လက္ေခ်ာင္းေလးေတြေပၚကအထိအေတြ့ထဲမွာ မ်က္ရည္စေတြစိုစြတ္ေနသည့္အတြက္ လကၤာသံုမ်က္ဝန္းတစ္စံုကမိွန္ေဖ်ာ့သြားသည္။ စိုစြတ္ျခင္းျဖင့္ေနရာယူထားသည့္ လက္ေခ်ာင္းၾကားကမ်က္ရည္ေတြကို စကားလံုးေတြေဖာ္ျပမရေသာအၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္ကာ ဟန္ေနြႏြံရင္ဘတ္ကိုခပ္သာသာေလးတြန္းဖယ္လိုက္မိသည္။ ေလွကားထစ္ေတြေပၚေျခတစ္လွမ္းခ်င္းနင္းၿပီး ဟန္ေနြႏြံနံေဘးကေနျဖတ္သန္းလိုက္သည့္အခိုက္အတန္႔မွာ လကၤာသံုမ်က္ဝန္းေထာင့္ကေန မ်က္ရည္တစ္ပြင့္ေႂကြဆင္းသြားခဲ့သည္။
" ဟန္နီ..... "
ခပ္တိုးတိုးေလးေခၚလာတဲ့စကားေလးတစ္ခြန္း ညင္သာစြာလွမ္းဆြဲလိုက္တဲ့လက္ေလးတစ္ဖက္က ရုန္းထြက္ဖို႔ခဲယဥ္းတဲ့ဆြဲငင္အားေတြပါဝင္ေနေလသလား။ လကၤာသံုကိုယ္တိုင္၌က ထိုေကာင္မေလးကိုအရႈံးေပးေနခဲ့မိသလားမေသခ်ာေတာ့ေပ။ နာက်င္ျခင္းေတြသာေပးခဲ့သူကို လက္မလႊတ္ႏိုင္ျခင္းကလည္း ရႈံးနိမ့္ျခင္းတစ္မ်ိဳးမည္ေပသည္။
" ဘာလို႔လဲ "
ခ်ိဳျမျမစကားသံေလးဟာအက္ရွေနခဲ့ၿပီး ေလွကားတစ္ထစ္အကြာမွာ ဟန္ေနြႏြံကိုငံု႔ၾကည့္ေနခဲ့ေလသည္။ ဘယ္ဘက္လက္ေကာက္ဝတ္ဆီက တင္းက်ပ္ျခင္းမရိွေသာဆုပ္ကိုင္ျခင္းကို အခက္အခဲမရိွရုန္းထြက္ႏိုင္လ်က္သားႏွင့္ ေပ်ာ့ညံ့စြာျပဳမူမိျပန္ခဲ့ၿပီ။
" ဘာလို႔ ဒီစကားေတြေျပာေနတာလဲ "
တလိမ့္လိမ့္က်ဆင္းလာတဲ့ လကၤာသံုရဲ့မ်က္ရည္ေတြက ေအးစက္စြာၿပံဳးေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးေပၚ ျဖတ္သန္းစီးဆင္းသြားေလသည္။
" ရန္သူတစ္ေယာက္ကို ကလဲ့စားေခ်ဖို႔လိုအပ္လို႔ ဒီလိုေတြေျပာေနတာလား ႏြံ "
" ဒီတိုင္းသတ္လိုက္ဖို႔ အခြင့္အေရးေပးခဲ့တယ္မဟုတ္လား ဘာလို႔စကားလံုးေတြနဲ႔သတ္ေနရတာလဲ အဲဒါကနာက်င္ရမွန္းသိလို႔လား "
" ခ်စ္တယ္..... ႏြံ ဟန္နီကိုခ်စ္တယ္ "
တိတ္ဆိတ္စြာၾကည့္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေလးမွာ မယံုၾကည္ႏိုင္ျခင္းေတြ လက္မခံႏိုင္ျခင္းေတြေရာယွက္ေနသည္။ လကၤာသံုစိတ္ထဲမွာတထစ္ခ်ယံုၾကည္ထားတာက ဟန္ေနြႏြံအတြက္သူမဆိုတာ ကလဲ့စားေခ်ဖို႔အသံုးခ်ကစားခံရသူသက္သက္သာမဟုတ္လား။ ခ်ိဳျမတဲ့အခ်စ္စကားလံုးေတြက အျပစ္လုပ္ထားတဲ့သူမအတြက္ ထိုက္တန္ခဲ့တာမွမဟုတ္တာ။
" ခ်စ္တယ္ ? "
မွန္ေရ႔ွမွာရပ္ေနေသာလကၤာသံုတစ္ေယာက္ မိမိမ်က္ဝန္းကိုမွန္ထဲကေနျပန္ၾကည့္ရင္း မနက္ကအေၾကာင္းအရာေတြကိုျပန္စဥ္းစားေနမိသည္။ ေရေငြ့ရိုက္ေနတဲ့မွန္ကိုလက္နဲ႔သုတ္ရင္း နံေဘးကိုေရာက္လာတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို မွန္ထဲကေနၾကည့္လိုက္ခဲ့သည္။
ႏွင္းဆီပရဝဏ္ထဲကိုေရာက္ရိွေနတာျဖစ္လို႔ ယခုလကၤာသံုေဘးမွာရပ္ေနေသာအမ်ိဳးသမီးဟာ ဂိုဏ္းႀကီးဆယ္ဂိုဏ္းထဲကသစ္ခြေသြးဂိုဏ္းအႀကီးအကဲျဖစ္သည္။ ထိပ္တိုက္ထိေတြ့တိုက္ပြဲေတြမရိွခဲ့ေသာ္ျငား နယ္ေျမကေတာက္ကဆပြဲေတြရိွခဲ့သည္ျဖစ္လို႔ ထိုဂိုဏ္းအႀကီးအကဲသည္လည္း လကၤာသံု၏ရန္သူတစ္ဦးထဲမွာပါဝင္ေလသည္။
" ဥကၠ႒ "
သန္႔စင္ခန္းထဲဝင္လာၾကေသာအသံေၾကာင့္ မွန္ထဲကေနသူမလက္ေထာက္ေတြကိုေခါင္းခါျပလိုက္သည္။ ပရဝဏ္အတြင္းမွာတိုက္ခိုက္ခြင့္မျပဳထားသည္ျဖစ္လို႔ လကၤာသံုလက္ေထာက္ေလးေတြစိတ္ပူေနတာမ်ိဳး ဤေနရာမွာျဖစ္လာဖို႔မရိွေပ။ ထိုေၾကာင့္ လက်ာ္ရွင္ႏွင့္ေသြးပန္းနီတို႔လည္း သူတို႔အႀကီးအကဲအခ်က္ျပသည့္အတိုင္း ခပ္လွမ္းလွမ္းတင္ရပ္ေနလိုက္ၾကသည္။
ဂိုဏ္းႀကီးေတြ၏အႀကီးအကဲျဖစ္ၾကသူပီပီ မွန္ထဲကအၾကည့္ေတြကိုပါးနပ္စြာျမင္သြားသည့္ သစ္ခြေသြးအႀကီးအကဲဟာ အနီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုလွစ္ကနဲၿပံဳးလိုက္သည္။ လက္ကိုေဆးေၾကာသန္႔စင္ၿပီးေတာ့ လက္ကိုေလနဲ႔အေျခာက္ခံကာ လကၤာသံုကိုအသာေလးေခါင္းေစာင္းငဲ့ကာၾကည့္သြားသည္။ ထိုအႀကီးအကဲထြက္သြားသည္ႏွင့္ မွန္ထဲကလကၤာသံုမ်က္ဝန္းသည္လည္း ေအးစက္စြာၿပံဳးေနခဲ့သည္။
" ဟုတ္တယ္ ခဏေနမွလာေတာ့ "
လက္ေဆးေၾကာၿပီးေသာလကၤာသံု၏ေျခလွမ္းေတြက လက္အေျခာက္ခံစက္ဆီမေရာက္ခင္မွာ ဖုန္းေျပာကာဝင္လာေသာမိန္းကေလးဆီကိုအၾကည့္ေရာက္သြားသည္။ ခရမ္းနက္ေရာင္ဆံႏြယ္ေတြရိွၿပီး ျဖဴျဖဴႏြဲ႔ႏြဲ့နဲ႔ထိုမိန္းကေလးကို ေၾကာ္ျငာေျမာက္ျမားစြာတြင္ လကၤာသံုျမင္ေတြ့ဖူးသည္။
ပရဝဏ္ထဲအလည္လာစရာအေၾကာင္းမရိွေသာ ထိုမိန္းကေလးသည္ ဂိုဏ္းႀကီးဆယ္ဂိုဏ္းထဲမွဆက္ခံသူအသစ္သာျဖစ္တန္ရာသည္။ ဖုန္းေျပာဆိုၿပီးေတာ့ ေဘစင္ေဘာင္တြင္ဖုန္းကိုတင္ထားၿပီး သန္႔စင္ခန္းငယ္ထဲကိုဝင္သြားေလသည္။ ဖုန္းႏွင့္အတူထားခဲ့ေသာ ထိုမိန္းကေလးရဲ့ခရမ္းေရာင္vapeေလးကို လကၤာသံုလွမ္းၾကည့္ၿပီးေတာ့ လက္ေထာက္ေတြႏွင့္အတူထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
" ဥကၠ႒ အဲဒီတစ္ေယာက္က တက္သစ္ဂိုဏ္းအႀကီးအကဲအသစ္..... ×××× "
နာမည္ကိုနားနားကပ္ကာေျပာလာေသာ ပန္းေသြးနီစကားအဆံုးမွာ လကၤာသံုမ်က္ခံုးတစ္ဖက္ပင့္သြားမိသည္။ သူမစိတ္ထင္တာမမွားေၾကာင္းေသခ်ာသြားလို႔ အမ်ိဳးသမီးသန္႔စင္ခန္းဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးေကြးရံုၿပံဳးကာ အေရ႔ွသို႔ဆက္ေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။
..........................................................
အနက္ေရာင္ကားတစ္စီးဟာ ညရွစ္နာရီသို႔ေရာက္ေတာ့မွသာ စံအိမ္ၿခံဝင္းအတြင္းကိုဦးစိုက္လာေလသည္။ ဒုတိယထပ္ရိွမွန္ျပတင္းကေန လိုက္ကာကိုဖယ္ကာရပ္ၾကည့္ေနေသာလူရိပ္ကို ထိုကားအနက္ေရာင္ထဲမွဆင္းလာေသာအမ်ိဳးသမီးေလးက ေခါင္းကိုေမာ့ကာလွမ္းၾကည့္မိခဲ့သည္။ ၿခံဝင္းတစ္ခုလံုးလင္းခ်င္းေနၿပီး လံုၿခံဳေရးေတြလည္းအထပ္ထပ္ခ်ထားေသာေၾကာင့္ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာအနက္ဝတ္မ်ားကိုသာျမင္ေနေတြ့ေနရသည္။
" ဥကၠ႒ အျပင္မွာမမေလးေရႊဆူးႏွင္းေရာက္ေနတယ္ "
ေသြးပန္းနီကိုတပည့္တစ္ေယာက္လာေျပာသြားလို႔ လက်ာ္ရွင္မၾကားေအာင္ ခပ္တိုးတိုးေလးလကၤာသံုကိုေျပာျပလိုက္သည္။ လိုက္ကာအကြယ္ကလူရိပ္ေလးကိုေခါင္းေမာ့ၾကည့္ေနေသာ လကၤာသံုမ်က္ဝန္းေလးကေတြေငးေနရာကေန ရုတ္ခ်ည္းဆိုသလိုေအးစက္စူးရွသြားသည္။
ခဏအၾကာမွာေတာ့ ေျခဆယ့္ငါးလွမ္းအကြာမွာေရာက္ေနေသာလက်ာ္ရွင္ကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီး ေသြးပန္းနီကိုလက္ဟန္ျဖင့္ျပကာ လကၤာသံုဝင္ခြင့္ေပးလိုက္ခဲ့သည္။ ပရဝဏ္မွာကတည္းက တိုင္ပင္စရာေတြက်န္ေနေသးတဲ့အတြက္ ေရႊဆူးႏွင္းေရာက္လာတာျဖစ္ႏိုင္သည္။ SVJအျဖဴေရာင္ၿပိဳင္ကားက ၿခံထဲကိုအရိွန္ႏွင့္ဝင္လာသည့္အခ်ိန္၌ လက်ာ္ရွင္လည္းစံအိမ္ထဲသို႔ဝင္ေရာက္သြားၿပီျဖစ္သည္။
" ေသြးပန္း ျပန္နားလို႔ရၿပီ "
" ဟုတ္ကဲ့ ဥကၠ႒ "
ေသြးပန္းနီ ဦးၫြတ္ကာအရိုအေသေပးၿပီးေတာ့ ၿခံဝင္းထဲကေနကားအနက္ေရာင္တစ္စီးျဖင့္ထြက္သြားသည္။ SVJအျဖဴေရာင္ေပၚကေနဆင္းလာေသာ ေရႊဆူးႏွင္းထံအၾကည့္ေရာက္ခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုလိုက္ရွာေနတဲ့အၾကည့္ကို လကၤာသံုျမင္ေတြ့လိုက္သည္။ ထိုအၾကည့္ေတြထဲမွာ တမူထူးျခားေနေသာအရိပ္အေယာင္ေတြက ခပ္လွမ္းလွမ္းကၾကည့္ေနတဲ့လကၤာသံုကိုပင္ သတိထားမိေစခဲ့သည္။
" ဆူးႏွင္း "
လကၤာသံုလွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့မွအၾကည့္ေရာက္လာေသာ ထိုမူမမွန္သည့္သူငယ္ခ်င္းမေလးကို မ်က္ဝန္းေတြေမွးစင္းသည္အထိ မ်က္ခံုးတြန္႔ခ်ိဳးကာၾကည့္မိသည္။
" ေၾသာ္ လကၤာ "
ထိုမ်ွသာေျပာလာၿပီး လွမ္းေနေသာေျခလွမ္းေတြကလကၤာသံုဆီဦးတည္ေနေသာ္လည္း လည္တိုင္ေလးေစာင္းလုမတက္ရွာေဖြေနေသာအၾကည့္ေတြက တစံုတစ္ေယာက္ဆီကိုေရႊဆူးႏွင္းဦးတည္ေနသည္။ ေစာင့္ၾကည့္ေနေသာမ်က္ဝန္းတစ္စံုအားျမင္လိုက္ရသည့္အခ်ိန္တြင္ အလိုမက်ေနေသာမ်က္ဝန္းအၾကည့္တစ္စံုဟာ မလံုမလဲအရိပ္အေယာင္ေတြလႊမ္းၿခံဳသြားသည္။
" အထဲဝင္လာခဲ့ "
လကၤာသံုထိုသို႔သာေျပာၿပီး ျမက္ခင္းစိမ္းအလယ္ကေလ်ွာက္လမ္းကေန စံအိမ္ထဲသို႔အရင္ဝင္ႏွင့္လိုက္သည္။ က်ယ္ဝန္းေသာၿခံထဲမွာအလင္းေရာင္ေတြထိန္လင္းေနၿပီး ေနရာတိုင္းကိုရွင္းလင္းစြာျမင္ရေသာ္ျငား တစံုတစ္ေယာက္၏ျမင္ကြင္းထဲတြင္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ကိုရွာလို႔မေတြ့ေနခဲ့ေခ်။
တိုးလ်ေသာပင့္သက္တစ္ခုႏွင့္အတူ ျဖည္းေလးေသာေျခလွမ္းတစ္စံုက စံအိမ္ထဲကိုဝင္ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ေလွကားထစ္ေတြကေနတဆင့္ ဒုတိယအထပ္သို႔တက္လာသည္။ သို႔ေသာ္ မသိစိတ္ကရွာေနမိတဲ့အရိပ္အေယာင္တစ္ခုကို ေတြ့လိုေတြ့ျငားေဝ့ဝဲကာလိုက္ရွာၾကည့္မိေသးသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေလးဟာအလိုမက်ျခင္း၌ ပင့္သက္ရိႈက္ကာေလွာင္ရယ္မိရင္း တဖက္သတ္ခ်စ္ရသူေနာက္ေက်ာကိုေငးၾကည့္လိုက္မိသည္။
" လကၤာ "
ေရႊဆူးႏွင္းႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကထြက္လာေသာ ထိုအမည္နာမေခၚသံဟာ စံအိမ္ႀကီးထဲေလးတြဲ႔စြာပဲ့တင္ထပ္လာသည္။ အျဖဴေရာင္ၿခံဳလႊမ္းတဲ့စံအိမ္ႀကီးရဲ့အခ်ိဳးအေကြ့တစ္ေနရာမွာ ကိုယ္ေလးေစာင္းငဲ့ကာၾကည့္လာေသာ လကၤာသံုရဲ့မ်က္ႏွာထက္မွာေတာ့ ေျပာေလဟူေသာအၾကည့္တစ္ခ်က္သာရိွသည္။ ေတြေဝသြားဟန္ရေသာေရႊဆူးႏွင္းတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာကိုအသာေလးျပန္လႊဲၿပီး အၾကည့္တို႔ကအလင္းျပန္ေနတဲ့ၾကမ္းျပင္၌သာေရာက္သြားသည္။
" နင္..... "
ေရႊဆူးႏွင္းမ်က္ဝန္းေတြကတံု႔ဆိုင္းေနသည္။
" နင္ ဟန္ေနြႏြံကိုခြင့္လႊတ္ႏိုင္လား ငါသိခ်င္တာက "
ေတြေဝတံု႔ဆိုင္းေနေသာမ်က္ဝန္းေတြႏွင့္ မ်က္လႊာပင့္ကာေမာ့ၾကည့္လာၿပီး တုန္ရီေနေသာႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကေန သိခ်င္ေနခဲ့ေသာအေၾကာင္းအရာကို ေရႊဆူးႏွင္းေမးမိသည္။ မထင္မွတ္ေသာေမးခြန္းႏွင့္အရိႈက္ထိသြားသည့္ လကၤာသံုမ်က္ဝန္းေလး၌ေတာ့ အရိပ္အေယာင္တခ်ိဳ႕ျဖတ္ေျပးသြားၿပီး မ်က္ဝန္းအိမ္ေလးအနည္းငယ္က်ယ္သြားခဲ့သည္။ ထိုအေျဖအတြက္ လကၤာသံုမွာျပန္လည္တံု႔ျပန္ရန္အေျဖမဲ့ေနေလသည္။
" အသံုးခ်ခံတာနဲ႔ ခြင့္လႊတ္တာမွာ ဘယ္ခံစားခ်က္ကပင္ပန္းတာလဲ "
ေျပာင္းလဲသြားေသာမ်က္ဝန္းေလးက မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္ခတ္လိုက္ၿပီး ေျဖရန္ခက္ေသာေမးခြန္းအတြက္ကို ႏႈတ္ဆိတ္ေနလိုက္မိသည္။ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ၿပံဳးသြားရံုသာၾကည့္လိုက္ၿပီး ညာလက္တစ္ဖက္ကိုအေရ႔ွပို႔ကာ ေရႊဆူးႏွင္းထက္အရင္ စာၾကည့္ခန္းသို႔သြားလိုက္ေသာ လကၤာသံု။ မိွန္ေဖ်ာ့ေနတဲ့မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲမွာေတာ့ ဝမ္းနည္းျခင္းေတြရစ္ဖြဲ႔သိုင္းငင္ေနခဲ့သည္။
ယံုၾကည္မႈ ျပန္တည္ေဆာက္ရတဲ့ယံုၾကည္မႈက နာက်င္ပင္ပန္းရတာ.....
စံအိမ္၏ဒုတိယအထပ္ရိွညာဘက္အျခမ္းမွာ ေထာင့္ခ်ိဳးအေကြ့အခန္းက်ယ္ရိွၿပီး ထိုအခန္းဟာဟန္ေနြႏြံလက္ရိွေနေနေသာအခန္းျဖစ္သည္။ ထိုအခန္းကေနထြက္လာခဲ့လ်ွင္ ေျခလွမ္းအေတာ္လွမ္းလိုက္သည္ႏွင့္ အလံုပိတ္အခန္းတစ္ခန္းေတြ့ရမည္ျဖစ္ၿပီး ထိုအလံုပိတ္အခန္းက လကၤာသံု၏အိပ္ခန္းသာျဖစ္ေခ်သည္။ အခန္းႏွစ္ခန္းဟာေထာင့္ခ်ိဳးအေကြ့ေတျြဖစ္ေန၍ ထိုအကြယ္ကေနဟန္ေနြႏြံရပ္ၾကည့္ေနလ်ွင္ စာၾကည့္ခန္းဘက္ကိုသြားမယ့္လကၤာသံုကိုျမင္ရမည္ပင္။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္..... ေဒၚလကၤာသံု "
တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ညအခ်ိန္အခါမွာ ေရႊဆူးႏွင္း၏ေမးခြန္းေလးတစ္ခုက ဟန္ေနြႏြံနားထဲကိုေသခ်ာေပါက္တိုးဝင္လာေစသည္။ တိုးလ်ေသာေတာင္းပန္စကားတစ္ခြန္းဟာ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကေနေလးပင္စြာထြက္လာကာ ပင့္သက္ကိုရိႈက္ရင္းမ်က္လႊာကိုခ်မိသည္။
အခန္းတံခါးပိတ္သြားသံႏွင့္အတူ ရွင္းလင္းေနေသာေလ်ွာက္လမ္းကိုေတြေတြေငးေငးၾကည့္ရင္း မ်က္လႊာကိုပင့္လိုက္ေတာ့ ေစ့ပိတ္ထားေသာတံခါးတစ္ခ်ပ္သာျမင္ရသည္။ ေရ႔ွဆက္တိုးဖို႔ႀကိဳးစားလ်ွင္ အျပစ္ရိွတဲ့အျပစ္သားလိုခံစားရၿပီး အေနာက္ဆုတ္ဖို႔အေတြးဝင္မိလ်ွင္ သူမဆီကေနလြတ္ေျမာက္ဖို႔ခက္ခဲတဲ့ အက်ဥ္းသားတစ္ေယာက္လို ထြက္ေျပးဖို႔ခက္ေနသည္။ ကိုယ္တိုင္ခ်ဳပ္ေနွာင္မိတဲ့ကစားကြက္ထဲမွာ အရႈံးေပးခဲ့ေသာသူမကသာ အႏိုင္ရရိွသူျဖစ္သြားခဲ့သည္ပဲ။
" မမေလး "
ထိုအခ်ိန္ ေနာက္ေက်ာဘက္ကလာတဲ့အသံေၾကာင့္ ဟန္ေနြႏြံအေနာက္လွည့္ၾကည့္မိသည္။ ပါးလ်လ်ေငြေရာင္လက္ေတာ့ပ္တစ္လံုးကိုကိုင္ထားၿပီး ေရစိုေနသေယာင္ထင္ရသည့္ဆံပင္ေတြရယ္ တီရွပ္အျဖဴေရာင္ႏွင့္လက်ာ္ရွင္ပံုစံက အလုပ္ကိစၥအတြက္အလ်င္လိုေနသလို။
" မလက်ာ္ ဟန္နီဆီသြားဖို႔လား "
ေလ်ွာက္လမ္းအလယ္မွာရပ္ေနသည့္ဟန္ေနြႏြံကို တစ္ခုခုေျပာလိုဟန္ႏွင့္ၾကည့္ေနေသာ လက်ာ္ရွင္။ သို႔ေသာ္ ဘယ္ကေနစေျပာရမည္မသိေသာေၾကာင့္ ဦးၫြတ္အရိုအေသေပးၿပီးေတာ့သာ ဟန္ေနြႏြံအနားကေနထြက္လာခဲ့သည္။ စာၾကည့္ခန္းေရ႔ွေရာက္ေတာ့ တံခါးႏွစ္ခ်က္ေခါက္ၿပီး တံခါးလက္ကိုင္ကိုအသာဖြင့္ကာဝင္လာလိုက္သည္။
" ဥကၠ႒ေျပာထားတဲ့အခ်က္အလက္ေတြပါ "
စားပြဲအလယ္ကဆိုဖာမွာထိုင္ေနသည့္လကၤာသံုထံ လက်ာ္ရွင္ေလ်ွာက္လာၿပီး လက္ထဲကလက္ေတာ့ပ္ကိုကမ္းေပးလိုက္ကာ ဆိုဖာအလြတ္တစ္ေနရာမွာဝင္ထိုင္လိုက္ေလသည္။ စားပြဲေပၚမွာေတာ့ မိတၲူစာရြက္စာတမ္းျဖစ္သည့္ ပရဝဏ္ႏွင့္လက္တြဲလာသည့္ဂိုဏ္းအဖြဲ႔စာရင္းေတြႏွင့္ ယာယီပဋိညာဥ္စာခ်ဳပ္တို႔ျပန္႔က်ဲေနသည္။
လကၤာသံုလက္ေရးႏွင့္ေရးထားသည့္ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြပါေသာစာရြက္ႏွင့္ ပရဝဏ္ထဲမပါဝင္ေသးေသာအဖြဲ႔ေတြရဲ့အမည္နာမစာရင္းေတြကေတာ့ အနက္ေရာင္မင္ျဖင့္မွတ္ခ်က္ေတျြပည့္ႏွက္ေနခဲ့ေလသည္။ လက်ာ္ရွင္ယူလာတဲ့လက္ေတာ့ပ္ထဲမွာ ေဒသအခြဲကေခါင္းေဆာင္ငယ္ေတြဆီကရယူထားတဲ့ သတင္းစကားေတြပါဝင္ၿပီး မရွင္းလင္းရေသးေသာလုပ္ငန္းကိစၥေတြလည္းပါဝင္ေပသည္။
" လုပ္ငန္းေတြကို တရားဝင္ဘက္ေျပာင္းလဲရမယ္ဆိုရင္ ငါေတာ့တူေလးအတြက္စဥ္းစားရေတာ့မယ္ "
လက္ေတာ့ပ္မွာအာရံုေရာက္ေနတဲ့လကၤာသံုကို ေရႊဆူးႏွင္းလွမ္းေျပာလိုက္ၿပီး ျမင္ကြင္းထဲဝင္လာတဲ့လက္ေလးတစ္ဖက္ကိုၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႔အလုပ္သူလုပ္ေနေသာထိုတစ္ေယာက္ကို ေရႊဆူးႏွင္းအာရံုစိုက္ေနမိလို႔ အၾကည့္လႊဲဖို႔အလုပ္မွာ တစ္ေနရာကိုသတိျပဳမိသြားကာ မ်က္ေမွာင္လည္းအလိုလိုၾကဳတ္မိသြားသည္။
" အင္း စဥ္းစားသင့္တယ္ နင္တို႔မွာတရားဝင္ျပစရာလုပ္ငန္းမရိွေနဘူး "
" တကယ္လို႔သာ တရားမဝင္လုပ္ငန္းေတြရပ္ရမယ္ဆိုရင္ ရပ္တည္ဖို႔လြယ္မွာမဟုတ္ဘူး အင္အားမရိွရင္ ပဋိညာဥ္ဘယ္လိုရိွရိွဖိႏိွပ္ခံရမွာပဲ "
" ဒီတစ္ခ်က္ကိုဖယ္လို႔အဆင္ေျပရင္ အသက္ရႈစရာရႏိုင္တယ္..... ငါေတာ့ ဒီတစ္ခ်က္ကိုကန္႔ကြက္ရမယ္လို႔ထင္တာပဲ "
ေရႊဆူးႏွင္းစကားေတြကိုနားေထာင္ၿပီး လက္ေတာ့ပ္ကိုၾကည့္ေနရင္းကေမာ့ၾကည့္ကာ လကၤာသံုၿပံဳးလိုက္မိသည္။ တရားမဝင္လုပ္ငန္းႏွင့္ထိေတြ့တာ ႏွစ္ႏွစ္ပင္မျပည့္ေသးတဲ့ ေရႊဆူးႏွင္းလိုဆရာဝန္တစ္ေယာက္ကေတာင္ ဤေျမေအာက္ေလာကမွာေပ်ာ္ေမြ့ၿပီး ရုန္းမထြက္ႏိုင္ေတာ့တာပဲ။ တစ္ခါဝင္ေရာက္ၿပီးလ်ွင္ ျပန္ရုန္းထြက္ဖို႔မလြယ္ေသာေနရာက ဒီေျမေအာက္ေလာကဘဝေတြပဲလို႔ လကၤာသံု၏ဖခင္ေျပာခဲ့စဥ္က မယံုၾကည္မိခဲ့ေပ။ အခုေတာ့ ဒီစကားေတြမွန္ကန္တယ္ဆိုတာ လကၤာသံုကိုယ္တိုင္လက္ခံသြားခဲ့ရၿပီ။
" လက်ာ္ "
က်ားရိုင္းေခါင္းေဆာင္အေနႏွင့္ လက်ာ္ရွင္လည္းပရဝဏ္ထဲဝင္ေရာက္ရသူျဖစ္လို႔ စားပြဲေပၚကစာရြက္ေတြကိုျပန္စုစည္းရင္း ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကိုဖတ္ေနသည္။ ေခါင္းငံု႔ကာအာရံုစိုက္ေနရာမွ လကၤာသံုေခၚလိုက္တာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းေခါင္းေမာ့သြားေသာလက်ာ္ရွင္ကို ဘယ္လိုထင္လဲလို႔ အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ေမးလိုက္သည္။
" ဒီအခ်က္ကိုဘယ္လိုထင္လဲ လက်ာ္ "
ထိုသို႔ လကၤာသံုေမးရျခင္းဟာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ သူလည္းပါဝင္ခြင့္ရိွလို႔ျဖစ္သည္။
" လက်ာ္အျမင္ကေတာ့ ကန္႔ကြက္ရမယ္ ဥကၠ႒ "
ေအးေဆးၿငိမ္သက္တဲ့လက်ာ္ရွင္ဆီကေနေတာင္ ဤအေျဖမ်ိဳးထြက္ေနခဲ့လို႔ လကၤာသံုအံ့အားသင့္သလိုၿပံဳးလည္းၿပံဳးလိုက္မိသည္။ စိတ္ထဲမွာအေျဖၾကိဳရိွႏွင့္ၿပီးသားဆိုေသာ္လည္း နံေဘးကလူေတြရဲ့သေဘာထားကိုသိခ်င္၍ ယခုလိုေမးလိုက္ရျခင္းပင္။
" ကန္႔ကြက္ရမယ့္အေၾကာင္းအရင္းက ? "
ေျခေထာက္ခ်ိတ္ကာထိုင္ရင္း လကၤာသံုထပ္ေမးလိုက္သည္။
" ကန္႔ကြက္ရမယ့္အေၾကာင္းအရင္းက..... လက်ာ္ထင္တာက "
တစ္ေယာက္ေယာက္ကလွမ္းၾကည့္ေနလို႔ လက်ာ္ရွင္စကားလံုးေတြဘယ္လိုေျပာရမယ္မသိေနေခ်။ ဒါကိုသတိထားမိတဲ့အႀကီးအကဲက ရဲရဲေျပာလို႔ေျပာေပမဲ့ လက်ာ္ရွင္စကားမေျပာရဲဘူးျဖစ္ေနသည္။
" ရတယ္လက်ာ္ ရဲရဲဆက္ေျပာ "
" လက်ာ္ထင္တာက..... ဒီပဋိညာဥ္က "
" ဒီႏိုင္ငံမွာပဲအသက္ဝင္တာလို႔ေျပာခ်င္တာလား "
လကၤာသံုသက္ျပင္းခ်ၿပီးေတာ့ မ်က္ေစာင္းထိုးေနရာမွာထိုင္ေနတဲ့ေရႊဆူးႏွင္းကိုၾကည့္ကာ လက်ာ္ရွင္ေျပာခ်င္ေနတဲ့စကားကို သူမကိုယ္တိုင္သာစကားေထာက္ေပးရေတာ့သည္။
" ဟုတ္ပါတယ္ ဥကၠ႒ "
" က်စ္ ! ငါျပန္ေတာ့မယ္ "
ထိုအခ်ိန္ လက်ာ္ရွင္အသံေနာက္ကေနထြက္လာတဲ့ ေရႊဆူးႏွင္း၏ခပ္ဆတ္ဆတ္အသံေၾကာင့္ လကၤာသံုပင္ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။ စိတ္အလိုမက်ေသာအရိပ္အေယာင္ႏွင့္ လက်ာ္ရွင္ကိုစူးစိုက္ၾကည့္ေနေသာ ေရႊဆူးႏွင္း၏မ်က္ဝန္းေတြက အခန္းထဲကေနထြက္မယ့္အခ်ိန္ထိတိုင္ စူးစိုက္ၾကည့္သြားဆဲျဖစ္သည္။
အခန္းတံခါးပိတ္သြားသံကက်ယ္ေလာင္လို႔ ပခံုးတြန္႔သြားတဲ့လက်ာ္ရွင္ကိုၾကည့္ၿပီး လကၤာသံုသက္ျပင္းေမာခ်မိသည္။ ဘယ္လိုအေျခအေနေတြေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ကိုအသံုးခ်ခံျဖစ္ေစခ်င္ရတာလဲလို႔ေတြးေနခိုက္ လက်ာ္ရွင္ရဲ့ေခၚသံကနားထဲကိုဝင္လာသည္။
" ဥကၠ႒ "
အေတြးစငယ္ကိုျဖတ္ေတာက္ၿပီး လက်ာ္ရွင္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
" မမေလးဟန္ေနြႏြံ အခန္းအျပင္မွာရပ္ေစာင့္ေနတယ္ "
" အင္း "
လကၤာသံုမ်က္ဝန္းေလးက ဟန္ေနြႏြံဆိုတဲ့နာမည္ေလးၾကားရံုတင္ အေရာင္မိွန္ေဖ်ာ့သြားေစသည္။ ဒြိဟစိတ္ေတြၾကားမွာလြန္ဆြဲေနေသာ ခံစားခ်က္အစစ္အမွန္ကို ဘယ္အခ်ိန္အထိမ်က္ကြယ္ျပဳႏိုင္မွာလဲ။
စိတ္ကိုအာရံုလႊဲေျပာင္းႏိုင္ဖို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဖန္တီးယူေနေပမဲ့ ႏွလံုးသားကေတာ့ လကၤာသံုအမိန္႔ကိုမနာခံေနခဲ့ဘူးမဟုတ္လား။ ေတြ့ခ်င္စိတ္ကိုခ်ဳပ္တည္းထားၿပီးေတာ့ စံအိမ္တစ္ခုတည္းမွာအတူရိွေစတာက ရူးသြပ္ျခင္းတစ္မ်ိဳးဆိုလ်ွင္ လကၤာသံုရူးသြပ္ေနတာျဖစ္ႏိုင္သည္။
ကိုယ္မင္းေၾကာင့္ရူးရေတာ့မယ္ ႏြံ.....
ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကေအးစက္ေသာအၿပံဳးကို မထင္မရွားေကြးၫြတ္ပံုေဖာ္လိုက္ရင္း အသိစိတ္ထဲကဟန္ေနြႏြံပံုရိပ္ေတြကိုေဖ်ာက္ပစ္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ည္းႏွီးသာျဖစ္သြားရၿပီး ဖ်စ္ၫွစ္ခံထားရသလိုနာက်င္ေနတဲ့ႏွလံုးသားေလးက ထိုေကာင္မေလးကိုသာပိုလို႔တမ္းတသြားေစခဲ့သည္။
" မနက္ျဖန္ ေနဏီသာေဆးရံုဆင္းမယ့္ေန့လား "
" ဟုတ္ပါတယ္ ဥကၠ႒ "
" မနက္ပိုင္းလို႔ေတာ့ေျပာတယ္ "
စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲသည့္အေနျဖင့္ လက်ာ္ရွင္ႏွင့္စကားေျပာေနသည့္တိုင္ ႏွလံုးသားဟာနာက်င္မႈကိုအမွတ္မဲ့စြာပင္ ထိုေကာင္မေလးကိုေျပးေတြ့ခ်င္ေနသည္။ လက္ေခ်ာင္းေတြကိုက်စ္က်စ္ဆုပ္လိုက္ၿပီး အမွတ္မရိွႏိုင္တဲ့စိတ္ရယ္လို႔အျပစ္တင္ရင္း လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေျဖေလ်ာ့မိသည္။
" အင္း မနက္က်ရင္ေဆးရံုသြားမယ္ ေစာေစာအနားယူေတာ့ "
" ဟုတ္ကဲ့ ဥကၠ႒ "
ထိုသို႔ေျပာကာ စာရြက္ေတြေသခ်ာစီသြားေပးၿပီးေတာ့ လက်ာ္ရွင္လည္း ခဏအၾကာမွာအခန္းထဲကထြက္သြားေလသည္။ စာၾကည့္ခန္းထဲမွာက်န္ေနခဲ့သူဆိုလို႔ ေဝခြဲမရတဲ့စိတ္ေတြႏွင့္လကၤာသံုသာရိွေနေတာ့သည္။ အရာတိုင္းမွာျပတ္သားတတ္ခဲ့သမ်ွ အခ်စ္ဆိုတဲ့ျဒပ္မဲ့နာမ္စားတစ္ခုေအာက္မွာ လကၤာသံုေတြေဝနာက်င္ရလိမ့္မည္လို႔ ဘယ္သူကယံုႏိုင္မွာတဲ့လဲ။
.............................................................
ESTÁS LEYENDO
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
