့ဘဲ ကိုယ္တိုင္ကခြင့္ျပဳထားမိသၫ့္အျဖစ္မို႔ ခါးသက္စြာစိတ္ထဲကၿပံဳးရင္း တာဝန္ခံႏွစ္ေယာက္ထံ မ်က္ႏွာေမာ့ကာအၾကၫ့္ဝင့္လို႔ၾကၫ့္လိုက္သည္။ ဒူးေတြတဆတ္ဆတ္တုန္ရီေနကာ တင္ျပတဲ့စကားလံုးေတြပင္ထစ္ေငါ့ခ်င္ေနတဲ့ တာဝန္ခံႏွစ္ေယာက္မ်က္ႏွာမွာ ေသြးမေလ်ွာက္သကဲ့သို႔ျဖဴေလ်ာ့ေနၾကသည္။
" ေခါင္း ေခါင္းေဆာင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကေတာ့မလဲ "
တာဝန္ခံႏွစ္ေယာက္ထဲမွ တစ္ေယာက္ျဖစ္သူ၏စကားသံကထစ္ေငါ့လ်က္ သူမအားေၾကာက္ရြံ႔စြာေမးလာေခ်သည္။ သူမကေတာ့ မခ်ိတင္ကဲအၿပံဳးအား ဘယ္ဘက္ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာလြန႔္လို႔ လက္သီးဆုပ္အားပိုလို႔တင္းက်ပ္စြာဆုပ္ထားမိသည္။
" ကုမၸဏီဂိုေဒါင္ျဖစ္ေနတာကို သတင္းအနံ႔ရသြားၾကတယ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဖံုးဖိႏိုင္ "
" သတ္လိုက္..... "
ခပ္တိုးတိုးေလးထြက္လာေသာသူမစကားတစ္ခြန္း၌ ေျပာလက္စတာဝန္ခံ၏စကားဟာရပ္တန႔္လို႔ က်န္တာဝန္ခံတစ္ေယာက္ကိုပါဆြံ႔အတိတ္ဆိတ္သြားေစသည္။ မ်က္ႏွာအေနအထားမပ်က္ ေသြးေအးတည္ၿငိမ္စြာေျပာလာေသာ သူတို႔ေခါင္းေဆာင္၏မ်က္ႏွာေပၚမွာ လြန္ခဲ့ေသာဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္မွရက္စက္မႈမ်ိဳးအေငြ့အသက္ကို ခံစားမိလိုက္ၾကသည္ထင္ရဲ့။ တာဝန္ခံႏွစ္ေယာက္လံုး တိတ္ဆိတ္ကာၿငိမ္သက္သြားသၫ့္အျပင္ ေၾကာက္ရြံ႔စိတ္တို႔ပိုတိုးေနၾကေခ်သည္။
" မီဒီယာမွာမေဖာ္ျပႏိုင္ေအာင္ ရွင္းလင္းလိုက္ရင္ လြယ္ကူေနတာကို..... မင္းတို႔အတြက္အေျဖလိုအပ္ေနေသးတာလား "
"" မ မဟုတ္ ""
တာဝန္ခံႏွစ္ေယာက္ဆီကေန ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ေနေသာ သူမစကားလံုးေတြအတြက္ ေၾကာက္ရြံ႔ေသာစကားသံသာ အဆံုးမရိွၿပိဳင္တူထြက္လာေလသည္။
" သတင္းအရိပ္အႁမြက္ေတြ ဓာတ္ပံုေတြအားလံုးကို အိုင္တီပညာရွင္အသစ္နဲ႔ေျဖရွင္းလိုက္ "
" ေနာက္တစ္ခါ ဒီလိုေတြထပ္မျဖစ္ေအာင္ ေသခ်ာသတိထားမျွဖစ္မယ္..... အာရံုေနာက္ရမယ့္ကိစၥေတြကို ႀကိဳတင္ေျဖရွင္းထားသင့္တယ္ မီဒီယာေတြကအနံ႔ခံေကာင္းလြန္းေနၿပီ "
ျပႆနာကိုလက္ခံရရိွေနေသာ္လည္း အလြန္တရာတည္ၿငိမ္ေနေသာဟန္က သူမရဲ့ပံုရိပ္အမွတ္အသားကိုေျပာင္းလဲမသြားေသးေၾကာင္း ေထာက္ျပေနသၫ့္အမွန္တရားပင္။ အနက္ေရာင္ပိုးသားအက်ႌေျပာင္ေလးႏွင့္ အနက္ႏုႏုေဖာက္ေသာစတိုင္ေဘာင္းဘီကိုဝတ္ဆင္ထားသၫ့္ သူမ၏ပံုရိပ္ဟာ လကၤာသံုကိုလကၤာသံုအျဖစ္ေဖာ္ၫြန္းေနေပသည္။
" ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ဟန္နီ "
ထိုစဉ္ အနားေရာက္လာေသာရင္းႏွီးသၫ့္ကိုယ္သင္းနံ႔ပိုင္ရွင္က သူမ၏ပခံုးေပၚေမးဖ်ားေထာက္လို႔ နားရြက္ဖ်ားကိုကိုက္ကာလာေရာက္က်ီစယ္ေလသည္။ မ်က္ခံုးကိုအသာတြန႔္လို႔ သူစိမ္းေယာက်ာ္းသားေတြေရ႔ွမွာ ရဲတင္းလြန္းေသာထိုေကာင္မေလး၏အျပဳအမူေၾကာင့္ ေခါင္းကိုအသာေရွာင္လႊဲမိသည္။ စိတ္အဆင္မေျပျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ လက္သီးကိုခပ္တင္းတင္းထပ္ဆုပ္ကာ သူမေရ႔ွမွာရပ္ေနေသာ တာဝန္ခံႏွစ္ေယာက္အားမ်က္လံုးဝင့္ၾကၫ့္လိုက္သည္။
" ေခါင္းေဆာင္ ကြၽန္ ~ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သြားဖံုးဖိလိုက္ပါဦးမယ္ "
တာဝန္ခံႏွစ္ေယာက္အျပင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရပ္ေနၾကေသာတပၫ့္ေတြပါမက်န္ အလ်င္အျမန္ေျပးထြက္သြားေတာ့မွ စုကာၾကဳတ္ထားေသာမ်က္ခံုးႏွစ္ဖက္အား ေျဖေလ်ာ့မိေတာ့သည္။ က်ီစယ္ခ်င္သလိုက်ီစယ္ေနေသာ ေကာင္မေလးကေတာ့ သူမကိုစိတ္အပန္းေျပရာအျဖစ္ သေဘာေတြ့ေနပံုရသည္။
" အရႈပ္ေလးေတြရွင္းသြားၿပီ ဟန္နီ..... ညကကိစၥေလး ထပ္ဆက္ၾကမလား "
နားဖ်ားကိုက်ီစယ္ရင္းေျပာလာေသာစကားသံ လည္တိုင္ဆီခ်ဉ္းနင္းလာတဲ့အနမ္းေတြေၾကာင့္ နာက်င္စြာေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္ထားမိသည္။ လုပ္လိုရာလုပ္ျပဳမူလိုရာျပဳမူလို႔ ေက်နပ္ဝမ္းသာေနေသာသူအတြက္ သူမကသက္ရိွအရုပ္တစ္ရုပ္ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီလား။
" ႏြံ..... ဟင္း..... အလုပ္ရိွေသးတယ္ ေနာက္ မွ "
မင္းကစားလို႔ေက်နပ္ဖို႔အတြက္ ကိုယ္ဟန္ေဆာင္ေပးပါမယ္.....
ဟန္လုပ္သရုပ္ေဆာင္လိုက္ေသာစကား စိတ္ထဲမွာရိွတဲ့အမွန္တရားႏွင့္ ေမးဖ်ားကိုဆြဲယူေမာ့လာေသာလူသားငယ္ထံ အလိုက္တသင့္ေျမာပါေပးလိုက္ေသာ အနမ္းေရယာဉ္မွသည္အိပ္ရာထက္မွညည္းတြားသံဆီသို႔။ အရာအားလံုးကဟန္ေဆာင္ေကာင္းစြာ ဖံုးဖိအလိမ္အညာခံရင္း ပထမဆံုးအတူအိပ္ခြင့္ေပးတဲ့လူသားေလးအခန္းထဲမွာ သူဖြာရိႈက္ေနတဲ့စီးကရက္ကိုလွမ္းၾကၫ့္ရင္း ေျပာလာမၫ့္စကားလံုးေတြကိုနားစြင့္ေစာင့္ဆိုင္းမိသည္။
" တစ္ရက္ေလး နားသင့္တယ္ေနာ္..... ဟန္နီ "
ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့မွီထိုင္ေနေသာသူမႏႈတ္ခမ္းဖ်ားနား အသာေတ့ေပးလာေသာစီးကရက္ကို လက္ေခ်ာင္းေလးျဖင့္ၫွပ္ယူကာ ဘာမ်ွမေျပာဘဲဖြာရိႈက္ေနလိုက္သည္။ စိတ္ကူးတၫ့္ရာအခန္းတံခါးခ်ပ္ဆီေငးေမာရင္း ဂရုစိုက္မႈမမည္တဲ့ဂရုစိုက္မႈအတြက္ စိတ္ထဲကေနၿပံဳးမိေလသည္။ အမွန္တကယ္လည္း သူမႏႈတ္ခမ္းပါလိုက္လို႔ေရာေယာင္ၿပံဳးမိသြားတာကို ေဘးကေကာင္မေလးဟာေငးေမာလ်က္။
" ဒီစကားက ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္လဲ..... ဂရုစိုက္ခံရတာက ဒီလိုမ်ိဳးလားဟင္..... ႏြံ "
သူမစိတ္ေတြဟာ ထိုစကားေတြကိုေျပာၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ နံေဘးကလူသားထံကိုလွၫ့္ၾကၫ့္ခ်င္လာသည္။ လက္ေတြ့မွာလည္း လွၫ့္ၾကၫ့္မိလိုက္သလို ကိုယ့္ကိုၾကၫ့္ေနျခင္းမဟုတ္ေသာမ်က္ဝန္းေၾကာင့္ အၾကၫ့္လႊဲကာၿငိမ္သက္ေနမိသည္။ ပခံုးကိုလာေရာက္ထိေတြ့လာတဲ့အနမ္းတစ္ပြင့္ အဝတ္ကင္းမဲ့ေသာခႏၶာကိုယ္ခ်င္းထိစပ္မႈေတြကို နာက်င္စြာခံစားေနရတာလည္း တကယ္ျပစ္ဒဏ္တစ္မ်ိဳးပင္။
အံ့ၾသနာက်င္ရေသာခံစားခ်က္ထဲ ေနြးေထြးေစေသာခံစားခ်က္က ထိုမိန္းကေလးထံကိုလွၫ့္ၾကၫ့္မိေစဖို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းျဖစ္ေနျပန္သည္။ အေပၚကေနအုပ္မိုးဖိကပ္ကာနမ္းေနေသာ ထိုမိန္းမငယ္ေလးအား သူမခပ္ေတြေတြပင္ေနရင္းၾကၫ့္မိသည္။ မ်က္ႏွာအႏွံ႔က်ေရာက္လာေသာအနမ္း လည္တိုင္ႏွင့္ပခံုးသားတေလ်ွာက္ထိကပ္လာတဲ့အနမ္းေတြထဲမွာ အတုအေယာင္ခံစားခ်က္ေတျြပၫ့္ေနမွာေသခ်ာေပသည္။
" ဟန္နီ ရွင္ကေလ..... စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းတဲ့အမ်ိဳးသမီးပဲ "
သို႔ေသာ္လည္း ထိုနာက်င္စရာခံစားခ်က္ေတြကိုပင္ သူမဖက္တြယ္မိေနသည္မဟုတ္လား။ နာက်င္ရေပမဲ့ ေပ်ာ္စရာေတြကိုရွာႀကံလုပ္ယူရင္း ထိုမိန္းကေလးရဲ့မ်က္ဝန္းေတြကိုၾကၫ့္ေနမိသည္။ သူတေငးတေမာၾကၫ့္ေနေသာ မ်က္ဝန္းတစ္စံုဟာ သူမကိုမဟုတ္မွန္းသိသၫ့္တိုင္ ျပန္လည္ေငးေမာၾကၫ့္မိခဲ့သည္။
" ေမြးေန့မွာေပ်ာ္ပါေစ ႏြံ "
.........................................................
YOU ARE READING
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
