ေရႊဆူးႏွင္းႏွင့္စကားေျပာၿပီးေတာ့ မွာသြားတဲ့အတိုင္းပင္ ေရႏြေးေလးႏွင့္ေရစိမ္ခ်ိဳးကာ အခန္းထဲမွာၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနမိသည္။ အလုပ္ေတြအားလံုးလည္းလုပ္ၿပီးေန၍ ေနာက္ထပ္လာမယ့္အစီအရင္ခံစာေတြကို ခဏေနာက္ဆုတ္ထားဖို႔အတြက္ လက်ာ္ရွင္ကိုမွာထားရသည္။
အိပ္ခန္းထဲကဆိုဖာမွာထိုင္ၿပီး လက္တင္ေပၚမွာတံေတာင္ေထာက္ကာ နားထင္ကိုညာလက္ေခ်ာင္းေလးျဖင့္ဖိလ်က္ လကၤာသံုအေတြးလြန္ေနခဲ့သည္။ ေလွာင္ရိပ္သန္းေနတဲ့အၾကၫ့္ဆီမွာလား ေလွာင္ရယ္တတ္တဲ့ႏႈတ္ခမ္းပါးဆီမွာလားမသိတဲ့ ခရီးလြန္ေနတဲ့အေတြးေတြက တံခါးဖြဖြေခါက္သံၾကားမွအဆက္ျပတ္သြားသည္။
ဒီတစ္ေန့ေတာ့ စိတ္အေနွာင့္အယွက္မျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ လက္ေထာက္ႏွစ္ေယာက္ကိုမွာထားသည္မို႔ အတင့္ရဲၿပီးတံခါးလာမေခါက္တန္ရာေပ။ လက္ေထာက္ႏွစ္ေယာက္ကေနတဆင့္ အားလံုးကိုေပႏွစ္ဆယ္အကြာကေနေရွာင္ထားဖို႔ လံုၿခံဳေရးကိုလည္းေဝးေဝးကေနယူဖို႔ကို ေသခ်ာမွာထားၿပီးသားပင္။ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ႏွင့္မ်ွ သူတို႔ေတြမဟုတ္တန္ရာမို႔ လကၤာသံုအေတြးထဲဝင္လာသူဟာ တစ္ေယာက္သာရိွေတာ့သည္။
" ဟန္နီ..... တံခါးခဏဖြင့္ "
ေလာေလာဆယ္ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ခ်င္ဆံုးေကာင္မေလးအသံက ထိုင္ေနတဲ့လကၤာသံုေျခလွမ္းေတြကို လႈပ္ရွားသြားႏိုင္စြမ္းရိွေနသည္။ ကိုယ္တိုင္သတိမထားမိဘဲ တံခါးနားေရာက္သြားၿပီးေတာ့မွ လက္ကိုင္ဆီလွမ္းေနတဲ့လက္ကို အလ်င္မီေအာင္ျပန္ရုပ္သိမ္းမိသည္။
" ဟန္နီ တံခါးဖြင့္ေပးေနာ္..... ရွင့္အတြက္ စားစရာလုပ္လာေပးတယ္ ဟန္နီ "
အျပင္ကေနေခၚေနသံေတြေၾကာင့္ လကၤာသံုမ်က္လံုးအသာမိွတ္လိုက္ၿပီး ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးၿပံဳးလိုက္ခဲ့သည္။ လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္သြယ္သြယ္ကေတာ့ တံခါးလက္ကိုင္ဆီကိုလွမ္းကာ အလိုက္သင့္ေလးလွၫ့္ဖြင့္လိုက္သည္။
" လက္ေညာင္းေအာင္လို႔ တံခါးမဖြင့္ေပးတာလည္းမဟုတ္ဘဲ..... ဟန္နီ ရွင့္အတြက္ ခ်ိစ့္ကိတ္လုပ္လာေပးတယ္ "
ညာလက္ဆီမွာအိတ္အျဖဴေလးတစ္အိတ္ႏွင့္ ဘယ္လက္ဆီမွာေတာ့ကိတ္ဗန္းေလးအားကိုင္လ်က္ အခန္းထဲဝင္လာတဲ့ဟန္ေနြႏြံကို လကၤာသံုလိုက္ၾကၫ့္ေနမိသည္။
" မုန႔္ကေတာ့ ပ်င္းလို႔အစမ္းလုပ္ၾကၫ့္တာ..... လက္ေဆာင္ကေတာ့ ရွင့္လက္ကလွလို႔ ဟန္းခ်ိန္းေလးဝယ္လာခဲ့တာ ဟန္နီ "
" ဘာအတြက္လဲ "
ေအးတိေအးစက္ျပန္ေမးလာတဲ့အသံေၾကာင့္ ဟန္ေနြႏြံမ်က္ဝန္းေတြက ေခတၲၿငိမ္သက္သြားခဲ့သည္။ ႏႈတ္ခမ္းကၿပံဳးေနေပမဲ့ တစ္ခုခုလ်ိဳ႕ဝွက္ေနဟန္က ဟန္ေနြႏြံမ်က္ဝန္းမွာေပၚလြင္ေနသည္။ မေကာင္းေသာအေငြ့အသက္မဟုတ္တာေတာ့ လကၤာသံုမျမင္ေတြ့လိုက္တဲ့အတြက္ သတိထားမိလိုက္ျခင္းလည္းမရိွခဲ့ေခ်။
" အတူေနျဖစ္တဲ့အမွတ္တရေလ ဟန္နီ..... ႏြံက ကေလးမဟုတ္ေတာ့တာ ဟန္နီသိသြားတဲ့ေန့မို႔ "
" ဘာေတြေျပာေနတာလဲ ! "
" ဟန္နီ ? အဲဒါက..... အဲဒါက ရွင္ရွက္ေနတဲ့ပံုလား "
တစ္ဖက္ကိုအၾကၫ့္လႊဲထားေသာလကၤာသံုကို ဟန္ေနြႏြံအံ့အားသင့္စြာၾကၫ့္လ်က္ ခပ္တိုးတိုးေလးေမးျဖစ္သည္။ မ်က္ေမွာင္တစ္ခ်က္ၾကဳတ္ကာ ဟန္ေနြႏြံဆီအၾကၫ့္ေရာက္လာတဲ့မ်က္ဝန္းထဲမွာ မဝံ့မရဲအၾကၫ့္ေတြယွက္သန္းေနသည္။
" မဟုတ္ဘူး "
လကၤာသံုထိုသို႔ျငင္းခ်က္ထုတ္လိုက္ေတာ့ ဟန္ေနြႏြံႏႈတ္ခမ္းေလးက သေဘာတက်တြန႔္ခ်ိဳးသြားသည္။ စားပြဲေပၚကိုကိတ္ဗန္းေလးခ်ၿပီး လက္ေဆာင္အိတ္ထဲကဘူးအားထုတ္ကာ ထိုအထဲကဟန္းခ်ိန္းကိုယူလိုက္သည္။
" လက္ေပး ဟန္နီ..... "
ေတာင္းဆိုသံႏွင့္အတူ ဆြဲယူခံလိုက္ရတဲ့ဘယ္လက္ေလးမွာ ေငြဟန္းခ်ိန္းေလးကိုဝတ္ေပးေနသၫ့္ ဟန္ေနြႏြံမ်က္ႏွာေလးကို လကၤာသံုေတြေငးစြာၾကၫ့္မိသည္။ ရၿပီဆိုေသာစကားသံႏွင့္ ျပန္ဦးေမာ့လာတဲ့မ်က္ႏွာေပၚက လွပတဲ့လွၫ့္စားမႈေတြကိုမသိဟန္ျပဳျပီး လကၤာသံုမ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ရသည္။
" အိမ္အသစ္ေျပာင္းရေအာင္ ဟန္နီ..... အတူစေနျဖစ္တဲ့အမွတ္တရအေနနဲ႔ ရွင္နဲ႔ႏြံသာသိတဲ့အိမ္ပံုစံမ်ိဳးမွာ အတူေနခ်င္တယ္..... "
" ဘာလို႔လဲ "
" ဘာလို႔လဲတဲ့လား ဟန္နီ..... ဒီတိုင္း ႏြံစိတ္တိုင္းက်ျပင္ထားမယ့္အိမ္မွာ ရွင္နဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္လို႔ေလ မရဘူးလား "
" ရွင္ကခ်မ္းသာတာပဲ အိမ္အသစ္ထပ္ေဆာက္လို႔..... မြဲသြားမယ္လို႔ေတာ့ ဟာသမေနွာေၾကးေနာ္ "
" အင္း ေနာက္ေန့ ေရႊခက္စိမ္းကအင္ဂ်င္နီယာကိုေခၚလိုက္မယ္ "
ေအးစက္တဲ့အၾကၫ့္ေတြႏွင့္ျပန္ေျဖလာသၫ့္ လကၤာသံုမ်က္ဝန္းအနက္တစ္ေနရာမွာ ဟန္ေနြႏြံကိုျမတ္ႏိုးျခင္းေတြကိန္းဝပ္ေနသည္။ သေဘာတက်ၿပံဳးၿပီး ခံစားခ်က္မရိွတဲ့အနမ္းေတြကို အလိုက္သင့္ေလးေပးလာတဲ့ႏႈတ္ခမ္းပါးဟာ လကၤာသံုအတြက္ေတာ့ ခ်ိဳမလိုႏွင့္ခါးသက္သက္ႏိုင္ခဲ့သည္။ မ်က္ဝန္းခ်င္းဆံုၾကၫ့္တိုင္းမွာ ေလးနက္တာထက္ပိုတဲ့အနက္ေတြကို လကၤာသံုနားလည္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ အေသးစိတ္စံုစမ္းရမည္ထင္သည္။
ျပန္ရလာမယ့္အေျဖေတြကို အသံတိတ္စိုးရြံ႔မိေနသလို ကိုယ့္အေပၚေမတၲာမစစ္မွန္တဲ့ ဟန္ေနြႏြံဆီကအတုအေယာင္အခ်စ္ေတြကိုလည္း လကၤာသံုလိုလားမိေသးသည္။ နာက်င္ရတာထက္ပိုေပမဲ့ မခ်ိဳျမတဲ့အနမ္းေတြၾကားကအၾကၫ့္ေတြေၾကာင့္ မျဖစ္ႏိုင္မယ့္ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြထားမိလာသည္။ ျပတ္သားပါတယ္ဆိုတဲ့ လကၤာသံုအေတြးေတြထဲမွာ ဟန္ေနြႏြံျပန္ခ်စ္လာႏိုင္မွာပါဆိုတဲ့ ခပ္ႏံုႏံုစိတ္ကူးေလးကို ေကာက္ရိုးတစ္မ်ွင္လိုဖမ္းဆြဲေနမိသည္။
မျဖစ္ႏိုင္တဲ့စိတ္ကူးေလးက ႏြံအတြက္ေတာ့ဟာသျဖစ္ေနမလားပဲ.....
...........................................................
အိပ္ရာေပၚမွာတင္ရူးေလာက္ေအာင္လွပသည္မဟုတ္ က်ည္ေတာင့္ေတြတစ္ေတာင့္ခ်င္းထၫ့္ေနတဲ့လက္လႈပ္ရွားဟန္ႏွင့္ တည္ၿငိမ္ေနေသာမ်က္ႏွာေလးကလည္း ကဗ်ာဆန္စြာလွပေနသည္လို႔ ဟန္ေနြႏြံစိတ္မွာေတြးရင္းၿပံဳးမိသည္။ လိုအပ္လာလ်ွင္က်ားရိုင္းတစ္ေကာင္အသြင္ယူၿပီး ႏွစ္ေယာက္တည္းရိွခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ ခပ္မဆိတ္ေနတတ္တဲ့ေၾကာင္ငယ္ေလးျဖစ္သြားတတ္တဲ့သူဟာ လကၤာသံုဆိုေသာထိုဘုရင္မပင္။
" ပစ္မွတ္ကိုခ်ိန္ "
စကားကိုလိုအပ္သည္ထက္ပိုမေျပာေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးလက္ထဲမွ ကမ္းေပးလာတဲ့ တူရကီလုပ္sar9ေသနတ္အား ႏြံလက္လႊဲယူလိုက္ၿပီးလက္ျဖင့္ဆၾကၫ့္သည္။ ကိုင္ရတာအဆင္ေျပေပါ့ပါးသည္မို႔ ေရ႔ွမလွမ္းမကမ္းမွပစ္မွတ္အရုပ္အား တၫ့္တၫ့္ခ်ိန္ရြယ္ကာပစ္ဖို႔ေမာင္းဆြဲလိုက္သည္။ ေဘးနားမွာေစာင့္ၾကၫ့္ေနတဲ့အမ်ိဳးသမီးေလးက ႏြံလုပ္ပံုကိုင္ပံုကိုအကဲခတ္ၿပီး ပခံုးႏွစ္ဖက္ႏွင့္လက္ဟန္ကိုလာျပင္ေပးသည္။
" ခႏၶာကိုယ္က မေတာင့္ထားနဲ႔ ေသနတ္နဲ႔လူကတသားတည္းျဖစ္ေနရမယ္ "
ေဘးကေနအမိန႔္သံျဖင့္ေျပာေနတဲ့ထိုအမ်ိဳးသမီးစကားအတိုင္း ပစ္မွတ္ကိုေသခ်ာျပန္ခ်ိန္ရြယ္ကာ လက္ညိုးကိုစေကြးၾကၫ့္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ ခလုတ္ကိုအသာဆြဲၫွစ္လိုက္လ်ွင္ က်ည္တစ္ေတာင့္ကပစ္မွတ္ကိုထိမွန္မွာေတြးမိၿပီး ႏြံရင္ေတြခုန္လာသည္။
ဒိုင္းကနဲေသာအသံထြက္လာတဲ့အခ်ိန္ လက္ထဲကပစ္စတိုေျပာင္းဝမွာ ယမ္းနံ႔ေတြသင္းပ်ံ့စြာထြက္သြားေတာ့သည္။ မ်က္ေမွာင္တြန႔္ခ်ိဳးရံုၾကၫ့္ေနတဲ့ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးကေတာ့ မထိလိုက္တဲ့ပစ္မွတ္အားၾကၫ့္ကာ မ်က္ေမွာင္မသိမသာၾကဳတ္သြားသည္။ ခဏေနေတာ့ ေသနတ္ႏွင့္ဆက္စပ္ပစၥည္းတင္ထားတဲ့ ကြင္းျပင္ဆီမွစားပြဲေပၚမွာလက္ေထာက္ကာ ႏြံဘက္ကိုခပ္စူးစူးအၾကၫ့္ျဖင့္စိုက္ၾကၫ့္ေလသည္။
" ဘာလဲ ဟန္နီ..... မထိလို႔လား "
" သိခ်င္ရင္ေသခ်ာၾကၫ့္ ဟန္ေနြႏြံ "
ေအးစက္စက္အေငြ့အသက္ေတြပါတဲ့စကားသံႏွင့္ ႏြံပခံုးႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲလွၫ့္ကာေနရာျပန္ခ်ၿပီး ထိုအမ်ိဳးသမီးဟာေက်ာေနာက္ကေနသိုင္းဖက္လာသည္။ ႏြံခႏၶာကိုယ္ကိုခပ္ေစာင္းေစာင္းရပ္ေစၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္လံုးျဖင့္ေသနတ္ကိုကိုင္ေစကာ သူမလက္ျဖင့္ေသခ်ာထိန္းေပးၿပီး ပစ္မွတ္ကိုခ်ိန္ရင္းခလုတ္ဆြဲလိုက္သည္။ ေသနတ္သံဟိန္းထြက္သြားေတာ့မွ အေနာက္ကေနဖက္ထားတာကိုခြာၿပီး စားပြဲေပၚကအေဝးၾကၫ့္မွန္ေျပာင္းကိုပါ ႏြံလက္ထဲထၫ့္ေပးခဲ့သည္။
" မကြၽမ္းက်င္ေသးဘဲ ဘယ္ေတာ့မွလက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔ ေပါ့ပ်က္ပ်က္မပစ္မိေစနဲ႔ "
လက္ထဲေရာက္ေနေသာအေဝးၾကၫ့္မွန္ေျပာင္းႏွင့္ ထိုအမ်ိဳးသမီးေလးကူပစ္ေပးတဲ့ပစ္မွတ္ဆီ ႏြံေသခ်ာခ်ိန္ကာၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ ပစ္မွတ္အလယ္ဗဟိုႏွင့္အနည္းငယ္သာကပ္လြဲသည္။ ကိုယ္တိုင္ပစ္တာမဟုတ္တဲ့ပစ္ခ်က္မွာေတာင္ အလယ္ဗဟိုေဘးနားသြားထိမွန္တဲ့ သူမရဲ့လက္ေျဖာင့္တန္းေနမႈအား ႏြံမခ်ီးက်ူးဘဲမေနႏိုင္ေတာ့ေပ။
" တကယ္ေတာ္တာပဲ ဟန္နီ..... သင္ေနတဲ့တေလာမွာ ရွင့္ကိုအထင္ႀကီးမိေစတယ္ ဟန္နီ "
ေသနတ္ကိုလက္မွာေဆာ့ကစားရင္း ခ်ီးက်ူးစကားေျပာလိုက္ေသာႏြံကို ထိုအမ်ိဳးသမီးေဒါသထြက္သလိုၾကၫ့္ေနသည္။ ဒီအတိုင္းၾကၫ့္လည္း အနက္ေရာင္ပစ္မွတ္မွက်ည္မွန္ရာကို ရွင္းလင္းစြာျမင္ေနရေပမဲ့ အရြဲ႔တိုက္လိုသူကိုျပန္လည္အရြဲ႔တိုက္ကာ သူမေပးလာတဲ့မွန္ေျပာင္းျဖင့္ပင္ ေသခ်ာေအာင္ၾကၫ့္ျဖစ္ခဲ့သည္။ သူမကေတာ့ ေဒါသထြက္ေနတဲ့အၾကၫ့္ေတြႏွင့္ ႏြံကိုခပ္စူးစူးၾကၫ့္ေနေသးသည္။
" ဟန္ေနြႏြံ ! ေသနတ္ကေဆာ့စရာမဟုတ္ဘူး "
ခပ္ဆတ္ဆတ္အသံႏွင့္အတူ ႏြံလက္ထဲကေသနတ္ကိုဆြဲယူၿပီး က်ည္အိမ္ထဲမွက်ည္ဆန္ေတြကိုျပန္ထုတ္ေနသၫ့္သူမအား အံ့ၾသသလိုတစ္ခ်က္ၾကၫ့္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ႏြံၿပံဳးရံုသာၿပံဳးလိုက္ၿပီး လက္ေခ်ာင္းရွည္သြယ္သြယ္ရဲ့လႈပ္ရွားဟန္ေတြကို အေသးစိတ္ရပ္ၾကၫ့္ေနမိသည္။ သိပ္လွတယ္ သိပ္လွေသာလႈပ္ရွားဟန္ေတြက ႏြံမုန္းတီးရတဲ့အမ်ိဳးသမီးေလးဆီမွာ မနာလိုခ်င္စရာေကာင္းေအာင္ျဖစ္တည္ေနၾကသည္။
ဟန္ေနြႏြံေတာင္းဆိုခ်က္ေတြေၾကာင့္ တိုက္ခိုက္နည္းေတြႏွင့္ေသနတ္ပစ္နည္းေတြကို လကၤာသံုအခ်ိန္ေပးၿပီးသင္လာခဲ့တာ သံုးႏွစ္သို႔ဝင္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ေျပာင္းေနျဖစ္တဲ့အိမ္အသစ္ရိွရာၿခံထဲမွာ တပၫ့္ေတြကိုၿခံအျပင္ကေနသာေစာင့္ခိုင္းေစခဲ့ၿပီး ဟန္ေနြႏြံကိုအခ်ိန္ေပးကာ လကၤာသံုသင္ၾကားေပးေနသည္။
တစ္ခ်ိန္က် ထိုေသနတ္ေျပာင္းဝကမိမိဆီဦးတည္လာခဲ့လ်ွင္ေတာင္ ေနာင္တမရိွစြာခ်ိန္ရြယ္ခံခ်င္တဲ့အတြက္ ဟန္ေနြႏြံကိုေသခ်ာေသနတ္ပစ္နည္းသင္ေပးခ်င္ခဲ့သည္။ သိသင့္တဲ့လက္နက္ေတြကိုေသခ်ာေျပာျပၿပီး စိတ္ၿငိမ္ေအာင္ေယာဂထိုင္ခိုင္းကာ လက္နက္ပုန္းပစ္နည္းေတြကိုလည္း တစ္ႏွစ္ေလာက္အခ်ိန္ေပးသင္ေပးခဲ့ၿပီးၿပီျဖစ္သည္။ ထပ္သင္ေပးစရာဆိုလို႔ အသံတိတ္ေပးေနမယ့္ဒဏ္ရာေတြအစား အမွန္တကယ္ေသသြားႏိုင္တဲ့နည္းလမ္းသာက်န္ရိွေတာ့သည္။
" ဟန္နီ ညက်ရင္ေလ..... ရွင့္အခန္းထဲလာအိပ္မယ္ေနာ္ ေယာဂက်င့္တာခဏနားခ်င္လို႔ "
" အင္း "
တစ္အိမ္တည္းမွာႏွစ္ေယာက္တည္းအတူရိွေပမဲ့ လိုအပ္မွအတူရိွတတ္တဲ့ဟန္ေနြႏြံႏွင့္ လကၤာသံုတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ့္အခန္းႏွင့္ကိုယ္သာခြဲအိပ္ၾကသည္။ စိတ္လိုလက္ရရိွလ်ွင္လွၫ့္စားၿပီး ေလွာင္ရယ္လို႔ေက်နပ္လ်ွင္ ေျခဦးမလွၫ့္တတ္တဲ့ဟန္ေနြႏြံအလိုက် နာက်င္ရေသာ္လည္း လကၤာသံုလိုက္ေလ်ာေပးခဲ့သည္။
လူတစ္ေယာက္ပါႏြံ လူတစ္ေယာက္မို႔နာက်င္တတ္ပါတယ္.....
ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကဖြင့္မေျပာေသာ္လည္း အမွန္တကယ္နာက်င္ရသည္ဆိုတာ ေလွာင္ၿပံဳးတတ္တဲ့ဟန္ေနြႏြံသိပါေစလို႔ လကၤာသံုဆုေတာင္းေတြမျပၫ့္ခဲ့ဘူးထင္သည္။ သို႔မဟုတ္ သိသိလ်က္ႏွင့္နာက်င္ေစလိုတဲ့အတြက္ ထပ္ကာထပ္ကာဒဏ္ရာေတြေပးေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေကာင္းပါသည္။ ခြင့္လႊတ္ေပးေနသူရင္ထဲမွာ ခြင့္လႊတ္ျခင္းေတြက်န္ရိွေနသေလာက္ေတာ့ နာက်င္တတ္တဲ့ဝဋ္ေႂကြးကို မသိဟန္ေဆာင္ကာေနေပးေနဦးမည္။
" မသင္ေပးေတာ့ဘူးလား ဟန္နီ..... "
" အင္း ဒီေန့ေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ "
ေက်ာခိုင္းသြားတဲ့ေနာက္ေက်ာဆီမွာ ဒဏ္ရာေတြအထပ္ထပ္ကပ္ပါသြားမွာကို ဟန္ေနြႏြံမျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ေသြးေအးရက္စက္တတ္သူႏွလံုးသားမွာ ေသြးစိမ္းေတြယိုစီးက်ေနမွာကိုသိေလ ဝမ္းေျမာက္ေလျဖစ္ေနမလားမသိတဲ့ ဟန္ေနြႏြံေၾကာင့္ လကၤာသံုနာက်င္ေၾကာင္းဖြင့္မေျပာဘဲ အဆင္ေျပခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။
အေနာက္ပါးမွာေျပးလိုက္လာတဲ့ေျခသံကို လကၤာသံုသိႏွင့္လိုက္ေပမဲ့ လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္ဖို႔ထက္ ေရ႔ွဆက္သြားေနလိုက္ဖို႔သာဦးစားေပးျဖစ္သည္။ လွၫ့္ၾကၫ့္လ်ွင္နာက်င္ရဦးမၫ့္အတူတူ ခဏေတာ့ဥေပကၡာျပဳျပီး စိတ္ခံစားခ်က္ေတြကိုလ်စ္လ်ူရႈ႔ခ်င္သည္။ ေလညင္းေတြတိုက္ခတ္ေနတာကိုခံစားရင္း အိမ္ေရ႔ွမ်က္ႏွာစာမွေျမကြက္လပ္ဆီကို လကၤာသံုျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလ်ွာက္လာသည္။
" ဟန္နီ ျဖည္းျဖည္းေလ်ွာက္ေလ..... ေျပာစရာရိွတယ္ "
အေနာက္ကဟန္ေနြႏြံစကားတစ္ခြန္းက ေျခလွမ္းျမန္သေယာင္ေလ်ွာက္ေနတဲ့ လကၤာသံုေျခလွမ္းေတြကိုရပ္လိုက္မိေစသည္။ ခ်က္ခ်င္းရပ္ပစ္လိုက္ျခင္းမဟုတ္ေသာ္လည္း အေနာက္ကေနလိုက္လာတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို အရိွန္မထိန္းႏိုင္ေစခဲ့သလား လကၤာသံုမသိေပ။ ဆတ္ကနဲရပ္လိုက္ေသာအရိွန္ေၾကာင့္ ဟန္ေနြႏြံကိုယ္ေလးက လကၤာသံုေက်ာျပင္ကိုလာတိုက္မိသြားသည္။
" နာသြားလား "
စိတ္မပူတတ္ေသာေအးစက္စက္မ်က္ဝန္းကို ဟန္ေနြႏြံေငးၾကၫ့္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးေကြးသာရံုၿပံဳးမိသည္။
" ရွင့္ကို ႏြံျပန္ေမးရမယ့္စကားပါ ဟန္နီ..... ပခံုးနာသြားလား "
" ဟင္အင္း "
" ေျပာစရာရိွတယ္ဆိုတာ ဘာလဲ ႏြံ "
စကားသံခ်ိဳျမျမေလးထဲမွာ စြဲလမ္းေစတတ္တဲ့နီကိုဒင္းမ်ား ေရာေနွာထၫ့္ထားသလားလို႔ ဟန္ေနြႏြံေတြးလိုက္ရင္း လကၤာသံုႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကိုၾကၫ့္လိုက္သည္။ အေမွာင္ဘုရင္မတစ္ပါးအေနႏွင့္ ထိုမ်ွေလာက္ၿပီးျပၫ့္စံုလြန္းေနတာ တစိတ္ေတာ့လြန္ေနၿပီထင္ပါရဲ့။
" အဟင္း ရွင္တကယ္ေခ်ာတယ္..... ေျပာမယ့္စကားေတြေတာင္ ျပန္စဉ္းစားယူရတယ္ ဟန္နီ "
အလိမ္အညာမပါတဲ့စကားအစစ္အမွန္ကို ဟန္ေနြႏြံခပ္ေပါ့ေပါ့ေလးေျပာၿပီး မ်က္ခံုးေလးေကြးရံုမ်က္ေမွာင္ကုပ္သြားတဲ့ လကၤာသံုအားၾကၫ့္လ်က္ သေဘာက်စြာၿပံဳးျပလိုက္သည္။
" တကယ္က..... ဟန္နီကိုေျပာမယ့္စကားက မိုမိုအတြက္အကူအညီေတာင္းဖို႔ပါ..... "
" အကူအညီ ? "
၂၀၁၉ႏွစ္စကတည္းက ဟန္ေနြႏြံလံုၿခံဳေရးအတြက္ေရာ သိလိုတဲ့ကိစၥေတြေၾကာင့္ေရာ တပၫ့္ေတြကိုေနာက္ေယာင္ခံေစလႊတ္ထားသည္မို႔ မိုမိုဆိုေသာေကာင္မေလးဟာ မည္သူဆိုတာမွန္း လကၤာသံုသိေနပါသည္။ ဟန္ေနြႏြံအတြက္ ဒုတိယအေရးပါတဲ့သူစိမ္းဆိုတာရယ္ လက္ရိွမွာသရုပ္ေဆာင္ျဖစ္ေနၿပီဆိုတာရယ္က လကၤာသံုထံပို႔လာတဲ့သတင္းေတြအရ အကုန္ႀကိဳသိထားၿပီးသားအေၾကာင္းေတြပင္။
" အင္း အကူအညီ..... မိုမိုက အခုနာမည္ႀကီးကာစေလ..... ႏြံသူငယ္ခ်င္းေလ ဟန္နီနဲ႔ေတာ့မိတ္မဆက္ေပးရေသးဘူး "
" အဲဒါ..... သူ႔အတြက္ကိုယ္ရံေတာ္ထားေပးခ်င္လို႔ မိုမိုကိုတိုက္ခိုက္ေနတဲ့သူေတြက ၾကာေလမ်ားလာတယ္ "
" သိၿပီ တစ္ေယာက္စီစဉ္ေပးမယ္ "
လကၤာသံုအေၾကာင္းအရင္းမေမးဘဲ ဘာေၾကာင့္ရွင္းျပေနတယ္မသိေသာ ထိုမ်က္ဝန္းအားအၾကၫ့္လႊဲကာ အိမ္ထဲသို႔ဝင္ရန္ေက်ာေပးလိုက္သည္။ ဟန္ေနြႏြံစိတ္ပူရမၫ့္သူစိမ္းထဲမွာ ဘယ္ေတာ့မွမပါႏိုင္မယ့္ကိုယ့္အျဖစ္ကို တိတ္တဆိတ္ေလးေလွာင္ရယ္ရင္း လကၤာသံုေျခလွမ္းေတြကိုေရ႔ွဆက္ခဲ့သည္။
" ေနဦးေလ ဟန္နီ..... ေျပာစရာက်န္ေသးတယ္ "
တံု႔ကနဲျပန္ရပ္မိျပန္ေသာေျခလွမ္းကေတာ့ ဟန္ေနြႏြံေခၚသံေလးႏွင့္တင္ ျငင္းဆန္ႏိုင္ျခင္းမရိွေနခဲ့။
" အင္း "
" ဟန္နီ..... ဟန္နီဆီက လက္ေထာက္ပဲစီစဉ္ေပးပါလား..... မတံတိုင္းဆိုရင္မျဖစ္ဘူးလား က်န္တဲ့သူေတြက ရွင့္လိုစိတ္ဆတ္ေတာ့အဆင္မေျပဘူး..... မိုမိုကလည္းစိတ္ဆတ္တယ္ "
စိတ္ဆတ္ရမယ့္အထဲမွာ မင္းေတာ့မပါဝင္ခဲ့ဘူးႏြံ လိမ္ေနတာသိေနလ်က္ေပါ့.....
...........................................................
YOU ARE READING
စွန့်ပစ်ခံအချစ် ( Anemone ) Z + U
Romanceလှပသိမ်မွေ့သောအမျိုးသမီးလုပ်ငန်းရှင် လင်္ကာသုံနှင့် အသက်ဆယ်နှစ်ကွာဟတဲ့ ဆက်ဆံရေးတစ်ခုကိုတည်ဆောက်လိုတဲ့ ဟန်နွေနွံ။ မရိုးရှင်းသောအမျိုးသမီးဖြစ်လင့်ကစား ရဲတင်းစွာပတ်သက်ဖို့ကြိုးစားသည့် နုနယ်ပျိုမျစ်တဲ့ဟန်နွေနွံနှလုံးသားထဲမှာ အချစ်ဆိုတာမရှိဘူး။ မထင်မှတ်...
