၂၀၂၀စက္တင္ဘာလ ၁၉ရက္ေန့
ႏွင္းဆီပရဝဏ္သို႔သြားေနၾကတဲ့အဖြဲ႔ေတြေၾကာင့္ လက္ရိွေနေနေသာစံအိမ္၌ လံုၿခံဳေရးေလ်ာ့နည္းေနသည္။ တမင္ရည္ရြယ္ကာစီစဥ္ထားေသာေၾကာင့္ အထိအခိုက္အနည္းဆံုးျဖစ္မည္လို႔ စိတ္ထဲ၌ေတြးရင္း သတိထားမိေနသည့္ကားတစ္စီးထံ အၾကည့္ေရာက္သြားသည္။
စံအိမ္၏ေလဟာျပင္လိုအထပ္ျမင့္ဆံုးေနရာမွာ အေပၚစီးကေနလွမ္းၾကည့္လ်ွင္ ၿခံအျပင္ဘက္ကိုေကာင္းေကာင္းျမင္ရေစသည္။ ရက္သတၲပတ္ၾကာစြာျမင္ေတြ့ေနရေသာ ထိုခဲေရာင္ကားဟာ လကၤာသံုမဖိတ္ေခၚထားေသာဧည့္သည္ျဖစ္တန္ရာသည္။ ပါးနပ္ေသာဧည့္သည္က လကၤာသံုထြက္လာမည့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ဆိုင္းေနဟန္ရသည္။
စံအိမ္၌အထူးလက္ရံုးျဖစ္သည့္ လက်ာ္ရွင္လည္းမရိွသလို လက္ေရြးစင္အခ်ိဳ႕ကိုလည္း တျခားသို႔တာဝန္ေစလႊတ္ထားသည္မို႔ မဖိတ္ေခၚထားတဲ့ဧည့္သည္ကို သူ႔ေျခေထာက္ႏွင့္ကိုယ္တိုင္လာေစဖို႔လြယ္ကူေစမည္။ အေဝးၾကည့္မွန္ေျပာင္းကိုကိုင္လိုက္ခ်ိန္မွာ ထိုခဲေရာင္ကားကိုမျမင္ေတြ့ရေတာ့ေခ်။ ရန္သူဟာနီးကပ္လာၿပီျဖစ္လို႔ သတ္ကြင္းထဲမွာအသင့္ရပ္ေနတဲ့ကစားသမားလို ခါးၾကားကေသနတ္ကိုဆြဲထုတ္လိုက္သည္။
မၾကာခင္အခ်ိန္မွာ ေအာက္ထပ္မွာအသံေတြဆူညံပြက္ေလာရိုက္သြားၾကၿပီျဖစ္သည္။ ပစ္ခတ္ၾကသံေတြကစီညံသြားၿပီး တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာေသာေျခသံႏွင့္ အေရအတြက္မ်ားလာေသာ ပစ္ခတ္သံေတြကိုနားစြင့္ၿပီး မ်က္လံုးအစံုကိုမိွတ္ခ်လိုက္သည္။ ေျပးတက္လာတဲ့အသံေတြ တားဆီးဟန္႔တားခုခံေနတဲ့အသံေတြေၾကာင့္ မ်က္လံုးကိုဆတ္ကနဲဖြင့္လိုက္မိသည္။
" ရားး ! !
ေအာ္ဟစ္လိုက္တဲ့အသံႏွင့္ ဖုန္းဆိုေသာျမည္သံက ဆက္တိုက္ဆိုသလိုထြက္ေပၚလာသည္။ ဓားသံုးကာတိုက္ခိုက္ေနေသာအသံက လကၤာသံုေစာင့္ေနသည့္ မဖိတ္ေခၚထားေသာဧည့္သည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ခုခံေနေသာလူအေရအတြက္က အလြန္မ်ားျပားေနတာကို အသံေတြကေျပာျပေနသည္။
" ေသြးပန္းနီ "
အေဝးကိုေစလႊတ္ထားေသာတပည့္ေတြ ျပန္ေရာက္ေနၾကလိမ့္မည္လို႔ လကၤာသံုမထင္မွတ္ထား၍ တည္ၿငိမ္ေနေသာစိတ္ေတြကရႈပ္ေထြးလာေတာ့သည္။
" မင္းတို႔က ငါ့ၿပိဳင္ဘက္ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး "
ေလွကားကိုနင္းတက္လာတဲ့အသံရယ္ မေရွးမေနွာင္းထြက္လာတဲ့စကားသံရယ္အျပင္ ေလဟာျပင္အထပ္ေပၚကို ဒဏ္ရာရေနသည့္လူတစ္ေယာက္အားတြန္းတင္လာခဲ့သည္။
" ေသြးပန္းနီ "
" လကၤာသံု မင္းရဲ့လူေတြကလူညံ့ေတြပဲ "
အသြားသံုးလက္မသာရိွတဲ့ဓားခြၽန္ေတြကိုသံုးၿပီး ေသြးပန္းနီခႏၶာကိုယ္မွာထိုးစိုက္ထားေသာေၾကာင့္ ေသြးေတျြမင္မေကာင္းေအာင္စီးက်ေနသည္။ လကၤာသံုေသြးေအးစြာစိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေသနတ္ကိုေႂကြအခင္းေပၚပစ္ခ်ကာ ေဆာင္ထားေသာဓားတိုအားထုတ္လိုက္သည္။
" ေခါင္း ေဆာင္ "
ေသြးေတြရႊဲနစ္ေနကာျမင္မေကာင္းတဲ့ဒဏ္ရာေတြၾကား သစၥာေစာင့္သိေသာေသြးပန္းနီကို လကၤာသံုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ဓားတိုကိုလက္ေျပာင္းျပန္ကိုင္ကာ ေျပးဝင္လာေသာရန္သူကိုလွဲခ်လိုက္သည္။ ရန္ကိုရန္ခ်င္းတံု႔ျပန္ေနက်ေလာကတြင္ မသက္ဆိုင္ေသာရန္ေႂကြးကို ကိုယ္စားခံယူလိုက္သည့္ေနာက္၌ ေပးဆပ္ရတာေတြမ်ားခဲ့ရေပၿပီ။
...........................................................
" ေသြးပန္း အေပၚဆံုးအထပ္မွာ ဆူး ခက္ဟန္ေခၚသြား တယ္ "
စံအိမ္တြင္ေနခဲ့ေသာအဖြဲ႔သားေတြ အတံုးအရံုးလဲက်ေနၾကၿပီး အမွီျပန္လာေသာေရ႔ွေျပးအဖြဲ႔မွေသြးပန္းနီတို႔သည္လည္း ဒဏ္ရာမ်ားစြာႏွင့္ျဖစ္ေနၾကသည္။ ေနဏီသာႏွင့္ သီဟာကြၽန္းတို႔အံက်ိတ္လိုက္ၿပီး အျပင္မွာဆက္လက္တိုက္ခိုက္ေနေသာ ေသြးဇုန္တို႔ကိုမကူေတာ့ဘဲ တားဆီးထားတဲ့ပန္းလက္ရံုးကို ႏွစ္ေယာက္သားဝိုင္းတိုက္ခိုက္ၾကသည္။
ေသနတ္သံေတြထြက္လာလိုက္ အသံတိတ္သြားလိုက္ႏွင့္ ဓားခ်က္ေတြရဲ့လႈပ္ရွားမႈတို႔ကလည္းအနားမရိွၾကေခ်။ ပန္းလက္ရံုးကိုဝင္လံုးသည့္ သီဟာကြၽန္းတစ္ေယာက္ ေနဏီသာအေပၚတက္လို႔ရေစရန္ ေလွကားေပၚကေနအနာခံကာရန္သူကိုဆြဲခ်လိုက္သည္။ ပန္းလက္ရံုးလည္း အလစ္အငိုက္ခံလိုက္ရတာျဖစ္လို႔ ျပန္ခုခံမည့္အခ်ိန္မွာ ေလွကားလက္ရန္းကေန သီဟာကြၽန္းႏွင့္အတူ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔က်သြားခဲ့ေတာ့သည္။
" ေနဏီ ျမန္ျမန္အေပၚတက္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္ကိုကူ "
သံေယာဇဥ္ႏွင့္သစၥာေစာင့္သိျခင္း၌ ေခါင္းေဆာင္အေပၚသစၥာေစာင့္သိျခင္းက သံေယာဇဥ္ကိုအႏိုင္ယူသြားခဲ့သည္။ နာက်င္ေနေသာ္လည္း ပန္းလက္ရံုးကိုအေနာက္ကေနဖမ္းခ်ဳပ္ထားဆဲျဖစ္ေသာ သီဟာကြၽန္းတစ္ေယာက္ အဆင္ေျပဟန္ၿပံဳးျပလာသည့္အခါ။
" မေသေစနဲ႔ မ "
ရွားရွားပါးပါးေခၚသံေလးေၾကာင့္ အေပၚထပ္ဆီေျပးတက္သြားေသာေနာက္ေက်ာေလးကို ၿပံဳးရင္းၾကည့္ကာက်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီးအတူလက္တြဲတိုက္ခိုက္လာခဲ့ၿပီး အေကာင္းဆံုးအဖြဲ႔သား အေကာင္းဆံုးလက္တြဲေဖာ္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ အသက္ငယ္ေပမဲ့ဖ်တ္လတ္တဲ့ေနဏီသာဟာ သီဟာကြၽန္း၏သင္ျပေပးမႈေအာက္မွာ အရြယ္ေကာင္းေကာင္းေရာက္လာခဲ့ၿပီပဲ။
" ပန္း လက္ ရံုး ! မင္းနဲ႔ငါစာရင္းရွင္းၾကတာေပါ့ "
လည္မ်ိဳကိုဖိခံထားရာကေန လြတ္ေအာင္ရုန္းကာထရပ္လာေသာပန္းလက္ရံုးကို သီဟာကြၽန္းႀကိမ္းဝါးရင္း ခါးပတ္ကိုခြၽတ္ကာလက္မွာရစ္ပတ္ေနလိုက္သည္။ သီဟာကြၽန္း၏လူသတ္နည္းေတြထဲက အေကာင္းဆံုးတိုက္ခိုက္ပံုျဖစ္ၿပီး ေသျခင္းရွင္ျခင္းတိုက္ပြဲေတြ၌သာအသံုးျပဳတတ္သည္။
" ေကာင္းၿပီ "
ထိုသို႔ဆိုကာ အေပၚဝတ္အက်ႌကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္ေသာ ပန္းလက္ရံုး။ ေယာက်ာ္းသားအမ်ားစုေတြၾကားက အနည္းစုေသာမိန္းမသားတို႔၏တိုက္ပြဲသည္ ေသြးအလိမ္းလိမ္းႏွင့္ေသမွသာလ်ွင္ရပ္တန္႔ၾကသည္က ထံုးစံတစ္ခုျဖစ္ေနေလၿပီ။
စံအိမ္အျပင္ဘက္တြင္ေတာ့ အရိွန္ျပင္းျပင္းထိုးရပ္လာတဲ့ကားႏွစ္စီးရိွၿပီး တိုက္ပြဲကိုတစ္ဖက္သို႔အသာစီးရေစရန္ ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္ၾကသည္။ မ်ွေျချဖစ္ေနေသာတိုက္ပြဲတစ္ပြဲ သို႔မဟုတ္ အေရးနိမ့္ေနေသာတိုက္ပြဲတစ္ပြဲ၌ အေျပာင္းအလဲတစ္ခုဝင္ေရာက္လာသည္။ မထင္မွတ္ထားေသာအေျပာင္းအလဲဟာ ဆူးခက္ဟန္ကိုအႏိုင္ရေစမည္လား လကၤာသံုကိုအသာရေစမည္လားဆိုတာေတာ့။
.........................................................
လည္မ်ိဳတည့္တည့္ကိုထိုးခ်လာတဲ့ဓားခ်က္ကို လက္ဖ်ံျဖင့္ဖိၫွပ္ကာခုခံလိုက္ၿပီး ဝမ္းဗိုက္တည့္တည့္ကိုကန္လိုက္တဲ့အခိုက္ အရိႈက္ထိသြားသည့္ဆူးခက္ဟန္တစ္ေယာက္ လက္ထဲမွဓားျဖင့္ပစ္ေပါက္လာသည္။ အသာေလးတိမ္းေရွာင္လိုက္ႏိုင္ေပမဲ့ အခြင့္အေရးကိုေကာင္းေကာင္းအသံုးခ်ကာ ေနာက္ထပ္ဓားတစ္လက္ျဖင့္ လည္မ်ိဳကိုေျပးထိုးလာတဲ့ဆူးခက္ဟန္ရဲ့လႈပ္ရွားမႈေတြ။ အလြန္လ်င္ျမန္ေသာတိုက္ကြက္ကို အေကာင္းဆံုးခုခံလိုက္ႏိုင္တဲ့ လကၤာသံုအတြက္ အသက္ေဘးကလြတ္ေျမာက္မလိုႏွင့္ မလြတ္ေျမာက္ခဲ့ဘူးျဖစ္သြားသည္။
ဘယ္ဘက္ၫွပ္ရိုးအထက္ကိုထိုးမိသြားသည့္ လကၤာသံုကိုၾကည့္ကာ ဓားကိုလက္ထဲ၌လွည့္ကစားရင္း တျဖည္းျဖည္းအေနာက္ဆုတ္သြားသည့္လကၤာသံုထံ တစ္လွမ္းခ်င္းေရ႔ွတိုးလာသည့္ ဆူးခက္ဟန္။ ေႂကြအခင္းေပၚကေသနတ္ကိုေကာက္ယူလိုက္ၿပီး ေသြးေအးရက္စက္စြာၾကည့္ရင္း ေမာင္းအသင့္တင္ထားေသာေသနတ္ကေန က်ည္တစ္ေတာင့္ကိုပစ္လႊတ္လိုက္သည္။
" လကၤာ !!! "
က်ယ္ေလာင္စြာထြက္လာတဲ့ေသနတ္သံတစ္ခ်က္ေနာက္မွာ ရင္းႏွီးေသာေခၚသံကိုလကၤာသံုၾကားလိုက္ရၿပီး ေလာကႀကီးႏွင့္အဆက္ျပတ္သြားေတာ့သည္။ ကလဲ့စားေကာင္းေကာင္းေခ်လိုက္ရၿပီျဖစ္လို႔ ေသြးေတြေပၚကေနနင္းျဖတ္ကာ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းရန္ေလ်ွာက္လာေသာ ဆူးခက္ဟန္ကေတာ့ အံက်ိတ္ကာရပ္ၾကည့္ေနေသာ ေနဏီသာကိုေသနတ္ႏွင့္ခ်ိန္ရြယ္လိုက္သည္။
" ေနဏီ သတိထား ! "
ေသနတ္သံတစ္ခ်က္ ေခၚသံတစ္ခ်က္ႏွင့္အတူ လူႏွစ္ေယာက္လဲက်သြားသည္။ ေခါင္ကိုရွင္းလ်ွင္အကုန္စားဆိုေသာစကားအတိုင္း ေခါင္းေဆာင္ကိုရွင္းပစ္ၿပီးၿပီျဖစ္လို႔ က်န္ေသာသူေတြကိုေသေသရွင္ရွင္ ဆူးခက္ဟန္ဂရုမစိုက္ေတာ့ေလ။ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာတဲ့လမ္းတေလ်ွာက္ လမ္းပိတ္လာေသာသူေတြကိုသာ လက္ထဲကေသနတ္ျဖင့္ရွင္းပစ္ေနသည္။
" စိတ္ေက်နပ္ၿပီလား မမေလး "
စိတ္ပ်က္စြာၾကည့္ေနေသာ ပန္းလက္ရံုး၏ကိုယ္ေပၚ၌ ေသြးေတျြဖင့္နီရဲေနသည္။ ေသေလာက္ေအာင္နာက်င္ေနေသာ္လည္း သူအားတစ္ခုခုေျပာလိုဟန္ရိွသည္ကို ဆူးခက္ဟန္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္သည္။
" ေကာင္မေလးအတြက္ ဟန္ ကလဲ့စားေခ်ခဲ့ၿပီ "
သူသာၾကားႏိုင္ေသာေလသံတိုးတိုးေလးႏွင့္ ေရရြတ္လိုက္ၿပီး စီစဥ္ထားေသာဆုတ္လမ္းကေန အသက္ရွင္ေနသည့္အဖြဲ႔သားေတြကိုေခၚကာ ဆူးခက္ဟန္ဆုတ္ခြာခဲ့သည္။ အေတာ္ေလးလူေတြေပးဆပ္လိုက္ရၿပီးမွ ရရိွလိုက္ေသာလက္စားေခ်မႈက မွန္ကန္လားမွားယြင္းလား သူမသိခ်င္ေတာ့ေခ်။
ဝင္လာေသာလမ္းကေနမဆုတ္ခြာဘဲ ရက္ပိုင္းမ်ားစြာေလ့လာထားခဲ့ေသာ အိမ္အေနာက္ဘက္ရိွေတာလမ္းကေနဆုတ္ခြာခဲ့သည္မို႔ ရန္သူအဖြဲ႔ေတြလက္ကေန ေကာင္းေကာင္းေရွာင္တိမ္းႏိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခ်ိန္တခဏတာကလဲ့စားအတြက္ လူေပါင္းငါးဆယ္ကိုေပးဆပ္ခဲ့လိုက္ရၿပီ။
ဟန္လုပ္ရပ္ေတြမွန္တယ္လို႔ထင္လား ေကာင္မေလး.....
..........................................................
ေသြးေတြအေလာင္းေတြထပ္ေနေသာစံအိမ္ဆီကို သတင္းၾကားၾကားခ်င္းေျပးလာခဲ့ေသာ္လည္း ေစာင့္ႀကိဳေနေသာျမင္ကြင္းက သူမလိုခ်င္ေသာျမင္ကြင္းျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ထိုအမ်ိဳးသမီးအတြက္ႀကိဳးစားေနခဲ့ၿပီး ဂုဏ္ယူရတဲ့သူတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ျပန္လာဖို႔ ဖခင္ဆီကေနပညာေတြေလ့လာေနခဲ့တာေတြက ဒီျမင္ကြင္းေတြကိုၾကည့္ဖို႔သက္သက္လား။
ေျခလွမ္းေတြတံု႔ဆိုင္းေတြေဝေနၿပီး တစ္လွမ္းခ်င္းေလ်ွာက္လာေလ ေသြးနံ႔ေတြလိႈင္လိႈင္ထေနတဲ့ အနႎဠာရံုျမင္ကြင္းေတြက အျမင္အာရံုထဲတိုးဝင္လာရတာလဲ။ သူရင္းႏွီးခဲ့ဖူးေသာလူေတြရဲ့အေလာင္းေတြ ျမင္မေကာင္းေအာင္ေသဆံုးေနၾကတာေတြက အိပ္မက္တစ္ခုသက္သက္မဟုတ္ဘူးလား။ အၿမဲတေစ မာနႀကီးေနတဲ့အမ်ိဳးသမီးေလးက သူျပန္မလာလို႔ တမင္တကာရည္ရြယ္ၿပီးစေနာက္ေနတာျဖစ္မယ္။
" ဆူးခက္ဟန္ !!! "
သူ႔စိတ္ေတြမထိန္းႏိုင္စြာေအာ္ဟစ္လိုက္ၿပီး ေပါက္ကြဲေတာ့မလိုအေျခအေနကို ႀကိဳးစားခ်ဳပ္တည္းလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ၏မဆင္မျခင္လုပ္ရပ္အမွားေၾကာင့္ ဒီလူေတြအသက္ေပးလိုက္ရတာက အမွန္တရားျဖစ္ေန၍ ေနရာမွာတင္ဒူးေထာက္မိသြားသည္။
" ငါလုပ္တာ ! ငါလုပ္တာလို႔ အားလံုးငါ့အမွားေတြ "
" ေဒၚလကၤာသံုေသတာ ငါလုပ္လို႔ မဟုတ္ဘူး ! ဟန္နီမေသေသးဘူး ဘာေတြေျပာေနတာလဲ ဟန္ေနြႏြံ "
ေသြးပ်က္စြာဒူးေထာက္လ်က္ ဟန္ေနြႏြံရူးသြပ္မလိုျဖစ္ေနသည္။
" ဟန္နီက ဘာလို႔ေသရမွာလဲ ? ဟန္နီက ဟန္နီက ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဟုတ္တယ္ "
" အားး !!! ဆူးခက္ဟန္ ငါလုပ္တဲ့ကိစၥကို ဘာလို႔ဟန္နီကိုဦးတည္ရတာလဲ "
ဒူးေထာက္ေနရာကေန ဒယိမ္းဒယိုင္ထရပ္လိုက္ၿပီး စံအိမ္အျပင္ကိုေလ်ွာက္ထြက္လာသည္။ ကားတံခါးကိုတုန္ယင္စြာဆြဲဖြင့္ၿပီး ကားေပၚကိုေရာက္သည္ႏွင့္ သူမၾကည့္ရဲေသာစံအိမ္အတြင္းပိုင္းျမင္ကြင္းေတြကို ေတြးရင္းေတြးရင္းငိုခ်မိေလသည္။ စံအိမ္ထဲကတစ္ေနရာမွာ ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ့အသက္မဲ့ခႏၶာကိုမျမင္ခ်င္ေပ။ မျမင္သလိုေရွာင္ထြက္လာၿပီး မေသေသးဘူးလို႔စိတ္ေျဖလိုက္လ်ွင္ နာက်င္ရတာသက္သာသည္။
ထိုအမ်ိဳးသမီး အၿမဲတေစေျပာတတ္ေသာစကားေတြကလည္း နားထဲတြင္မၾကားခ်င္ဘဲၾကားလာရသည္။ အၿပံဳးခပ္ေရးေရးေတြ မာနႀကီးတဲ့အၾကည့္လွလွေတြ ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ေခါင္းစေျခဆံုးပံုရိပ္ေတြက အျမင္အာရံုေရ႔ွမွာေျပးလႊားေနၾကသည္။
" တစ္ေန့ အဲဒီအမႈစစ္ေနရာမွာ ကိုယ္လည္းျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ "
မၾကာေသးခင္က ထိုအမ်ိဳးသမီးေျပာခဲ့တဲ့စကားတစ္ခြန္း။ ညဘက္တြင္ ေလသာေဆာင္၌ရပ္ကာေျပာခဲ့ေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ့စကားတစ္ခြန္းက နားထဲမွာပဲ့တင္ထပ္လာသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးမရိွေတာ့ဘူးလားလို႔ စိတ္ျဖင့္ပင္မေတြးရဲခဲ့တဲ့အတြက္ လက္ရိွအမွန္တရားကိုသူျငင္းဆန္လိုခဲ့သည္။
" မဟုတ္ဘူး..... ဟန္နီက အိမ္မွာေစာင့္ေနမွာ ဟုတ္တယ္ "
" ငါျပန္လာမယ့္အခ်ိန္ကို အလုပ္လုပ္ရင္းေစာင့္ေနတာ မလက်ာ္ရွင္အစီအရင္ခံသမ်ွ အလုပ္ရႈပ္ေနမွာ "
ေသြးရူးေသြးတမ္းေတြေရရြတ္ရင္း ကားထဲမွာမ်က္ရည္ေတြစီးက်လာသည္။ စံအိမ္ထဲကိုဝင္ၾကည့္ဖို႔သတၲိေတြက မျမင္လိုေသာအမွန္တရားအတြက္ ျငင္းဆန္ၿမဲျငင္းဆန္ေနခဲ့သည္။
ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ သူ႔ဖုန္းထဲကအမည္စိမ္းေခၚဆိုမႈေတြရယ္ မ်ားျပားတဲ့စာတိုေတြရယ္ဟာ တစ္ရက္ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္လို႔ပင္။ ဖခင္ႏွင့္အတူ အလုပ္အတြက္ခရီးတိုထြက္သြားရသည့္အျပင္ ဖုန္းကိုမၾကည့္မိခဲ့ေသာေၾကာင့္ အလာေနွာင္းသြားခဲ့ရၿပီမဟုတ္လား။ ထိုအမ်ိဳးသမီးႏွင့္အဆက္အသြယ္ျဖတ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ဖုန္းကိုဂရုတစိုက္မၾကည့္မိခဲ့ျခင္းက သူ႔ကိုေနာင္တေတြရိုက္သြင္းမည္မွန္းသိခဲ့လ်ွင္။
" ဟန္နီ ~ "
တုန္ရီေနေသာစကားသံတြင္ ငိုရိႈက္သံေတြလိုက္ပါလာၿပီး သူ႔ကိုယ္သူအျပစ္တင္စိတ္ေတြဝင္လာသည္။ သူသာမဆင္မျခင္မလုပ္ခဲ့လ်ွင္ ဆူးခက္ဟန္တို႔ကိုလုပ္ႀကံဖို႔မခိုင္းေစခဲ့လ်ွင္ ထိုအမ်ိဳးသမီးေသရလိမ့္မည္မဟုတ္။ ဖုန္းထဲကနံပါတ္စိမ္းဆီက သတိေပးစကားစာတိုေတြကိုသာဂရုစိုက္မိလ်ွင္ဆိုတဲ့ အေတြးေတြအားလံုးက စိတ္ထဲကအျပစ္တင္သံေတြအျဖစ္ေျပာင္းသြားေတာ့သည္။
* ေငျြပာေရာင္စံအိမ္ကိုအျမန္သြားပါ က်ားရိုင္းေခါင္းေဆာင္အႏၲရာယ္ရိွတယ္ *
* မဟန္ေနြႏြံလုပ္ႀကံခဲ့တဲ့ ဆူးခက္ဟန္က က်ားရိုင္းေခါင္းေဆာင္ကိုလူမွားၿပီးလာလုပ္ႀကံလိမ့္မယ္ *
* က်ားရိုင္းေခါင္းေဆာင္ကို မထိခိုက္ေစခ်င္ရင္ ဒီစာကိုအျမန္ျမင္ဖို႔ေမ်ွာ္လင့္တယ္ *
အေယာင္ေယာင္အမွားမွားဖုန္းဖြင့္လိုက္ေတာ့ စာတိုေတြကဆီးႀကိဳလာျပန္သည္။ မ်က္ရည္ေတြကတေပါက္ေပါက္ႏွင့္ ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ေပၚကိုက်လာၿပီး ေအာက္ကိုခုန္ဆင္းသြားၾကသည္။ ေနာင္တေတြ ထိုေနာင္တေတြက သူ႔စိတ္ကိုထိုးႏွက္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ အမွန္တရားကိုရင္ဆိုင္ဖို႔ရာ ကားေပၚကေနဆင္းလာလိုက္သည္။
လြန္ခဲ့ေသာငါးႏွစ္က ပထမဆံုးအတူေနထိုင္ခဲ့ေသာစံအိမ္ထဲကို တံု႔ဆိုင္းေနေသာေျခလွမ္းေတြႏွင့္ တစ္လွမ္းခ်င္းေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။ ေသြးနံေတြလိႈင္လိႈင္ထေနေသာ ၿခံဝင္းအေရ႔ွမ်က္ႏွာစာတြင္ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ထိုအမ်ိဳးသမီးႏွင့္အတူ လမ္းေလ်ွာက္ခဲ့ၾကဖူးသည္။ အနက္ေရာင္ဝတ္လူေတြက ထိုအမ်ိဳးသမီးကိုျမင္လ်ွင္ ဦးၫြတ္ကာႀကိဳဆိုၾကရသည္။
ညေနခင္းေနေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ဟာ စံအိမ္ထဲသို႔အလင္းထိုးေနၿပီး မ်က္မွန္းတန္းမိေသာလူေတြႏွင့္ မည္သူမည္ဝါမသိေသာ အေလာင္းပံုႀကီးအားျမင္ေစခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိန္က ထိုအမ်ိဳးသမီးလႈပ္ရွားမႈေတျြပည့္ေနတဲ့ ေငျြပာေရာင္စံအိမ္ထဲမွာ တိတ္ဆိတ္ျခင္းႏွင့္အနႎဠာရံုသာက်န္ရစ္ေတာ့သည္။ သပ္ရပ္စြာေစ့ပိတ္ထားေသာအခန္းေတြ ပြင့္ဟေနေသာအခန္းေတြေရ႔ွမွာ ေသဆံုးေနၾကသည့္သူေတြ။ အေပၚထပ္သို႔တက္ရာေလွကားထစ္၌လည္း ေသဆံုးေနတဲ့အေလာင္းေတြပံုေနသည္။
ရွင္ေသသြားၿပီလို႔ ကြၽန္မမယံုႏိုင္ဘူး ဟန္နီ.....
ေျခလွမ္းေတြကမသိလိုက္ခင္မွာ မေရာက္ဖူးေသာေလဟာျပင္အထပ္ဆီကိုေရာက္လာခဲ့သည္။ ထိုအထပ္ရိွမွန္းသိေပမဲ့ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမ်ွမလာခဲ့ဖူးေသာေနရာမို႔ စိမ္းသက္သက္ျဖစ္ေနသည္။ အေပၚကိုေျခေထာက္စစခ်ခ်င္းမွာ ႀကိဳဆိုေနေသာေသြးကြက္ေတြက ဟိုတစ္ေနရာ ဒီတစ္ေနရာ။
" နီဗားဒါးမွာ တစ္ႏွစ္ေလာက္သြားေနမလား "
" အဲဒီမွာ ကိုယ္ပိုင္တဲ့ဇိမ္ခံအိမ္ရိွတယ္ "
" ဘယ္ေလာက္တန္လဲ..... "
" ႏွစ္သန္းခြဲ "
" ေစ်းေပါလိုက္တာ..... "
" ရွင္မႏွစ္ကမွာထားတဲ့ roll royceတစ္စီးစာေတာင္မရိွေသးဘူး "
" ကေနဒါကစံအိမ္မွာေနမလား "
" မေနခ်င္ဘူး ဧကတစ္ရာဆိုတာ အႏၲရာယ္မ်ားတဲ့အက်ယ္အဝန္းပဲ "
" ရွင့္မိန္းကေလး တစ္ခုခုျဖစ္ေနရင္ေတာင္ ရွာေတြ့လိုက္မွာမဟုတ္ဘူး "
" ရွန္ဟိုင္းက အထပ္ျမင့္ကြန္ဒိုဆိုရင္ေရာ "
" မီတာတစ္ရာေက်ာ္လား..... "
" ရွင့္ရင္ခြင္ေလာက္လံုၿခံဳလား ဟန္နီ..... "
" ရွင္မရိွတဲ့ေနရာကို ႏွင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနျပန္ၿပီ ေဒၚလကၤာသံု "
" အႏၲရာယ္မ်ားတယ္ "
ေသြးကြက္ေတြကိုရပ္ၾကည့္ရင္း အႏၲရာယ္ထဲခုန္ခ်သြားတဲ့ထိုအမ်ိဳးသမီးစကားေတြ ျပန္ၾကားေယာင္လာသျဖင့္ ရယ္လိုက္မိခဲ့သည္။ ပါးေပၚစီးက်ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြက ရယ္လိုက္တဲ့အသံႏွင့္မအပ္စပ္ေပမဲ့ ဟန္ေနြႏြံဂရုမစိုက္ေခ်။ အႏၲရာယ္မ်ားတယ္ဆိုတဲ့စကားလံုးကိုသာ ေလွာင္ရယ္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။
လူရိပ္လူေယာင္မရိွေသာေလဟာျပင္ကိုၾကည့္ၿပီး တျဖည္းျဖည္းလွမ္းလာေသာေျခလွမ္းေတြတိုင္းက ေသြးကြက္ေတြကိုနင္းေလ်ွာက္လာရသည္ခ်ည္းသာ။ သို႔ေသာ္ ေသြးကြက္ေတြသာရိွေနၿပီး အေလာင္းတစ္ေလာင္းမွမရိွေနျခင္းက သူ႔ႏွလံုးသားကိုေဆာင့္ခုန္သြားေစသည္။ ထိုအခ်ိန္ ေဘးဘီဝဲယာကိုလိုက္ၾကည့္ရင္း ဖိနပ္ေအာက္မွာနင္းမိသြားေသာ ေငြဟန္းခ်ိန္းေလးေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ေတြေငးရီမိႈင္ေတြခဲ့ရေလသည္။
ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ့ ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန့မနက္မွာေပးခဲ့ေသာ သူရဲ့လက္ေဆာင္ေလး။ ေသြးေတြေျခာက္ကပ္ေနတဲ့ေငြဟန္းခ်ိန္းကို ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး မငိုဘဲၿပံဳးလိုက္မိသည္။
............................................................
ESTÁS LEYENDO
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
