" သူေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လို႔ " နားထဲပဲ့တင္ထပ္ေနတဲ့ထိုစကားသံေၾကာင့္ လကၤာသံုအိပ္ခန္းထဲကေနထြက္လာမိသည္။ ဟန္ေဆာင္ၿပီးဆက္ေနဖို႔အတြက္ ေရႊဆူးႏွင္းရင္ထဲမွာခံႏိုင္ရည္ကုန္ဆံုးေနၿပီျဖစ္သည္။ မထိရက္စြာျမတ္ႏိုးမိေသာသူကို ဘယ္လိုအေၾကာင္းတရားေတြႏွင့္နာက်င္ေစခဲ့သလဲဆိုတာ ေရႊဆူးႏွင္းသိေအာင္စံုစမ္းရေတာ့မည္ပင္။
မနက္ျဖန္ဆို အိမ္ျပန္ရေတာ့မည္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေရႊဆူးႏွင္းမသိထားတဲ့ကိစၥေတြကိုသိေအာင္လုပ္ရန္ အခ်ိန္ႏွစ္ရက္သာလိုေတာ့ေပသည္။ သာမန္ကေတာက္ကဆျဖစ္ၾကျခင္းမဟုတ္ဘဲ လကၤာသံုထိခိုက္မွာကိုေပ်ာ္ေနမယ့္ ဟန္ေနြႏြံရဲ့စိတ္ကိုသိရမျွဖစ္ေခ်မည္။
သတင္းစံုစမ္းေရာင္းဝယ္ေရးအဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔၏ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ဆက္ခံသူျဖစ္လာမယ့္မိန္းကေလးက လကၤာသံုႏွင့္အၿငိဳးအေတးရိွစရာအေၾကာင္းမရိွေခ်။ ထိုသို႔ဆိုလ်ွင္ ဘာေၾကာင့္မ်ားလကၤာသံုကထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ေနၿပီး ထိုမိန္းကေလးကေပ်ာ္ရႊင္ေနတာလဲ။ ေရႊဆူးႏွင္းမသိထားတဲ့ ေနာက္ကြယ္ကအေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုေတာ့ လကၤာသံုႏွင့္ထိုမိန္းကေလးၾကားမွာရိွေနခဲ့တာလား။
" ..... "
ေမးခြန္းမ်ားစြာသာစီတန္းထြက္လာၿပီး ပေဟဠိေတြကိုသာအေျဖအျဖစ္ရလိုက္တဲ့အတြက္ နာက်င္စြာၿပံဳးရင္းသက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ ညာလက္ေခ်ာင္းေလးေတြႏွင့္ဆံပင္ကိုထိုးဖြသပ္တင္ရင္း ေနာက္ေက်ာဆီမွအိပ္ခန္းတံခါးကိုလည္ျပန္ေငးၾကၫ့္မိသည္။ ထိုအခန္းေလးထဲမွာ နာက်င္စရာေတြကိုအခ်ိန္ၾကာၾကာၿမိဳသိပ္ထားတဲ့ ေရႊဆူးႏွင္းခ်စ္ရေသာအမ်ိဳးသမီးေလးရိွေနသည္။
နင္နာက်င္စရာကိုမေျပာျပႏိုင္ေအာင္ သူကအေရးပါေနတာလား လကၤာ.....
ထိုမိန္းကေလးကိုနာက်င္ေစေအာင္လို႔ ေရႊဆူးႏွင္းမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ထိုမိန္းကေလးသာထိခိုက္နာက်င္ခဲ့ရင္ မာေၾကာခ်င္ေယာင္ေဆာင္တတ္တဲ့ ေရႊဆူးႏွင္းခ်စ္ရေသာသူသာ အရင္လဲၿပိဳသြားမွာသိေနလို႔။ သူမကိုယ္သူမထက္ ထိုမိန္းကေလးအေပၚကိုသာစိုးရိမ္စိတ္ရိွေနတာ နံေဘးကအရန္လူျဖစ္တဲ့ေရႊဆူးႏွင္းကသိေနလို႔မလုပ္ရက္ႏိုင္ျခင္းပင္။
ငါခ်စ္ရတဲ့သူရဲ့ရင္ကိုခြဲမိတဲ့လုပ္ရပ္မ်ိဳး ငါဘယ္လိုလုပ္ရက္ႏိုင္မွာလဲ လကၤာ။ နင့္အတြက္အေရးပါတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ငါ့ဘက္ကထိခိုက္ေအာင္လုပ္လိုက္ခဲ့ရင္ ေသြးေအးျပတ္ေတာက္သြားမယ့္ဆက္ဆံေရးထက္ နင္နာက်င္ၿပိဳလဲသြားမွာကိုမလိုခ်င္ဘူး။ ငါ့လက္ကနင့္အတြက္ဆိုေသြးစြန္းႏိုင္ေပမဲ့ ဒီတစ္ခါစြန္းေပမယ့္ေသြးက နင့္ႏွလံုးေသြးေတြမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ျဖစ္မွာကို ငါဘယ္လိုခ်င္ပါ့မလဲ။ ျမင္ရခဲတဲ့နင့္အၿပံဳးေတြဆိတ္သုဉ္းၿပီး နင့္ကမ႓ာငယ္တစ္ခုၿပိဳလဲအေမွာင္က်သြားမွာ ငါသိေနတယ္ လကၤာ။ နင္သူ႔ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္ၿပီး အနာက်င္ခံႏိုင္လည္းဆိုတာကို လြန္ခဲ့တဲ့မိနစ္ပိုင္းေလးအတြင္းမွာတင္ ငါသိလိုက္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း နင့္ကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္ေနတာကိုေတာ့ ငါ့ဘက္ကအသာတၾကည္ခြင့္ျပဳမွာမဟုတ္ဘူးလကၤာ။
" အဲဒီမိန္းကေလး နင့္ကိုနာက်င္ေစတယ္ဆိုရင္ သူ႔လက္ထဲကေန နင့္ကိုလုယူရလိမ့္မယ္ လကၤာ..... ငါလိုခ်င္တာနင္ေပ်ာ္ေနရံုေလးပဲ ငါမဖမ္းဆြဲခဲ့တာ နင္ေပ်ာ္ေနဖို႔အတြက္ပဲ အခုလိုနာက်င္ေနရမယ္ဆိုရင္..... "
.........................................................
တစ္ရက္မ်ွေရျခားေျမျခားခရီးရွည္ကို ကိုယ္ပိုင္ေလယာဉ္စီးနင္းကာျပန္လာခဲ့ၿပီးေနာက္ ျမင္ခ်င္ေနမိတဲ့မ်က္ႏွာေလးကို ၿခံေရ႔ွမွာတန္းစီေနတဲ့သူေတြထဲရွာေဖြၾကၫ့္မိသည္။ အနက္ေရာင္လူေတြခ်ည္းသက္သက္ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ကားေပၚမွဆင္းလ်ွင္ဆင္းခ်င္းမွာ ေလအပူေတြရင္ကိုတိုးေဝ႔ွသလိုခံစားလိုက္ရသည္။
မ်က္ႏွာေပၚကအရိပ္အေယာင္ေတြမွာ သတိရတမ္းတျခင္းေတြကိုဖံုးကြယ္ထားတဲ့ မာန္မာနေတြအေရာင္တင္ထားေသာအၾကၫ့္စူးစူးက ေခတၲမ်ွေမွးမိွန္ကာသြားသည္။ အလြမ္းေတြေတာက္ပေနတဲ့မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲ အရည္ၾကည္ေလးလက္ကနဲျဖစ္သြားၿပီး မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္ပုတ္လိုက္တဲ့အခါ မာနတန္းျမင့္ထားေသာအမ်ိဳးသမီးအသြင္သို႔ျပန္ေရာက္ရိွေလသည္။
ယခုထက္တိုင္မေရြ့ေသးေသာေျခလွမ္းတို႔ကို အၿပံဳးတစ္ခ်က္ေလးၿပံဳးကာ ၿခံက်ယ္ႀကီးထဲသို႔စတင္ေျခခ်လိုက္သည္ႏွင့္ အထီးက်န္ဆန္ျခင္းကိုခံစားလိုက္ရသည္။ တိတ္ဆိတ္ေနေသာအေျခအေနအား မသိမသာေဝ့ဝဲကာၾကၫ့္ရင္း ဟန္မပ်က္လွမ္းေနေသာေျခလွမ္းေတြဟာ တစံုတစ္ေယာက္၏အိပ္ခန္းဆီေရာက္ရန္စိတ္ေစာေနခဲ့ျပန္သည္။
" ..... "
အိမ္ႀကီးထဲသို႔ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ေနေသာအေနအထားကသာ လကၤာသံုကိုဆီးႀကိဳလိုက္ေသာေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးဟာ အံ့ၾသဝမ္းနည္းျခင္းတို႔ေၾကာင့္ပြင့္ဟလာသည္။ ပကတိအတိုင္း တိတ္ဆိတ္ေနေသာၿခံက်ယ္ထဲမွေန အိမ္ဟူေသာဤေနရာအထိတိုင္ တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ျခင္းကသာ လကၤာသံုကိုေအးစက္စြာဆီးႀကိဳခဲ့သည္။
ဘာေတြမ်ား ေမ်ွာ္လင့္ေနမိတာလဲ.....
ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွမထြက္လာေတာ့တဲ့စကားသံဟာ စိတ္နက္နက္တစ္ေနရာမွာပဲ့တင္ထပ္ေနသည္။ မာေၾကာကာထက္ျမေသာဓားတစ္လက္လို ကိုယ္ရည္ေသြးခဲ့သမ်ွေတြဟာ ထိုေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ထံမွာေပ်ာ့ညံ့ရမည္လို႔ လကၤာသံုမထင္ခဲ့မိေခ်။ အလြယ္တကူမနာက်င္တတ္ေသာ လကၤာသံုတစ္ေယာက္ မ်က္ရည္အလြယ္တကူက်တတ္လာခဲ့ၿပီထင္ရဲ့။
" ဟန္နီ ?..... "
လကၤာသံုရပ္ေနေသာေနရာ၏ လက္ဝဲဘက္က်ရာေနရာအား မ်က္ႏွာလႊဲသာရံုလွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္တဲ့အခိုက္ စူးရွနာက်င္ေစေသာေခၚသံခ်ိဳခ်ိဳေလးက နားစည္သို႔လာရိုက္ခတ္ေခ်သည္။ တစ္လွမ္းခ်င္းဆင္းလာေသာပံုရိပ္ကို ခပ္ရိပ္ရိပ္ေလးျမင္ေနေသာ္လည္း မ်က္ရည္အားမတားျမစ္ႏိုင္ခဲ့သလို အၾကၫ့္လႊဲရန္လည္းခက္လွသည္။
နာက်င္ေစမယ့္ဓားသြားကို
တိတ္တဆိတ္ကိုင္ေဆာင္လာတဲ့လက္ဟာ
လႊတ္ခ်ရန္ခက္ခဲလွသလို
ဆြဲကိုင္လ်ွင္လည္းနာက်င္ရျပန္သည္။
" ျပန္ေရာက္လာတာပဲ ဟန္နီ..... လြမ္းေနတာ "
တစ္လွမ္းခ်င္းစီလွမ္းလာေသာေျခလွမ္း တစ္လံုးခ်င္းပီသစြာေျပာလာေသာစကားလံုးေတြအား ေငးရီကာနားစြင့္ရင္းၿပံဳးလိုက္သည္။ ၾကည္လင္စျပဳလာတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ပါးျပင္မွာပူေနြးစြာစီးဆင္းလာတဲ့ ဒီမ်က္ရည္စေတြ။ လြမ္းေနေသာအရာဟာ လကၤာသံုကိုရည္ၫြန္းတာမဟုတ္တဲ့ ခါးသက္သက္အမွန္တရားျဖစ္ေနသၫ့္အခါ ခံျပင္းနာက်င္မိတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ၿပံဳးမိရသည္။
ဒီမ်က္ၾကည္လႊာေၾကာင့္ ကိုယ္ကတန္ဖိုးတက္ၿပီး ဒီမ်က္ၾကည္လႊာေၾကာင့္လည္း တန္ဖိုးက်ေနရတယ္။ အဆံုးစြန္ထိနာက်င္ရျခင္းေတြမွာ ႏြံငယ္လွၫ့္စားသမ်ွအရာရာတိုင္းကို လက္သင့္ခံေနတဲ့ကိုယ္ကသူရူးတစ္ေယာက္လား။ လည္တိုင္ေပၚေအးစက္စက္ဓားသြားလာတင္ၿပီး က်ည္တစ္ေတာင့္နဲ႔အသက္ကိုယူမယ့္အခ်ိန္ထိ တစံုတစ္ခုကိုေမ်ွာ္လင့္ေနတုန္းပဲ။ ႏြံႏႈတ္ခမ္းကေန ဘယ္ေတာ့မွထြက္လာႏိုင္မွာမဟုတ္တဲ့ လူေတြေျပာေနက်အခ်စ္ဆိုတာကို ေမ်ွာ္လင့္ေနေသးတယ္။ ေအးစက္တဲ့ေပြ့ဖက္မႈေတြဟာ ေနြးေထြးမႈမရိွတာမသိရေအာင္ ႏြံကစားေနတဲ့သူက ႏံုအအလူတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး ႏြံ။
တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားတဲ့ဟန္ေနြႏြံပခံုးေပၚ မွီသာရံုမွီရပ္ေနတဲ့လကၤာသံုမ်က္ဝန္းအိမ္ဟာ အလင္းေရာင္ေအာက္မွာအေရာင္လက္ေနခဲ့သည္။ တြန္းဖယ္ျခင္းအလ်ဉ္းမရိွေသာလက္ေတြက ျပန္လည္ေပြ့ဖက္ျခင္းကိုျငင္းဆန္ကာ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ပင္ရပ္ေနေလသည္။ အလိုက္သင့္ေလးရပ္ေနေသာ လကၤာသံုမ်က္ဝန္းဟာတည္ၿငိမ္လ်က္ မ်က္ေတာင္တို႔စိုစြတ္ေနေခ်သည္။ တင္းတင္းေစ့ထားမိေသာ ပန္းေရာင္ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကေတာ့ နာက်င္မိဟန္ၿပံဳးေယာင္သန္းသြားသည္။
" ပင္ပန္းေနၿပီ လႊတ္ေပးေတာ့ "
..........................................................
အခန္းတြင္းမွာၿငိမ္သက္စြာထိုင္ေနေသာ က်ားရိုင္းေခါင္းေဆာင္၏မ်က္ႏွာဟာ ေတြေငးဟန္ရိွေနေခ်သည္။ အနက္ေရာင္ေတာက္ေနေသာအလုပ္စားပြဲထက္ လက္အစံုအားတံေတာင္ေထာက္တင္လ်က္ လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္အားလက္ေခ်ာင္းခ်င္းယွက္ကာေတြးေတာေနသည္။ ေက်ာ့ရွင္းေသာလည္တိုင္ဟာတၫ့္မတ္လ်က္ ႏႈတ္ခမ္းသားကိုတင္းတင္းေစ့ထားသည္မွာ ေလးနက္ေသာအသြင္ေဆာင္ေစခဲ့သည္။
ေဒါက္ ေဒါက္ေဒါက္ !
ထိုစဉ္ သူမနားထဲသို႔ တံခါးေခါက္သံသံုးခ်က္ဝင္ေရာက္လာၿပီး အသိစိတ္တို႔ကိုပစၥုပၸန္အားျပန္လည္ဦးတည္ေစေသာ အခန္းတြင္းဝင္ေရာက္လာသူတစ္ဦး။ အလွမ္းက်ယ္ေသာေျခလွမ္းေတျြဖင့္ တံခါးကိုအလ်င္စလိုပိတ္ၿပီးကတည္းက သူမရိွေနသၫ့္အလုပ္စားပြဲေရ႔ွကို ေျပာလိုသည္အားမေအာင့္အည္းႏိုင္ဟန္ေလ်ွာက္လာသည္။
" ေခါင္းေဆာင္ မေကာင္းေတာ့ဘူး ! "
အဆက္အစပ္မရိွေသာစကားလံုးျဖင့္စတင္လာေသာ စကားသံလားရာထံကို ေအးေအးလူလူဦးေမာ့ၾကၫ့္လာတဲ့ သူမရဲ့မ်က္လႊာပင့္လိုက္ဟန္ကေအးစက္လွသည္။
" ဘာကိစၥလဲ ကြၽန္း "
" ဒါ !..... ဒီကိစၥက "
ေျပာရမၫ့္စကားကိုတြန႔္ဆုတ္ေနဟန္ရိွသၫ့္ ကြၽန္းလို႔သူမေခၚလိုက္ေသာ သီဟာကြၽန္းမ်က္ႏွာအားေစ့ေစ့ၾကၫ့္ကာ ေအးစက္စြာႏႈတ္ခမ္းတြန႔္ေကြးလိုက္သည္။ တံု႔ေနွးျခင္းေတြကိုအလိုမရိွေသာသူမအဖို႔ အစီအရင္ခံရန္တံု႔ဆိုင္းေနေသာ သီဟာကြၽန္းအား ေအးစက္စြာသာၾကၫ့္ေနမိသည္။
" ေႁမြေဟာက္ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ ဆံုးသြားၿပီ "
" ေၾသာ္ ေဒၚျမသားဟန္လား "
သီဟာကြၽန္း၏ေသြးပ်က္ေနဟန္က ထိုစကားတစ္ခြန္းေျပာဖို႔အတြက္သက္သက္ေတာ့မျဖစ္တန္ရာ။ သို႔ေသာ္ ရက္စက္လွေသာၿပိဳင္ဘက္ဂိုဏ္းရဲ့ ဦးေသ်ွာင္ျဖစ္သူၿငိမ္းခ်မ္းသြားတာကို သူမစိတ္ထဲေက်နပ္သည္။
" သာမန္ေသဆံုးျခင္းထင္ပါတယ္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ပဲ ဈာပနာပြဲက်င္းပခဲ့ၾကတယ္..... ဒါေပမဲ့ ေခါင္းေဆာင္ "
" ကြၽန္း ! ေပ်ာ့ညံ့တံု႔ဆိုင္းမေနနဲ႔ ဆက္ေျပာ "
ေအးစက္ေသာစကားသံအမိန႔္ေအာက္မွာ သီဟာကြၽန္းအေနျဖင့္ ေျပာရန္ပိုတံု႔ဆိုင္းခ်င္လာသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ယခုေျပာမၫ့္စကားလံုးေတြဟာ သူမ၏စိတ္ကိုေတာက္ေလာင္ေစႏိုင္လို႔ပင္။
" ေဒၚျမသားဟန္သမီး ဆူးခက္ဟန္ဆံုးသြားၿပီ "
" ဘယ္လို "
" ဆူးခက္ဟန္နဲ႔ royalရဲ့ဒါရိုက္တာခ်ဳပ္ေဝသာကီတို႔စီးလာတဲ့ကား..... "
လက္ရိွအခ်ိန္ထိ ပကတိေအးစက္တည္ၿငိမ္ေနေသာမ်က္ႏွာကို သီဟာကြၽန္းမဝံ့ရဲစြာၾကၫ့္လိုက္သည္။ ဆက္ေျပာလာမၫ့္စကားေတြကို သူမစိတ္ရွည္စြာေစာင့္ဆိုင္းေနေပသည္။
" လြန္ခဲ့တဲ့သံုးရက္က တိမ္းေမွာက္ၿပီး ဆူးခက္ဟန္ဆံုးသြားတယ္..... ေခါင္းေဆာင္ ! ကြၽန္းကိုအျပစ္ေပးပါ "
ရုတ္တရပ္ ေျပာလက္စစကားသံႏွင့္အတူ သူမေရ႔ွမွာဒူးေထာက္ခ်လိုက္သၫ့္ သီဟာကြၽန္း။ အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုနားလည္ေအာင္ႀကိဳးစားရင္း အလုပ္စားပြဲကေနထရပ္လာသၫ့္သူမအား အျပစ္လုပ္မိသူတစ္ေယာက္လို မၾကၫ့္ရဲေအာင္ျဖစ္ေနတာအဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလက္သီးဆုပ္ျဖစ္ေအာင္ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကာဒူးေထာက္ေနေသာ သီဟာကြၽန္းထံကို အလုပ္စားပြဲအားေကြ့ဝိုက္ကာေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေခါင္းေဆာင္ မမေလး..... မမေလး လုပ္ရပ္ မမေလးဒီကိစၥထဲပါဝင္ခဲ့လား မသိေတာ့ပါဘူး "
နားထဲထပ္ဝင္လာတဲ့စကားသံေတြက သူမထင္လိုက္မိတာေတြနဲ႔ ဘာလို႔ဆန႔္က်င္ဘက္မျဖစ္ေနရသလဲ။ ထိုအေတြးႏွင့္အတူ သီဟာကြၽန္းေရ႔ွမွာရပ္လိုက္ေသာ သူမေျခေထာက္တစ္စံုကယိုင္ခ်င္လာသည္။ အမွန္တကယ္မ်ား ဒီကိစၥထဲမရိုးရွင္းစြာပါဝင္ပတ္သက္ေနၿပီလားေတြးရင္း သူမရင္အစံုဟာမြန္းက်ပ္ပိတ္ေလွာင္ေနခဲ့သည္။
" သူကဘာလို႔ ပါဝင္ပတ္သက္ရမွာလဲ ! ရိုးရိုးကားေမွာက္ တာ "
" လုပ္ႀကံသူရိွခဲ့တယ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္..... ကြၽန္းကိုသာအျပစ္ေပးပါ မမေလးကိုေသခ်ာမေစာင့္ၾကၫ့္ခဲ့မိဘူး "
" မမေလး ေကာလ္အဝင္အထြက္ေတြကို ေသခ်ာစစ္ေဆးၾကၫ့္ေတာ့ နံပါတ္စိမ္းႏွစ္ခုကိုဆက္သြယ္ထားတယ္..... အဲဒီကိစၥေတြမျဖစ္ခင္ ၂ရက္အလိုမွာ..... နံပါတ္တစ္ခုက မမေလးအေဖလူယံုျဖစ္ေနေပမဲ့ ေနာက္နံပါတ္က "
" ဆူးခက္ဟန္ေသတာ ေသခ်ာလား "
အျပစ္သားလိုေခါင္းငံု႔ကာရွင္းျပေနေသာ သီဟာကြၽန္းနားထဲကို ေအးစက္ကာတည္ၿငိမ္ေသာေမးခြန္းကဝင္ေရာက္လာသည္။ ထိတ္လန႔္မိစြာေမာ္ၾကၫ့္မိေတာ့ တင္းတင္းေစ့ထားေသာႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ မ်က္ခံုးတြန႔္ခ်ိဳးကာေသြးေအးေသာအၾကၫ့္က အသိစိတ္ထဲကိုေၾကာက္စိတ္အျဖစ္လာရိုက္ခတ္သည္။
" ဆူးခက္ဟန္ေသတာ တကယ္ေသခ်ာလား ? ဒီကိစၥကိုဘယ္သူစံုစမ္းေနလဲ "
" အမႈစစ္ထူးဝင့္ဇာလြင္ပါ ေခါင္းေဆာင္ "
" ဆူးခက္ဟန္ေသတာ ေသခ်ာပါတယ္ ရင္ခြဲရံုကအတည္ျပဳျပီးပါၿပီ..... ေဝသာကီကေတာ့ ေဆးရံုမွာကိုမာဝင္ေနပါတယ္ "
" ထူးဝင့္ဇာလြင္ ! သူ႔ကိုေငြနဲ႔ပိတ္လို႔မရဘူး သက္ေသအတုေတြဖန္တီးလိုက္ "
" ဟုတ္ကဲ့ပါ ေခါင္းေဆာင္ "
တပၫ့္ျဖစ္သူသီဟာကြၽန္းအားၾကၫ့္လ်က္ သူမစိတ္ထဲေမာဟိုက္စြာသက္ျပင္းခ်မိသည္။ မိမိကိုမွမုန္းတီးေနေသာသူကို မမုန္းရက္ႏိုင္စြာကယ္တင္ေပးမိတဲ့အျဖစ္က ဝဋ္ေႂကြးတစ္ခုအလားပင္။
ႏြံ မင္းဘာေတြေလ်ွာက္လုပ္ထားတာလဲ.....
စိတ္ထဲမွအသံတိတ္ေမးျမန္းသံဟာ သာမန္ကာလ်ွံစိတ္ပူပန္ျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္သည္ကို သူမခ်စ္ေသာႏြံငယ္ေလးကေတာ့သိလိမ့္မည္မထင္ေပ။ မုန္းေနေသာ မုန္းေနၿမဲျဖစ္ေသာႏြံငယ္ေလးကေတာ့ သူမအတြက္ရန္ပြဲဖန္တီးေပးၿပီး ဘာေၾကာင့္မ်ားရန္စကလြတ္ေအာင္မေရွာင္ႏိုင္ရတာလဲ။
" ဒီကိစၥကိုပိရိေအာင္စီစဉ္လိုက္ ဒါဆိုအျပစ္မေပးေတာ့ဘူး "
ေလ်ွာ့ေပါ့သက္ၫွာေပးလိုက္ေသာသူမကို သီဟာကြၽန္းအံ့အားသင့္စြာေမာ့ၾကၫ့္ၿပီး ျပတ္သားစြာေခါင္းကိုဆတ္ကနဲညိတ္လိုက္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ဒူးေထာက္ေနရာကထရပ္ကာ လုပ္ေဆာင္ရမၫ့္ကိစၥအဝဝအတြက္ အခန္းျပင္သို႔ေျခလွမ္းေတြဦးတည္ကာထြက္သြားေလသည္။
မင္းဖန္တီးေပးတဲ့ဇာတ္လမ္းက ဘယ္သူအရင္အထိနာမွာလဲဆိုတာ သတိေရာထားမိရဲ့လား ႏြံ။ သတ္ျဖတ္ျခင္းနဲ႔ေမြ့ေလ်ာ္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္က လူသတ္ရမယ့္အစား ကိစၥေတြမႀကီးေအာင္လိမ္ညာဖံုးဖိေနသတဲ့။ သိပ္မရယ္ရဘူးလား ႏြံ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ဇာတ္လမ္းေတြထက္ ကိုယ့္အျဖစ္ကရယ္ခ်င္စရာသိပ္ေကာင္းေနျပန္ၿပီ။ မင္းေၾကာင့္ လိမ္ညာဖံုးဖိရတဲ့အမႈကို လုပ္လိုက္ရတာကိုေတာ့ မင္းသိမယ္မထင္ဘူး။ ေထာင္နန္းစံရမယ့္အကြက္လို႔ မင္းယူဆထားသလား ဂိုဏ္းအခ်င္းခ်င္းရန္စေမႊးဖို႔စီစဉ္ထားသလား ႏြံ။ ကလဲ့စားေခ်ဖို႔လိုလားတယ္ဆိုရင္ မင္းလက္နဲ႔သတ္ရံုတင္ေသပါတယ္ အႏၲရာယ္မ်ားေအာင္လို႔အငွားလက္မလိုက္ပါနဲ႔။ ႏြံငယ္ မင္းဆီမွာအခ်စ္မရိွမွန္းသိေပမဲ့ ႀကိဳးစားၿပီးရွာေဖြေနမိေသးတယ္ ျပန္ခ်စ္ႏိုင္မလားဆိုၿပီးေပါ့။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခန္းထဲမွာ ဖုန္းေခၚဆိုသံခပ္တိုးတိုးေလးထြက္ေနသည္။ ေျပေလ်ာ့ေလ်ာ့ကိုင္ထားေသာဖုန္းဟာ လက္ထဲမွာအသားတက်ရိွေနၿပီး ငံု႔စိုက္ၾကၫ့္ေနေသာမ်က္ဝန္းအိမ္ထဲမွာ အမည္နာမတစ္ခုေရာင္ျပန္ဟပ္ခဲ့သည္။ ႏြံလို႔သာအမည္တပ္ထားတဲ့ ေလလံအျမင့္ဆံုးေဈးျဖင့္ေအာင္ထားေသာ သူမအမည္ေပါက္ဖုန္းနံပါတ္ဆီသို႔။
" ဟယ္လို ဟန္နီ..... "
" ႏြံ မင္းကိုေပးထားတဲ့ဆင္းကတ္ကို အခုခ်က္ခ်င္းျပန္လာပို႔ေပး "
" ဘာလို႔လဲ ? ႏြံ သံုးလာတာ သံုးႏွစ္ရိွေတာ့မွ..... "
တစ္ဖက္မွေစာဒကတက္သၫ့္စကားအား နားစိုက္ေထာင္ေနရင္းက ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းသားအားဖိကိုက္မိလိုက္သည္။ ေအးစက္ေသာမ်က္ဝန္းအိမ္အတြင္းမွာေတာ့ ကႏၲာရမွအိုေအစစ္အလား စိုစြတ္ထိုင္းမိႈင္းလို႔ေနေလသည္။ မ်က္ရည္ဟုဆိုအပ္ေသာအရည္ၾကည္ဟာ လူသတ္ေခါင္းေဆာင္၏မ်က္ဝန္းအိမ္မွာ ခိုနားၿငိတြယ္တတ္လာတာ ငါးႏွစ္ပင္ျပၫ့္လုေတာ့မည္။
" လိုအပ္လို႔ ဒီနံပါတ္မွမရရင္ "
" ဘာလဲ ဟန္နီ..... ဒီနံပါတ္မွမကိုင္ရရင္ ရွင္ေသမယ္လို႔ ဟာသေနွာမလို႔လား "
မရယ္ရေသာစကားတစ္ခြန္းကို ျပက္လံုးထုတ္တတ္သူတစ္ေယာက္ရဲ့စကားေၾကာင့္ မ်က္ရည္တစ္ေပါက္လိမ့္က်သြားသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကေရာေယာင္ၿပံဳးမိေသာ ဟန္ေဆာင္အၿပံဳးတစ္ပြင့္ကေတာ့ စကားသံလိုပင္ေအးစက္စက္ရိွလွေခ်သည္။
" အင္း "
........................................................
VOUS LISEZ
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Roman d'amourလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
