" ဟန္နီ ျပန္လာၿပီလား..... ဘယ္သြားေန "
ေနအိမ္ထဲသို႔ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကထြက္လာတဲ့စကားလံုးေတြက လကၤာသံုေျခေထာက္တစ္စံုကိုရပ္တန႔္ေစသည္။ သူ႔ဆီကၾကားေနရေသာစကားသံေၾကာင့္ ေအာင့္သက္သက္ႏိုင္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြဝင္လာသည္။ ခဏမ်ွၾကၫ့္ေနမိေသာလကၤာသံုအဖို႔ ျပန္ေျပာရမၫ့္စကားလံုးဟာေပ်ာက္ရွေနခဲ့သည္။ မိမိအားအျမင္အာရံုေပးသြားတဲ့ သူ႔အခ်စ္ဦးကိုေတြ့လာခဲ့တာလို႔ ေျပာလိုက္သင့္သလား။
" စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ကားေမာင္းထြက္တာ..... နားေတာ့မယ္ ႏြံ "
တကယ္တမ္းေျပာမိသည္က လကၤာသံုႏႈတ္ဖ်ားမွထြက္လာေသာ အလိမ္အညာမုသားသာျဖစ္သည္။ ဧၫ့္ခန္းက်ယ္ဆီမွဆိုဖာတြင္ထိုင္ေနေသာသူအား လကၤာသံုအၾကၫ့္လႊဲကာ ေလွကားထစ္ေတြဆီတစ္လွမ္းခ်င္းဦးတည္လိုက္မိသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ဟာခပ္ေယာင္ေယာင္ၿပံဳးလ်က္ မ်က္ဝန္းေတြကေတာ့ အရိပ္အေယာင္တခ်ိဳ႕ျဖတ္ေျပးေနသည္။
ျပင္ပဒဏ္ရာေတြထက္နာတာ စိတ္ဒဏ္ရာတဲ့
ေပးႏွင့္ေသာသူကေတာ့ အၿပံဳးမပ်က္ေပမဲ့
လက္ခံရရိွလိုက္ေသာသူမွာ နာက်င္ရတယ္
ခြင့္လႊတ္ျခင္းေတြကလည္း ထိုသူအတြက္သာျဖစ္ျပန္တယ္။
လွစ္ကနဲေနေအာင္ပါးလွေသာနားတစ္စံုက အေနာက္ကလိုက္လာတဲ့ေျခသံခပ္ဖြဖြေၾကာင့္ ရပ္လိုစိတ္မရိွစြာဆက္ေလ်ွာက္ေနမိသည္။ အေလာသံုးဆယ္ႏိုင္ေသာေျခသံေတြကို လကၤာသံုနားစြင့္ရင္း မ်က္လႊာကိုခ်လိုက္သည္။ မၾကာခင္ လက္ဖ်ားကိုလာေရာက္ထိေတြ့ေသာ လက္တစ္ဖက္ရဲ့အထိအေတြ့ေၾကာင့္ လကၤာသံုလွၫ့္ၾကၫ့္ခဲ့သည္။ ထပ္ကာထပ္ကာနာက်င္ေစလိုသလားဆိုတဲ့ မာနခပ္ပါးပါးလႊမ္းတဲ့အၾကၫ့္ႏွင့္ပင္။
" ဟန္နီ..... ရွင္ေနမေကာင္းဘူးလား "
ရင္ဝကိုလာထိမွန္တဲ့စကားတစ္ခြန္းက လကၤာသံုႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးကို အၿပံဳးေတျြဖစ္သြားေစသည္။ အစားထိုးခံရေသာလူတစ္ေယာက္ဟာ ခပ္မ်ွဉ္းမ်ွဉ္းသတ္ေနတဲ့ဟန္ေဆာင္စကားေတြကို မရိုးအီသေယာင္သေဘာက်ရင္း သူ႔မ်က္ႏွာကိုၿပံဳးၿပံဳးေလးငံု႔ၾကၫ့္လိုက္သည္။ ေလွကားႏွစ္ထစ္သာျခားေသာ္လည္း မနီးစပ္ႏိုင္ေတာ့မယ့္ခံစားခ်က္ေတြက သူႏွင့္လကၤာသံုၾကားမွာ တံတိုင္းတစ္ခုလိုျခားေနေခ်ၿပီ။
သူလိုအပ္တာအစားထိုးလူတစ္ေယာက္ရဲ့ သူေပ်ာ္ေမြ့လိုရာခႏၶာကိုယ္တစ္ခုတင္လား။ ၿပံဳးေယာင္ေယာင္ႏႈတ္ခမ္းေပၚမွာ မေျပာရက္တဲ့စကားလံုးေတြရိွခဲ့ဖူးသလို နာက်င္စြာၿပံဳးမိတဲ့အၿပံဳးေတြလည္းထင္က်န္ခဲ့ဖူးသည္။ လူတကာေမာ္မၾကၫ့္ရဲခဲ့တဲ့ က်ားရိုင္းေခါင္းေဆာင္လကၤာသံုဆိုတာ သူကစားလိုရာကစားလို႔ရေနတဲ့လူတစ္ေယာက္တဲ့။ ျပက္လံုးေကာင္းေကာင္းေတြထက္ တရိပ္ရိပ္ေတြးရင္းၿပံဳးရယ္မိေစတဲ့ ကိုယ္တိုင္တိုးဝင္မိေလေသာအမွန္တရားပင္။
" ဒီေန့ အေဖာ္မလုပ္ေပးေတာ့ဘူး "
လကၤာသံုလက္ကိုဆြဲထားတဲ့လက္အား အၿပံဳးမပ်က္စြာဆြဲဖယ္ၿပီးေတာ့ သူ႔ဆီမွအၾကၫ့္ကိုလႊဲကာေက်ာခိုင္းလိုက္သည္။ နာက်င္လိုက္တာလို႔ေျပာဖို႔ထက္ နာက်င္လို႔ၿပံဳးမိတဲ့အၿပံဳးေတြက လကၤာသံုေျခလွမ္းေတြကိုမတံု႔ဆိုင္းေစခဲ့။ ျပတ္သားစြာလ်စ္လ်ူရႈ႔လာၿပီး နာက်င္လာေသာဝဲဘက္ျခမ္းရဲ့ စူးနင့္ေနတဲ့ခံစားခ်က္ကိုပါလ်စ္လ်ူရႈ႔မိသည္။
အေနာက္မွာက်န္ရစ္ခဲ့ေသာပံုရိပ္ႏွင့္ ခပ္တိုးတိုးစကားသံကိုလည္း ျပန္လွၫ့္မၾကၫ့္ခ်င္ေတာ့ေပ။ မိမိအိပ္ခန္းဆီကိုသာေရာက္ရန္ ေျခလွမ္းေတြကိုခပ္ျမန္ျမန္ေလ်ွာက္ၿပီး တံခါးတစ္ခ်ပ္ေရ႔ွမွာပင္မရပ္ဘဲ အလ်င္စလိုအခန္းထဲဝင္လိုက္သည္။ ထို႔အတူ မေရွးမေနွာင္းတြင္ၾကားရတဲ့ အျပင္ဘက္ကတံခါးေခါက္သံကိုလည္း တည္ၿငိမ္စြာလကၤာသံုတံု႔ျပန္ခ်င္သည္။
" ပင္ပန္းေနၿပီ "
မေဖာ္ျပခ်င္တဲ့မ်က္ရည္ေတြက်ေနလို႔ပါ.....
သူ႔ကိုျပန္တံု႔ျပန္သၫ့္စကားသံႏွင့္ စိတ္အတြင္းနက္နက္ကစကားသံဟာ ျပဒါးတစ္လမ္းသံတစ္လမ္း။ တစ္စက္ခ်င္းလိမ့္က်ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြက လကၤာသံုမလိုခ်င္ေသာ ေပ်ာ့ညံ့ျခင္းေတြရဲ့အမွတ္သညာေပ။
" ဟန္နီ..... တံခါးဖြင့္ေပးပါ "
မာေၾကာတဲ့စိတ္ႏွလံုးအိမ္ကို တစ္ခ်က္ခ်င္းႏွဲ႔ေနေသာစကားေတြက လကၤာသံုေက်ာအမွီျပဳထားရာတံခါးတစ္ဖက္ျခမ္းမွာ တိုးတိမ္သာယာစြာထြက္လာသည္။ အလြန္တရာႏူးညံ့ေသာစကားသံထဲမွာ ဘယ္လိုလွၫ့္ကြက္ေတြမ်ား ထပ္ျဖၫ့္စြက္ထားမွာလဲ။
ထိုသို႔ေတြးရင္း လွပေသာမ်က္ႏွာေလးထက္မွာ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းႏွင့္အတူ အၿပံဳးတစ္ပြင့္ကနာက်င္ေနဟန္ျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုေကြးၫြတ္လာသည္။ ငါးႏွစ္ဆိုေသာအခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုမွာ သူ႔ရင္ထဲကအမုန္းကိုမေလ်ာ့ပါးေစဘဲ ပိုၿပီးလက္စားေခ်လို႔ေကာင္းေအာင္ တံုးအေနခဲ့မိတာလား။ အမွန္တကယ္ တံုးအခဲ့တာမဟုတ္ဘဲ ႏူးညံ့ျခင္းသာျပန္ေပးခ်င္လို႔ တိုက္ရိုက္အေလ်ွာ့ေပးခဲ့တာကိုေရာ မခံစားမိခဲ့တာလား။
" အတိတ္ေတြသာမရိွခဲ့ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ ႏြံ..... "
ဘာခံစားခ်က္အတက္အက်မွမရိွသလို ေျပာလာေသာစကားသံဟာ ခ်ိဳျမေနေပမဲ့ မ်က္ဝန္းေထာင့္မွာေတာ့ မ်က္ရည္ေတြအဆက္ျပတ္ျခင္းမရိွေနေပ။ စီးက်ေနေသာမ်က္ရည္စေတြထဲ ခံစားခ်က္တခ်ိဳ႕ေရာပါေစရင္း တံခါးကိုေက်ာမွီရာမွခြာထိုင္လိုက္သည္။
" အတိတ္ေတြသာမရိွခဲ့ရင္..... "
ႏြံရဲ့အခ်စ္ဦးျဖစ္ခ်င္တယ္.....
ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကေနဆက္လက္မေရရြတ္ေတာ့တဲ့ တိုးတိတ္ေသာဝန္ခံခ်က္ဟာ စိတ္ထဲကေနပဲ့တင္ထပ္ကာသြားသည္။ တဖန္ အခန္းတံခါးကိုေခါင္းျပန္မွီကာ ဒူးႏွစ္ဖက္ကိုလက္ျဖင့္ပိုက္ထားလ်က္ မေကြးခ်င္ေကြးခ်င္ေသာအၿပံဳးက ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာခပ္ေရးေရးပံုေပၚလာခဲ့သည္။
" ဟန္နီ ? "
...........................................................
စားပြဲေပၚမွာျပန႔္က်ဲေနေသာဓာတ္ပံုေတြ ငါးၾကင္းဖန္ခြက္ထဲမွဝီစကီလက္က်န္ရယ္ သက္ျပင္းတခ်ိဳ႕ႏွင့္အတူၿငိမ္သက္ေနေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးငယ္။ မ်က္ေတာင္အားေမွးစင္းထားလ်က္ လက္ဖမိုးျဖဴျဖဴတစ္ဖက္ဟာ ကြၽန္းေရာင္လက္ေနတဲ့အလုပ္စားပြဲေပၚမွာ ၿငိမ္သက္စြာေမွးတင္ထားေလသည္။ ကေလးသာသာေကာင္မေလးႏွင့္ အရြယ္ေရာက္ေနေသာမိန္းကေလး၏ ဖက္လဲတကင္းရိွလွေသာပံုေတြက ဆယ္ပံုမွာကိုးပံုရိွေခ်သည္။
အလြယ္တကူေဖ်ာက္ဖ်က္မရေသာမွတ္ဉာဏ္ထဲမွာ ထိုမိန္းကေလးပံုရိပ္ဟာထင္ရွားေနၿပီး အျပၫ့္အဝၿပံဳးေပ်ာ္ေနေသာေကာင္မေလးသည္လည္း ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္ေသာသူျဖစ္ေနျပန္သည္။ အရာအားလံုးဟာ တေက်ာ့ျပန္ကံတရားေတြရိျွခင္းကမွန္ေပမဲ့ ျပန႔္က်ဲေနေသာစားပြဲေပၚမွဓာတ္ပံုေတြကေတာ့ လက္မခံလိုေသာႏွင့္ မျဖစ္သင့္ေသာကံတရားသာျဖစ္သည္။ မကယ္တင္လို႔ေသဆံုးသြားရျခင္းဟာ တစ္နည္းနည္းျဖင့္သတ္ခဲ့မိျခင္းလို႔ဆိုရလ်ွင္ မိမိသာလ်ွင္လူသတ္သမားျဖစ္သင့္သည္။
" ဝင္ခဲ့ "
ထိုစဉ္ အခန္းတံခါးအျပင္မွတံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ သူမအသံေပးလိုက္သည္။ ခဏအၾကာမွာ ခပ္ပါးပါးနက္ျပာေရာင္ဖိုင္တစ္ဖိုင္ႏွင့္အတူ ေယာက်ာ္းေလးကဲ့သို႔အဆင္အျပင္ရိွေသာ အနက္ဝတ္ႏွင့္လူတစ္ေယာက္ဟာ အခန္းထဲမွအမ်ိဳးသမီးငယ္ကို အရိုအေသေပးလိုက္ေလသည္။ တိတ္ဆိတ္ေနေသာအေျခအေနအတိုင္း ကမ္းေပးလာေသာဖိုင္စာအုပ္အား လက္ေျပာင္းလႊဲယူလိုက္ၿပီး အတြင္းမွအေၾကာင္းအရာတခ်ိဳ႕အားသူမဖတ္ေနသည္။
" ဦးေဇထိုက္တို႔ဆီ မနက္ျဖန္သြားေတြ့ဖို႔စီစဉ္လိုက္ "
" ဟုတ္ "
မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ထားေသာအမ်ိဳးသမီးငယ္ဟာ ယံုၾကည္ထိုက္ေသာလက္ေထာက္အား ေမာ့မၾကၫ့္ျခင္းျဖင့္အမိန႔္ေပးေလသည္။ နာခံရိုက်ိဳးစြာဦးၫြတ္ေသာ ထိုလက္ေထာက္ျဖစ္သူဟာ လက္မွတ္ထိုးေပးၿပီးၿပီျဖစ္တဲ့ဖိုင္စာအုပ္အားယူလ်က္ အခန္းထဲကျပန္ထြက္သြားေခ်ၿပီ။ တဖန္ျပန္လည္တိတ္ဆိတ္သြားတဲ့အခန္းထဲမွာ အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ေယာက္တည္း ကြၽန္းသစ္ထိုင္ခံုမွာထိုင္လ်က္က်န္ခဲ့သည္။
နံရံအတြင္းထၫ့္ထားေသာအျဖဴေရာင္မီးေရာင္ဟာ အတန္းလိုက္အေနအထားျဖင့္ ဆယ္ေပျခားေသာေနရာစီတိုင္းမွာအလင္းျဖာေနသည္။ အလြန္က်ယ္ေသာအခန္းတစ္ခန္းက ဆယ္ေပျခားကာအလွဆင္ထားတဲ့နံရံတြင္းမီးေရာင္သည္ အေမွာင္ထုကိုေကာင္းစြာမၿဖိဳခြဲႏိုင္ေလ။ ကြၽန္းေရာင္တလက္လက္ႏွင့္အလုပ္စားပြဲ၏ ေလးဖက္ေလးတန္ေထာင့္ပတ္လည္မွာ အျဖဴေရာင္မီးတန္းေလးက ခပ္မိွန္မိွန္လင္းေနေခ်သည္။
" ..... "
အခန္းထဲမွာသာအျခားတစ္ေယာက္ရိွခဲ့လ်ွင္ မီးေရာင္ျပန္ဟပ္ေနေသာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ေအးစက္စူးရွတဲ့အၾကၫ့္ေတြကို ေက်ာခ်မ္းစဖြယ္ျမင္ရႏိုင္သည္။ တန္ဖိုးထားအပ္ေသာျမတ္ႏိုးရာကို ကစားစရာလိုသေဘာပိုက္ေနေသာအေပၚမွာ မေက်နပ္ႏိုင္တဲ့သေဘာထားေတြကို အရွင္းသားျမင္ရမည္ပင္။ ေျပာမလိုႏွင့္တင္းတင္းေစ့သြားေသာ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးကနီရဲလ်က္ လြန႔္ကနဲၿပံဳးလိုက္ျခင္းမွာ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္တို႔ကိန္းေအာင္းေနသၫ့္အလား။
..........................................................
" အလုပ္ရိွတယ္ "
ေအးတိေအးစက္ထြက္လာေသာ အသက္မပါတဲ့စကားသံရဲ့ေရ႔ွမွာ ဟန္ေနြႏြံမလႈပ္မယွက္ရပ္ေနသည္။ အိပ္ခန္းထဲမွာေရခ်ိဳးခန္းက်ယ္ရိွေပမဲ့ အခန္းေရ႔ွပိတ္ရပ္ထားတဲ့ဟန္ေနြႏြံကိုေက်ာ္မွ အဝတ္အစားေတြရိွရာအဝတ္လဲခန္းဆီကို လကၤာသံုေရ႔ွဆက္သြားလို႔ရႏိုင္မည္။ အိပ္ခန္းထဲမွာရိွေသာအဝတ္အစားေတြက သာမန္အိမ္ေနေသာညဝတ္ေတြသာပင္။
" ဖယ္ "
တည္ၿငိမ္ေသာ ေအးစက္ေသာစကားသံကို ဟန္ေနြႏြံဂရုမထားေပ။ မတုန္မလႈပ္ပံုစံျဖင့္သာ လကၤာသံုေရ႔ွမွာပိတ္ရပ္ၿမဲျဖစ္သည္။ တစ္ခုခုလုပ္ခဲ့လ်ွင္ေတာင္ အရင္လိုကိုယ္ခံပညာမရတဲ့သူမဟုတ္ေတာ့။ အနည္းဆံုး လကၤာသံုဆီကေန ခုခံနည္းေတြအေတာ္အသင့္သိခဲ့ၿပီျဖစ္လို႔ ဟန္ေနြႏြံေသြးေကာင္းေနေလသည္။
" မမသံု..... မမကို ႏြံခ်စ္တယ္ "
" ..... "
ဟန္ေနြႏြံ၏အထူးအဆန္းစကားအား လကၤာသံုမ်က္ေမွာင္ကုပ္ကာၾကၫ့္ေနသည္။ အသံတိတ္လ်က္လည္း ႏႈတ္ခမ္းေလးအားေစ့ကာ နားေထာင္ေနေလသည္။
" ထူးဆန္းေနမွာသိပါတယ္ မမက..... ေအး "
" မူးေနရင္ အနားယူလိုက္ "
" ဟင္ ? "
ခ်ာကနဲလွၫ့္လိုက္ေသာလကၤာသံုစကားက ဟန္ေနြႏြံနားထဲစိမ္းသက္သက္ဝင္လာသည္။ မမူးဘဲေျပာေနေသာစကားမွာ မူးေနပါတယ္လို႔စြပ္စြဲစရာ ယမကာနံ႔ေတာင္ဟန္ေနြႏြံကိုယ္ေပၚမွာမရိွေလ။
" ခ ခဏ..... ခဏေလး မမသံု "
လက္လွမ္းဆြဲကာေျပာရင္း တျဖည္းျဖည္းလွၫ့္လာတဲ့လကၤာသံုအား ဟန္ေနြႏြံေပ်ာက္သြားမွာစိုးသၫ့္အလားၾကၫ့္မိသည္။ သိပ္လွေသာအမ်ိဳးသမီးရဲ့မ်က္ဝန္းဟာ အလြန္တရာေအးစက္စက္ႏိုင္ေနေပသည္။ မၿပံဳးေသာမရယ္ေသာႏႈတ္ခမ္းေလးက ဟန္ေနြႏြံကိုနာက်ည္းေၾကာင္းေျပာေနသလို။
" မမသုန္ ? မင္းေျပာေနတဲ့မမသုန္က ဒီေနရာမွာမရိွဘူး ႏြံ "
ေလွာင္လိုသၫ့္အလားၿပံဳးလိုက္ေသာ အၿပံဳးေရးေရးတစ္ပြင့္က လကၤာသံုႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာလူးလြန႔္သြားသည္။ မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္ခတ္ကာ ဆုပ္ကိုင္ျခင္းခံထားရေသာညာလက္ဆီ ေအးစက္စက္ငံု႔ၾကၫ့္လိုက္သည္။ ဟန္ေနြႏြံညာလက္ေလးက လကၤာသံု၏ညာလက္ေကာက္ဝတ္အား တင္းက်ပ္စြာဆုပ္ကိုင္ထားေခ်သည္။
" ရိွတယ္ ႏြံေရ႔ွက..... ဒီအမ်ိဳးသမီးကို ႏွစ္သက္ေနမိၿပီ "
လကၤာသံုတစ္ေယာက္ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းျဖင့္ၾကၫ့္ေနသည္။
" သေဘာက်ပါတယ္ဆိုတာထက္ပိုတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ မမသံုကိုေမတၲာရိွတယ္..... တစ္ေန့ တစ္ေန့ပိုသိလာရတယ္..... မမအေငြ့အသက္ေတြမရိွတဲ့ ဘယ္လိုေနရာကမွ ႏြံစိတ္ကိုမေအးခ်မ္းေစႏိုင္ဘူး "
" အင္း "
စူးနင့္သြားေသာခံစားခ်က္ႏွင့္အတူ ထပ္ၿပီးလွၫ့္စားခံရျပန္ၿပီဆိုေသာစိတ္ျဖင့္ လကၤာသံု၏မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲမွာ နာက်င္ရိပ္ေတျြဖတ္သန္းသြားသည္။ အင္းဆိုကာ အသံျပဳလိုက္တဲ့ေနာက္၌ ဆို႔နစ္ေနေသာစကားလံုးေတြရိွေနသည္။
" မ်က္ၾကည္လႊာတစ္စံုရဲ့တန္ဖိုးနဲ႔ ေသြးစြန္းတဲ့လူတစ္ေယာက္က တန္ဖိုးတက္ခဲ့တာပဲ "
အသက္မပါေသာစကားသံဟာ အတက္အက်မရိွေအးစက္စြာ တစ္လံုးခ်င္းထြက္လာသည္။ ထိုစကားလံုးေတြကိုေျပာလာသူရဲ့ မ်က္ဝန္းအိမ္တြင္းမွာေတာ့ အရည္ၾကည္ေလးရစ္ဝဲေနေခ်သည္။ ရက္စက္ျပတ္သားပါေသာ လကၤာသံုအဖို႔ အၿပံဳးေတြကိုအသက္မပါစြာဖန္တီးရင္း။
" မမသံု !..... မဟုတ္ဘူး ဟန္နီ "
အံ့ၾသေနမယ့္ဟန္ေနြႏြံမ်က္ႏွာကို နာနာက်င္က်င္ၿပံဳးကာၾကၫ့္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုခပ္နာနာဖိကိုက္ရင္း မ်က္ႏွာကိုငံု႔လိုက္မိသူဟာ လကၤာသံုျဖစ္ေနသည္။
ဆယ္ႏွစ္ကြာဟေသာအသက္အရြယ္ အရာရာသာလြန္ေသာပိုင္ဆိုင္မႈေတြရိွတဲ့ လကၤာသံုရဲ့မာနေတြဟာ ဟန္ေနြႏြံအတြက္သာလ်ွင္ေအာက္ႏိွမ့္ေပးခဲ့ဖူးသည္။ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္ေသာအသြင္အျပင္ ေအးစက္ကာလွပေသာမ်က္ႏွာပိုင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အဖို႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို အေလ်ွာ့ေပးခ်စ္မိျခင္းဟာ အရႈံးႏွင့္နာက်င္စရာေတြကိုသာျပန္ရေစခဲ့ေလသလား။
" ေလညာသုန္ေနရာမွာ လကၤာသံုကိုအစားထိုးမွာထက္..... ျပတ္သားတဲ့အဆံုးအျဖတ္ကိုခ်ရမွာ ႏြံ "
" ..... "
" မင္းလက္ထဲကို လူသတ္လက္နက္ေပးႏွင့္ၿပီးသားပဲ ဘာကိုေတြေဝၿပီးလွၫ့္စားေနမွာလဲ..... တေျမ့ေျမ့မလုပ္ဘဲ လက္စားေခ်မွေပါ့ "
ဟန္ေနြႏြံျမင္လိုက္တဲ့မ်က္ႏွာေလးက စကားမဆံုးခင္ေလးမွာေမာ့ၾကၫ့္လာၿပီး မ်က္ရည္ေတြတလိမ့္လိမ့္စီးက်လာသည္။ တစ္စက္ခ်င္းက်ေနတာလို႔ဆိုရမယ့္ ေၾကကြဲနာက်င္စရာျမင္ကြင္းကလည္း အတၲဆန္စြာဆိုရလ်ွင္ သိပ္လွလြန္းေနျပန္သည္။
" သိသြားခဲ့ၿပီပဲ ဟန္နီ..... "
ပါးနပ္လြန္းတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ထိုအမွန္တရားေတြကိုသိရိွသြားျခင္းက ဟန္ေနြႏြံစိတ္ကိုခဏသာတုန္လႈပ္ေစပါသည္။ သို႔ေသာ္ သိေနလ်က္ႏွင့္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့တာ အခ်ိန္ကာလဘယ္ေလာက္ၾကာခဲ့ၿပီလဲ။ ဘာေၾကာင့္ သိသိလ်က္ႏွင့္မသိသလိုေနကာ သူ႔ကိုဘာမွလက္တံု႔မျပန္သလဲဆိုတာသိခ်င္မိသည္။
ထိုအရာေတြထက္ပိုဆန္းၾကယ္သည္က ထိုအမ်ိဳးသမီးဟာ သူလက္စားေခ်မွာကိုသိလ်က္လက္ခံျခင္းပင္။ ဟန္ေနြႏြံသာသတ္လိုလ်ွင္ အေသခံဖို႔အသင့္ျဖစ္ေနသလိုအမူအရာက ရင္ဘတ္ထဲကိုေအာင့္သက္သြားေစသည္။ တသြင္သြင္သာက်ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြၾကား ငိုရိႈက္ျခင္းမရိွစြာ ေလွာင္ရယ္ေနတဲ့အၾကၫ့္ေတြကိုေငးရင္း ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့လက္ကို ဟန္ေနြႏြံလႊတ္ခ်လိုက္သည္။
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ၿပီးသြားခ်င္ေတာ့မွ အမွန္တရားကေပၚလာခဲ့တယ္ ဟန္နီ.....
...........................................................
YOU ARE READING
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
