လကၤာသံုမိုးမခ်ဳပ္ခင္အိမ္ျပန္ေရာက္လာခဲ့ၿပီး တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့လူသားေလးရိွရာအခန္းေရ႔ွမွာ ခဏေတာ့သြားရပ္ေနမိသည္။ တံခါးေခါက္ဖို႔ျပင္ၿပီးေတာ့မွ လက္ေလ်ွာ့ကာျပန္လွၫ့္ထြက္လာမိၿပီး ကိုယ့္အခန္းဆီကိုသာ လကၤာသံုျပန္ဝင္လာခဲ့သည္။ အခန္းထဲကိုေရာက္သည္ႏွင့္ ေက်ာေပးကာထိုင္ေနေသာထိုလူသားေၾကာင့္ လကၤာသံုခဏေတာ့အံ့ၾသကာဝမ္းသာသြားသည္။
" ျပန္လာၿပီလား ဟန္နီ..... "
လွၫ့္ၾကၫ့္လာေသာမ်က္ဝန္းထဲမွာ အခန္းအလင္းေရာင္ေအာက္၌ျမင္ေနရတဲ့ ဟန္ေနြႏြံအၾကၫ့္နက္နက္ေတြဟာ လကၤာသံုကိုနာက်င္စြာၿပံဳးမိေစသည္။ အခ်စ္မပါေသာအၾကၫ့္ေတြၾကား အဆင္ေျပခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရတာလည္း ေနသားက်မလိုႏွင့္မြန္းက်ပ္ေနရသၫ့္ ဟန္ေဆာင္မႈတစ္ခုပင္။
" အင္း ျပန္ေရာက္ၿပီ "
ေအးစက္စက္ထြက္လာတဲ့စကားသံမွာ ေပ်ာ့ညံ့ျခင္းေတြမပါေအာင္ေတာ့ လကၤာသံုႀကိဳးစားႏိုင္ခဲ့သည္။ အထိအေတြ့သာပါတဲ့ေပြ့ဖက္မႈကို လကၤာသံုျပန္လည္ေပြ့ဖက္ရင္း ပခံုးထက္မွဟန္ေနြႏြံအနမ္းကို တိတ္ဆိတ္စြာခံယူမိသည္။ စူးနစ္ေနေအာင္ကိုက္ေနတဲ့အတြက္ လကၤာသံုအံအသာႀကိတ္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းသားကိုဖိကိုက္လိုက္သည္။
လည္တိုင္ကိုထပ္အနမ္းတက္လာေသာ ဟန္ေနြႏြံကေတာ့ ျဖဴသြယ္တဲ့လည္တိုင္အားခပ္ဖြဖြအနမ္းေပးလိုက္ၿပီး လကၤာသံုအားမ်က္ဝန္းခ်င္းဆံုၾကၫ့္လာသည္။ အခ်ိန္ၾကာၾကာစိုက္ၾကၫ့္ေနတဲ့အၾကၫ့္ရယ္ နဖူးခ်င္းထိကပ္ထားတဲ့ခံစားခ်က္ရယ္ေၾကာင့္ လကၤာသံုဟာအမွတ္မရိွစြာပင္ ထိုအရာေတြကိုအခ်စ္လို႔မွတ္ယူမိျပန္သည္။ ဟန္ေနြႏြံမ်က္ဝန္းေတြထဲက ေလွာင္ရယ္ရိပ္ေတြကိုေမ့ေလ်ာ့ၿပီး ႏူးညံ့တဲ့ခါးသက္သက္အနမ္းေတြကို မျငင္းဆန္ႏိုင္စြာလက္ခံမိသည္။
" ႏြံ ေျပာစရာရိွတယ္ "
အနမ္းေတြကိုရပ္တန႔္သြားသည္ႏွင့္ ဟန္ေနြႏြံမ်က္ဝန္းအားၾကၫ့္ကာ လကၤာသံုဘက္မွစကားစလိုက္သည္။ အေရးတႀကီးေျပာလိုဟန္မို႔ ဟန္ေနြႏြံမ်က္ဝန္းအိမ္ထဲမွာ ထိတ္လန႔္ျခင္းေတျြဖစ္ေပၚသြားသည္။
" ဟန္နီဘာေျပာမလို႔လဲ !..... လြန္ခဲ့တဲ့သံုးႏွစ္ကလို ထပ္ႏွင္ဦးမလို႔လား ဟန္နီ "
ေသြးပ်က္သြားေတာ့မတက္ေမးလာတဲ့ ဟန္ေနြႏြံကိုၾကၫ့္ၿပီး လကၤာသံုညင္သာစြာေခါင္းခါျပသည္။
" မနက္ျဖန္ က်ားရဲဂိုဏ္းစံအိမ္ကိုသြားရမယ္ "
" ဒီမွာခဏေတာ့လံုၿခံဳႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး တစ္ေနရာမွာခဏေရွာင္ေနေပး မနက္ျဖန္တစ္ရက္ပဲ "
ထိုသို႔ လကၤာသံုေျပာေနရင္းမွ စကားစအားခဏျဖတ္ကာ ဆက္တီေရ႔ွမွစားပြဲဆီသြားၿပီး စားပြဲေအာက္မွာရိွေနတဲ့အံဝွက္အားဖြင့္ေနသည္။ အၿမဲတေစသိမ္းထားေနက်ေသနတ္တစ္လက္အား ထိုအံဝွက္ထဲကေနထုတ္ယူၿပီးေတာ့ ဟန္ေနြႏြံေရ႔ွတၫ့္တၫ့္ကို လကၤာသံုျပန္ေလ်ွာက္လာသည္။
" ဒီေသနတ္ကိုယူထား "
လက္ထဲေရာက္လာတဲ့ပစ္စတိုတစ္လက္ႏွင့္ လကၤာသံုစကားေတြကို ဟန္ေနြႏြံနားမလည္ႏိုင္ေသးေပ။ ဘာအတြက္ေၾကာင့္ ရုတ္တရပ္ႀကီးထူးဆန္းတာေတြေျပာေနၿပီး ေသနတ္တစ္လက္ေပးေနရသလဲ။
" ဘာလုပ္ဖို႔လဲ ဟန္နီ..... "
" မနက္ျဖန္ ဘယ္ကိုမွမသြားရဘူး..... ဒီေသနတ္ကို ကိုယ္နဲ႔မကြာေဆာင္ထားၿပီး သီဟာကြၽန္းလိုက္ပို႔တဲ့ေနရာမွာေရွာင္ေနေပး ႏြံ "
" ဒီတစ္ခုေတာ့ စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ျဖစ္ေအာင္ ကူညီေပးလို႔ျဖစ္တယ္မဟုတ္လား "
" ရွင္ဘာေတြ ထူးဆန္းတာေတြလုပ္ဦးမလို႔လဲ ?..... ဟန္နီ အခုကဘာေတြလဲ "
လကၤာသံုဘာမွဆက္မေျဖေသးဘဲ ဟန္ေနြႏြံအားၿပံဳးၿပီးသာၾကၫ့္လိုက္သည္။ ကိုယ့္ကိုအမွန္တကယ္စိတ္ပူျခင္းမဟုတ္တဲ့ စိတ္ပူပန္ခံရျခင္းတစ္မ်ိဳးကလည္း စပ္ဖ်င္းဖ်င္းႏွင့္ေနရေတာ့ခက္လွသည္။ ဟန္ေဆာင္ၿပံဳးရံုသာတတ္ႏိုင္ေတာ့လည္း အဆင္ေျပခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဆက္ၿပံဳးျပေနရံုေပါ့။
" အလုပ္ကိစၥေလးေတြပါ ႏြံ "
...........................................................
လက္ကိုအတင္းဖမ္းဆြဲထားေသာ္လည္း ေက်ာေပးကာရပ္ၿမဲရပ္ေနေသာသူမကို ႏြံေဆာက္တည္ရာမရစြာၾကၫ့္ေနသည္။ အျဖဴေရာင္ႏွင့္လိုက္ဖက္လွေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးဟာ ဒီေန့အဖို႔ Thom browne အျဖဴေရာင္ရွပ္အက်ႌျဖင့္ၾကၫ့္ေကာင္းလွသည္။ ခါးၾကားထဲထိုးထၫ့္ထားေသာေသနတ္ႏွင့္ တည္ၿငိမ္ေနေသာမ်က္ႏွာသြင္ျပင္ဟာ ႏြံရင္ထဲကိုစိုးရိမ္မႈပါးပါးဝင္ေရာက္ေစေလသည္။
" ေခါင္းေဆာင္..... တစ္ခုေလာက္ေျပာလို႔ရမလား "
ထိုအမ်ိဳးသမီးေဘးမွာအသင့္ရပ္ေနေသာ လက္ေထာက္ျဖစ္သူစကားသံေၾကာင့္ သူမႏွင့္အတူႏြံပါလိုက္ၾကၫ့္မိသည္။ လက္ကိုရုန္းလည္းမရုန္း ဖမ္းလည္းမဖမ္းဆုပ္ေသာသူမကေတာ့ လက္ေထာက္ျဖစ္သူကိုေျပာဖို႔ေခါင္းဆတ္ျပေနသည္။
" မမေလးကို ေခါင္းေဆာင္နဲ႔အတူေခၚသြားလိုက္ပါလား "
" အခုသြားမယ့္ေနရာမွာ အေနွာင့္အယွက္ဝင္ႏိုင္တယ္လက်ာ္ သူ႔ကိုေခၚသြားလို႔မျဖစ္ဘူး "
" ေခါင္းေဆာင္ေျပာတာမွန္ပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်က္ကြယ္မွာထက္ ပိုလံုၿခံဳႏိုင္မွာပါ..... သူတို႔ေတြက တကယ္ေနွာင့္ယွက္မယ္ဆို မမေလးကလည္းဓားစာခံျဖစ္ႏိုင္တယ္ "
ႏြံကိုေဘးမွာထားကာ သူမတို႔ေျပာေနၾကေသာစကားေတြထဲမွာ ႀကီးမားတဲ့ကိစၥတစ္ခုရိွေနသည္။ ဘယ္လိုကိစၥမ်ိဳးလည္းဆိုတာမသိေပမဲ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလာေနေသာကိစၥမွာ ႏြံကဓားစာခံျဖစ္ႏိုင္သည္ဆိုေသာစကားက စိတ္ဝင္စားစရာျဖစ္ေနေလသည္။
ေအးစက္ေသာမ်က္ႏွာေဘးတိုက္ေလးကေတာ့ ႏြံကိုခပ္ေတြေတြလွၫ့္ၾကၫ့္လာၿပီး တင္းတင္းေစ့ထားေသာႏႈတ္ခမ္းေလးမွာ ေျပာလိုသည္ကိုေဝခြဲမရဟန္တြန႔္ဆုတ္ေနသည္။ ႏြံလွမ္းဆြဲထားေသာလက္အားေငးၾကၫ့္လာၿပီး ျပတ္သားပါေသာထိုအမ်ိဳးသမီးမ်က္ဝန္းဟာ မျပတ္သားျခင္းတို႔ေရာယွက္ကာ ေတြေဝျခင္းေတြႀကီးစိုးလို႔။
" ေခါင္းေဆာင္ေနာက္ဆံမတင္း ! "
ေျပာမိၿပီးေတာ့မွႏႈတ္ဆိတ္သြားေသာလက်ာ္ရွင္ဟာ သူတို႔ေခါင္းေဆာင္လက္အားဆြဲထားသူ ဟန္ေနြႏြံထံကိုအၾကၫ့္ေဝ့သြားသည္။ သိုသိပ္စြာခံစားတတ္ေသာေခါင္းေဆာင္ထံ လက်ာ္ရွင္ျပန္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ အင္းဆိုေသာအသံျပဳသံမွအပ သူ႔အားအျပစ္တင္စကားမဆိုခဲ့ေလ။
ေတြေဝစဉ္းစားေနေသာလကၤာသံုမ်က္ဝန္းေတြက ဟန္ေနြႏြံလက္ကိုေငးၾကၫ့္ရင္း မ်က္ႏွာထက္ကိုအၾကၫ့္ေရာက္လာသည္။ ေအးစက္စြာရိွေနေသာလကၤာသံုစိတ္ထဲမွာ ဒီခရီးလမ္းအတြက္ကို ေခၚရန္သင့္မသင့္ေတြေဝလ်က္ရိွကာ တျခားမွာေရွာင္ေနေစဖို႔ကိုလည္း အမွန္တကယ္ေနာက္ဆံတင္းေနသည္။ မ်က္ကြယ္ရာမွာသာ ဟန္ေနြႏြံတစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့လ်ွင္ဆိုတဲ့အေတြးဟာ လကၤာသံုစိတ္ထဲမွာေျခာက္လွန႔္ႏိုင္ေသာ အေၾကာက္တရားျဖစ္ေစသည္။
" ေနာက္က်ေနၿပီ စထြက္ၾကေတာ့ "
လက်ာ္ရွင္အားထိုစကားတစ္ခြန္းျဖင့္အမိန႔္ေပးကာ ဟန္ေနြႏြံလက္အားျဖဳတ္ဖယ္ၿပီး လကၤာသံုညင္သာစြာျပန္လည္ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ တပၫ့္ေတြအားလံုးေရ႔ွကေနဦးေဆာင္ၿပီး ဟန္ေနြႏြံလက္ကိုဆြဲထားလ်က္ အိမ္ထဲမွထြက္လာေသာလကၤာသံုေက်ာျပင္ငယ္ေလးဟာ အားကိုးခ်င္စရာေကာင္းေနသည္။ အေနာက္ကလိုက္လာၾကေသာတပၫ့္ေတြဝန္းရံကာ ၿခံအျပင္မွာရပ္ထားေသာကားေတြထံကိုေလ်ွာက္ေနသၫ့္ လကၤာသံုေျခလွမ္းေတြဟာ ျပတ္သားကာရဲရင့္ေနေလသည္။
" စထြက္ေတာ့ "
ကားထဲသို႔ေရာက္လ်ွင္ေရာက္ခ်င္းပင္ ကားေရ႔ွခန္းထဲဝင္ထိုင္လာေသာလက်ာ္ရွင္အား လကၤာသံုစထြက္ဖို႔အမိန႔္ေပးလိုက္ေတာ့ ကားစက္ကိုႏိႈးကာတျခားကားေတြအား စကားေျပာစက္မွအသိေပးေနသည္။ ထိုအခါ ေရ႔ွဆံုးမွစထြက္ရမၫ့္ကားႏွစ္စီးဟာ လကၤာသံုတို႔ကားမထြက္လာခင္မွာ ေရ႔ွကေနဦးေဆာင္ကာေမာင္းႏွင္ေလေတာ့သည္။
က်န္ေသာကားသံုးစီးကလည္း ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေသာ လကၤာသံု၏ကားအေနာက္မွေနလိုက္လံကာကြယ္ရန္ မနီးမေဝးအေနအထားျဖင့္လိုက္လာခဲ့ေလသည္။ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာလူတခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဤၿခံဝင္းႏွင့္အိမ္အားေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ရာ ပတ္ပတ္လည္မွာလံုၿခံဳေရးယူရန္ေနရစ္ခဲ့ၾကသည္။ လိုက္ပါသြားၾကေသာသူေတြက က်န္ရစ္ခဲ့ေသာသူေတြထက္ေတာ့ တာဝန္ဝတၲရားပိုႀကီးေပလိမ့္မည္။
မေျဖာင့္ျဖဴးတဲ့ခေယာင္းလမ္းေပၚမွာ
အမုန္းႏွင့္ေရာက္လာေသာသူအေပၚ
ေမတၲာရိွမိခဲ့ျခင္းဟာလည္း
ဒဏ္ရာေတြခတ္တဲ့ဘဝအရသာကို
ထူးျခားစြာခံစားမိတဲ့ရလဒ္ေတာ့ရခဲ့ေလသား။
..........................................................
သံုးနာရီခြဲမ်ွကားျဖင့္အျမန္လာခဲ့ေသာခရီးတိုဟာ ေနာက္ဆံုးေတာ့လိုရာကိုေရာက္ခဲ့ေလၿပီျဖစ္သည္။ အသင့္ႀကိဳဆိုေစာင့္ဆိုင္းေနၾကေသာသူေတြထံကို လကၤာသံုႏွင့္အဖြဲ႔ဟာ ကားေပၚကေနဆင္းလာကာအျပန္အလွန္ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ ေလးစားသမႈျဖင့္ႏႈတ္ဆက္ၾကၿပီးေတာ့ က်ားရဲစံအိမ္ထဲကိုႂကြေရာက္ဖို႔ ေရႊမင္းမာန္တို႔ကစကားေလာကြတ္ျပဳေလသည္။
" မေတြ့ရတာေတာင္ၾကာၿပီ လာၾကဗ်ာ..... အစ္ကိုတို႔အကုန္စီစဉ္ထားၿပီးၿပီ အခန္းေတြလည္းျပင္ထားတယ္ "
" ရက္ၾကာၾကာေနလည္း စိတ္မဆိုးဘူးဗ်ာေနာ္ "
ခရီးေဝးမွလာမၫ့္မစ္စတာခန္းတို႔ေၾကာင့္ ေရႊမင္းမာန္ရဲ့က်ားရဲစံအိမ္မွာ အခန္းေတျြပင္ဆင္ကာထားေပးရသည္။ မစ္စတာခန္းတို႔အဖြဲ႔က ညအေတာ္နက္ေလမွေရာက္လာမည္မို႔ လကၤာသံုတို႔ခဏေတာ့အနားယူရမည္ျဖစ္သည္။ ေဆြးေနြးျဖစ္မွာကလည္းခ်က္ခ်င္းမဟုတ္ေတာ့ အနည္းဆံုးႏွစ္ရက္သံုးရက္ေတာ့ ၾကာေကာင္းၾကာႏိုင္သည္။
စကားေျပာဆိုပံုပြင့္လင္းေဖာ္ေရြတတ္သၫ့္ ေရႊမင္းမာန္ကေတာ့ လကၤာသံုတို႔အားစေနာက္ကာစကားဆိုေနသည္။ ျပန္လည္ကာအသိအမွတ္ျပဳဟန္ လကၤာသံုေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေတာ့ ပါးခ်ိဳင့္ေတြခြက္ဝင္ေအာင္ ေရႊမင္းမာန္ျပန္ၿပံဳးျပသည္။
" ဟန္နီ..... ရွင္ေျပာေတာ့ တစ္ရက္ပဲဆို ? "
က်ားရဲစံအိမ္ထဲကိုအတူဝင္လာရင္းမွ ဟန္ေနြႏြံဘက္ကေနစကားစလာသည္။ ငဲ့ေစာင္းၾကၫ့္လာေသာလကၤာသံုတစ္ေယာက္ ေလွာင္ရိပ္ေတြမျမင္ရေသးတဲ့မ်က္ဝန္းအား ခပ္ေငးေငးၾကၫ့္မိသည္။
" အင္း တစ္ဖက္ကေနာက္က်သြားလို႔ "
" ေၾသာ္..... လိုက္လာမိတာမွန္သြားတယ္ "
ေၾသာ္ဆိုေသာ အာေမဋိက္ေနာက္ဆက္တြဲ၌ ခပ္တိုးတိုးစကားသံဟာကပ္ရပ္ထြက္လာသည္။ လူအမ်ားရဲ့စကားေျပာဆိုသံေတြရိွေနေသာ္လည္း နီးကပ္စြာရိွေနေလသည္မို႔ လကၤာသံုမၾကားဘဲေတာ့မရိွေပ။ မၾကားဟန္ျပဳကာေနလိုက္ရင္းပင္ ဟန္ေနြႏြံကိုတစ္ခ်က္ကေလးခိုးၾကၫ့္ျဖစ္သည္။
က်ားရဲစံအိမ္ထဲကိုေျခခ်လိုက္သည္ႏွင့္ ငယ္စဉ္ကေရာက္ဖူးေသာအျပင္အဆင္ေတြဟာ မေျပာင္းမလဲပင္ရိွေနသၫ့္အတြက္ လကၤာသံုအထူးတလည္စူးစမ္းျခင္းမျပဳျဖစ္ေခ်။ ေရႊဆူးႏွင္းႏွင့္စတင္သိကြၽမ္းရခဲ့ေသာေနရာဟာ ဤက်ားရဲစံအိမ္အတြင္းမွာေပမို႔ ငယ္စဉ္ကအမွတ္တရေတြကို လကၤာသံုျပန္လည္သတိတရရိွသြားသည္။
" လကၤာ..... "
အတြင္းခန္းရဲ့ေလွကားထစ္ကေနဆင္းလာေသာ ရင္းႏွီးသၫ့္ေခၚသံေလးဆီကို လကၤာသံုအၾကၫ့္ေရာက္မိသည္။ ဆယ္ႏွစ္အရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္ကိုခ်ီပိုးကာ ေလွကားထစ္ကေနဆင္းလာသူဟာ လကၤာသံုကိုလွမ္းၿပံဳးျပေနသည္။
" ဆူးႏွင္း ဘာလုပ္ေနတာလဲ "
ေလွကားထစ္ကေနဆင္းလာရင္း ေရႊမင္းမာန္လက္ေပၚကိုကေလးအားခ်ီေစကာ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာအနားကိုလာေနတဲ့ေရႊဆူးႏွင္းအား လကၤာသံုေမးလိုက္ခဲ့သည္။ နံေဘးမွာရိွေနေသာဟန္ေနြႏြံကေတာ့ ေနသားမက်ေသာပတ္ဝန္းက်င္မွာကသိကေအာက္ျဖစ္ရင္း ေရ႔ွမျွမင္ကြင္းအားၾကၫ့္ကာ သဝန္တိုျခင္းဆိုေသာေဝဒနာအားခံစားေနရသည္။
" ေရႊမာန္ေလးေလ ကုန္းပိုးေပးဆိုလို႔..... အဲဒါကိုယ္ေတာ္ေလးကိုကုန္းပိုးေနရင္း ကားသံေတြၾကားလို႔ဆင္းလာတာ "
" ညီမေလးပါအတူလိုက္လာတာပဲ အစ္မေတာ့မ်က္စိေနာက္ရေတာ့မယ္ထင္တယ္ "
ရယ္ေမာကာစေနာက္ေနေသာေရႊဆူးႏွင္းစိတ္ထဲမွာ ဝမ္းနည္းစိတ္ဝင္မိရံုမွလြဲလ်ွင္ မနာလိုဝန္တိုျခင္းကင္းလို႔ေနသည္။ တိတ္ဆိတ္ေနေသာဟန္ေနြႏြံကို ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေလးေျပာလိုက္တဲ့စကားဟာ အဓိကက်ေနသည္မွာ လကၤာသံုကိုအထင္လြဲမႈမရိွေအာင္ပင္ျဖစ္သည္။
" ဟုတ္တယ္ မဆူးႏွင္း..... ဟန္နီကေပးမလိုက္ဘူးေလ အတင္းလိုက္လာရတာ "
ဟန္ေနြႏြံကထိုသို႔ေျပာေတာ့ လကၤာသံုအားလွမ္းၾကၫ့္ကာ ေရႊဆူးႏွင္းၿပံဳးမိသြားသည္။ ေအးစက္ျပတ္သားတဲ့လကၤာသံုစိုးရိမ္စိတ္ကို ဟန္ေနြႏြံေတာ့မသိေပမဲ့ ေရႊဆူးႏွင္းေတာ့ခံစားလို႔ရေနသည္။
" ညီမေလး လကၤာတို႔ကိုအခန္းလိုက္ျပလိုက္ဦးေလ..... သူတို႔အနားယူပါေစဦး "
သားျဖစ္သူကိုခ်ီပိုးထားရင္းမွ ေရႊဆူးႏွင္းအားလွမ္းေျပာေနသၫ့္ ေရႊမင္းမာန္။ ဇနီးေခ်ာေလးဆင္းသက္လာတာကို လွမ္းၿပံဳးျပေနသည္မွာလည္း ကမ႓ာေပၚကအခ်စ္တတ္ဆံုးလူသားလို႔ထင္မွတ္ရေစသည္။ လူသတ္ျခင္းမွာအသားက်ေနေသာ က်ားရဲေခါင္းေဆာင္ေရႊမင္းမာန္ဟာ လူၾကမ္းေသာ္လည္းႏွလံုးသားႏုလွေလသည္။
ဇနီးျဖစ္သူကိုအၾကၫ့္ခ်င္းဆံုေနခ်ိန္မွာ တပၫ့္ျဖစ္သူကဖုန္းလာေပးတဲ့အခါမွာေတာ့ အေစာပိုင္းကအၾကၫ့္ႏွင့္မတူစြာ ေရႊမင္းမာန္မ်က္ႏွာဟာတည္တင္းလို႔သြားသည္။ လက္ထဲကသားေလးကို ဇနီးေခ်ာေလးလက္ထဲေျပာင္းေပးၿပီး အလိုက္မသိေသာတပၫ့္အားခပ္စိုက္စိုက္ၾကၫ့္ကာ ကမ္းေပးေနေသာဖုန္းအားလွမ္းယူလိုက္သည္။
" ယံုၿပီလား လကၤာ..... "
စကားစလာေသာေရႊဆူးႏွင္းတစ္ေယာက္ တည္ၾကည္သည္လို႔သိထားေသာေရႊမင္းမာန္အား တအံ့တၾသၾကၫ့္ေနသၫ့္လကၤာသံုကိုၿပံဳးၾကၫ့္ေနသည္။ ေရႊဆူးႏွင္းဆီအၾကၫ့္ျပန္ေရာက္လာတဲ့ လကၤာသံုႏႈတ္ခမ္းေလးဟာ အံ့ၾသထူးဆန္းျခင္းတို႔ေရာယွက္ကာ ေယာင္နနေလးၿပံဳးသြားခဲ့သည္။
" အင္း "
တစ္လံုးတည္းသာအသံျပန္ျပဳလိုက္ေသာ္လည္း လကၤာသံုစိတ္အစဉ္ထဲမွာေတာ့ ေလးနက္ေသာအေတြးေတြဝဲလည္ေနသည္။ အတြင္းခန္းထဲမွေလွကားဆီသို႔လိုက္လာရန္ဦးေဆာင္သြားေသာ ေရႊဆူးႏွင္းေက်ာျပင္ထံမွာအၾကၫ့္ေတြမရိွေနဘဲ နံေဘးမွလူသားေလးထံမွာသာ လကၤာသံုအၾကၫ့္ေတြေရာက္ရိွေနေခ်သည္။
ဒုစရိုက္ေလာကမွာက်င္လည္ေနေသာသူတိုင္းမွာလည္း ဘဝမွာတစ္ခါတည္းရူးသြားတတ္ေသာ စိတ္ဓာတ္ႏွလံုးသားတို႔ပိုင္ဆိုင္ထားေလသလား။ သို႔မဟုတ္ အမ်ားသူငွာဘဝေတြမိသားစုေတြကိုပ်က္စီးေစခဲ့လို႔ အခ်စ္တစ္ခုတည္းႏွင့္တည္ေဆာက္ခ်င္တဲ့ဘဝကို ပူေလာင္မႈေတြႏွင့္မခ်င့္မရဲျဖစ္ေစေအာင္ ေလာကႀကီးကဖန္ဆင္းခဲ့ေလသလား။ ဘဝမွာတစ္ခါတည္းခ်စ္မိလိုက္တဲ့အခ်စ္ကို လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈမရိွေစတဲ့ဘဝႏွင့္ အခ်ိဳးက်ေအာင္ဖန္တီးလိုက္တဲ့ေလာကႀကီးကို လကၤာသံုနားလည္ရန္ခက္ေနသည္။
နံေဘးမွာရိွေနတိုင္းလည္း မေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္တဲ့ဘဝက
စြန္းထင္ခဲ့တဲ့ေသြးေတြရဲ့ က်ိန္စာေတျြဖစ္ႏိုင္ေလရဲ့
အခ်စ္လို႔ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ ဘဝတစ္ခုကလည္း
လူတကာမ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္မ်ား ခါးသက္ေနေလသလား
တကယ္ေတာ့ အခ်စ္စစ္ရဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔မထိုက္တန္တာျဖစ္မွာပါ။
.......................................................
ESTÁS LEYENDO
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
